Bronnen bij Kernenergie: afval

 

Het afvalprobleem van kernenergie heeft twee kanten: de gevaren eraan verbonden lijken hoger dan die van fossiele verbranding, en de hoeveelheid ervan is ongelofelijke veel minder.
    Als voornaamste gevaar van kernenergie wordt de opslag gezien. Onderstaande bron plaatst daar een kanttekening bij: de natuur lijkt zelf ook al kernafval op te slaan:
 

Uit: De Volkskrant, 06-11-2004, bericht uit het wetenschapskatern

Spontane kernreactor in bodem van Gabon

Natuurkundigen van de Washington Universiteit in St. Louis hebben het raadsel opgelost van de uraniummijn in Oklo, Gabon. Daar winnen de Fransen al heel lang uranium-235 voor kernsplijting. Uraniumerts bevat normaal slechts 0,7 procent uranium-235, maar in 1970 was het ineens bijna niets. Een Franse geoloog suggereerde dat een spontane kernreactie in de bodem het uranium-235 had verbruikt.
    Klopt, zeggen de Amerikanen nu. Ze stellen dat een ondergrondse massa uraniumerts 150 duizend jaar lang heeft gefunctioneerd als een kernreactor van honderd kilowatt, die zichzelf om de paar uur aan en uit schakelde.
    Ze ontdekten dit door de enorme hoeveelheden xenon die ze in zoutlagen in de bodem aantroffen. Xenon komt vrij bij kernsplijting. ...
    Volgens de onderzoekers moeten natuurlijke kernreacties op meer plekken hebben bestaan. Dat lijkt goed nieuws voor voorstanders van kernenergie. Volgens het Amerikaanse ministerie van Energie zijn de radioactieve resten van de 2 miljard jaar oude reactor in Oklo zonder lekkage op hun plek gebleven. Dat zou een aanwijzing zijn dat ook kernafval stabiel in de bodem kan worden opgeslagen.


Naar Kernenergie  , Hiërarchie sociologie  , of naar site home  .