De SP

De Socialistische Partij is één van de weinige partijen waarvan de naam ook zegt wat het is: het is de meest socialistische, partij in Nederland.

Maar ook de SP schendt één van de basisaspecten van het linkse denken , in dat ze zich in culturele disputen opstelt achter de islam. Qua maatsschappelijke organisatie staan alle ideeën van de islam en de ertoe behorende culturen haaks op de moderne samenleving en ook die van de huidige westerse versie daarvan - hetgeen voldoende aanleiding zou moeten zijn om alle steun aan de islam en haar uitingsvormen (de moslim) af te wijzen. Die ideeën, met name het autocratische machtsgeoriënteerde karakter ervan, zijn vooral nadelig voor de lagere klassen. De SP verraadt met de steun aan de islam de belangen van haar achterban.

Nadat de SP zo groot is geworden dat ze ook de PvdA bedreigt, is ze natuurlijk onmiddellijk in het "linkse" deel van de media onder vuur komen te liggen, omdat dit "linkse" deel van de media vrijwel volledig PvdA georiënteerd is - of nog wat liberaler en rechtser.

Een (de?) uitzondering op dit gebeuren is Marcel van Dam, die, in tegenstelling tot de PvdA, wel trouw is gebleven aan een aantal socialistische grondbeginselen. Onderstaand zijn samenvatting van de stand van zaken ten tijde van dit schrijven (de Volkskrant, 29-11-2007, door Marcel van Dam):
  SP is nog enige echte politieke partij

Als ik lid zou zijn van de SP, dan zou ik er vóór zijn om het voorzitterschap van de partij en de fractie te scheiden. Ik zou er ook voor pleiten de afdrachtregeling wat soepeler toe te passen in die gevallen dat er sprake is van uitzonderlijke persoonlijke omstandigheden. Ik zou er vanzelfsprekend voorstander van blijven dat iemand die in de gemeenteraad, de Provinciale Staten of de Eerste of Tweede Kamer uit de fractie stapt en op zijn stoel blijft zitten, wordt geroyeerd. Voor zover ik weet doen alle partijen dat.
    Maar als ik vorige week zaterdag afgevaardigde zou zijn geweest naar het congres van de SP dan zou ik, als ik daar gesproken had, mijn opvattingen waarschijnlijk voor me hebben gehouden. Omdat ik er zeker van ben dat die opvattingen niet zouden zijn gezien als een bijdrage aan een debat, maar als een aanval op Jan Marijnissen.
    ‘Marijnissen zwaar onder vuur van achterban’, had je dan in de kranten gelezen. Het is waar dat de media buitengewoon selectief te werk gaan als het de SP betreft. Iedere oprisping van iedereen in de SP wordt geplaatst tegen een verondersteld schrikbewind van Marijnissen.
    Ook wordt alles wat er op het congres is gebeurd, gezien als een bevestiging van die veronderstelling. Als afgevaardigden in een bepaald stadium van het congres twee minuten het woord krijgen, is dat een bewijs van het ondemocratische karakter van de SP. Op PvdA-congressen heb ik dat vele malen meegemaakt. Ook in de Tweede Kamer komt het regelmatig voor. Ook ondemocratisch?
    Als het congres bijna unaniem het beleid van het bestuur en van Marijnissen steunt, wordt dat niet gezien als een uiting van eensgezindheid of bevestiging van zijn gezag, maar als een nieuw bewijs van zijn dictatoriale leiding.
    Marijnissen heeft gelijk dat het voornemen van minister Ter Horst om per wet te regelen dat afgevaardigden van de SP niet langer, vrijwillig, hun vergoeding op een rekening van de SP mogen laten storten, machtsmisbruik is. Waarom nu en waarom niet tien jaar eerder? Het staat iedere Nederlander toch vrij zijn salaris op willekeurig iedere legale rekening te laten storten?
    Iedereen die objectieve criteria probeert te formuleren waaraan politieke partijen zouden moeten voldoen, kan tot geen andere conclusie komen dan dat de SP nog de enige grote echte politieke partij is.
    Er is een visie op de samenleving geformuleerd en de partij doet er alles aan, niet zonder succes, om aanhang voor die visie te vergaren. De meeste andere grote partijen gaan, voordat ze een programma schrijven, eerst goed na of het wel zal scoren in de modellen van de ambtelijke adviesorganen. De beschuldiging dat de SP ‘populistisch’ is, is absurd. Zolang de partij in de Tweede Kamer vertegenwoordigd is, verkondigt de SP op hoofdlijnen hetzelfde. Pas na de grote verkiezingsoverwinning klinkt het verwijt van populisme.
    De SP heeft zich buitengewoon effectief afgeschermd voor mensen die alleen de politiek in willen om carrière te maken. Het is de enige partij waarin veel mensen, uit alle lagen van de bevolking, politiek actief zijn. Wie de SP wil vertegenwoordigen, weet tevoren wat er van hem wordt verwacht en het staat natuurlijk iedereen vrij om op ieder gewenst moment met de partij te breken. De SP is een vereniging met leden die onderhevig is aan het verenigingsrecht. De leden hebben de hoogste macht. We kennen nu een paar politieke partijen zonder leden. Alles wat ten onrechte de SP wordt verweten wat betreft het democratisch functioneren, kan met recht worden verweten aan die ‘bewegingen’.
    Alle andere grote politieke partijen kwijnen weg. De leden die daar nog actief zijn, zitten in vertegenwoordigende lichamen, hopen daar in te komen, of zijn er familie van. De beslissingen die genomen worden, worden daardoor gekleurd.
    De democratie is vaak niet meer dan een formaliteit. Wouter Bos is voor zijn verkiezing als lijsttrekker wanhopig op zoek geweest naar een tegenkandidaat die bereid was van hem te verliezen, om zo de suggestie van een echte verkiezing hoog te houden.
    Het is begrijpelijk dat andere partijen bang zijn voor het succes van de SP. Dat geldt vooral voor de PvdA, omdat de SP meer dan de PvdA het gedachtegoed van de sociaal-democratie hoog houdt. Het is het goed recht van de PvdA om te kiezen voor het politieke midden. Maar dan moet die partij wel de consequentie aanvaarden dat een andere partij het vacuüm vult dat men zelf heeft gecreëerd.

Amen.

Het voorgaande was waar op het moment van schrijven. Maar nu hebben we een nog betere bron: PvdA partijleider Wouter Bos himself (de Volkskrant, 04-02-2008, van verslaggever Ron Meerhof):
  Bos: hoge inkomens schaden bedrijven

'Graaigedrag drijft kiezers naar de partijen op de flanken' | Minister wil transparantie beloningscriteria | 'Geen links stokpaardje'

Bedrijven snijden zichzelf in de vingers met graaigedrag. Het vergroot de onzekerheid en irritatie bij burgers over de snelle globalisering. Die zullen zich keren tot politieke partijen op de flanken en daarvan heeft het bedrijfsleven niets te verwachten.
    Die boodschap had vice-premier Bos (PvdA, Financiën) zaterdag voor de verzamelde ondernemers op de Bilderbergconferentie. In een toespraak drukte hij hen op het hart ervoor te zorgen dat de beloningen onder controle komen.   ...
    Bos vroeg aandacht voor wat hij de verliezers van de globalisering noemt: ‘werknemers van Calvé die hun werk naar lage lonenlanden zien verdwijnen, mensen die last hebben van de twintig hardwerkende Polen op de twee kamers naast hen’.
    ‘Als we de zorgen en angsten van deze mensen bagatelliseren, trekken wij allen uiteindelijk aan het kortste eind. De voedingsbodem voor protectionisme, economisch en politiek chauvinisme en anti-bedrijfslevensentimenten zullen dan groter worden.’ De partijen op de flanken varen daar wel bij, maar brengen ‘simpele, eendimensionale waarheden: alles ligt aan het grootkapitaal, de islam, de regenten. Dit kabinet houdt wel rekening met al die zorgen, maar laat zich er niet door leiden.’

Van 'partijen op de flanken' bestaat er aan de linkerkant maar één: de SP. Wat Wouter Bos dus zegt tegen de ondernemers is dit: als jullie zo doorgaan, gaan er steeds meer mensen stemmen op de SP. En zo, "onthult" hij, is niet in het belang van grootkapitaal, islam, en regenten. En dit behoeft nauwelijks vertaling: 'grootkapitaal' zijn de rijken en hun grote bedrijven, de 'islam' is de immigratie van goedkope arbeidskrachten die de lonen laag houdt, en de regenten, dat zijn de politici - Wouter Bos en zijn PvdA zelf, dus.
    Hier staat het dus onomwonden: Wouter Bos en zijn PvdA zorgen ervoor dat de bedrijven of de grootkapitalisten hun gang kunnen blijven gaan, als je het graaien en uitbuiten maar niet al te opzichtig doet. Doe je dat wel, dan krijg je de SP.
    Dus: wilt u het graaien en uitbuiten stoppen, of: wilt u een fatsoenlijke maatschappij, stem dan SP.
    Een paar weken later: een bevestiging van deze stelling uit Duitsland .

Een andere kwestie waar onze maatschappij de laatste dertig jaar ernstig onder geleden heeft: de ideologie van de marktwerking. Zie hier de invloed van de SP daarop (de Volkskrant, 19-02-2008, van verslaggever Douwe Douwes):
  Alle geloof in marktwerking is verdwenen

Marktwerking was 15 jaar populair in Den Haag | Kabinet Balkenende-4 zet andere koers uit.

...    Het zijn vooral de bewindslieden van de PvdA die niet veel lijken op te hebben met marktwerking. Dat is opvallend, want onder hun laatste minister-president, Wim Kok, deden de sociaal-democraten enthousiast mee aan het introduceren van meer markt. Maar met de verkiezingswinst van de SP waken de sociaal-democraten er wel voor om als verstokte marktadepten te worden afgeschilderd. Sharon Gesthuizen, die zich namens de SP in de Kamer met economische aangelegenheden bezighoudt, mag de linkse concurrent graag het vuur aan de schenen leggen. ‘Er is geen echte draai gemaakt door dit kabinet’, zegt zij over de coalitie. ‘Het is een voortzetting van wat eerder is ingezet. Er wordt niets teruggedraaid.’    ...

Dus tegen de marktwerking in bijvoorbeeld zorg en onderwijs? Stem dan SP.

Een rake omschrijving uit overdachte hoek (de Volkskrant, 26-03-2010, column door Nausicaa Marbe):

  Knuffelbeerke aan het roer

Op de vraag waarom hij pas als midlifer de landelijke politiek betrad – hij kwam in 2006 in de Kamer – gaf Emile Gerardus Maria Roemer (1962), nieuwe roerganger van de SP, een ontwapenend antwoord. Hij wilde niet naar Den Haag, omdat hij zijn kinderen te jong achtte om hun vader thuis te missen.  ...
    Eigenlijk weten we vrijwel niks van de persoon Roemer en dat bevalt mij bovenmatig in een tijd dat je overstelpt wordt met particuliere besognes van de boven ons gestelden. Roemer dus, de grote onbekende.
    Vooralsnog is hij Knuffelbeerke. Die rake koosnaam is door schrijver Theodor Holman gemunt op 6 maart in Het Parool: ‘Het Knuffelbeerke uit Brabant. Hij is gezellig, warm, heel erg lief, een stevig Beerke met een groot warm hart, je kunt op hem leunen en je kunt met hem lachen.’
    Ironie of niet, zo’n typering lijkt allesbehalve schadelijk als politiek imago. Want als het waar is dat de kiezer de Haagse regenten beu is, de afstand tot de politiek en haar carrièristen onoverbrugbaar acht, dan is Knuffelbeerke de pleister op een zere wond.
    Het is een verademing om bij inquisitoire haarden als Pauw & Witteman of NOVA een politiek leider te zien die zich niet laat intimideren door strikvragen over het eigen verkiezingsprogramma en pront toegeeft dat hij niet alle cijfers paraat heeft. Die niet ontregeld raakt door een opmerking dat het nieuwe SP-verkiezingsprogramma wel erg veel op het oude lijkt, maar met goedgunstig tandenvertoon uitlegt dat je voor continuïteit bij de SP moet zijn. Die zonder blikken of blozen zegt dat hij bereid is tot coalitieonderhandelingen waarin idealen zullen sneuvelen. Die het niet mooier, heroïscher, haniger maakt dan het is. Pragmatisch eruit slepen wat nodig is voor een progressief kabinet, dat lijkt de opdracht van Knuffelbeerke en die presenteerde hij ook prompt aan last week'ts covermodel Job Cohen.   ...
    Nee, mijn partij is het niet, de SP. Hun teugels zijn te strak voor m’n liberale hart. Maar ik heb een zwak voor ze. Waar andere partijen zo dwepen met sociale cohesie en garanties tegen ‘uitsluiting van groepen’, slaat de SP vooralsnog de spijker op de kop met een fraai appèl in hun verkiezingsprogramma: de vrijheid van religie mag geen vrijbrief zijn om mensen uit te sluiten.
    Ziedaar een elegante vermaning aan religieuze fundamentalisten en aan bestuurders die segregatie en discriminatie op religieuze gronden toestaan. Dat is een stap verder dan enkel roepen dat Wilders de enige is die uitsluit.
    Sociale cohesie is bij de SP geen leeg begrip uit de koker van duur ingehuurde bruggenbouwers. Het is betrokken priegelwerk voor het behoud van kwaliteit van leven voor de minima.   ...
    Het links-populistische antwoord op Wilders bieden ze niet. Evenmin zijn ze zijn felste tegenstanders. Eigenlijk heel redelijk, als je er over nadenkt. ...

Amen.

Ook in 2010 blijkt de SP tot nu toe de enige partij die duidelijk afwijkt van het neoliberale programma van bezuinigingen en afbraak van de verzorgingsstaat (de Volkskrant, 25-03-2010, van verslaggevers Bart Dirks en Kim van Keken):
  SP legt in partijprogramma rekening van crisis bij 'de rijken'

Partij wil hypotheekrenteaftrek maximeren op 350 duizend euro | ‘65 blijft 65’.

Niet morrelen aan de ontslagbescherming, ‘65 blijft 65’, het minimumloon moet 5 procent omhoog, hogere belasting voor de veelverdieners: de SP legt de rekening van de crisis bij ‘de rijken’. De socialisten willen de lagere inkomens ontzien.
    Volgens het verkiezingsprogramma Een beter Nederland voor minder geld wil de SP 14 miljard euro besparen op overheidsuitgaven en 6 miljard extra belastingen heffen. Daartegenover staan 10 miljard euro extra uitgaven voor ‘sociale wederopbouw’. Per saldo zou de SP de komende kabinetsperiode het overheidstekort terugdringen met 10 miljard euro.
    ‘Wij zijn socialisten, maar ook realisten’, zei SP-lijsttrekker Emile Roemer over die rekensom.
    De grootste extra uitgaven gaan naar onderwijs (1,5 miljard extra) en armoedebestrijding (2 miljard). Ook moet er meer geld beschikbaar komen voor 1.500 nieuwe (wijk)agenten. In ontwikkelingssamenwerking wil de partij niet snijden.
    De SP noemt de bezuinigingsplannen van 14 miljard euro ‘stevig’. Het mes kan wat de socialisten betreft in de defensie-uitgaven en in de commerciële reïntegratiebudgetten, het ambtenarenapparaat en de bureaucratie in de zorg. De partij wil de waterschappen onderbrengen bij de provincies.
    Daarnaast gaan de socialisten de lasten met 6 miljard verzwaren. Vooral voor hogere inkomsten en bedrijven. De hypotheekrenteaftrek wordt, in tien jaar tijd, gemaximeerd tot 350 duizend euro, tegen een maximale belastingaftrek van 42 procent. Roemer: ‘Voor dat geld kun je toch een aardig huis kopen.’ ...

Overigens reproduceren ook de journalisten de neoliberale leugens:
  Volgens het Centraal Planbureau heeft de kredietcrisis en de recessie een gat geslagen van 29 miljard.

Voor een onderbouwing van die leugenachtigheid, zie hier .

Er was geen enkele noodzaak aandacht aan de SP te besteden, de afgelopen 10plus jaar - de SP is al die tijd bij zijn oude beleid gebleven. Inclusief de weigering om in het culturele conflict met de islam en het econonmsche conflict van haar achterban met de allochtone immigratie partij te kiezen, laat staan zich achter de belangen van haar achterban te scharen.
    Het gevolg: die achterban is geslonken van ooit 25 zetels naar de in 2024 huidige vijf.
    De laatste zes of zeven verkiezingen onder leiding van Lilian Marijnissen, die het als vrouw natuurlijk helemaal niet kon opbrengen om zich tegen welke niet-blanke bevolkingsgroep dan ook te keren om zich zo hopeloos impopulair te maken bij de media.
    De laatste klap was de druppel die de emmer deed overlopen, en er kwam een nieuwe leider. Deze redactie kwam hem tegen op Twitter/X, en zag daar iemand die het weer uitsluitend en alleen over economische dingen had, en ondanks porren van deze kant weigerde ook maar iets te zeggen over allochtonen of islam.
    En hier is de definitieve doodsteek ... (de Volkskrant, 20-01-2024):

... : een sympathiek portret in de Volkskrant.


Naar Politieke analyse , PvdA  , of site home .

23 dec.2007