Bronnen bij Menswetenschappen, sociologie ondermaats: Merijn
Oudenampsen
In wezen is de taak van de sociologie simpel: dezelfde als die van de
natuurwetenschappen. In het heel kort: neem je bestaande geheel van kennis.
Ga naar de randgebieden daar waar je kennis grenst aan het onbekende.
Probeer met je kennis en een eigen ingeving (waar je die ook vandaan hebt)
iets te zeggen over dat onbekende gebied. Bekijk dat onbekende gebied nader,
liefst door er een of andere vorm van een "schop" tegen te geven (een "stimulus"), en
kijk of de reactie overeenkomt met je wat je dacht over het gebied. En ga
verder op deze manier aan de hand van je bevindingen. En vergeet niet je
collega's in te lichten over wat je gedaan hebt en ze vrijelijk om kritiek
te vragen.
De natuurkunde doet dat met de dode natuur, en de
socioloog zou het moeten doen met de menselijke maatschappij.
Iedereen weet dat de sociologie hier een travestie van maakt. Zelfs de
sociologen zelf hoewel ze dat natuurlijk zelden tot nooit hardop zeggen.
Wat ze wel hardop durven zeggen zijn dingen die er bijna zonder omweg op
neerkomen.
Zoals al diegenen doen die hun onderzoek beginnen met de uitkomst. Of
natuurlijk: wat die volgens hen zou moeten zijn.
Waarom zouden ze dat
doen?
Ongetwijfeld zijn daar vele redenen voor, maar eentje is er
deze: omdat het beginpunt hen niet bevalt.
Hm, maar dat beginpunt is
toch de bestaande kennis en die kan toch nooit fout zijn?
Kijk zelf.
Die bestaande kennis staat op deze website hier
 , maar iedereen kan die
kennis opdoen achter de televisie, tezamen met enig gezond verstand en
aangaande de televisie betekent dat een kritische blik aangaande wat de
mensen daar zeggen. Maar kijk gewoon naar de beelden. Die zeggen hetzelfde
als die bestaande kennis verzameld hier
(herhaling). De uitkomst: bijna
alle parameters die het functioneren van de maatschappij bepalen en meten
staan het hoogst in het westen, het laagst in de diverse gekleurde culturen,
en het allerlaagst bij de donkerste kleur.
Waar ook ter wereld.
En dat is keihard slikken als je gelooft in "De Gelijkheid der
Culturen".
Dat "De Gelijkheid der Culturen" is net als de "Andere
Wang"-ideologie afkomstig van het gestoorde Joodse denken behorende bij
hun maatschappij van 8000 en meer jaar geleden. Die maatschappij en het denken
was hoogst individualitisch, gebaseerd op hun nomadische achtergrond, waardoor een bijzonder sterke tegenkracht nodig
was om die de stam bij elkaar te houden. Die tegenkracht hebben ze gecodificeerd in
hun "Oude Testament", en is samen te vatten als "Ieder voor zich en Jahweh voor
ons allen", en "Joden zijn het door Jahweh Uitverkoren Volk" (noot:
seculiere Joden hebben uit het eerste het Jahweh-deel laten vallen en
huldigen de "Ieder voor zich en Allen tegen allen"-ideologie => , tegenwoordig bekend als het
neoliberalisme
 )
De eerst
bewaard gebleven reactie op dit ideologisch extremisme was die van een
eveneens ideologisch gestoorde
Jood genaamd Jezus van Nazareth, die, zoals meestal in dit soort gevallen, de zaak
omkeerde, dat wil zeggen: het eerste deel ervan, en kwam met de "Andere
Wang"-ideologie bekend geworden als het christendom.
Een veel latere tweede bewaard gebleven
reactie, slaande op het tweede, superioriteits, deel van de Joodse ideologie, kwam van een
andere ideologisch gestoorde Jood, ene Claude
Lévi-Strauss
. Dat is dus
"De Gelijkheid der Culturen".
Dat later nog andere achtergronden
kreeg want zonder
"De Gelijkheid der Culturen" geen vrije (im)migratie. En vrije (im)migratie
is het Bloed en het Leven van nomaden en nomadisten en mensen als Claude
Lévi-Strauss en zijn soortgenoten.
En het is bij deze stroming dat
de politiek-correctren, en een groot deel an de christenen, zich de
politiek-correcten bij hebben aangesloten. Met als overeenkomst het helpen
van de migrerende moslims en zwartjes, want de moslims en zwartjes doen het niet zo
goed in de wereld, zie die feiten boven, dus ook na migratie ("behoud van
cultuur") en zijn dus
sneu en zielig en moeten dus geholpen worden. Zodat de christenen
zich heilig en de politiek-correcten zich "goed" kunnen voelen.
Soiologen komen natuurlijk voort uit de groep onder het algemene aanbod der
mensheid dat extra aandacht heeft voor de maatschappij en haar wel of goed
bevinden, hebben dus een meer naar het gemeenschappelijke gerichte neiging, en
zijn dus sterk vatbaar voor de valkuil van het bijbehorende ideologische extremisme. Dat van
"De Gelijkheid der Culturen". Daarvan zijn op deze website al vele op de
persoon gericht verzamelingen gemaakt. De huidige over socioloog
Merijn Oudenampsen wijkt daarvan af, in dat er in de tussentijd hier nieuwe
inzichten zijn ontwikkeld omtrent het ontstaan van de bij de valkuil van
deze
geestelijke gestoordheden. En omdat Merijn Oudenmapsen meer dan zijn
collega's een intellectuele manier van argumenteren hanteert, die zich dus
beter leent voor analyse. En omdat Merijn Oudenampsen niet de methode van de
rabiate scheldpartij "Wilders is een fascist", "Wilders is een nazi" of
"Wilders is een oorlogsmisdadiger" of haar equivalent "Moslims zijn de
nieuwe Joden" => hanteert, wat collega's zoals Maarten van Rossem, Jan
Blommaert, Jan Jaap de Ruiter, Rob Riemen, Leo Lucassen, Martijn de Koning
enzovoort wel doen.
En dat Merijn Oudenampsen al vroeg diep in
de valkuil van "De Gelijkheid der Culturen" zat, blijkt hier (de Volkskrant, 13-06-2009, door Peter Giesen en Jan Tromp):
Het "social justice warrior"-gebeuren in optima form: de
sociologie is er niet om de maatschappij te beschrijven, maar om gelijkheid
te bevorderen. Of in de woorden van socioloog Martijn Dekker (UvA)
: 'Universiteit moet de ongelijkheid bestrijden'.
De echte test of
iemand een wetenschapper is of een ideoloog komt wanneer men te maken krijgt met signalen
vanuit de werkelijkheid dat die niet overeenkomen met het geprojecteerde
beeld van de werkelijkheid. Een wetenschapper past zijn beeld aan of
ontwerpt een nieuwe test die meer uitsluitsel kan geven. Een ideoloog doet
iets dat de ontvangen signalen ontkracht en dat zijn ideologie kan
bevestigen.
Dat 'iets' dat een ideoloog doet, is
meestal goed herkenbaar, hoewel het normaliter niet geldt als zodanig: hij
gaat "praten". Of soms "lezen". Vaak in een vorm van "argumenteren" maar wat
bij analyse bijna altijd een monoloog-argumentatie blijkt te zijn: men praat
in feite met zichzelf - vaak genoeg voorkomend om een eigen naam te hebben
gekregen: monologue intérieur.
Het tweede waaraan men de
ideoloog kan herkennen is dat die interne argumenten bijna altijd de vorm
hebben dat men uitgaat van de ideologie, en argumenten verzint om de
signalen uit de werkelijkheid daaraan aan te passen of mee in
overeenstemming te brengen. Voor de socioloog die gelooft in de "De
Gelijkheid der Culturen", en geconfronteerd wordt met een signaal dat daar
niet mee in overeenstemming is, zeg inteelt in een bepaalde cultuur, gaat
men argumenten verzinnen die de schadelijkheid van inteelt ontkennen
.
Hoe dat werkt, wordt dus nu geanalyseerd aan de hand van de publieke
bijdragen aan het maatschappelijke debat van socioloog Merijn Oudenampsen.
Die bijdragen zijn enigszins willekeurig verzameld aan de hand van wat
deze redactie onder ogen kwam, maar er is geen teken waargenomen dat ze niet
representatief zouden zijn. De meeste komen van website Joop.nl,
omdat daar het meest extreme politiek-correcte geluid is te vinden - Joop.nl
is
opgericht met als doel het bestrijden van GeenStijl, en wel speciaal het
politiek-incorrect zijn van GeenStijl op de vlakken van immigratie,
allochtone culturen, de islam, de EU, en in mindere mate de Koude Oorlog. En wie
bij Joop.nl verschijnt, is tot nu toe gebleken, blijkt vrijwel zonder
uitzondering te behoren tot de ergste politiek-correcten in meestal al deze
opzichten.
Hier de eerste bijdrage (voor zover
opgeslagen) die deze redactie daar aantrof
(Joop.nl, 08-05-2013, door Merijn Oudenampsen - Socioloog
 ):
En iedereen met enig gezond verstand weet van die al genoemde televisie dat
de islam gevaarlijk is zelfs vaak voor moslims zelf, zie Irak, Syrië, Jemen,
enzovoort.
Dit is absoluut voldoende onderbouwing voor de afgekorte
weg naar de conclusie. En omdat die afgekorte weg gebaseerd is op
waarnemingen, luidt die afgekorte conclusie: "Wie de term 'islamofobie' serieus
gebruikt, is geestelijk gestoord". Want hanterende een contradictie, dicht
bij het zijn van een oxymoron
.
Normaliter is dit voldoende, omdat de meeste mensen die de term hanteren
meteen nog veel dommere dingen zeggen, maar die inleiding is niet voor
niets in haar huidige vorm gegoten: Merijn Oudenmapsen weet het goed
intellectueel in te kleden. Hier met de onderkop:
Wat het voordeel heeft dat het ook het voorgaande nog helderder maakt.
Want haal de stam "islam" van de twee termen af, en je krijgt, tezamen met
de gebruikelijke definities:
- Kritiek: het noemen van een negatieve eigenschap van iets.
- Fobie: het hebben van een ongerechtvaardigde angst voor iets.
Waarna de observatie van de werkelijkheid je weer onmiddellijk zegt dat geen
enkele kritiek op de islam een vorm van fobie is. Of beter: het is zodanig
onwaarschijnlijk dat de bewijslast bij de "islamofoob"-gebruiker ligt en dat
hij dat bewijs expliciet moet leveren bij ieder gebruik van de term.
Waarin socioloog Merijn Oudenampsen hier hopeloos gaat falen.
Ten eerste noemt hij geen enkele vorm van geldige islamkritiek. En wel wat
hij ziet als niet-geldige islamkritiek. Dat wil zeggen: hij schendt de
eerste regel van het bestuderen van een zaak met twee kanten: bekijk beide
kanten (vermoedelijk omdat hij denkt dat deze zaak maar één kant heeft, zoals
alle ideologen).
Hier die ene kant:
En dat was het (op één na). Qua kritiek geuit door Sjaak van der Velden voorzover
weergegeven door Oudenampsen.
Nu is het artikel heel
veel langer, maar die rest is allemaal gevuld met redenen waarom wat Sjaak
van der Velden hier zegt niet waar is.
De regel
hierbij is: naarmate de argumentatie langer is, is de kans dat het
beargumenteerde punt juist is, kleiner - zo kostte het gerechtelijke vonnis
dat, tegen alle internationale verdragen in, stelde dat niet de VN maar
Nederland in Srebrenica was ongeveer 150 pagina's.
Deze regel blijkt van toepassing in dit geval.
Maar
eerst het verband tussen de uitspraken van Van der Velden en de werkelijkheid.
De eerste: "Het westen heeft een relatief sterke beschaving ontwikkeld
vooral door het afschaffen van de dictatuur en dominantie van de godsdienst"
is waar (geen verdere uitleg nodig - raadpleeg desnoods de wereldkaarten
(herhaling 2): hoe
meer godsdienst, hoe meer barbarij).
Uitspraak nummer
één is waar.
De tweede: een onvastgelegde maar zeer sterke
maatschappelijke regel is dat je geen nodeloze overlast voor je medemensen
mag veroorzaken. Autolawaai is overlast maar mag want er is een hoger nut (transport)
voor
iedereen mee verbonden. Godsdienstoverlast mag niet, want het heeft geen enkel
hoger nut.
Uitspraak nummer twee is waar.
De
derde: uitingen van gevaarlijk gebleken ideologiën als nazisme mogen verboden worden, dus dat van moslims ook.
Dat is een logische inclusie.
Uitspraak nummer drie is waar.
Dus dan de
manieren waarop socioloog Merijn Oudenampsen probeert aan te tonen dat ze
niet waar zijn.
Nummer een:
Verder wordt daar niet op teruggekomen, dus aan te nemen valt dat dat
'Dat is een groot goed' een erkenning is van het standpunt van Van der
Velden.
Socioloog Merijn Oudenampsen vermeldt niet
expliciet dat dit een punt is voor de andere partij. Dat is de retorische
truc van "eenzijdigheid"
.
En uitspraak nummer één van Van der Velden is dus geen islamofobie.
Nummer twee. De uitspraak van Oudenampsen hierover die het dichtst in de buurt
komt van wat Van der Velden stelt, is deze, van een alinea verderop:
Met de suggestie dat daar iets fout aan is. Oftewel: socioloog Merijn
Oudenampsen gaat tot hier uit van de Absolute Vrijheid van Godsdient. Iets
dat niet bestaat want de godsdient van de Rituele Kinderoffers is verboden.
Hier maakt hij gebruik van de retorische truc van het absoluut of
zwart-wit-maken
.
Dat beseft hij kennelijk, want hij vervolgt met:
Combineer dit met de waarneming dat binnen de islam overdadig veel oproepen tot geweld
staan
, en hier word eigenlijk al toegegeven dat ook uitspraak nummer
twee geen islamofobie is.
Het vervolg:
Dat is de retorische truc van de "valse vergelijking"
. De islam bevat wereldwijd iets van
anderhalf miljard mensen en in Europa al enkele tientallen miljoenen, dus de
kans dat er gekken tussen zitten die de oproepen gaan uitvoeren is 99, 99 en
meer procent (zoals bewezen door de terreuraanslagen), en bij Theodor
Holman is dat slechts maximaal één gek: Theodor Holman zelf.
De rest trekt zich niets aan van wat Theodor Holman zegt of schrijft.
Het argument geldt dus wel voor christenen, maar die worden ook iedere dag op hun fouten
gewezen
. En er
zijn in Europa geen aanslagen door christenen (in
Amerika, waar ook kritiek op christenen verboden is
, wel).
Waarmee ook uitspraak nummer twee van Van der Velden definitief geen
islamofobie is.
Dan vermeend islamofobe uitspraak nummer
drie van Van der Velden:
Hierin is de referentie aan 'linkse mensen' eigenlijk niet ter zake als
het onderwerp
"Al dan niet terechte kritiek op de islam" is - dat heeft niets te maken
met wie die kritiek uitoefent. Oudenampsen komt er later op terug - eerst
heeft hij het over het tweede deel:
Ten eerste: dit is een niet te controleren uitspraak want gaande over
religieuze interpretatie, oftewel: vraagstukken van de soort "Hoeveel
engelen kunnen er op de punt van een naald dansen?"
. Of anders geformuleerd: je
kan er alleen iets over te weten komen door het de betreffende religieuzen te
vragen. Een irrationele en absurde actie.
Blijft over: waarnemen wat
moslims met deze term doen. Dat is duidelijk: ze gebruiken de term (onder
andere) voor het
voeren van heilige oorlog. En wat ze er dan verder mee doen, is totaal
onbelangrijk.
Een redenatie van de vorm "Als de maan van groene kaas is, én we hebben
een lange ladder, dan had iedereen gratis te eten". De logica klopt, maar de
eerste aanname is onjuist.
Het directe vervolg:
Niet gevolgd door een bezwaar. Oftewel: Oudenampsen geeft hierbij toe
dat ook Van der Velden's bezwaar tegen jihad terecht is, want in de
werkelijkheid leidt jihad (mede) tot geweld. En Van der Velden's kritiek is
dus geen islamofobie (voor sharia geldt iets dergelijks: het is sociaal
geweld) .
Directe vervolg:
Een leugen. Er is door Van der Velden geen debattruc gebruikt. Dit is de
retorische truc van de hondsbrutaliteit
.
Dan komt hij terug op dat 'linkse mensen':
Dit gaat allemaal over de personen die de kritiek uit. En is dus
irrelevant. Maar hier worden wel mmerdere (ongeldige) argumenten gebuikt om
één punt te weerleggen. Dat is de retorische truc van het "hagelschot"
.
Direct gevolgd door:
Oftewel: terug naar de Absolute Vrijheid van Godsdienst. Want het feit
dat mensen er bezwaar tegen hebben mag niet tellen bij het eventueel
verbieden ervan.
Direct gevolgd door:
Neen. Niet als de opvattingen van de conservatiee imam gebruikt worden
om geweld te rechtvaardigen. Ook dit is weer een "valse vergelijking"
- dit lijkt direct op de basisvorm "Een koe is vee en geeft melk - een paard
is vee - dus, ergo, q.e.d.: een paard geeft ook melk".
In de werkelijkheid
worden de ideeën en uitspraken van de islam gebruikt om geweld te
rechtvaardigen, dus mag de islam verboden worden (het is niet dat het
moet, maar het mag - dus het veroordelen van het praten erover
is onjuist)
In de werkelijkheid
worden de uitspraken van de zwaar gereformeerde priester niet gebruikt om
geweld te rechtvaardigen, dus die uitspraken van de zwaar gereformeerde
priester hoeven niet verboden te worden.
Vergelijk
overigens de formulering van socioloog Merijn Oudenampsen met
deze:
In de woorden van socioloog Merijn Oudenampsen: de formulering van
socioloog Merijn Oudenampsen is:
... van socioloog Merijn Oudenampsen. Dit zullen we maar weer
"eenzijdigheid"
noemen.
Dat is einde alinea.
Dan volgt de al bij nummer twee behandelde alinea.
De daaropvolgende begint
met:
Dit is redelijk onnavolgbaar - de basis van het argument lijkt op "De
georganiseerde religie is geen monster omdat Sjaak van der Velden een
ongeldig argument gebruikt om dit te betogen" (als het al ongeldig is, maar
dat is nu niet meer ter zake).
Deze komt nog niet voor
in de lijst van retorische trucs
. Een versimpeld voorbeeld: "Jantje zegt
dat de Aarde rond is omdat hij slecht geslapen heeft, dat is onzin, dus de
Aarde is niet rond".
Waarop Oudenampsen direct vervolgt
met:
Dit is een glasharde leugen, alleen al gezien de aanslagen op Koptische
kerken in Egypte. In de rest van de islamitische wereld daalt het aantal
christenen dramatisch, vanwege de agressie van de moslims
.
In de lijst van retorische trucs komt dit voor als
"hondsbrutaliteit" , een specialiteit van politiek-correcte ideologen.
Dat waren de drie punten uit het eerste lijstje. Dan volgt er nog dit:
Afgekort: Van der Velden stelt "Dat men islamofoob gebruikt voor
islamkritiek".
Hier de direct erop volgende weerlegging van
Oudenampsen:
De laatste twee zinnen zijn hier gereproduceerd om aan te geven dat er
verder geen bewijs volgt van de bewering in de eerste. Over die eerste gaat
het eerst dus verder op zichzelf staand - hij is te herformuleren tot:
Oftewel: socioloog Merijn Oudenampsen spreekt hier zijn oordeel uit over
de stelling: "Moslims hebben per deifnitie achterlijke opattingen".
Wat Van der Velden daadwerkelijk gezegd heeft volgens eerdere ciraten van
Oudenmmapsen is dit: "Moslims hebben achterlijke opvattingen" (zonder 'per
definite').
Het verschil: de eerste versie hoef je niet te bewijzen, de tweede wel.
Van der Velden heeft zijn versie onderbouwd met voorbeelden, dus hij heeft niet
het eerste beweerd.
Oftewel: de laatste versie
van Oudenampsen is een stroman
: hij bestrijdt iets dat de ander partij
niet gezegd heeft.
Overigens is "De islam heeft
achterlijke opvattingen" zo ostentatief waar en zo makkelijk te bewijzen,
zie hier
, dat het een tautologie lijkt
En dat was pas het eerste
deel van dit argument. Nu het tweede: '... een reactionaire opvatting is'.
Hier draait alles om de term 'reactionair'. Letterlijk: "een reactie op". Dus
een lege opmerking tenzij erbij vermeld wordt waarop de reactie een reactie is.
Omdat de uitdrukking letterlijk geen betekenis heeft, is ze dus figuurlijk bedoelt. De figuurlijke of
overdrachtelijke uitleg van de term "reactionair" is "zeer extreem rechts". Iets
richting nazisme.
Nu de combinatie. In het algemeen
luidt ze: "Het bekritiseren van een religie is zeer extreem rechts".
De vraag is dus: klopt deze bewering?
Ook hier gebruiken we
geen theoretische verhandeling, maar de methode der toepassing. Wat tests:
- "Het bekritiseren van het hindoeïsme is zeer extreem rechts"
- "Het
bekritiseren van het boeddisme is zeer extreem rechts"
- "Het
bekritiseren van het christendom is zeer extreem rechts"
- "Het
bekritiseren van de islam is zeer extreem rechts"
Van de eerste drie
uitspraken zijn vermoedelijk geen mensen te vinden die kunnen of willen
beargumenteren dat deze waar zijn. De conclusie uit de toepassing: de
uitspraak "Het bekritiseren van de islam is zeer extreem rechts" is (zonder
uitvoerige bewijzen) volstrekte onzin.
Socioloog Merijn Oudeenampsen
beweert dat de vierde een volledige waarheid is zonder een enkel bewijs.
Dit is de retorische truc van "Ad ponandum"
(iets stellen zonder bewijs te leveren).
Verder met de
eropvolgende zin:
Dit is weer een "Groene-kaas maan, ladder, gratis eten"-geval: de logica klopt,
maar de basisaanname is onzin.
Dus op naar de
volgende zin:
Dat is een nieuw argument. In zijn volledigheid luidt dit:
Dit bevat om te beginneneen logisch inconsistentie, duidelijker te maken door
het in
de juiste logische volgorde te zetten:
Wat logisch consequenter geformuleerd zou moeten worden als:
Dus is als eerste is dit weer een geval van de retorische truc van van
zwart-wit-maken
.
Verder met deze logisch consistentere vorm van de stelling. Dat is
theortisch een lastige, omdat het gaat over groepsaanduidingen, en
menselijke groepen zijn nooit eenduidig te formuleren en hebben vloeiende
grenzen
. En leiden in dit geval tot lastige discussies over de term "de
islam" en wie en wat daar wel en niet onder valt en waarom, enzovoort.
De uitweg uit dit soort theoretische discussies is bekend bij iedereen met
enig gezond verstand, en ooit netjes opgeschreven door taalkundige S.I.
Hayakawa
, die de termen "intensional definition" en "extensional
definition"
introduceerde, de eerste zijnde de theoretische uitleg in woorden,
met definities en dergelijke, en de tweede door gewoon te wijzen.
Dat
laatste gaan we hier doen met de bewering van socioloog Merijn Oudenampsen.
Gewoon door de bewering een paar keer toe te passen:
En:
Enzovoort.
En aangezien iedereen behalve fascisten en
nazi's deze beweringen zullen afwijzen, moet ook iedereen behalve moslims de
volgende bewering afwijzen:
En dat 'iedereen' is dus inclusief socioloog Merijn Oudenmapsen. Tenzij
deze een islam-aanhanger of moslim is.
Dat was dit bewijs van de
stelling van socioloog Merijn Oudenampsen. Hier het vervolg van deze alinea
en de aanhef van de twee eropvolgende alinea's:
Oftewel: dit zijn allemaal bewijzen van de constatering dat de islam geen
monolitisch blok is.
De conclusie van socioloog Merijn
Oudenampsen uit het bestaan van variatie in de de islam luidt:
Maar iedere sociologische groep kent variatie. Dus moet socioloog Merijn
Oudenampsen bewijzen dat de variatie binnen de islam het grootst is. En dat
is niet a priori duidelijk, want het nazime kent veel variatie: de SA, de
SS, de Landwehr, Organisation Todt, WA, Hitler Jugend, enzovoort, het
christendom kent veel variatie (ze vechten erover tot op afgelegen plekken
als Katwijk, Nunspeet, of Texel), en het communisme kent veel variatie:
Trotskisme, Bakoeninisme, Leninisme, Marxisme, Stalinisme, socialisme,
sociaal-democratie, enzovoort
Conclusie: deze
uitspraak van socioloog Merijn Oudenampsen overtreedt basale methodologische
regels aangaande bewijsvoering. Dit is de retorische truc van "Ad ponandum"
.
Dan de eropvolgende en voorlaatste alinea:|
Dit is een combinatie van een logische bewering en een aantal oordelen
van socioloog Merijn Oudenampsen. Eerst moeten de oordelen eruit, waarna het
in algemene vorm luidt:
Wat weer het makkelijkst te testen is met de praktische aanpak van
toepassing:
Enzovoort.
Oftewel: ook deze uitspraak van
socioloog Merijn Oudenampsen is onjuist.
En daarna volgt er in de
laatste alinea nog een samenvatting, die begint met:
Met weer de weerlegging:
Enzovoort.
Deze uitspraak bevat de retorische truc van
het zwart-wit maken
(een aantal specifieke bezwaren wordt zwart-wit gemaakt met 'achterlijk'),
en van de stroman
(het oordeel 'achterlijk' is niet gebruikt).
Gevolgd door:
Of dus ook:
Gevolgd door:
En dat is de slotzin. Weer een "Groene-kaas maan, ladder, gratis
eten"-geval.
Algemene conclusie: dit artikel van
socioloog Merijn Oudenampsen bevat een aantal fouten in argumentie en
methodologie dat boven het dozijn ligt. Hoe is dat mogelijk?
Hoewel
ingewikkeld lijkend vanwege de hoeveelheid, is het antwoord daarop simpel:
wat socioloog Merijn Oudenampsen in dit artikel gedaan heeft, is dat hij is begonnen
is met een aanname die in strijd is met de werkelijkheid: "De Gelijkheid der
Culturen". Vervolgens is hij terug gaan redeneren naar de uitspraken over de
werkelijkheid van Sjaak van der Velden. Dat terugredeneren gaat in vele stappen,
die dus allemaal de verkeerde kant op gaan. Wat je alleen recht kan proberen
te breien door foute argumentatie en methodologische fouten.
Maar voor we uit dit geheel conclusies gaan trekken, eerst wat
andere bijdragen aan het maatschappelijke debat van van socioloog Merijn
Oudenmapsen. Dit mede als illustratie van de waarde van
soortgelijke beweringen van andere politiek-correcten. En ter illustratie
van de systematiek van de politieke-correctheid.
Het eerste is een direct verlengde van het voorgaande (Joop.nl, 16-09-2014, door Merijn Oudenampsen - Socioloog
):
Vroeger was er geen islamkritiek (dat was ten strengste verboden), en er
kwam radiclalisering: moslims zijn hoofddoeken en hijabs op gaan zetten,
baarden en djellaba's gaan dragen, en salafist en jihadi geworden. Daarna
kwam er de kritiek op deze verschijnselen.
En nu is de
stelling van socioloog Merijn Oudenampsen dat die kritiek leidt to
radicaliseing oftewel de islamterreur.
Op deze manier beargumenteerd:
Hier gebruikt socioloog Merijn Oudenmapsen een truc die boven ook al
gehanteerd is in verdekte vorm:
En hier dus in:
Dit is een zeer gebruikelijke manier van argumenteren bij
politiek-correcten. Hier wordt het verschijnsel geconstateerd en afgehandeld (GeenStijl.nl, 19-01-2018, door Van Rossem
):
Met daarin dus veelvuldig de politiek-correcte "dram"-truc:
Meestal liggende op het niveau: politiek-incorrecte: "Ik ben tegen vrije
immigratie" - politiek-correcte: "Dus u
zegt dat alle moslims naar de gaskamer moeten".
En
dat van die gaskamers is geen overdrijving van deze redactie, zie
dit
("Adriaan", Joop.nl, 11-02-2011):
Om de reactie hierop uit te drukken in de taal van dat beeld en de
politieke-correctheid in het algemeen: "Politieke-correctheid is gajes. Hoe ze zich ook uitdrukken.
In dat beeld is het
openlijk gajes. Lieden als die interview-mevrouw doen hetzelfde met
omfloerstere terminologie. Socioloog
Merijn Oudenampsen doet hetzelfde, want hij schuift de critici van de islam
de misdaden van de islam in de schoenen."
Waarbij we in nette en meer
wetenschappelijke beschrijvingen als dit artikel niet de emotionele term
"gajes" gebruiken, maar het meer beschrijvende "geestelijk gestoord", of nog
mooier: een geval van cognitieve sociopathie. En dat laatste zonder aanhalingstekens want
zijnde een waardenvrije beschrijving. Er zitten heel veel associërende draden
los in de hersenen van de betreffende mensen. Letterlijk, zoals getoond hier
.
Van welk proces ook een niet-opvallende doch hoogst-significante clou wordt
gegeven - aan het einde van dit laatste artikel dat betoogt dat islam-critici
de oorzaak van radicalisering van de islam en het gevaar ervan:
Daar staat het. Vermoedelijk niet duidelijk voor de meeste lezers, tenzij
ze deze website al eerder verder hebben bestudeerd. In nog wat meer detail
dus:
Juist. Dat doen realisten en mensen met gezond verstand niet. Althans:
niet in eerste instantie. Die KIJKEN - naar de werkelijkheid. Hier nogmaals
refererende aan de al eerder genoemde Hayakawa en zijn twee vormen van
"definitie", waar hij zelf naar geluisterd heeft door ze een aanwijsbare vorm
te geven:
Waaruit nogmaals blijkt dat socioloog Merijn Oudenampsen lijdt aan een
ernstige vorm van geestelijke gestoordheid, in dat hij denkt dat hij
door lezen meer te weten kan komen over de werkelijkheid dan door te kijken naar
de werkelijkheid.
Wat een gestoordheid is die hoort bij alle ideologen, want
alle ideologen zijn per definitie ook Platonisten
- dat wil
zeggen: ze hangen de theorie, het idee, aan dat ideeën over de werkelijkheid reëler zijn
dan de werkelijkheid zelf.
Als hij dat wel had gedaan, dat kijken
naar de werkelijkheid, dan had hij geconstateerd dat in landen waar er heel
weinig islamkritiek was en is, de Angelsaksische wereld, en in landen waar er
totaal geen islamkritiek is, zoals de islamitische wereld zelf, er niet
minder, maar juist meer radicalisering is dan in het land waar er de
meeste islamkritiek is: Nederland.
Oftewel: de uitspraak
en het bijbehorende artikel van
socioloog Merijn Oudenmapsen dat islamkritiek leidt tot radicalisering, is
geestelijke gestoordheid van het hoogste niveau.
En aan het einde van
dit weer lange artikel staat er nog dit:
Het 'zou zeer welkom zijn' betekent dat de gematigde islamcriticus er
niet is - bij een ruim genoeg aanbod van islamcritici in het algemeen.
Oftewel: hier staat:
Oftewel:
Welke uitspraak volledig is met alle andere uitspraken van socioloog
Merijn Oudenampsen. Oftewel: zijn gedachtengoed is consistent en consequent
op de mnaier an de "Groene kaas-maan, ladder, gratis eten"-logica. De logica
van de religie, hier de islam.
Over naar de volgende alhier
genoteerde bijdrage van Oudenampsen aan het maatschappelijke
debat (Joop.nl, 15-01-2015, door Merijn Oudenampsen - Socioloog
):
Oftewel: een herhaling van zetten met wat andere woorden. Een herhaling
van de discussie of het zinvol is een onderscheid te maken tussen de
radicale aspecten van het nazisme en de gematigde.
Met tevens een herhaling van:
Oftewel: "Islam-kritiek veroorzaakt radicalisering".
Welke herhaling twee alternatieve verklaringen heeft: er is geen inhoudelijk
debat gevoerd over de eerdere beweringen van socioloog Merijn Oudenampsen, of
hij heeft niet naar de uitkomsten geluisterd.
In de
werkelijkheid is er wel veel gezegd over dit soort zaken, maar voor het
over-, overgrote deel deel beperkt tot gescheld op politiek-incorrecten
zoals Geert Wilders.
Maar ook bij wel bestaand
inhoudelijk debat had dat waarschijnlijk niet geholpen: politiek-correcten
zijn ideologen, en ideologen zijn als religieuzen
: nauwelijks tot niet te genezen.
Na te gaan door
een wat grotere stap in de tijd te maken (Joop.nl, 25-01-2017, door Merijn Oudenampsen - Socioloog
):
In de tijd tussen deze laatste twee publicaties van Oudenampsen hebben
de ontwikkellingen op deze website niet stilgestaan, en van beide begrippen in
de kop zijn inmiddels de politiek-correcte betekenissen gedestilleerd uit hun
gebruik door politiek-correcten, genoteerd in Termen, kort
. Hier is de
eerste:
En daar zijn sinds het noteren ervan nog veel meer bijgekomen. "Remigratie"
en "islamverbod" staan natuurlijk zeer hoog op de lijst.
De tweede:
Of de andere kant op:
Waarmee de kop van het artikel zich laat vertalen tot:
En waar het natuurlijk weer gaat over de islam (altijd als er dit soort
termen langskomen), luidt de voorspelling dat socioloog Merijn Oudenmapsen
dit gaat betogen:
Merk op: remigratie kan nooit iets bijzonders zijn want het is gewoon
het omgekeerde van migratie en migratie is niet alleen niets bijzonders maar
zlefs iets heel moois, volgens politiek-correcten.
Goed, dat
waren de voorspellingen aan de hand van voorgaande uitingen van scoioloog
Merijn Oudenampsen en de kop van zijn artikel. Hier de inhoud, wat voortdurend meteen
zijn oordeel geeft naast de
feiten zodat lezers niet in de war gebracht kunnen worden door die feiten:
De feiten.
Het oordeel.
Feiten en oordeel. De feiten:
Vergezeld van het impliciet oordeel: dat zou niet moeten mogen.
Want
wie dat
wel doet, is ...
... een rechts-extremist oftewel een NEONAZI!!!
Stelt hier weer: het vervolgen van nazi's is discriminatie.
Wat al toegelicht is in Termen, kort:
In dit gebruik van 'mensenrechtenverdragen' bedoelt men vrijwel altijd
het vluchtelingenverdag, dat dringend opgezegd moet worden omdat het stamt
van een tijd voordat het reizen dusdanig genakkelijk is geworden dat hele
volksstammen halve continenten over kunnen trekken.
Een herhaling van "Over immigratie mag je praten en over remigratie
niet".
Dat is de boodschap van het artikel van socioloog Merijn Oudenmapsen. Er
volgden nog heel veel woorden, maar allemaal neerkomende op dit: mijn meningen
zijn tolerant en de meningen van de politiek-correcten zijn niet tolerant
en zouden verboden of op zijn minst geweerd moeten worden. Een enkel voorbeeld:
En hier neemt de term 'controversiële' dezelfde rol is als voorheen
"tolerant": mijn politiek-correcte mening is niet controversieel en hoeft
en mag niet bevraagd worden, en de mening van politiek-incorrecten is
"controversieel" en moet altijd meteen bevraagd worden.
Wat hij ook nog toegeeft met een voorbeeld:
Merk ten eerste op: tegenover de politiek-incorrecte deskundige worden
twee politiek-correcte gezet.
Merk ten tweede op dat
dit voor zover bekend de enige gelegenheid was dat er zo'n discussie met een
politiek-incorrect op de televisie is geweest.
Merk als derde op dat tegenover deskundigen als
Leo Lucassen die regelmatig op de televisie komen er nooit één laat staan
twee deskundigen wordt gezet om eens flink
tegengas te geven.
Merk als vierde op dat socioloog Merijn Oudenampsen dit
een volkomen vanzelfsprekende gang van zaken vindt.
En merk als vijfde op dat
de twee politiek-correcten de discussie smadelijk verloren wat natuurlijk de
reden is dat het bij dit ene geval bleef en blijft. Zodat
politiek-incorrecten uiteindelijk in een klein zaaltje in Amsterdam gaan
zitten.
Merk tenslotte op dat dit artikel en met name de kop een
breuk is met de tot nu toe door socioloog Merijn Oundemapsen getoonde
consistentie. Niet binnen dit artikel, maar tussen dit en de voorgaande.
Want als er toch één nauwelijks omstreden eigenschap is van de islam die ook
in Nederland uitgebreid ten toon is gsteld, dan is het intolerantie (geen
alcohol op tafel, geen bloot in het openbaar, enzovoort) - je kan wel
zeggen: "Intoleratie is de tweede naam van de islam" (de eerste is
"Onderwerping", de letterlijke vertaling). Oftewel: de kop van dit artikel
leidt via ...:
... tot een volledige rechtvaardiging van de oproepen van de meest
radicale islamcritici, en is dus een tegenspraak met de eerste twee
artikelen.
Dat was artikel drie (er zijn ongetwijfeld meer
detailfouten maar die laten we zitten).
En terwijl het voorgaande al
geschreven was maar dit artikel nog niet gepubliceerd, kwam er nog een
interessant vierde uit. Naar aanleiding van de wetenschappelijke promotie van
Oudenampsen, waarover later meer.
Dit vierde artikel
is interessant omdat Oudenampsen er een denkprogramma in onthult, en omdat
het komt in de vorm van een interview, zodat er, zij het in (zeer)
beperkte mate, toch sprake is van een soort dialoog - het is geen echte
dialoog omdat er wel een paar juiste vragen gesteld worden, maar de
opzichtige inconsistenties en onwaarheden in de antwoorden niet gesignaleerd
worden'.
Deel 1, het programma (de Volkskrant, 30-01-2018, door Hans Wansink):
Dat gaat over een tweedeling in zowel de sociologie als
geschiedwetenschappen: worden de ontwikkelingen bepaald door groepen en
massa's, of door individuen oftewel elites? Of genuanceerder: massa's met af en toe een individu, of individuen
met af en toe een massa?
De
eerste keuze is veruit in de meerderheid bij wat verder gezien wordt als
meer "linkse" denkers (extreem: "marxisten"). En de tweede bij rechtse:
libertijnen, conservatieven, elitaristen enzovoort.
De positie van Oudenampen
in dit spectrum volgt al uit zijn eerdere bijdragen, en wordt ook hier
gespecificeerd:
Noot 1: socioloog Merijn Oudenampsen verkeert op het politiek spoectrum
aan de uiterst linkse kant.
Noot 2: socioloog Merijn
Oudenampsen verklaart zich geen wetenschapper, maar activist.
Verderop staat nog een toelichting bij heet programma:
Noot: een herhaling van "Maatschappelijke ontwikkelingen worden bepaald
door elites".
Gevolgd door:
Vervalsing 1: Ad ponenadum => . Vervalsing 2: onjuistheid => .
Noot 1: Je kan alles stellen - je kan ook stellen dat de Noord-Koreaanse
president invloed heeft gehad opde Nederlandse ontwikkelingen
Noot 2: Dit is gewoon uiterst onwaarschijnlijk en dus zonder bewijs onwaar. Het is
uiterst onwaarschijnlijk omdat ontwikkelingen in buitenlanden slechts in
zeer zeldzame en bijzondere omstandigheden invloeden hebben op
ontwikkelingen in binnenlanden. Er zijn normaliter doodgewoon veel te weinig
gemeenschappelijke punten.
Dat wat betreft deel 1, het programma: het
gaat over de relatie tussen elite en de rest. Dan deel 2: de nadere
specificering het eerste subject. Uit de inleiding:
En verderop in het interview-deel de enige verdere specificatie:
Noot: dat deel van de elite dat de maatschappelijke onwikkeling bepaalt
voor wat begftr dit onderzoek bestaat uit Frits Bolkestein en journalisten
als Herman Vuijsje en HJ Schoo.
Dat wat betreft de nadere
specificering van het eerste subject. Dan deel
3: de nadere specificering het tweede subject. Uit de inleiding:
Vervalsing: vaagheid => .
Noot: het is
onduidelijk wat "nieuw" is aan de groep waarop gedoeld wordt, en waarin
"nieuw" zich onderscheid van"oud".
Verderop verderop
in het interview-deel:
Vervalsing: vaagheid.
Noot: hier wordt de ene
verbale abstracte omschrijving ('Nieuw Rechts') vervangen door een andere
abstracte omschrijving: 'politici en journalisten'. Dit kan iedereen binnen
de politiek en journalistiek zijn. Dat spectrum beslaat bijvoorbeeld ook de
SP en D66.
Noot: deze uitspraak wordt slechts
begrijpelijk als je voor 'Nieuw Rechts' invult: Geert Wilders, Jan Roos, Jan Dijkgraaf, Wierd Duk en
"organisaties" als PowNews en GeenStijl. Of gewoon: de kleine groep
dat stelling neemt tegen het conglomeraat de Volkskrant, NRC
Handelsblad, Trouw, DWDD, Pauw, NOS
Journaal, Nieuwsuur, Buitenhof, rest van de NPO,
de sociologen, alle politici behalve de PVV, de rest van de elite, enzovoort.
Met de twee subjecten omschreven, kan ook het programma, hoe de twee
subjecten zich tot elkaar verhouden, nader ingevuld worden
Vervalsing 1: hondsbrutale leugen: 'Hij was de koning van de
opiniepagina's'. Vervalsing 2: contradictie: "het populariseren van impopulaire
meningen". Vervalsing 3: vaagheid: ''zijn ideeën (door abstractisme => ):
Noot bij 1: de bijdrage van Bolkestein aan deze kwestie is bijna exclusief
beperkt tot één enkel artikel, voormaelijk geschreven door een medewerker.
Hij werd als symboolfiguur voor de multiculturele discussie al snel
opgevolgd door Paul Scheffer (bekend van "Het multiculturele drama" => )
Noot
bij 2: het zou ergens ooit kunnen, net als "een onderhoudsvrije tuin",
maar het gaat volstrekt in tegen de normale uitleg der dingen.
Noot bij 2: de werkelijkheid is deze: de mening van Bolkestein was impopulair bij de
elite (een eufemisme, trouwens, ze haatten hem erom). Maar populair bij de gewone Nederlanders.
Hetgeen verklaart dat 'prestatie van formaat'.
Dat
'prestatie van formaat' ziet Oudenampsen omdat zijn beeld: "De elite bepaalt
de werkelijkheid dus de mate van populariteit" niet overeenkomt met de
werkelijkeid: "De populus bepaalt de populariteit".
Noot bij 3: 'zijn ideeën' kan alles zijn.
Noot bij 3: bij insiders bekend is: zijn constatering van
mislukte integratie oftewel kritiek op de "De Multiculturele Samenleving is
een Verrijking".
De tweede specificering van het proces:
Vervalsing 1: red hering: 'dekolonisatie', 'koningshuis'. Vervalsing 2:
onjuistheid: 'waarover geen debat mogelijk was.'. Vervalsing 3: hondsbrutale
leugen: 'Het is een inherente eigenschap van de Nederlandse
consensuscultuur'.
Noot bij 2: over die zaken is
gedebatteerd na de jaren 1960 en uitoeirg gedebatteeerd nam de jaren 1970.
Noot bij 3: iedere buitenlander die een beetje kennis
maakt met Nederland heeft het over hun drectheid en openheid aangaande
talloze zaken waarover men in de eigen cultuur nauwelijks of niet praat en
debatteert.
Noot 4: er waren destijds ongetwijfeld
wel andere taboes. Eén van die taboes was op alle negatieve aspecten van de
gekleurde immigratie. Dat taboe is er nog steeds - moslimterroristen zijn
"verwarde mannen" en Marokkaanse criminelen zijn "jochies" - daar is een
heel vocabulair voor in het leven geroepen
Meer detail volgt door de
eropvolgende vraag:
Noot: een erkenning van de keiharde leugen in het voorgaande.
Noot: een erkenning dat er ook ná Frits Bolkestein geen debat was. Wat er
was was een sterke veroordeling van Bolkestein met gebruik van termen als
"racisme". Dat is geen debat, maar hetze.
Herman Vuijsje kwam eerder
ter sprake in het artikel:
Vervalsing 1: vaagheid. Vervalsing 2: categorie-verwarring => .
Vervalsing 3: onjuistheid => .
Noot bij 1: De leden
van 'Nieuw Rechts' worden niet benoemd. Van de specifiek genoemde wordt niet
benoemd tot welke groep ze horen en dus ook niet welke relatie ze hebben met
de genoemde subjecten.
Noot bij 2: Het ene subject is
een groep, het twee enkele individuen, zonder vermelde relatie met de groep.
Noot bij 3: Invullende voor 'Nieuw Rechts' wat begrijpelijk is boven
genoemd, zullen de leden van die groep weinig of niets van Herman Vuijsje en
HJ Schoo weten of gehoord hebben. Die kunnen dus nooit invloed gehad hebben op dit 'Nederlandse Nieuw Rechts'.
Nog meer over het proces:
Vervalsing 1: vaagheid: 'nieuw rechts'. Vervalsing 2:
afleidingsmanoeuvre.
Noot bij 1: we weten eigenlijk nog steeds niet wat 'nieuw rechts'
.
Noot bij 2: de vraag was naar de juistheid van een
relatie tussen Bolkestein en Fortuyn. De gegeven reactie geeft geen
antwoord.
Vervolgvraag:
Vervalsing: vaagheid.
Noot: waarmee, hoe?
Vervalsing 1: vaagheid. Vervalsing 2: Ad ponendum.
Noot bij 1: Welke 'verworvenheden'? Er waren veel van die 'verwordenheden'.
Bijvoorbeeld de kraakbeweging, het witte-fietsenplan en het uitdelen van
krenten op de Dam.
Noot bij 2: Dit is een onbekende en
onwaarschijnlijke stelling. Waarvoor geldt "Bewisj het".
Vervalsing: red herring of dwaalspoor.
Noot: in
het voorgaande komt niet voor de term cultuur anders dan in het hier
niet-relevante 'consensuscultuur', er komt niet voor de term 'strijd' en er komt
niet voor de term 'islam'. De introducte van drie neieuwe termen zonder
gegeven relatie met het voorgaande is is driemaal red herring
Noot: men
kan aangaande het hele voorgaande interpreteren dat het gaat over 'de islam'.
Net zo goed als men kan interpreteren dat 'Nieuwe Rechts' gaat over GeenStijl
en dergelijke..Maar dan is al het voorgaande één lange oefening in "het
vermijden van het benoemen van het onderwerp'.
Onderwerpen worden gewoonlijk
gemeden (zijn taboe) omdat ze in strijd zijn met één of andere ideologie, al
dan niet cultureel. De betreffende ideologie is niet bekend maar kan naar
geraden worden - dat is "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking".
Deze gok is consistent met Bolkestein's bekende relevante opmerkingen
(gaande over 'integratie'), en met Oudenampsen's huidige noemen van 'de islam'. Want 'de islam' is zowat het beste voorbeeld van
de realiteit van die "Verrijking"
(haatimams, haatmoskeeën, aanslagen, enzovoort).
De introductie van
de term 'de islam' is de eerste concretisering van de maatschappelijke
werkelijkheid achter de discussie en dus het onderzoek. Het leidt meteen tot
grote problemen voor Oudenampsen want de interviewer gaat erop in met
vervolgvragen:
Vervalsing 1: Ad verecundiam: "Professor Weetal zegt ...". Vervalsing 2:
gelegenheidsargument. Vervalsing 3: red herring. Vervalsing 5: hondsbrutale
leugen
Noot bij 2: zegt de Edmund Burke Stichting het omgekeerde,
heeft de Edmund Burke Stichting ongetwifeld geen gelijk.
Noot bij 3: er wordt geen eigen antwoord gegeven opde vraag.
Noot bij 4: er werd en wordt door niemand bestreden dat de argumenten die
tegen de islam ingebracht worden gezien worden als "progressieve waarden".
Dat laatste punt wordt vervolgd in de eropvolgende vraag:
Vervalsing: hondsbrutale leugen.
Noot: zie het betoog "Islamkritiek is islamofobie" en
het betoog "Islam radicaliseert door islamkritiek" hierboven.
Vervalsing: red herring of dwaalspoor.
Noot: hoe de Turken en Marokkanen aan hun conseratisme komen is
niet het punt. Het punt is: Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?
Vervalsing 1: jij-bak. Vervalsing 2: red herring.
Noot bij 1: het gaat niet om wat anderen zeggen.
Noot
bij 2: het punt is: Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?
Vervalsing: red herring.
Noot: het punt is: Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?
Vervalsing 1: jij-bak. Vervalsing 2: leugen.
Noot
bij 1: het punt is: Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?
Noot bij 2: de werkelijkheid is dat er is tot nu toe geen enkel blijk
gekomen van een houdingsverandering van moslims. Au contraire: de zichtbare
verschijnselen zijn het gaan dragen van hoofddoeken en baarden, dat wil zeggen: de
(extreem-)conservatieve kant op.
En een voortbouwen op het waanidee dat het om de elite gaat: de elite is het
nog steeds van harte met elkaar eens dat er niet op 'het terrein van
integratie' gescoord kan worden. Zeg maar dat je minder Marokkanen wilt of
minder islam ...
Het is, globaal, allemaal elite tegen gewone
Nederlanders.
En van nog verderop in
het artikel:
Vervalsing: de hondsbrutale leugen => .
Noot: de
situatie is als deze: Je geeft iemand een schop tegen de schenen, en als deze
protesteert, zeg je: "Het is niet pijnlijk bedoelt".
Dit ligt op het niveau van een aantal psychologische kwalen.
Bevestigd door:
Vervalsing 1: Ad ponandum. Vervalsing 2: onjuistheid.
Noot bij 1: een bestreden en onaannemelijke stelling.
Noot bij 2: ten opzichte van bevolkingsgrootte scoort Nederland beter dan de
overgrotte meerderheid der landen, vermoedelijk in de top-tien.
Noot
3: hier zijn twee mogelijkheden: hij schaart zichzelf te ja of te nee ook
onder de 'geen grote denkers', en in het tweede geval dus onder de grote
denkers.
Het is eerste is stupide: als je geen
grote denker bent en dat weet, is het veruit het beste om je mond te houden.
En het tweede is erg fout: dat is grootheidswaan, of narcisme. Of "Verlosser" willen zijn.
In populairdere psychologisch termen: er is mogelijk sprake van een
Jezus-complex - dat zou ook het "Het willen redden van de zielige moslims"
verklaren.
Noot 4: dit is consistent met de
veronderstelling omtrent de samenstelling van ''Nieuw Rechts'.
Noot 5: dit is consistent met "De
geschiedenis wordt bepaald door elite".
Dat was dit vierde artikel. Het eerste deel over zijn
promotiewerk, dat gebaseerd bleek op de basisstelling: "maatschappelijke
ontwikkelingen worden voornamelijk bepaald door de elites". Praktisch
toegepast als "De kritkiek op de multiculturelen samenleving en vrije
immigratie is het werk van Frits Bolkestein en enkele navolgers in de
elite".
Oftewel: de kritiek op de multiculturele
samenleving en vrije immigratie is niet afkomstig van een grote groep gewone
Nederlanders.
De werkelijkheid: bij alle peilingen
heeft ongeveer tweederde van Nederland grote reserves bij de multiculturele
samenleving tot er rabiaat tegenstander van, en voor vrije immgratie is de
weerstand nog groter. Blijkend uit onderzoeken gedaan door politiek-correcte
instellingen waarin ontzettend de best wordt gedaan deze cijfers zo
politiek-correct mogelijk te krijgen.
Een andere
methode: kijk naar de auteurs op de politiek-correcte websites die staan
achter "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking" en "Vrije
Immigratie is een Mensenrecht": De Correspondent, Joop.nl, Republiek
Allochtonië enzovoort, en maak een lijst an de auteurs aldaar (vooral
Republiek Allochtonië is eelzeggend): honderden auteurs uiteenlopend in
prominentie of zijnde elite van Leo Lucassen tot zeg maar een "Willekeurige
Bekende Nederlander die acteur/-ice is en ook een mening heeft verworven".
Daar tegenover staan websites als GeenStijl, The Post Online, ... En dat was
bijna alles. Met enkele tientallen auteurs. Geen enkele hiervan wordt
gerekend tot de elite.
Oftewel: de verhouding in
auteurs bij PC en elite en niet-PC en geen elite ligt ergens op 20:1 en
hoger.
De genoemde PC websites worden bezocht door in
de tienduizenden bezoekers maandelijks. GeenStijl wordt bezocht door in de
honderdduiznede bezoekers maandelijk.
Oftewel; de
verhouding in populariteit bij de gewoen Nederlanders tussen PC en elite
websites en niet PC en niet-leite websistes ligt bij 1:20 en lager.
Oftewel: de beweign van kritke op de ideeén vanm "De Multiculturele
Samenleving is een Verrijking" en "Vrije Immigratie is een Mensenrecht"
is)afgekort) oor de olle 100 proecetn een bebweing van de massás.En niet an
deleite. Dus ook niet an Froist Bolkestein
Waaran nog
een bewijs te leeren al,t.
Want Frits Bolkestein was
helemaal niet de eerste die in de oenbaarheid kritke leverdeop "De
Multiculturele Samenleving is een Verrijking" en "Vrije Immigratie is een
Mensenrecht". De eerste erpsoon die kritike lever op "De Multiculturele
Samenleving is een Verrijking" en "Vrije Immigratie is een Mensenrecht" was
Hans Janmaat.
In de wijdere Nederlandse
maatschappelijke contetx is de uitspraak "Frist Bolkestein instigeerde het
verzte tegen de multiculturele samenleving een aperte leugen. Die persoon
was Hans Janmaat. Doctorandus Hans Janmaat om preciss te zijn, afgestudded
in depoliticologie, een onderdeel van de sociologie. Dus zijn mening
had eenveel gewicht als van wie dan ook uit "de elite",zoals Frist
Bolkestein. Iets dat natuurlijk stelsalmaitg verdonkemaand werd in het
demononiseren => van zijn persoon.
Conlcusie: het
promotirwerk van sociloog Merij Oudenamspen ligt onder het nieau "scriptie"
(het nieau scruptie is daar waar de studnet oefent in de mehtodieken van de
wtenschap, zonder zlef wteneshcp te hoeen bedirjen). Er zitten enorme
methodologosche fouten in, met als eerste: onvoldoende inventarisatie ("Wie
heeft zoal een rol gespeeld in het debat rond de multiculturele
samenleving").
Dat over de eerste driekwart van het interview.
Significanter is wat er gebeurt bij de eropvolgende vraag: 'Wat heeft een links mens te zoeken bij de islam?'.
De pijnlijkheid van die vraag wordt uiterst pijnlijk duidelijk. Er volgt een
keiharde leugen, plus nog eens vijf "smoezen".
Eén
keiharde leugen en vijf smoezen ...
Dit natuurlijk als
eerste omdat volkomen duidelijk is wat het antwoord is: "Helemaal en absoluut
en totaal niets".
En ten tweede omdat absoluut
iedereen dat weet.
En dan is er eigenlijk maar één verklaring mogelijk: er
is een hoger principe in het spel.
En aan de ernst van
de daadwerkelijk gegeven antwoorden is onmiddellijk af te lezen dat dit principe
echt heel veel hoger moet zijn.
Op welk punt er hier niet
naar gevraagd hoeft te worden omdat het al genoemd is.Maar was dat niet zo,
dna bestond de volgende taak uit het onderzoeken van soortgelijke uitngen bij
andere sociologen,en het zoeken naar overeenkomsten.
Wat op deze website allemaal al gedaan is, met de uitkomst die bonenaan dit
artikel staat: het hogere principe waarnaar sociologen "handelen" is dat van "De
Gelijkheid der Culturen". Omdat daar aan vastzit "De Multiculturele
Samenleving is een Verrijking", maar vooral omdat dat weer een afgeleide is
van "Vrije Immigratie is een Mensenrecht".
En van dat
"Vrije Immigratie is een Mensenrecht" maak daar maar gerust "Vrije
Immigratie is een Fundamenteel Mensenrecht" van.
En
"Vrije Immigratie is een Fundamenteel Mensenrecht" is iets dat onlosmakleijk
verbonden is aan de nomadische cultuur.
En de enige substantiële nomadische
cultuur in de Europese dreven is die van de Joden. En zo komen we dus bij Claude
Lévi-Strauss. En zijn soortgenoten zoals verzameld in Cultuur Joods, Nederlandhaat
=> :
Enzovoort. Allemaal met dezelfde boodschap: "Jullie met je boerderijen
en fabrieken hebben de totaal foute levenswijze en wat jullie met die foute
levenswijze produceren moet je met ons nomaden delen".
Dat is de
nomadische cultuur. Vanwege die nomadische cultuur is er dat "Vrije Immigratie is een
Fundamenteel Mensenrecht". Vanwege dat "Vrije Immigratie is een Mensenrecht"
is er het "De Multiculturele Samenleving is een Verrijking". En vanwege het
"De Multiculturele Samenleving is een Verrijking" is er "De
Gelijkheid der Culturen".
Terwijl dat "De
Gelijkheid der Culturen" tegen de voor iedereen zichtbare werkelijkheid
ingaat. Zie de globale gegevens => - populair af te korten tot
"Sociaal-maatschappelijk is het Midden-Oosten een Rokende Puinhoop, en
Afrika een Barbarij".
En op dezelfde manier is socioloog Merijn
Oudenampsen gedwongen voortdurend vervalsingen te plegen en te liegen,
zodra het onderwerp enigszins in de buurt van de daadwerkelijke
maatschappelijke praktijk komt. En vandaar dat socioloog Merijn Oudenampsen
zijn verhalen lieft in het algemene houdt.
Tijd voor de eerste set
conclusies oer alle bijdrages.
Achtereenvolgens is dus getoond dat socioloog Marijn
Oudenampsen de politiek-correcte ideologie aanhangt, dat hij zichzelf
neerzet als een activist op dat vlak, en dat hij als beide deelneemt aan de
maatschappelijke discussie. Onder vermelding van zijn hoedanigheid als
socioloog.
Vervolgens is aan de hand er een aantal van zijn bijdragen
getoond dat hij als uitgangspunt hanteert zijn ideologie, en bij
tegenargumenten vanuit de werkelijkheid terugredeneert vanuit zijn ideologie.
En dat hij daarbij, in zijn eerste en viede bijdrage een in dubbele cijfers lopend
aantal overtredingen maakt, tegen de logica van het redeneren, door het
gebruik van taal die bekend staat als "retorische trucs", en door
woordgebruik gevuld met politiek-correcte oordelen en vooroordelen. In de
hele bijdrage staat eigenlijk geen enkel correct argument.
Je kan het
ook formuleren als een voorspelling: als iemand met een basaal uitgangspunt
begint dat in strijd is met de werkelijkheid, die gaat discussiëren met iemand
die constateringen uit die werkelijkheid verwoordt, kan je die beweringen alleen terugeoren naar jouw
ideologie door tegen de werkelijkheid in
te redenren. Oftewel: door logische en andere verbale overtredingen te maken.
En
door die stappen tegen de werkelijkheid in gaat het brein zich niet
aanpassen richting de werkelijkheid. In tegendeel: de analyse van de
neurologische structuur van het brein hier
heeft laten zien dat het
tegenoverstelde effect heeft: het waarnemingsproces en het bijbehorende
analyseproces wordt nog verder verstoord richting afwijking van de werkelijkheid.
Tot uiteinndelijk de werkelijkheid geen waarde meer heeft in het brein en dus
de woorden van de politiek-correcte.
Zoals geïllustreerd door dit eerder
gesignaleerde fragment:
Degene die dit noteert heeft ieder contact met de werkelijkheid verloren.
Of beter: de werkelijkheidscontrole is volstrekt gecompartimentaliseerd van
het overige deel van de hersenen. Mogelijk moet je hier dus niet meer
spreken over "liegen", maar over "confabuleren"
.
Als dit soort compartimentalisatie het
emotionele deel van het brein betreft, noemt men het psychopathie. Omdat het
bovenstaande geval niet het emotionele deel van de hersenen betreft maar het
cognitieve en het deel dat over de maatschappij gaat, is de juistere benaming
voor dit verschijnsel "cognitieve sociopathie".
Natuurlijk zou
iedereen die lijdt aan cognitieve sociopathie niet toegelaten moeten worden tot een
academische opleiding (wetenschap gaat over de werkelijkheid) en indien deze
opleiding al voltooid is, onmiddellijk geschrapt moeten worden van de academische lijst.
Dat dit niet gebeurt, lijkt weer een ingewikkeld proces (er zijn vele factoren
en mensen bij betrokken), maar ook hier is de verklaring simpel: net als
religie waaroor dat allang is gebleken, is ook ideologie een besmettelijk
verschijnsel. Om dezelfde reden: het maakt de wereld van de besmette
simpeler, dus hij voelt zich meer bevredigd door de religie of ideologie.
Net zoals een verslaafde meer bevredigd wordt door een dosis van zijn drug -
zie de connectie uitgelegd hier
(herhaling).
En het is die besmettelijkheid van
politieke-correctheid die er (mede) toe heeft geleid dat het hele vakgebied van de
sociologie geïnfesteerd is geraakt met deze opvattingen. Hier het bericht aankondigende de promotie van socioloog
Merijn Oudenampsen tot doktor in de sociologie (pure.uvt.nl, 16-01-2018,
):
En hier de lijst met leden van de promotie-commissie:
De promotoren zijn degenen die het daadwerkelijke begeleidende werk hebben gedaan, in dit
geval gaande over een minder controversieel onderwerp en dit zijn dan ook
onbekende namen in het maatschappelijke debat.
Zo'n
commissie wordt voor "het mooi" verrijkt met een aantal mensen uit
gelijkgestemde kring.
De commissie bij de promotie
van socioloog Merijn Oudenampsen bevat een aantal bekende en beruchte politiek-correcte
exemplaren, waarvan een aantal al behandeld op deze website: Leo
Lucassen
is de ideoloog en media-socioloog van "Moslims zijn net als hugenoten", James
Kennedy is de media-historicus van het "Cultuur is divers dus Nederlanders
moet hun cultuur inleveren ten gunste van die van moslims en creolen",
Jan Willem Duyvendak
is één van de media-sociologen van "Islam is
Vrede" en verdere islam-promotie, en Jan Blommaert is er eentje uit
de KUT-reeks
van "Wilders is een fascist"-roepers.
Waaruit de conclusie getrokken kan worden dat op zijn minst het hele gebied
van de sociolgie en aanverwante vakken volkomen gecorrumpeerd is want als
dat niet zo was waren deze lieden nooit zo bekend en prominent geworden. En
vermoedelijk
is het zo dat dit geldt voor de hele academia met uitzondering van de
natuurwetenschappen en die vakgebieden die alleen een academische waarde
hebben. Alles dat ook maar enigszins te maken heeft met de maatschappij in
de vorm van haar sociaal-culturele werking is vermoedelijk gecorrumpeerd.
Naast de bijvoorbeeld de culturele antropologie (vanzelfsprekend) en sociaal-psychologie ("Diederik Stapel"),
geldt het zelfs voor de juristerij
.
Het bovenstaande en de andere verzamelingen over prominente sociologen
laten zien dat dat vermoeden voor sociologie en aanverwante vakken een
zekerheid is. In het kader van de waarde van het overzicht hier een lijst
van de inmiddels behandelde gevallen: Edien Bartels (VU)
, Martijn Dekker (UvA)
, Jan Willem Duyvendak (UvA)
,
Paul Frissen (KUT)
, Henk van Houtum (Radboud)
, Martijn de Koning (UvA, Radboud)
, Leo Lucassen (UL)
, Annelies Moors (UvA)
, Rob Riemen (KUT)
, Jan-Jaap de Ruiter (KUT)
, Willem Schinkel (EUR)
, Joost van Spanje (UvA)
en Thomas Spijkerboer (VU)
.
Een groot deel van de media-sociologie en de meest
prominente leden van de vakkringen.
Ook nog op de lijst
van deze redactie maar ontsnapt wegens tijdgebrek zijn Rosemarie Buikema
(UU), Maria Grever (EUR), Hein de Haas (UvA), James Kennedy (UU), Jean
Tillie (UvA) en Ineke van der Valk.
Leden uit
"bepaalde minderheden" zoals Sinan Çankaya, Philomena Essed, Halleh
Ghorashi, en Gloria Wekker worden daarbij overgeslagen vanwege het hebben van
een excuus: dat van de
culturele nederlaag
.
Overigens werkt dit proces twee kanten op: de corrupte delen van
sociologie vergiftigen de maatschappij met valse "informatie". Maar andersom
vergiftigt de maatschappij de sociologie, door de corrupte
delen van de sociologie naar voren te halen, en de echte sociologie, de
sociologie die (ook) de politiek-incorrecte feiten weergeeft, te bekritiseren
en verdacht te maken. Wat voornamelijk de media
betreft, maar de politiek
speelt hierin ook een rol middels politiek-correcte en dus corrupte
sociologische instellingen als het Centraal Planbureau
, Sociaal en Cultureel Planbureau, het
Centraal Bureau voor de Statistiek
, en de Wetenschappelijk Raad voor het
Regeringsbeleid
.
Naar Cultuur, multiculturalisme, cultuurverraad
,
Cultuur, multiculturalisme
,
Sociologie lijst 
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|
