PC-club: Jan Mulder

De heer Mulder, ex-voetballer en sindsdien beroepspraatjesmaker met een andachts-fetisj in dienst van de politieke-correctheid, beweegt zich voornamelijk op de buis en is daardoor iemand die voor deze redactie gemakkelijk te vermijden is: zodra Mulder verschijnt, in de jaren 2010 voornamelijk bij het PC-hetzeprogramma De Wereld Draait Door, wordt er een ander kanaal gezocht. Daarom is er hier van hem een beperkte selectie - maar die eigenlijk al niet meer nodig na de volgende analyse van derden (de Volkskrant, 12-02-2005, interview van Cornald Maas met cabaretier, imitator, en acteur Erik van Muiswinkel):

'Regelmatig denk ik: lekker, ik ben er nog'

… In hun – door critici bejubelde – voorstelling Antiquariaat Oblomov openen Van Muiswinkel en Van Vleuten de aanval op Jan Mulder die zich voor een reclamespot in een blauw leeuwenpak hees. 'Ik kon eerst niet geloven dat hij het was – in een paar shots heeft hij een onnatuurlijke gloed over zijn hoofd. Iemand zit mij m'n brood af te pakken door hem te imiteren, dacht ik nog. Ik kan niet in Jan z'n portemonnee kijken, en ik wil ook nog wel geloven dat hij een naïeve dromer is, maar dit begrijp ik niet - zeker niet van iemand die in Barend & Van Dorp in debatjes steeds met morele oordelen schermt, óók als hij geen reet van de onderwerpen weet. Gasten met minder tv-ervaring overrompelt hij. Maar als hij iemand met verstand van zaken tegenover zich heeft geeft hij niet thuis. Keer op keer maakte hij Rita Verdonk voor alles en nog wat uit, maar toen ze in Barend & Van Dorp zat hoorde je hem niet. Dan val je toch door de mand.' …

Natuurlijk omdat de heer Mulder slechts een praatjesmaker is. Iemand zonder inhoudelijk weerwoord.

Een zeldzaam stukje op schrift (Volkskrant.nl, Opinie, 30-01-2009, column door Jan Mulder):

Vaderlandsliefde in Ons Nederland

De Partij van de Arbeid is volgens leider Wouter Bos bezig ‘een beschaafde vorm van nationalisme te ontwikkelen’.

Tussentitel: De normen en waarden verschuiven, en niet de fatsoenlijke kant op

Hij sprak op een van de vijf bijeenkomsten die de partij voor de leden organiseerde om de integratienota ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’ te bespreken.
    Daarin staat onder meer dat nieuwkomers hun oude nationaliteit moeten kunnen opgeven en dat Nederland daar op moet aandringen bij de landen van herkomst.
    ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’. Tikje brallerig als je het mij vraagt. Ik vertrouw het niet. Zo’n verheven titel over verheffing en emancipatie, verbloemt achtergronden die minder poëtisch zijn, integendeel, kiezelhard zijn.
    Ik overdrijf. Kiezelhard is te hard. Neem ik terug. Dat adjectief hoort bij een politicus als Wilders. En een onomstotelijk feit blijft, dat het de Partij van de Arbeid was die op de eerste onvergetelijke vergaderdag met de nieuwe regering in de Tweede Kamer het Generaal Pardon aan de orde stelde – bravo.
    Maar sindsdien maakt de PvdA de indruk dat ze graag een schijfje van het gedachtegoed van Wilders overneemt en electoraal benutten wil. (‘Het is een wedstrijd vérplassen,’ zei een bezoeker in Amsterdam.)
    Een tijdje geleden was de PvdA-minister Guusje ter Horst al heel dapper begonnen met het benoemen van raddraaiers in Gouda: ‘Marokkanen.’ Dat moet je kunnen zeggen in de moderne tijd en samenleving.
    De bedoelde personen waren weliswaar Nederlanders van, inderdaad, Marokkaanse afkomst, maar minister Ter Horst heeft het bij Pauw & Witteman sinds kort liever over ‘Marokkanen’ tout court.
    De normen en waarden verschuiven, en niet de fatsoenlijke kant op.   ...
    In het verslag van Nova sprak een vrouw over de huidige tijden waarin haar familie van Marokkaanse afkomst zich niet ‘uitgenodigd’ voelt, niet geaccepteerd, laat staan geliefd. Oorzaak van de verwijdering is de toon, de sfeer, de nota’s met plechtige titels die heel positief zijn bedoeld natuurlijk - maar ondertussen.

Weer heel veel misverstanden bij elkaar: de immigranten hebben een stuk sterker nationaliteitsgevoel dan Nederlanders - als je in een gemengde zaal de Marokkanen opvraagt te staan, en daarna de Nederlanders, staan de "Marokkaanse Nederlanders" in de eerste groep, en niet in de tweede - ze zijn dus Marokkanen volgens eigen opvatting ( je moet de "proef" natuurlijk wel stiekem doen, zodat men niet weet dat het hierover gaat - want inmiddels weet men meestal wel wat men moet zeggen).
Ten tweede: alles wat de PvdA nu doet, is het corrigeren van een extremistische positie, en niet het verschuiven naar een extremistische positie.
Ten derde: Op een enkele uitzondering na zijn de Marokkanen uit zichzelf naar Nederland gekomen. Ze zijn dus nooit uitgenodigd. Dus is het logisch dat Marokkanen zich niet uitgenodigd voelen. Bovendien hebben aanzienlijke groepen zich in diverse mate door gedrag ongeliefd gemaakt, van het dragen van symbolen van religieuze afwijzing

, via overlast

tot regelrechte criminaliteit

. Dus is het even logisch dat Marokkanen niet geliefd zijn. En daar dit allemaal logisch is, valt er de Nederlanders geen enkel verwijt te maken.

Deze redactie mijdt Jan Mulder dus als de pest, maar soms lees je over hem (de Volkskrant, 01-03-2013, tv-recensie door Jean-Pierre Geelen):

Homo

... Die onvoorwaardelijke liefde voor een man in een jurk werd hen in DWDD op klassiek masculiene wijze betaald gezet: daar werd Gods plaatsvervanger op aarde eerst zijn mantel uitgeveegd door een foeterende Jan Mulder ...

Wat natuurlijk gaat over een katholieke christen. Gelukkig is er met de islam helemaal niets mis, dus daar hoeven we Jan niet over te raadplegen ...

Hier nog een verslagje van een optreden in het VARA-("Ooit socialistisch nu islamistisch")-programma De Wereld Draait Door (de Volkskrant, 05-05-2015, rubriek De kwestie, door Peter de Waard):

Speelt Jan Mulder nu Fred Schuit?

In Den Haag lijken politici tegenwoordig de media alleen nog wandelend van de Tweede Kamer naar het torentje te woord te willen staan. ...
    DWDD toonde in de rubriek 'Vijf ergernissen' met beroepsquerulant Jan Mulder een fragment waarin de bewindsman liet weten dat de beruchte vermogensrendementsheffing nog dit jaar op de schop gaat. 'Die wordt als onredelijk ervaren. We zoeken een alternatief dat beter aansluit bij het werkelijk genoten rendement', zei Wiebes waarna hij snel wegbeende.
    Na het zien van deze scène verwachtte de kijker dat Jan Mulder in een gespeelde woede-explosie zijn hele lijst van krachttermen ('verschrikkelijk', 'onbegrijpelijk') zou afraffelen om dit bizarre voornemen neer te sabelen. 'Dit kabinet dat altijd hand- en spandiensten aan de rijken verleent, wil ook het laatste beetje belasting dat ze over hun enorme vermogens betalen, schrappen. Onvoorstelbaar. De rijken die steeds rijker worden, moeten nog rijker worden. Die belasting moet niet op de schop, maar worden vervijfvoudigd. Schrap de belasting voor de mensen die diep in de schulden zitten... Nummer twee.'
    Maar het omgekeerde bleek het geval. Mulder was juist kwaad dat Wiebes nu pas met dit voorstel kwam. Hoewel het kabinet het gaat regelen vooruitlopend op de grote belastingherziening, waarbij ook werkenden er iets op vooruit gaan, was het nog niet voortvarend genoeg. De aap kwam uit de mouw. Ineens zei Mulder dat hij 4 procent belasting over zijn vermogen betaalt, terwijl hij nog geen 0 procent rente krijgt en zelfs 0,3 procent toe moet gaan betalen.    ...

Nou ... Natuurlijk is het zo dat politiek-correcten crypto-neoliberalen zijn, want ze moeten politiek-correct zijn om zichzelf "GOED!!!" te laten voelen, in hun hart zeer wel wetende dat ze crypto neoliberale ploerten zijn die het land willen overstromen met goedkope arbeidskrachten uit Allochtonië.

Naar PC club

, of site home

·.