Politiek falen en mismanagement

27 jul.2003

Er zijn twee hoofdvormen van politiek falen: foute denkbeelden en fout beleid. Men zou kunnen denken dat fout beleid voortvloeit uit foute denkbeelden, en voor goed beleid idem, maar dat gaat uit van de foute vooronderstelling dat politici en politieke partijen consistent zijn in hun doen en denken; de praktijk laat zien dat dit beslist het geval niet is  . Voor zowel denkbeelden als beleid geldt dat de fouten meestal voortvloeien uit de rol van emoties  , hetgeen een van de inspiratiebronnen was om deze site op te zetten, waarvan het uiteindelijke doel is om een meer rationele en op wetenschappelijke inzichten gebaseerde politiek te krijgen.

Het falen ten gevolge van foute denkbeelden is moeilijker te aan te tonen en te bestrijden. Een mogelijke eerste stap in die richting is het opsplitsen in de twee politieke hoofdstromen - dit is gedaan in Rechtse denkfouten  en Linkse denkfouten  . Onderstaand wordt verder gegaan met fout beleid.

Voorbeelden van de recent fout politiek beleid zijn: het importeren van grote hoeveelheden ongeschoolde arbeidskrachten, het invoeren van grootschalige lastenverlichting voor de hogere inkomens het negeren van de allochtonenproblematiek, de aanleg van de HSL, de aanleg van de Betuwelijn, de aanschaf van de JSF, en de lijst is nog veel langer - aan het eind van deze pagina staat een poging. De kosten van dit soort besluiten lopen van de miljarden tot in de tientallen miljarden, per onderdeel.

Aan de andere kant probeert de politiek dit soort uitgaven te bekostigen, en vooral in economisch slechte tijden, de staatsfinanciĆ«n te verbeteren, door bezuinigingen als de het afschaffen van het speciale onderwijs, invoering van de grote scholengemeenschappen, de beperking van het aantal artsen en tandartsen in opleiding, sluiting van psychiatrische en andere zorginstellingen, afschaffen van zeden- en jeugdpolitie. Dit soort bezuinigingen leidden en leiden tot aanzienlijke maatschappelijke problemen, de oplossing waarvan weer dusdanige investeringen vergt dat de oorspronkelijke bezuinigingen ongedaan gemaakt worden, en soms juist meer gaan kosten. Zo heeft het beleid van de sluiting van inrichtingen en het plaatsen van psychiatrische patiĆ«nten in de samenleving tot een dusdanige verzwaring van de taken van de politie geleid, dat de bezuinigingen op de inrichtingen volkomen ongedaan zijn gemaakt aan uitgaven voor de politie. Dit nog afgezien van de inmiddels aangerichte maatschappelijke schade. Deze besluiten zijn dus al even dwaas en simpel als de uitgaven aan de zinloze en zinhalve prestigeprojecten van boven.

Lijst van politiek falen:

Projecten die miljarden gekost hebben:
Grootschalige lastenverlichting voor de hogere inkomens in de jaren negentig (30 miljard).
Importeren van grote hoeveelheden ongeschoolde arbeidskrachten (70 miljard).
Aanschaf van de JSF (8 miljard).
Negeren van de allochtonenproblematiek (tientallen miljarden).
Aanleg van de HSL  (enkele miljarden).
Aanleg van de Betuwelijn  (enkele miljarden).
 
Projecten waarmee geprobeerd is miljarden te bezuinigen:
Invoering van de grote scholengemeenschappen.
Beperking van het aantal artsen en tandartsen in opleiding.
Sluiting van psychiatrische- en andere zorginstellingen
Afschaffen van het speciale onderwijs (MOK, ZMOK).
Afschaffen van zeden- en jeugdpolitie.
Privatisering van de Nederlandse Spoorwegen
Privatisering van de woningcorporaties  .
Invoering grootschalig onderwijs en onderwijsvernieuwingen
 


Al deze projecten hebben uiteindelijk tot maatschappelijke kosten geleid, van miljarden in contanten tot een veel ernstige aantasting van ons maatschappelijke klimaat, bijvoorbeeld door toegenomen onveiligheid en criminaliteit.

Deze zaken kunnen natuurlijk alleen tot stand komen dankzij de inspanningen van vele mensen. Deze persoonlijke component wordt belicht in een verzameling dossiers  .


Naar Politiek falen  , Politiek lijst  , Politiek & Media overzicht  , of site home  .