Bronnen bij Culturele gelijkheid: creolen

In de verzameling Culturele gelijkheid, Afrika zijn een groot aantal flagrante tekortkomingen van de Afrikaanse maatschappijen getoond, die voor een groot deel uitingen zijn van de lokale culturen.

Een bekende tegenwerping is dat dit soort wantoestanden gedeeltelijk of geheel zijn toe te schrijven aan het kolonialisme, of de huidige invloed van het Westen. De juistheid van deze bewering is onder andere te controleren door te kijken naar de cultuur van creolen buiten het Afrikaanse continent. Daarover gaat deze verzameling van algemene culturele eigenschappen. Specifieke onderwerpen die apart zijn behandeld zijn de slechte huwelijkscultuur ("geen vaders") , de respectcultuur , de integriteit , het racisme , de criminaliteit , het geweld , de gewetenloosheid , het plunderen (beelden hier ), het sociaal presteren , het intellectueel presteren , en het niet-willen-werken .

Overigens nummer 2: voor wie weinig tijd heeft: het verschijnsel bleek ook op een objectieve manier in beelden te vangen, zie hier .

De eerst voor de hand liggende plek om te kijken is Amerika, omdat dat het rijkste land ter wereld is, en gezien wordt als het land van onbegrensde mogelijkheden. En omdat Amerika een grote creoolse minderheid heeft (circa 10 procent). Daar is wel een dikke aantekening bij te maken in de vorming van een slavernijverleden, maar die zaak komt automatisch langs.

Een andere reden dat Amerika een geschikt geval is, is de keuze van Barack Obama tot president van Amerika. Dit heeft veel extra informatie losgemaakt (de Volkskrant, 08-09-2008, door Philippe Remarque):

'Obama weet wat hier speelt' In Roseland, Chicago, waar Barack Obama ooit opbouwwerker was, probeert Diane Laticker met haar ‘huiskamer’ jongeren op het rechte pad te houden. ‘Het woord nigger is hier verboden.’ De straten van Roseland zien er door de ogen van Brian anders uit. Hij wijst op een gemoedelijke veranda met een stel vrienden: ‘Dat zijn drugsdealers.’ Dit blok wordt gerund door de Moles, legt hij uit. Dat is een van de gangs die deze wijk aan de beruchte South Side van Chicago onveilig maken. Een jong meisje loopt voorbij. ‘Ik ken haar. Die auto van jullie – ik zou er wel andere velgen en een paar mooie dingen op zetten. Maar daar stapt ze zo in. Zodra meisjes schaamhaar beginnen te krijgen, doen ze het met je, man. Als ze 13, 14 zijn. Ze schudden met hun billen en zijn hun verstand kwijt.’     Toen Brian 14 was, schoot hij voor het eerst met een pistool op een mens. ‘Hij had mijn broertje in elkaar geslagen, en dat vond ik heel erg.’ Hij was al een paar jaar daarvoor bij de BDs gekomen. De letters staan voor Black Disciples, een andere bekende gang.     Zoals alle gangleden moest Brian een gelofte afleggen. Dat hij trouw zou zijn aan de andere leden, dat hij ouders en ouderen in de gang zou respecteren, dat hij zelf geen drugsverslaafde zou worden, dat hij zijn lichaam goed zou verzorgen en in stand houden, dat hij zijn best zou doen op school. Maar met dat laatste ging het mis. ‘Ze leren je daar dingen die je helemaal niet wilt weten, over Romeo en Julia en zo. Laten ze liever iets vertellen over de gangs en over beroemde gangleiders.’   ...     Het komt allemaal, denkt Brian, omdat de vroegere gangleiders er niet meer zijn. Die zitten in de gevangenis, ze zijn dood of ze zijn verslaafd. ‘Zonder het hoofd valt het lichaam uit elkaar. Er zijn geen vaders hier.’ Overigens verkoopt hij zelf ook wel eens drugs aan die verslaafden. ‘Het is misschien niet goed om aan vrienden te verkopen. Maar ik moet toch ook leven?’     Brian ziet er stijlvol uit. Zoals alle jongens in Roseland is hij zwart en heeft hij zijn spijkerbroek onder zijn billen hangen. Maar hij draagt een witte hoofdband en een piepjong hondje op zijn arm, Kiesha. De drugsdealers komen aanlopen om het hondje te bewonderen. ‘Kijk nou, ze gaat slapen’, zegt een van hen ontroerd.     Aan de slordige Michigan Avenue, waar groepjes jongens met ontbloot bovenlijf en gloednieuwe Nike Air-schoenen voor winkels hangen, heeft Diane Latiker de gevolgen van de bendeoorlogen zichtbaar gemaakt. Op een open plek tegenover haar huis staat een soort dodenschrijn met rechtopstaande bakstenen. ‘Troy Law (10)’ staat erop geschilderd, ‘Lazarus Jones (13)’, of ‘Patrice Brown (18)’.   ...     Latiker begrijpt uitstekend waarom jongens in een gang gaan. ‘De kinderen hebben hier niets anders te doen dan op straathoeken hangen. Ze zijn alleen thuis. Hun vaders zijn in de gevangenis, dood of verdwenen. Hun moeders hebben twee baantjes of zijn zelf aan de drugs. De gang is hun familie.’   ...     Maar Brian werkt wel aan zijn toekomstdroom: rapper worden. Hij rapt een van zijn songs voor ons. ‘Hey you little nigger, stay far from me.’ Het gaat over het leven in de gang, het klinkt goed en het n-woord komt in elke zin voor. Brian: ‘Ik ga naar New York, waar de grote platenmaatschappijen zijn. Wie mij het eerste contracteert, heeft geluk. Ik ben van plan het te maken. Eminem is ook van high school geschopt. Die verdient nu miljoenen.’

En (de Volkskrant, 23-06-2009, door Philippe Remarque):

Column | Obama's vaderdagpreek Father-in-chief spreekt weglopende vaders toe ...   Veel gedoe voor een ijsje, maar intussen heeft Obama weer eens laten zien dat hij het leuk heeft met Malia en Sasha. En dat is belangrijk. Volgens het omslagverhaal van het zwarte blad Jet Magazine is ‘family man’ Obama een rolmodel voor Amerikaanse zwarte mannen, en inspireert hij hen tot verantwoordelijker gedrag.     Dat valt moeilijk te peilen. Maar dringend nodig is het wel. Zoals Obama zelf vrijdag zei, groeit 23 procent van de Amerikaanse kinderen op zonder vader, en is dat cijfer onder zwarte Amerikanen bijna 50 procent. Een ‘echte crisis in de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap’, noemde Obama het. ‘Als vaders afwezig zijn– als ze hun verantwoordelijkheid tegenover hun kinderen niet nemen – weten we hoeveel schade dat aanricht in onze gezinnen’, zei Obama. ‘Kinderen die zonder vader groot worden, breken vaker hun school af en komen in de gevangenis terecht. Ze hebben vaker drugsproblemen, lopen weg en worden zelf tienerouders’. ...     ‘Zelfs als je eigen vader er niet was, kun je er zelf wel voor jouw kind zijn – en het is niet slecht om even te wachten met kinderen krijgen tot je je zaakjes op orde hebt’, zei hij tegen de jongemannen. Je hoeft je vaders fouten niet te herhalen, integendeel: ‘Je hebt de verplichting de cyclus te doorbreken en uit te stijgen boven zijn tekortkomingen.’     Obama preekt met enig gezag, omdat hij nu een braaf gezinshoofd is, terwijl zijn vader hem in de steek liet, zoals hij pakkend beschreef in zijn autobiografie. ‘Ik zeg dit als iemand die zelf is opgegroeid zonder vader in mijn leven. Dat laat een gat in een kinderhart dat de overheid niet kan opvullen’, zei Obama.     Vaders moeten kinderen bijstaan en bijsturen, juist als het niet goed gaat en ze pubers worden. Zelf had hij zijn dochters en zichzelf bij hun geboorte gezworen dat hij alles zou doen om hun te geven wat hij zelf niet had gekregen.    ...

En naar aanleiding van de eerste verjaardag van die verkiezing verscheen het volgende artikel. Om het te laten aansluiten bij de overige berichten moeten we de volgorde van de citaten omdraaien - we beginnen met het tussenstuk dat aan eind stond (de Volkskrant, 18-01-2010, door Philippe Remarque):

'Er wordt vaker naar je geglimlacht' Deze week is het een jaar geleden dat Barack Obama werd beëdigd als president van de VS. Wat heeft hij tot nu betekend voor zwarte Amerikanen? ... ... Tussenstuk: Zwangerschap tieners draagt bij aan armoede Monica ziet eruit als een scholier, jong en fris. Maar het meisje van 6 dat tussen de waslijnen loopt te spelen, is haar dochter. Monica kreeg haar toen ze 15 was. 'Ik was heel trots', herinnert ze zich. Zoals voor veel zwarte meisjes was de zwangerschap voor haar een statussymbool, een teken dat ze volwassen was en erbij hoorde. 'Iedereen in mijn klas kreeg een baby.'     Tienerzwangerschap is een van de oorzaken voor de hardnekkige armoede in de zwarte gemeenschap. De moeders geven hun opleiding vaak op. De kinderen groeien op zonder vader, wat zeker bij puberende jongens tot ontsporingen leidt.      'Het wordt vaak van generatie op generatie doorgegeven', zegt Christine Myers, die namens de overheid voedselbonnen en adviezen verstrekt, vooral aan zwarte alleenstaande moeders. 'Als ze 32 zijn, zijn ze klaar voor het moederschap en worden ze oma:     In Yamacraw, de sjofele maar gezellige aaneenschakeling van sociale woningbouw in Savannah, waar Monica woont. is dit het gebruikelijke patroon. 'Mijn achterkleinkind is 16', vertelt een vrouw van 68. 'En ik was op mijn 17de nog laat. De andere meisjes begonnen op hun 12de of op hun 13de:     Een andere oma die op haar kleinkinderen past en de was ophangt, klaagt over de mannen. 'le gaan alleen maar op je liggen en nemen geen enkele verantwoordelijkheid: Maar volgens de papierprikker, die klaagt dat hij zoveel pakjes vindt waarin drugs hebben gezeten, lichten veel vrouwen ook de sociale dienst op. 'Als ze zich voordoen als alleenstaande, krijgen ze meer geld en meer voedselbonnen.'     Monica rookt een stickie met een paar vrienden. Ze gaat binnenkort een opleiding tot doktersassistente doen. 'Het is mijn droom om hier weg te komen. En eigen huisje hebben, met een tuin en een hek eromheen.'     Ze heeft geen spijt van haar dochter en het zoontje dat ze twee jaar geleden kreeg. 'Maar als ze groot is, vertel ik haar wel dat ze moet wachten met kinderen', zegt ze. 'Wij schoolmeisjes zagen een baby als een soort pop waarvan je leuk de haren kon doen. Maar opvoeden is toch iets heel concreets en moeilijks:     Haar eigen moeder had haar ook bezworen te wachten. 'Maar ik heb niet geluisterd', zegt ze vrolijk, en stuurt haar dochter terug naar de buren om netjes te bedanken voor het pakje sap dat ze heeft gekregen.

Kinderen zonder vader - het bekende creolen-syndroom is hier niet een sociologische trend, maar de standaard. Met de voorspelbare gevolgen, deels vermeld in het midden van het artikel:

Toch danken ze tijdens de zondagsdiensten van de First African Baptist Church God nog bijna elke week voor Obama, vertelt Thurmond Tillman, een elegante verschijning die al sinds 1982 pastor is van de kerk. ...     Tillman, die al decennia met zwarte jongeren, armen en bajesklanten werkt, heeft een kleine verandering opgemerkt: ‘Een gevoel van verantwoordelijkheid bij de zwarte man.’     Niet dat de omstandigheden veel beter zijn geworden. Nog altijd zit een op de acht zwarte mannen in de gevangenis. De oorzaken voor de zwarte misère liggen nu eenmaal diep. ...     Er zijn weinig zwarten met bedrijven, en het is voor zwarten ook moeilijker aan krediet te komen. Maar Tillman bekritiseert zijn broeders ook. ‘Als je nu een miljard verdeelt onder de mensen, zullen de zwarten er meteen spullen van kopen, omdat ze niet de mentaliteit hebben om te investeren.’     De blanke hulpverleners in deze overwegend zwarte stad nemen evenmin een blad voor de mond. ‘Ze denken dat als ze Jezus in hun hart laten, alles goed komt. Maar als ze hun armoede willen beëindigen, moeten ze er zelf aan werken’, zegt Michael Elliot, oprichter van de Union Mission, een opvangcentrum voor daklozen.     Het begint met een gebrek aan onderwijs, zegt Elliot. De scholen zijn slecht en de ouders dwingen hun kinderen niet om hun best te doen. ‘Er zijn steeds nieuwe onderwijsplannen in Savannah, maar nog altijd is er een groep zwarte kinderen die niet op school zit.’

En nu de citaten uit het begin:

‘U moet bedenken: als je met een boek werd gepakt, werd je hand afgehakt’, zegt gids Johnnie Brown. Na elke zin laat hij een fier ‘yeah’ klinken. ‘Er was geen taal. Daarom borduurden onze voorvaderen op deze quilts aanwijzingen om de plantage te ontvluchten’, vervolgt de gids. ‘Yeah’, zegt nu ook het groepje zwarte toeristen, net als in de zondagsdienst.     We staan in de oudste zwarte kerk van het land, de First Baptist Church in Savannah, Georgia. Tussen de houten pilaren en mooie balustraden doet Johnnie Brown voor zijn Black History Tour de gruwelen van de Amerikaanse slavernij uit de doeken.

    Zonder twijfel is het waar dat de zwarten in Amerika op een manier zijn behandeld waar voor het woord "schandalig" ruim onvoldoende is.
    Maar de verhalen over creolen in de rest van de wereldlaten zien dat dat, in ieder geval nu, allang niet meer het het verhaal is, waarschijnlijk zelfs niet meer dan een substantieel maar ondergeschikt deel. Waar het nu om gaat zijn de eigen culturele gewoontes,en die zijn duidelijk niet opgedaan in Amerika. Want creolen over de hele wereld vertonen hetzelfde patroon in gedrag.
   Een aantal van hen durft het ook wel te zeggen:

Verandering zal van de zwarte gemeenschap zelf moeten komen, zegt president Obama af en toe in zijn streng-vaderlijke toespraken. Ouders moeten de tv uitzetten en voorlezen. Tegen jonge mannen zegt hij dat je niet een man bent als je een kind verwekt, maar pas als je een kind ook opvoedt.     Helen Hill vindt net als Obama dat zwarten meer hun best moeten doen. ‘Vroeger werden we door de staat gediscrimineerd. Nu zijn de drugs en ons eigen gedrag de gesel’, zegt ze. ‘Mijn vader stampte het erin: onderwijs is alles, dat kunnen ze je niet meer afpakken.’     Pastor Tillman blijft het ook proberen bij de nieuwe generaties: ‘Ik zeg tegen die jongens: je kunt niet solliciteren met een afzakkende broek, en je kunt niet allemaal rapper of basketball-ster worden.’     Het probleem is, zegt Tillman, dat veel mensen die wel iets van hun carrière maken, uit de gemeenschap vertrekken. De voorbeelden voor jongeren zijn zo nog steeds de gangsters en de rappers. ‘En die rappen niet over dat ze de school hebben afgemaakt’.

Overigens:in het artikel, bijvoorbeeld in de kop, wordt gesteld dat andere Amerikanen de zwarte Amerikaan nu welwillender benaderen.
    Dat is niet erg waarschijnlijk. Er zijn veel Amerikanen die niet blij zijn met Obama, en voorde rest zal het verschil met het verleden niet groot tot niets zijn. Veel waarschijnlijker is dat degenen die zich beter benaderd voelen, gewoon meer oog hebben voor die benadering -zelf minder afwijzend staan tegenover blanken.

Wat later schrijft correspondent Remarque het nog wat duidelijker op (de Volkskrant, 11-02-2010, door Philippe Remarque):

De Amerikaanse droom werkt niet voor Brianna Tussen de waslijnen danst een meisje. Een ranke gestalte, mooi gevlochten haar. Ze zet haar iPod uit. ‘Hiphop’, zegt ze, en zingt de melodie. Brianna is twaalf. Nog een paar jaar, en ze krijgt haar eerste kind, denk ik. Tenminste, als haar leven loopt zoals bij de meesten in deze zwarte achterbuurt van Savannah.     Haar zusje van acht komt erbij staan op de stoep van hun kleine huisje. De slimme meisjes vertellen opgewonden over wat ze op school hebben geleerd, over hun moeder en hun ooms, en over de schoten die ze ’s nachts horen. ‘Ik krijg een laptop van mijn moeder als ik voor mijn vijftiende geen vriendje heb’, zegt de achtjarige.     Hun ogen stralen. De meisjes hebben precies de leeftijd van mijn twee oudste kinderen. En ze zijn net zo enthousiast over de wereld. Maar ze komen er vrijwel zeker niet zo goed terecht, omdat ze minder kansen krijgen.     Dat is allemaal overbekend, natuurlijk. Maar daardoor niet minder erg. Op deze zonnige dag in Georgia treft het me tussen de ogen.     Misschien hebben de zusjes toch een kans. Ze wonen immers in Amerika. ...     ... wie aan drie voorwaarden voldoet, is vrijwel verzekerd van opklimmen: de middelbare school afmaken, full time werken en trouwen alvorens kinderen te krijgen. Dat doet bijna niemand in de buurt van Brianna. ...     Die moeder van Brianna zit dus op het goede spoor met de beloofde laptop. Nu maar duimen dat de zusjes de weg naar boven weten te vinden.

Normaliter is dit niet bespreekbaar als fundamentele eigenschap van de etnische groep.

Wat het natuurlijk wel is, want het kan wel als zodanig besproken worden als je het door een roze filter bekijkt (de Volkskrant, 22-12-2010, column door Sheila Sitalsing):

Kind geen bezwaar Dit is een ode aan de Surinaamse man, wiens gulheid geen grenzen kent. Die man die de Nederlandse straten stukken leuker heeft gemaakt door passerende vrouwen op een welgemeend 'pssst te tracteren. Moet hij bij dat 'gepsst' in Nederland nog enige terughoudendheid betrachten, omdat Nederlandse vrouwen dit om ondoorgrondelijke redenen hinderlijk vinden, in Suriname kan hij helemaal los gaan. ...     Ook als je voor de gemiddelde Nederlandse bouwvakker allang bent uitgerangeerd, ben je hier het object van grote begeerte. Honderd meter over de stoep lopen door mijn keurige buurt in de Vinex van Paramaribo met een stinkende vuilniszak levert op: 2 aanbiedingen voor een lift, 4 variaties op 'waar gaat die mooie dame heen met die lelijke zak', 1 aanbod voor het overnemen van de vuilniszak (dat valt tegen - tillen doen die mannen niet graag) en 1 serieus huwelijksaanzoek van een hindoestaanse man die niet ouder kan zijn dan 19. ...     Alle meisjes die vrezen niet aan de man te raken, kunnen hier eenvoudig terecht. Ook meisjes van 50; aan leeftijdsdiscriminatie doen ze hier niet.     Aan geen enkele vorm van discriminatie trouwens. Want ben je net omstandig nagefloten, glijdt de blik van de fluiter alweer goedkeurend over de rondingen van een dame die haar volgens alle internationale normen veel te dikke lichaam heeft gehesen in een panterlegging en een paarse bh.

Hetgeen natuurlijk naadloos vastzit aan al die tienermoeders wier kinderen een enorm risico op een criminele carrière lopen. Maar dat mag natuurlijk niet vermeld ...

Een veelvoorkomende reactie op dit soort constateringen is "Het is de schuld van de armoede". Dus neem nu eens creolen die in ieder geval geen last hebben van onderdrukking, minachting of armoede (VARAgids, nr. 51/52-2009, column door Twan Huys):

Toch niet zo keurig Hoe de nette huisvader Tiger Woods ten val kwam en publiekelijk geen verantwoordelijkheid voor zijn daden wil nemen. American football speler O.J. Simpson, bokser Mike Tyson en basketbalster Kobe Bryant, allemaal haalden ze de voorpagina van de kranten met moord, verkrachting of aanranding. Het is maar een kleine greep uit het enorme aantal sporters dat de mist i ging, niet bestand tegen de roem en bijbehorend fortuin. Maar Amerikaanse sportfans hadden in ieder geval een zekerheid. Tiger Woods was hun ideale schoonzoon, een 24-karaats rolmodel. De Barack Obama van de sportwereld, eerste sportmiljardair, keurig getrouwd met een beeldschone Zweedse en vader van twee kinderen. De perfecte Blue Band-familie. Ook aan dit sprookje kwam vorige week een einde. Tiger parkeerde na een kortstondige, woeste rit zijn auto tegen een brandkraan, waarna zijn vrouw de auto met een golf club toetakelde. Kort daarna bleek het huwelijk een farce en meldden zich tien liefjes van Woods. Aanvankelijk hield de golfster zich schuil en weigerde ieder commentaar.    ...

De vier door Twan Huys genoemden, in dezelfde volgorde:

Nu is Twan Huys een zeer politiek-correct journalist, die dit aspect vermoedelijk ontgaan is. En natuurlijk kan het bij zo'n betrekkelijk klein aantal ook wel toeval zijn. En zeker zijner ook een groot aantal bekende overspelplegers in alle andere etnieën aan te wijzen. Zoals, ook recent, de Amerikaanse presentator David Letterman. Maar waarschijnlijk zal de manier waarop het gaat ook wel een rol spelen. En dan springen bovenstaande gevallen toch weer meer in het oog.

De slechte man-vrouwrelaties en het geweld zijn ook terug te vinden in een andere cultuuruiting (Dagblad De Pers, 13-09-2007, door Job de Wit)

Hiphop Jay-Z geeft nog steeds geld uit 1988 uit Drugs of platen verkopen maakt niet uit Voor zijn nieuwe album American Gangster grijpt Jay-Z, een van de succesvolste artiesten van deze tijd, terug op zijn verleden als drugsdealer. De schaduwzijde van de Amerikaanse droom heeft hem geen windeieren gelegd. Tussentitel: Jay-Z laat zich niet van de wijs brengen door morele twijfels achteraf Het vermogen van Jay-Z wordt geschat op meer dan een half miljard dollar. ...     Met zijn fenomenale rap-talent, charismatische optredens en vooral kien ondernemersinstinct harkt de 37-jarige New Yorker veel meer dollars binnen. Op zijn afgelopen weekend verschenen, twaalfde album American Gangster blikt hij terug op het begin van zijn loopbaan als jonge, all American crackdealer.     ...  Tijdens een voorvertoning wordt Jay-Z zo geraakt door Denzel Washingtons vertolking van de beruchte drugskoning Frank Lucas, dat hij in drie weken tijd een meeslepende nieuwe plaat in de steigers zet. Begin jaren zeventig heeft Frank Lucas de leiding over de grootste heroïnebende van Harlem. ...

Ander voorbeeld (Dagblad De Pers, 13-09-2007, door Mars van Grunsven):

Gewapende gasten erg voorspelbaar De verkoopcijfers dalen al jaren in de Amerikaanse muziekindustrie, maar in geen enkel genre gaat dat zo hard als in rap. Waarom verkoopt hiphop opeens zoveel minder? Het tafereel op deze septemberavond in Fort Greene Park in Brooklyn is een perfecte poster voor de multiculturele samenleving. Blank, zwart, Aziatisch en Latino zit broederlijk naast elkaar op klapstoeltjes, in afwachting van de openluchtvoorstelling van Beyond Beats and Rhymes, een documentaire die korte metten maakt met de huidige Amerikaanse hiphopcultuur. Filmmaker Byron Hurt belicht de verheerlijking van geweld, het degraderen van vrouwen tot lustobjecten en het machismo in hiphop. ...     De rapsterren van nu doen volgens Hurt niet meer dan van ze verwacht wordt. 'Het is allemaal marktgedreven - de rappers maken wat verkoopt. Het heeft niets te maken met wat rapmuziek werkelijk is: zelf expressie.'     De gevolgen zijn er niet minder om, vindt Hurt. 'Het geweld in de Afro-Amerikaanse gemeenschap staat in direct verband tot hiphop. Jonge zwarte mannen kopiëren het machogedrag van de rapsterren.' ...

En overal waarnaar die rap- en hiphop-cultuur verspreid word, zie je ook het geweld opduiken -  zie bijvoorbeeld in Engeland: (Volkskrant weblog, 25-08-2007, door Ina Dijstelberge):

De grote vraag in de UK: Waarom willen onze kinderen elkaar vermoorden? Onderstaand artikel is m.i. een adequate analyse van de sociale problemen in de Britse maatschappij. Het is een vervolg op de drie eerdere artikelen die ik hier over geschreven heb. Armoede inde UK, Geweld in the UK, Schulden in de UK. The real question: why are our children prepared to kill one another? We need to ask why so many young lives are being cut short by teenagers By Camila Batmanghelidjh, Founder of Kids Company Published: The Independent, 25 August 2007 There are two rates for renting a gun on the streets of Britain. If the weapon is returned unused, it can cost £50. If it is fired, the price is £250. That is the cost of shooting someone in the world's fourth richest country. ...

Antwoord op de vraag: verkeerde cultuur.

Een poosje later komt er wat meer informatie in het Nederlands vrij, maar natuurlijk niet in de multiculturele Volkskrant(Dagblad De Pers, 17-09-2007, door Arjen van der Horst)

Engeland | 'Land staat op springen' Britse steden vol met jeugdbendes Kinderen die een kogel in de nek krijgen, jochies van veertien die achter de tralies verdwijnen voor doodslag. De Britse steden hebben in korte tijd uiterst gewelddadige jeugdbendes zien opkomen. 'Dit land staat op ontploffen. Als de regering niks doet, loopt het helemaal uit de hand.' Tussentitels: Als je toevallig de verkeerde kant op kijkt, loop je, al gevaar Opvangnetwerk van jeugdclubs en jeugdwerkers is verdwenen Het zijn de grenzen die onzichtbaar zijn voor elke normale Londenaar. De overgang van het ene postcodegebied naar het andere. Maar voor de straatbendes in de Britse hoofdstad is dat geen geheim. Ze weten precies waar die grenzen liggen. Tot op de meter.     Toen de Man Dem Crew het postcodegebied SE11 in Zuid-Londen binnenwandelde, kon je er gif op innemen dat er herrie zou komen. SE 11, dat was het territorium van de K-Town Crew. Een rivaliserende bende kon zijn domein niet ongestraft binnenlopen.     Het duurde dan ook niet lang voordat de twee bendes oog in oog met elkaar stonden. Na wat gescheld over en weer riep Adu Sarpong, de leider van de K-Town Crew: 'Wat doen jullie in ons gebied? Dit is jullie wijk niet: Het was het startsein voor een bloederig gevecht waarbij de tieners elkaar met messen, hamers, metalen staven, flessen en een samoeraizwaard te lijf gingen.     Na afloop bleef Alex Kamondo, een lid van de KTown Crew, zwaargewond op de grond liggen. Uit zijn lichaam stak een keukenmes, dat met zulke kracht in zijn borst was geplant dat het in tweeën was gebroken. Het heft, 20 centimeter lang, was dwars door zijn hart en linkerlong gegaan.     Kamondo, een vijftienjarige scholier, overleed niet veel later in het ziekenhuis. Adu Sarpong, achttien jaar oud, is dit jaar voor de moord veroordeeld. Hij zit nu een levenslange gevangenisstraf uit. De dood van Alex Kamondo was geen op zichzelf staand incident. In korte tijd is in alle grote steden in Groot-Brittannië een uiterst gewelddadige bendecultuur ontstaan, compleet met rapmuziek, gang-kleuren en afgebakende territoria. Wat het meeste zorgen baart, is de willekeur van het geweld die de politie als een 'postcodeloterij' bestempelt. ...

Voor meer over het "respect"-aspect achter deze houdingen hier .

Overigens is de normale reactie op het expliciet constateren van het verband tussen dit soort muziekuitingen en geweld die van ontkenning (VARA TV Magazine, nr. 32-2007, door Bert Brussen):

Belminuut Een Rotterdams CDA-raadslid heeft zich onlangs opgewonden over zogenaamde rapbattles. Volgens hem vallen er doden naar aanleiding van deze battles. Wij belden met Andrew Makkinga, presentator van het NPS-programma The Battle. Wat vindt u ervan dat een Rotterdams gemeenteraadslid zich opwindt over rapbattles? 'Ik snap dat niet zo. Die meneer ziet er niet echt uit alsof hij heel erg in touch is met wat er op straat gebeurt, maar ik denk dat die man de beste bedoelingen heeft. Ik reken hem het ook niet aan. Ik vind het wel verbazingwekkend dat De Telegraaf woorden als "Dodenlijst" en "Bedreiging" gebruikt, alsof het om een Holleeder-onderzoek gaat. Lijkt me allemaal een beetje overdreven.' Door die rapbattles ontstaat er een soort slagveld op straat, denkt men ... 'Voor je het weet is de Tweede Wereldoorlog ook begonnen door een rapbattle. Dat rap ruwe kantjes heeft weet iedereen. Het is ontstaan in de New Yorkse achterstandswijken, bedacht door immigranten uit het Caribische gebied. Rap is altijd maatschappijkritisch geweest. Maar zeggen dat we battles nu niet meer moeten subsidiëren omdat dat zou leiden tot moord en doodslag zou ik echt verschrikkelijk vinden voor al die kinderen die zich in buurtcentra vermaken op een vrijdagavondbattle.' ...

Allemaal regelrechte leugens.
    Overigens was in Nederland ten tijde van dit artikel, 2007, die gangstercultuur alleen nog in aanzet aanwezig, maar wat we al wel heel goed te merken was, was de invloed die de allochtone immigranten gehad hebben op het wapenbezit - daaraan is ten bewijze een apart artikel gewijd .

De volgende beschrijving stamt uit Engeland, waar het niet zo erg is als in Amerika, maar wel een stuk erger dan in Nederland. Eerst even een introductie van de auteur, van de website van het blad waar hij voor schrijft: The Spectator (Engeland):

Rod Liddle writes the Liddle Britain column. Liddle was the editor of the Today Programme from 1998 to 2002. As well as his column for The Spectator, Liddle writes regularly for The Sunday Times and Country Life as well as presenting TV documentaries.ac

En hier een citaat uit het stuk (spectator.co.uk, 05-12-2009, door Rod Liddle):

Benefits of a multi-cultural Britain The first of an occasional series – those benefits of a multi-cultural Britain in full. Let me introduce you all to this human filth.     It could be an anomaly, of course. But it isn’t. The overwhelming majority of street crime, knife crime, gun crime, robbery and crimes of sexual violence in London is carried out by young men from the African-Caribbean community. Of course, in return, we have rap music, goat curry and a far more vibrant and diverse understanding of cultures which were once alien to us. For which, many thanks.

Tja, dat veroorzaakte de nodige furore. Over al die goede en hardwerkende Caribische negers, pardon, jonge mannen, die niet straatrover of messentrekker waren en hierdoor gestigmatiseerd werden ... En ter bestrijding niet cijfers, maar beschuldigingen van "racisme", reden waarom het geval onder de aandacht van deze redactie kwam. Overigens, tussengevoegd na een redigeren van stukken van deze verzameling, moeten de rassenrellen van Londen 2011 toen nog komen ... 
        In Nederland is die gangstercultuur alleen nog in aanzet aanwezig, zie onder, maar wat we al wel heel goed gemerkt hebben is de invloed die de allochtone immigranten gehad hebben op het wapenbezit - daaraan is ten bewijze een apart artikel gewijd .

Eventjes terug naar Amerika, om iets te constateren dat ook tot de fundamentele oorzaken van de culturele problemen behoort: de schoolprestaties (CNN.nl, 17-09-2009, door Cynthia Gordy):

Obama: We must fix education in black communities President Obama: Help students by changing attitudes in black communities | Black students about 28 points behind whites in reading and math | President: Closing gap between black and white students, will cut "economic inequality" | White House says agenda includes getting all children college-ready. Photo: First lady Michelle Obama talks with students at Anacostia High School in Washington, D.C. in March. With all the unique challenges facing African-Americans, identifying just one problem as the most fundamental issue sounds like the beginning of a long, nuanced conversation. It's not so complicated, however, for President Barack Obama. In a recent conversation with reporters, Obama easily cited education as the most important issue for the black community.     "If we close the achievement gap, then a big chunk of economic inequality in this society is diminished," Obama told a small group of journalists from black media outlets, including ESSENCE.   ...      According to a recent study from the National Center for Education Statistics, African-American students continue to score significantly lower in reading and math than their white counterparts. Essence: Al Sharpton wants you to cut the education gap      Although the gap narrowed slightly between 1992 and 2007 -- about 7 points on a 500-point scale -- the disparity remains wide, with black students still scoring about 28 points behind whites. Consequently, black children also have a far higher high school dropout rate and a lower rate of college enrollment.   ...

Ook een beeld dat overal ter wereld terug is te vinden. Overal ter wereld waar creolen zich in de westerse wereld bevinden, behoren de creolen tot de, of zijn de, topscorers in voortijdig schoolverlater en aanverwante verschijnselen. Door de geografische verspreiding van het verschijnsel kan het echt niet aan de lokale omstandigheden liggen. De oorzaak ligt aan de creoolse cultuur. En het belang ervan kan niet overschat worden. Opleiding behoort tot de top succesfactoren om mee te komen in een westerse of andere voortgeschreden cultuur. Uit het falen op dit vlak, kan het meeste zo niet alle falen op andere aspecten worden afgeleid.

Een bericht over een ander fundamenteel aspect van de creoolse cultuur dat het overige functioneren bepaalt. Het gaat over Suriname waar meerdere bevolkingsgroepen wonen. Maar de creolen zijn daar toch redelijk dominant, en de mentaliteit aldaar is hoofdzakelijk creools (de Volkskrant, 30-04-2010, door Stieven Ramdharie):

Interview | Michaël Slory, dichter 'Ik heb alle moed verloren' Veertig jaar terug liet Michaël Slory (74) zijn leven in Nederland achter zich om Suriname te helpen opbouwen. Het werd een deceptie. Een van Surinames grootste dichters is nu een gebroken man. Tussentitel: Veertig jaar heb ik me ingezet voor Suriname. Het werd een ontgoocheling ...    Literair grootmeester Michaël Slory, dit jaar precies 40 jaar terug in Suriname na in Nederland jarenlang in kringen te hebben verkeerd van Harry Mulisch en Karel Appel     En, ja, steeds weer dat etnische gedoe. Een paar jaar terug, toen de presidentsvraag weer speelde, stelde hij drie vooraanstaande hindoestanen voor die Suriname goed zouden kunnen leiden. Een econoom, verkondigt hij, moet het land opstuwen in de vaart der volkeren. Genoeg scheve gezichten natuurlijk, vooral bij creolen.     Slory: ‘Dan worden ze bang dat een koelie president wordt. Ik ben niet bang voor de hindoestanen, eerder voor mijn eigen mensen. Zoveel heb ik in het negerengels geschreven en toch ben ik geen neger voor ze. Etniciteit ligt veel dieper bij de creolen dan het lijkt. Als een creool minister wordt, kennen ze je niet meer. Dan denken ze dat ze God zijn. Bij hindoestanen speelt dat niet. Met toenmalig minister Atta Mungra sprak ik gewoon onder een boom.’

Dit is de creools gezagsstructuur. In die creoolse gezagsstructuur zijn er slechts twee rangen: meester en slaaf. Dat stamt van het oude Afrika, waar de koning in feite eigenaar was van alle onderdanen. In feite als een soort slaven. Waarom het ook zo makkelijk was de eigen mensen te verkopen aan de blanke zeevaarders aan de kust. Een meester-slaafstructuur die je nog steeds terugziet bij alle gezagsdragers op het Afrikaanse continent . Een structuur die ook dodelijk is voor iedere vorm van persoonlijk initiatief, omdat wat je bereikt met de arbeid, toch toebehoort aan de meester. Een houding die je ook kan terugzien in Slory's verdere beschrijving van de Surinaamse cultuur:

Slory: ‘Maar in dit land kijken ze zo naar uiterlijkheden. Of je een auto hebt. Hoeveel je verdient. Toen ik leraar was, probeerde ik een vrouw het hof te maken. Maar die dame wilde liever een arbeider van de bauxietmijn omdat hij drie keer meer verdiende.     ‘Als neger in Holland zou ik al lang een blanke vrouw hebben gehad. Al in 1995, toen ik de mentaliteit van de Surinamers ontdekte, had ik terug moeten gaan naar Nederland. Maar ik ben hier blijven hangen.’     Zijn Republiek Suriname, waarvan de nationalist Slory in 1975 zo’n grote en trotse voorstander was, bestaat dit jaar precies 35 jaar.    ...     Decennium na decennium hekelde de dichter de patronagepolitiek in zijn land, vandaag de dag nog alom aanwezig. Stem op mij, is het devies van menig Surinaamse politicus, dan zorg ik wel goed voor je. Hij vocht tegen de etnische strijd. Maar ook na 35 jaar onafhankelijkheid is het een constante factor in de Surinaamse politiek. Die kritiek en onafhankelijke geest, zijn ongrijpbaarheid, droegen mede bij aan zijn ondergang, is zijn analyse.   ...     Slory houdt Suriname op zijn oude dag nog steeds een spiegel voor. ‘Alles is hier politiek’, benadrukt hij. ‘Omdat ik nooit voor een partij koos, kon ik bijvoorbeeld nooit op tv voordragen. Je moet er voor bedelen. In de militaire tijd, onder Desi Bouterse, droegen figuren voor die nooit iets hadden gepubliceerd. Mensen in dit land zijn rancuneus. Veertig jaar heb ik mij ingezet voor Suriname, voor de Surinaamse taal, maar het werd een ontgoocheling. Als ik lid was van een partij, had ik alles gehad.’   ...     Nee, bezweert hij, van die 35 jaar onafhankelijkheid heeft hij geen spijt. Hij is eerder teleurgesteld over wat de Surinamers ervan hebben gemaakt. Suriname had zoveel verder kunnen zijn, anno 2010.     Slory: ‘Ik ben teleurgesteld dat zoveel intellectuelen in Nederland toen niet zijn teruggekomen om mee te helpen. Er was na 1975 geen kader om plannen te maken. Suriname ligt nu geïsoleerd in het Caribisch gebied. Op grote conferenties denken ze dat wij bij Hawaii liggen. Ik heb geen spijt, ik wil ook niet klagen. Maar de Surinamer van nu wil vooral een groot huis en een mooie baan. Uiterlijkheden.’

De creoolse Surinamer wil "meester" zijn.
    Dit zijn voldoende gegevens over de creoolse cultuur om de rest te kunnen invullen. Maar omdat de weerstand tegen het constateren van de falens van die cultuur waanzinnig sterk is, wordt deze verzameling voortgezet met de talrijke berichten over de uitingen daarvan.

De volgende paar berichten documenteren hoe in Nederland de geweldscultuur die in 2007 nog beschreven werd als "in aanzet aanwezig", zich ontwikkelde tot de volwassen versie (De Telegraaf, 22-08-2009, door John van den Heuvel):

Rapgeweld escaleert   De Amsterdamse politie wil paal en perk stellen aan provocerende videoclips en teksten van rappers, waarin vooral Antilliaanse jongeren in de Bijlmer een aansporing zien om zich te bewapenen.     In een interview met de Amsterdamse korpschef Welten, dat morgen in De Telegraaf verschijnt, kondigt de politie harde maatregelen aan om het aantal schietincidenten in de Bijlmer te verminderen. "Het illegale vuurwapenbezit baart ons zorgen", zegt Welten. "Veel van die knapen uit de Caribische regio vinden het stoer om in Zuidoost met grote revolvers rond te lopen. Dat zien ze in videoclips op MTV of ze worden ertoe aangemoedigd door rappers als Lexus. De 'looks and feel' uit die clips worden gekopieerd door jongeren", aldus de korpschef.     Volgens hem zit er vaak nauwelijks een echt motief achter de schietincidenten van de laatste tijd. "Een keer boos kijken of een verkeerde opmerking maken is voor die jongeren genoeg om vuurwapengeweld uit te lokken", aldus Welten.     De politie constateert al langer dat het gedrag en de kleding van Antilliaanse jongeren lijkt te zijn gekopieerd van rappers uit videoclips. In sommige teksten van door jongeren aanbeden rappers wordt het gebruik van geweld verheerlijkt. Eerder waren er al klachten over de hiphopclips omdat ze ongezond en onzedelijk gedrag bij de jeugd zouden veroorzaken. Amsterdam-Zuidoost werd de laatste maanden geteisterd door ernstig vuurwapengeweld. Bij veertien schietincidenten vielen twee doden. Ook Nigeriaanse criminele netwerken zorgen voor overlast. ...

Kortom: dit heeft niets met Amerika, of met Engeland, of met Nederland te maken - daarvoor zijn die landen veel te verschillend. Nee, het gaat hier om de gemeenschappelijke factor: het betreft allemaal de creoolse etnie.

Nog iemand die het verband tussen geweld en rap legt (de Volkskrant, 05-09-2009, van verslaggever Willem Beusekamp en Kim van Keken):

Videoclips en raps zouden ertoe bijdragen dat in de Amsterdamse Bijlmer zo veel geweld is. ‘Geweld is feit en rap is ons antwoord’ De hiphopscene in de Bijlmer is laaiend op hoofdcommissaris Welten, toen die het geweld in de wijk poogde te verklaren. Kijktip voor de Amsterdamse hoofdcommissaris: Vieze Meid, de videoclip van Bijlmerrapper Kiddo Cee. Een pornotrack, noemt de rapper zelf de opname. ...     Niks blingbling of geweld, al toonde de originele versie van de clip wel stevig pornografisch blootwerk, hetgeen een boycot door TMF, MTV en YouTube tot gevolg had. Zijn raps, legt Kiddo-Cee uit, zijn een dagboek, een venster naar zijn hart. Toen hij Vieze Meid ‘dropte’, was zijn hart ‘in een ruige feestbui’.     Nu is zijn hart niet meer in een feestbui, maar is het bitter. In het hoofdkwartier van de stichting Bijlmer Style, in het zicht van metrostation Kraaiennest, komen de vrouwen en mannen bijeen die laaiend zijn over het recente mediaoffensief van de Amsterdamse korpschef van politie Bernard Welten.     Volgens de Amsterdamse hoofdcommissaris is de geweldsgolf (tientallen schietpartijen, vele gewonden en twee doden tot nu toe) die de overwegend zwarte woonwijk met tachtigduizend inwoners dit jaar teistert, mede het gevolg van geweld- verheerlijkende rapvideo’s. Ze worden geproduceerd in de Bijlmer.     Daarmee raakt hij, aldus de rappers, de hiphopscène in het hart. Hiphop, dat is een levensstijl, rap maakt er deel van uit.   ...     ‘Dit is niet gelogen/ in de grootste achterstandswijk van de scene gaat alles naar de klote/ de bom barst/ nu pas/ stront aan de knikker.’     ‘Dit is onze realiteit’, zegt Robert Coblijn (31), oprichter van de stichting Bijlmer Style. ‘Geweld is een feit in deze buurt. Rap is ons creatieve antwoord daarop. Zonder geweld. Zo’n makkelijke opmerking van Welten doet óns gewoon pijn.’    ...     Het ‘referentiekader’, zoals de Bijlmerrappers dat formuleren, is nou eenmaal niet altijd mooi. Coblijn: ‘Geschoten werd er altijd al en toen ik nog een kind was, zag ik ook wel eens iemand van een balkon naar beneden zeilen. Maar het geweld neemt toe, dat is waar. Laatst is er vanuit een rijdende auto geschoten met een AK-47, een AK-47! Een echte drive by shooting, sproeiend uit de auto, dat hadden we hier nog niet gehad.’     Alle aanwezige rappers, eensgezind: ‘... door wie de misdaad in de Bijlmer wordt gecontroleerd, is ook bekend. Dat zijn merendeel Afrikanen, en geen mensen uit het Caribische gebied, zoals de hoofdcommissaris beweert.’   ...     Maar toch, er is woede in Amsterdam Zuidoost. ‘Het leven is soms grimmig’, zegt rapper Krulle die 19 september op de halve finale van de Grote Prijs van Nederland staat. ‘In mijn raps schilder ik mijn ziel.’     De tekst en clip van zijn Vaderloze Troepe ...

'Vaderloze Troepe' ...
    Tja, de creoolse cultuur... Beelden hier (YouTube). In de teksten: veel "nikkers".
    Welten had nog een mooi antwoord op de smoezen van de "muziekliefhebbers" (de Volkskrant, 12-09-2009, ingezonden brief van Bernard Welten, Hoofdcommissaris van Politie):

Het gaat niet om de rap en de hip hop, het gaat om de gewelddadige clips Ik heb enige tijd terug aangegeven dat ik een verband zie tussen het aantal schietpartijen in Amsterdam Zuidoost en kopieergedrag van sommige jongeren uit Caribische bevolkingsgroepen. Zij imiteren wat zij zien in videoclips en horen in teksten van onder meer rappers. In de Volkskrant van 5 september wordt gesteld dat het te kort door de bocht is om de muziek de schuld te geven van deze incidenten. Daar ben ik het ook zéér mee eens. Dat is ook niet het punt dat ik heb willen maken.     Het gaat niet om de muziek, niet om de mensen, niet om de rap en ook niet om de hip hop. Het gaat mij om de beelden die in clips vertoond worden, die een cultuur verheerlijken van stoer doen, status, pronken met bezittingen, wapens, geld, niet werken en het gebruik van geweld. En ja, ik heb zorg over het kopieergedrag. Ik ben ervan overtuigd dat personen uit deze machocultuur fungeren als rolmodel voor sommige jongeren.     De Canadese psycholoog Albert Bandura heeft gewezen op het door mij bedoelde kopieergedrag. Dat wordt overigens onderschreven door het National Institute of Mental Health en de American Psychological Association. Ik vrees dus dat het verwrongen beeld van de werkelijkheid in die clips op een verkeerde manier inspirerend kan zijn voor met name kwetsbare jongeren. Zo kan eenderde van de 21 schietincidenten dit jaar in Amsterdam Zuidoost niet opgelost worden, omdat betrokkenen weigeren mee te werken aan het politieonderzoek. Ze ‘lossen het zelf wel op’. Hoezo stoer doen?     Waar in Amerika een gang-cultuur aan de orde van de dag is, loert het gevaar dat via de beeldvorming jongeren dat gedrag hier ook gaan vertonen. Ik wil dat voor Nederland buiten de deur houden.   ...

Neiging tot geweld ...

Het volgende bericht gaat over één van de zeer zeldzame gevallen van creolen die de hand in eigen boezem steken. Vermoedelijk niet toevalligerwijs komt als één van de essentiële aspecten weer het afwezige vaderschap naar boven drijven (DePers.nl, 18-11-2009, door Marcel van Engelen):

De Zwarte Wilders PvdA-stadsdeelbestuurder Jude Kehla stopte in de Bijlmer subsidies voor etnische clubjes. Nu wordt hij uitgekotst door zijn eigen partij. De Surinamers voelen zich bedreigd door de opmars der Afrikanen. Bij het overstappen op station Van der Madeweg duikt een grappig jongetje op. Hij trekt de aandacht door te doen alsof hij een plastic zakje opeet en vraagt: ‘Hoe laat gaat de metro?’ En: ‘Hoe heet u?’ Hij is elf, zegt hij bij het wegrijden, Surinaams, en hij woont op twee adressen: bij zijn moeder en bij zijn oma, bij wie hij lekker lang mag opblijven. Hij trekt in zijn eentje door Amsterdam- Zuidoost.     ‘Dat mag mijn zoontje van tien niet hoor’, zegt Jude Kehla-Wirnkar even later. Hij staat bij een slordige graffiti (‘R.I.P Weezy’) op een asfaltpaadje bij station Kraaiennest en vertelt nog eens hoe de 19-jarige Ishmael Gumbs hier twee maanden geleden werd doodgeschoten. Op een maandagmiddag had ‘Weezy’ in het smoezelige winkelcentrum verderop mot gekregen met een baliemedewerkster van de supermarkt. Het winkelmeisje belde haar vriend, die Gumbs later direct onder vuur nam. Vreemd detail: de vriend droeg twee pistolen. Het eerste schoot hij leeg voordat hij naar het tweede greep.     Dus Gumbs is doorzeefd? ‘Dan ga je er vanuit dat die jongens kunnen schieten’, zegt Kehla misprijzend. De vriend moet eerst klungelig in de lucht hebben geschoten. ‘Het zijn amateurs, geen geoefende bendes. Dat is het geruststellende. Het erge is dat ze zo makkelijk aan wapens komen. En die zomaar gebruiken.’ De dader is nog altijd niet opgepakt. Volgens de mondkrant in de Bijlmer houdt hij zich schuil in Suriname. Het slachtoffer kwam uit Sint Maarten, was pas een jaar in Nederland, had hier evengoed een zoontje van twee maanden en zijn vriendin was alweer zwanger van de volgende. Ze was erbij, met kinderwagen en dikke buik, toen Weezy in zijn hoofd werd geschoten.     Misschien heeft het jongetje in de metro meer met de schietpartij te maken dan je zou denken. Misschien gaat het hier wel om het allergrootste van alle problemen in Zuidoost, een stadje op zich, met 80.000 inwoners. ‘Eenderde van de huishoudens in Amsterdam-Zuidoost bestaat uit alleenstaande moeders, twee keer zoveel als het stedelijke gemiddelde’, zegt Kehla tijdens een kleine tour. ‘Eenoudergezinnen en armoede is een gevaarlijke cocktail. De jongens groeien op zonder normale opvoeding. Als ze op straat komen en hun trots wordt gekrenkt, zijn hun oplossingen vaak finaal. Conflicten verbaal oplossen hebben ze niet geleerd.’     Ja, het zijn vrijwel zonder uitzondering Caribische jongens. Van de 23 schietpartijen die dit jaar in Amsterdam- Zuidoost plaats hadden, werden de schoten vooral gelost door Antillianen, soms door Surinamers. Ghanezen – veruit de grootste groep Afrikanen – waren er niet bij betrokken. Die komen sowieso weinig voor in de misdaadcijfers. ‘Die zijn getrouwd’, zegt Kehla. ‘Wat niks zegt over de kwaliteit van de man-vrouwrelaties, maar wel dat de kinderen opgroeien in een gezin.’ Jude Kehla, in 1962 geboren in Kameroen, heeft een academische inslag. Hij studeerde sociale wetenschap in Dublin, Bath en Tilburg, was als socioloog verbonden aan de Universiteit Utrecht en werkte enkele jaren als programmamaker bij het Amsterdamse debathuis De Balie. Dat betekent niet dat hij schroomt te zeggen waar het op staat.   ...

Maar zoals gezegd: wat betreft dat laatste, is hij één van de weinig. En blanken is het helemaal niet toegestaan om iets te zeggen over minder presteren van de creoolse cultuur, of welke cultuur dan ook. Voor blanken geldt het dictaat van "de gelijkheid der culturen" .

Het volgende artikel was daarop de zeer uitzonderlijke uitzondering, en alleen mogelijk omdat het onderwerp, Haïti, getroffen werd door een enorme aardbeving. En de falens van de cultuur aldaar weer eens voor iedereen duidelijk werden (de Volkskrant, 16-01-2010, door Piet Emmer, emeritus hoogleraar in de Geschiedenis van de Europese expansie in Leiden en auteur van De Nederlandse slavenhandel):

Was Haïti maar Frans gebleven Als de slavenopstand was mislukt en Haïti een kolonie was gebleven, zou het land er nu beter aan toe zijn geweest, denkt Piet Emmer. Tussentitel: De Franse gebieden in de Cariben zijn tien keer zo rijk als ex-kolonie Haïti Geen land heeft zoveel verwachtingen de bodem ingeslagen als Haïti. Geen land in Noord- en Zuid-Amerika is zo arm als Haïti. Geen land in de Nieuwe Wereld heeft zoveel kleptocratische dictators gekend en wordt zo slecht bestuurd als Haïti. Geen land op het westelijk halfrond heeft zo’n sombere toekomst als Haïti. En of dat niet genoeg is, is juist Haïti door een aardbeving getroffen die meer slachtoffers lijkt te hebben gemaakt dan ooit elders in de regio zijn gevallen.      Haïti heeft beter verdiend, want deze staat is het resultaat van de enige grootschalige, geslaagde slavenopstand. Daar zou je als democraat, als verdediger van de mensenrechten en zeker als zwarte wereldburger trots op moeten zijn.     Haïti was bedoeld als lichtend baken en een vrijhaven voor de miljoenen onderdrukte zwarten, die vertrapt en vernederd als slaaf naar de andere kant van de Atlantische Oceaan waren gebracht. Zo’n bakens Haïti nooit geworden.     Het is nog wranger: als je op de verworvenheden van de ex-slaven in de Nieuwe Wereld wilt wijzen, kun je maar beter over Haïti zwijgen. Daar waar de opstanden altijd mislukten, staan de nakomelingen van de slaven er beter voor.     Hoe heeft het zover kunnen komen?     Het begon al slecht, want Haïti is ontstaan na een bloedige burgeroorlog en een aantal militaire invasies, waarin honderdduizenden blanken, zwarten en mulatten (personen, geboren uit een zwarte en een blanke) het leven lieten. Haïti heette toen nog Saint Domingue en vormde de parel van het Franse koloniale bezit, want het produceerde aan het einde van de achttiende eeuw meer suiker en koffie dan alle andere plantagegebieden in de Cariben bij elkaar.     Geen wonder dat er steeds meer slaven uit Afrika werden aangevoerd, hoewel daarmee het gevaar van opstanden toenam. Dat risico namen de plantagebezitters echter op de koop toe, want het was tot dan toe immers steeds gelukt zulke opstanden te onderdrukken.     Op Saint Domingue slaagde de opstand wel. ...     Het bleek een pyrrusoverwinning. Er ontstond verdeeldheid onder de leiders van de jonge republiek, en het land viel tijdelijk uiteen in twee delen. De economie stortte in, want zonder buitenlandse investeringen en expertise bleek het onmogelijk om suiker te produceren. Haïti werd een land van kleine keuterboeren, die maar net het hoofd boven water konden houden. En dat is nog steeds zo.   ...     En als de slavenopstand op Haïti was mislukt? Dan had de slavernij daar 44 jaar langer geduurd, want Frankrijk schafte de slavernij in zijn koloniën pas in 1848 af. Daar staat echter tegenover dat Haïti nooit heeft kunnen profiteren van het ‘omgekeerde’ kolonialisme, waarbij het moederland niet langer financieel profiteert van zijn overzeese bezit, maar zich juist verplicht ziet daar flink te investeren.     Dat is precies wat er is gebeurd met Guadeloupe en Martinique, de andere Franse eilanden in het Caribische gebied. Hoewel de koloniale baten uit deze gebieden sterk terugliepen, heeft Frankrijk in de afgelopen twee eeuwen veel belastinggeld gestoken in de volkshuisvesting, de gezondheidszorg, het onderwijs en het wegennet van deze overzeese departementen.     Eind twintigste eeuw was het inkomen per hoofd van de bevolking in de Franse Cariben tien keer hoger dan op Haïti. Dan spreek ik nog niet over de grote verschillen op het gebied van veiligheid, corruptie en mensenrechten.     Was Haïti maar met Frankrijk verbonden gebleven, dan zouden er naast de natuurrampen zoals de recente beving, tenminste nog wat lichtpuntjes in de geschiedenis van dit land te ontdekken zijn.

Bij dit verhaal worden allerlei zaken uit het koloniale verleden aangehaald. Maar precies dezelfde trend is te zien in Zimbabwe bij een overgang die is gekomen ruim na het koloniale tijdperk: zodra in de jaren negentig de blanken uit het bestuur en de economie werden gegooid, ging het hele land niet alleen pijlsnel bergafwaarts, maar volkomen ten gronde. "Négritude", volgens schrijver V.S.Naipaul . Creoolse cultuur.
    Even een vergelijking met eenzelfde soort ramp in een ander land (de Volkskrant, 19-09-2011, van verslaggever Cor Speksnijder):

Reportage | Japan toont veerkracht na de aardbeving, tsunami en nucleaire crisis Na het puinruimen gingen de machines snel weer draaien Tussentitels: De oesterbanken zijn weggespoeld, maar we beginnen opnieuw Japanners voelen zich nu meer deel van internationale gemeenschap ...   Het humanitaire leed dat de aardbeving, tsunami en de nucleaire crisis aanrichtten is enorm: er zijn twintigduizend doden en vermisten, honderdduizenden verloren hun huis, tienduizenden werden gedwongen geëvacueerd. De materiële en economische schade is immens: volgens schattingen 220 miljard euro.   ...     'Mensen hebben weer ontdekt wat echt belangrijk is', zegt Blaise Plant. Hij is Canadees en woont ruim tien jaar in Japan. Samen met zijn broer Maynard maakt hij deel uit van de popgroep Monkey Majik. ...     ... Maynard: 'Mijn liefde voor dit land leefde op toen ik zag hoe gediciplineerd de bevolking reageerde op de aardbeving. Mensen stonden uren in de rij voor rijst en als ze dan te horen kregen dat er niet meer was, kwamen ze de volgende dag rustig terug. In Canada is zoiets ondenkbaar.'    ...

In Haïti volgde op de aardbevingsramp plundering en verkrachting.

Tegen het artikel van Piet Emmer kwamen natuurlijk de nodige bezwaren. Tegen het volgende artikel vast niet (de Volkskrant, 25-01-2010, column door Kader Abdolah):

Haïti, een nieuw begin Een aardbeving van 7.0 op de schaal van Richter heeft Haïti getroffen. De gevolgen hiervan hebben we allemaal op tv gezien, de ellende, de ontreddering, de honger, de vernielde huizen, de massagraven en de machteloze overlevenden.  ...    Haïti is een van de armste landen ter wereld en het is hard om dit nu te zeggen, maar we mogen juist in deze tijd niet vergeten dat de Haïtianen zelf een bijdrage aan de omvang van deze catastrofe hebben geleverd door hun corrupte regeringen en hun manier van leven.   ...

Dit levert geen commentaar op, niet omdat het anders geformuleerd is, maar omdat het gezegd wordt door een niet-blanke. Dan mag het. Blanken mogen niet zoiets zeggen.

Een geredigeerd bericht (de Volkskrant, 18-06-2010, door Robert van Gijssel):

Reportage | ... hiphopband Choc Quib Town op tournee Een boodschap van trots en eigenwaarde De Afro-... hiphopband Choc Quib Town wil de wereld laten zien uit wat een fijne cultuur ze voortkomt. De band maakt hiphop met Afrikaans instrumentarium. ‘Muziek waarvan onze jeugd dacht dat-ie voor heel oude mensen was.’ Tussentitel: MC Slow zorgt dat zijn uitbundige tatoeages altijd zichtbaar zijn, ook al is dit optreden voor de radio. Hij is een en al fysiek enthousiasme, Afrikaans dynamisch. Zijn armen wapperen alle kanten op, zijn ‘lopen’ lijkt op stuiteren in slowmotion, met de rubberen veerkracht van megagympen. ...

Een archetypisch creools verhaal. Niets bijzonders dus, zou je zeggen. Tot er onthuld wordt wat er op de plaats van het stippellijntje stond: "Colombiaanse". Het gaat hier over Colombianen. Het doet denken aan de zegwijze dat als je een kameel naar Nederland transporteert, dat het daarmee nog geen koe wordt.

Weer terug naar de Nederlandse creolen (de Volkskrant, 01-07-2010, van verslaggever Jaap Stam):

Celstraffen voor leden van rapformatie Green Gang Tussentitel: Schietpartij mogelijk strafexpeditie na ruzie om een meisje Wegens tweevoudige poging tot moord zijn drie leden van de Amsterdamse rapformatie Green Gang veroordeeld tot celstraffen van 8 jaar en 6 jaar. De minderjarige Jay Jay is veroordeeld tot 2 jaar.    De rappers hebben op 17 februari 2009 op de parallelweg van de Bijlmerdreef in Zuidoost een auto met twee inzittenden klemgereden en doorzeefd met kogels. De schietpartij heeft ‘grote schade toegebracht aan het imago van Amsterdam en dat van het stadsdeel Zuidoost in het bijzonder’, aldus de voorzitter van de meervoudige strafkamer.   ...     Dat de kogels geen doel troffen komt waarschijnlijk doordat de rappers vuurden op de gangster-manier – dat is schieten met de hand schuin, dus met een gekanteld wapen.     De zaak zat lange tijd muurvast omdat slachtoffers en getuigen zich hielden aan de ‘wetten van de Bijlmer’ en niets wilden zeggen. ...

Gangster-manier ... Kijk naar de foto hierboven. En de bijpassende zwijgplicht van de clan of straatbende.

Nog meer Nederlands-creoolse cultuur (de Volkskrant, 20-08-2010, van verslaggever Peter de Graaf):

Ruzie ontaardt in schietpartij na opmerking over wildplassen Een ruzie over wildplassen is woensdagavond in de Rotterdamse wijk Bloemhof ontaard in een schietpartij, waarbij een 45-jarige man en zijn 18-jarige zoon gewond zijn geraakt. De schutter was donderdagmiddag nog voortvluchtig.     De Rotterdammers werden neergeschoten nadat ze rond kwart over acht op straat ruzie hadden gekregen met een groepje mannen. Ooggetuigen vertelden de politie dat een van de mannen tegen de muur van een huis stond te plassen. Toen de 45-jarige man hem aansprak op zijn gedrag, ontstond onenigheid. De 18-jarige zoon zag vanuit de woning dat zijn vader problemen had en schoot hem te hulp.      Volgens getuigen trok vervolgens een van de mannen uit de groep een vuurwapen en schoot zowel vader als zoon in het bovenlichaam. ...     Buurtbewoners klagen al langer over overlast en onveiligheid in de wijk en over lieden die er met wapens rondlopen. ...

Geen verdere vermelding van afkomst, natuurlijk. De reportage van RTL4  liet niets aan duidelijkheid te wensen over: de neergeschotenen zijn Turken, de schutters zijn Antillianen, en het broeit al jaren tussen de twee groepen (RTL4 Nieuws, 20-08-2010, 19h30, ).

En nog een akkevietje van deze broeders (de Volkskrant, 23-08-2010, van verslaggeefster Anneke Stoffelen):

'Het was echt tegen deze man gericht' Tijdens de tiende editie van het zomercarnaval in Arnhem zaterdag werd een man doodgeschoten. Het zomercarnaval Rio aan de Rijn in Arnhem werd zaterdagavond bruut verstoord door een schietpartij, waarbij een 48-jarige man uit Den Haag om het leven kwam. Een man en een vrouw raakten gewond door verdwaalde kogels. De politie heeft twee mannen van 32 en 29 opgepakt op verdenking van betrokkenheid bij het misdrijf, maar kan nog geen verdere mededelingen doen over wat zich heeft afgespeeld. Will Plooster, organisator van Rio aan de Rijn, stond erbij op de Markt. ... Weet u al iets over de aanleiding? ‘Het was geen willekeurige schietpartij. Hij vuurde van heel dichtbij en het was echt tegen deze man gericht. Uit de verhalen die wij horen van omstanders en bekenden, lijkt het te gaan om een afrekening. Dat is al erg genoeg, maar dat je er dan ook nog voor kiest zoiets te doen in een drukke menigte waar kinderen rondrennen, dan ben je echt een idioot met het verstand van een garnaal. Maar blijkbaar ben je in de cultuur van deze Antilliaanse jongens nog eens extra de king als veel mensen zien dat jij het was.’   ...

Chicago, Amsterdam of Arnhem ... : zwarten = schieten.

De culturele achtergrond van dat schieten (de Volkskrant, 15-09-2010, van verslaggever John Wanders):

Je bent iemand, want je hebt een vuurwapen Tussentitel: Antilliaanse jongeren gebruiken hun pistool sneller dan anderen ...   Recente schietpartijen met dodelijke afloop onderstreepten dat vooral Antilliaanse jongens snel naar een wapen grijpen. ‘Dat is een gegeven’, zegt Gonçalves. ‘Op straat is dat algemeen bekend.’     Burgemeester Ahmed Aboutaleb bevestigde dit vorige week in de Rotterdamse gemeenteraad: ‘Het bezit van vuurwapens is bij Antillianen niet hoger dan bij andere groepen, maar Antilliaanse jongeren gebruiken het vuurwapen wel sneller.’   ...     ‘We moeten onze kinderen duidelijk maken dat je een loser bent als je een vuurwapen draagt’, vindt Ed Gumbs van het Platform van Politici van Antilliaanse en Arubaanse Afkomst. ‘Want op een dag gebruik je dat wapen en dan schiet je je toekomst aan gruzelementen.’   ...     Gumbs vindt het na de recente geweldsincidenten tijd dat de Antilliaanse gemeenschap haar verantwoordelijkheid neemt. ‘Wij kunnen ons niet langer afzijdig houden. Hoe kan het dat Antilliaanse jongens die hier amper drie, vier maanden zijn al weten hoe ze aan een vuurwapen moeten komen?’    Dat antwoord is niet moeilijk, reageert Glenn Helberg, voorzitter van het Overlegorgaan Caribische Nederlanders: ‘Zo’n jongen gold op Curaçao al als kansarm. In Nederland belandt hij op een ROC dat hem geen begeleiding kan bieden. De eerste tien jaar van zijn leven vraagt hij steeds: waar is mijn vader? Tussen zijn 10de en 12de levensjaar zie je hem verharden, want die vader komt niet meer. Misschien zit zijn moeder in de gevangenis en wordt hij opgevoed door een tante. Hij is veel op straat. Daar voelt hij liefde. Eerst krijgt hij een colaatje van de drugsmaffia. Dan moet hij een pakketje wegbrengen. In de drugswereld is een vuurwapen belangrijk. Al heb je verder niks, je bent iemand, want je hebt een vuurwapen. Als je zo iemand zijn pistool afpakt, blijft er een jongetje met een heel klein piemeltje over.’   ...

Iets wat de gewone Nederlanders allang weten (de Volkskrant, 17-09-2010, ingezonden brief van Wim Smid, Paterswolde):

Straf niet alleen de Antilliaanse jongens, maar spreek ook de ouders aan In het artikel ‘Je bent iemand, want je hebt een vuurwapen’ wordt vermeld dat Antilliaanse jongens vaker dan anderen een vuurwapen gebruiken (Binnenland, 15 september).     Ed Gumbs van het Platvorm van Politici van Antilliaanse en Arubaanse afkomst, adviseert om deze schietende jongens voor loser uit te maken. Er wordt in het artikel echter ook gerept over de afwezige vaders. Het is allang bekend dat Antilliaanse gezinnen vaak uit moeders met kinderen bestaan en de vaders veelal geen rol meer spelen in de opvoeding.     Vraag: wanneer wordt de Antilliaanse gemeenschap aangesproken op deze vorm van verwaarlozing en worden de vaders hierop (ook financieel) aangesproken? Dit lijkt mij een stuk humaner dan de jongens met hun pistolen (tja, waarom zouden ze zo’n kort lontje hebben?) te vernederen.     Straf ze daar niet alleen voor af, maar spreek ook de ouders erop aan.

Maar dit soort vormen van"aanspreken" kan niet, omdat het impliceert dat het een cultureel probleem is. Het is al heel wat dat deze brief geplaatst wordt - misschien is er toch een lichte vooruitgang op die gebied te bespeuren ...

Het onderstaande gaat over bendes in het algemeen, maar slaat met name ook op creolen - we beginnen met de feiten (de Volkskrant, 16-10-2010, door Erik Brouwer):

In Gucci-kogelvrijvest mee met streetbangers Voormalig bendelid Alfred Lomas organiseert sinds het begin van dit jaar de zeer omstreden LA-Gangtour. Onderweg vertelt hij over de vernietigende invloed van bendes als de Crips, de Bloods en Florencia 13. ‘Zwarten, Aziaten en latino’s, we lijden allemaal even veel.’ Tussenstuk: 250 gangs, 26.000 gangsta’s ...    Een gemiddelde gangsta wordt rond zijn tiende, elfde jaar lid van een lokale gang. Om te worden geaccepteerd moet hij op zijn minst iemand hebben neergeschoten. Net zo belangrijk is de ontgroening. Oudere bendeleden omsingelen het aspirantlid en slaan en schoppen hem minutenlang.     Volgens de politie zijn er meer dan 250 georganiseerde bendes in Los Angeles met naar schatting 26.000 leden. Er werden de afgelopen vijf jaar rond de 23.000 misdaden gepleegd die ‘gang gerelateerd’ zijn, waaronder 784 moorden, 10.000 overvallen en bijna 500 verkrachtingen. Vroeger bleven de bendes vooral in eigen wijken. Tegenwoordig opereren ze in de hele stad.

Dan een klein deel van het verhaal:

Om tien voor tien zaterdagochtend stapt oud-gevangene Frederick ‘Scorpio’ Smith, vrij sinds 1 maart 2010, in de witte minibus van de LA-Gangtour. ...     Buiten staan vijftien toeristen van over de hele wereld te wachten tot de rondleiding door de gevaarlijkste wijken van South-Central Los Angeles begint.   ...     Lomas vervolgt: ‘Er heerst in LA een bendeoorlog waarin naar schatting 15.000 Amerikanen zijn gesneuveld. Niemand lijkt daar nog wakker van te liggen, maar wij van de LA-Gangtour proberen die cyclus van geweld te doorbreken. ... Maar tegelijkertijd zijn er meer jonge Amerikanen lid van een bende dan ooit. En in wijken als Watts, Compton, Crenshaw en Florencia-Firestone is de hopeloosheid, ellende en armoede nog nooit zo groot geweest.’   ...     De bus begint te rijden. Scorpio, net terug van een feestje, niet geslapen, legt zijn hoofd tegen het raam en valt in slaap. Op een beeldscherm verschijnteen filmpje over tagbangers. ‘Dat zijn jonge jongens die nog geen gangsters zijn’, legt Lomas uit. ‘Ze bakenen hun territorium af door graffiti op de muren te spuiten. Dat klinkt onschuldig, maar is het niet. Onlangs nog werd er een collega en vriend van ons vermoord door een tagbanger.’     Lomas heeft het over de Ronald ‘Looney’ Barron (40), een van invloedrijkste gang interventionists van LA. Looney patrouilleerde op de hoek van West Pico Boulevard toen hij een tagbanger probeerde te corrigeren met: ‘Niet doen, jongen. Dat mag hier niet.’ Mark Anthony Villaseñor (16) pakte zijn pistool en schoot Looney door zijn hoofd en in zijn borst.   ...     Na een korte stop in Watts worden de oud-gangbangers één voor één naar voren geroepen. Scorpio is inmiddels net zo aangeschoten als de avond ervoor en houdt een sterk verhaal dat begint met: ‘Hey, how y’all doing? Zo zeggen we dat in de hood. Ik ben een paar huizen verderop opgegroeid in Watts, de gevaarlijkste buurt van LA. Op jonge leeftijd werd ik lid van de Grape Streets Watts Crips. Daar heb ik nu spijt van, maar geweld is ook verslavend en ik moet nog steeds vechten om the life te kunnen weerstaan. Ik heb in alle gevangenissen van LA gezeten. Alleen op death row ben ik nog niet geweest. En dat wil ik ook niet, maar soms ben ik bang daar wel te eindigen. Er heerst veel zelfhaat in de zwarte gemeenschap en daardoor doen we de raarste dingen. Peoples is suffering man!’     Lomas: ‘We spreken altijd over moorden, maar in South-Central worden meer zelfmoorden dan moorden gepleegd., Zwarten, Aziaten en latino’s, we lijden allemaal even veel. We zien er alleen anders uit.’ ...

Aan het begin van het tussenstuk staat:

Gangbanging is een manier van leven in Los Angeles. De meeste bendeleden zijn gewone mensen met gewone banen. Ze houden van voetbal of football, hebben een vrouw en kinderen, en organiseren graag een barbecue in hun tuin waarbij ze hun buren uitnodigen.

Nou, dat kan je dus mooi vergeten.

Een geval van combinaties van zaken (de Volkskrant, 18-11-2010, van verslaggever Jaap Stam):

Speeltuinschutter voor rechter Dader bekent vorig jaar op rapper in Zuidoost te hebben geschoten, maar werd volgens eigen zeggen zelf ook door slachtoffer met pistool bedreigd. ‘Ik struggelde voor mijn leven’, zei Maikel S. (37) woensdag voor de rechtbank in Amsterdam. Hij staat terecht voor het doodschieten van de 19-jarige Ishmael Gumbs op 21 september van het vorig jaar op een veldje naast een speeltuin vol kinderen in Amsterdam-Zuidoost. Hij heeft bekend dat hij de schutter is, maar hield gisteren vol dat hij ‘geen kant opkon’, wilde hij het overleven.    Een reeks ooggetuigen, onder wie een meisje van 8, heeft verklaard dat Maikel koelbloedig een einde heeft gemaakt aan het leven van Gumbs. De ooggetuigen hebben gezien dat hij zijn slachtoffer meermalen door het hoofd heeft geschoten terwijl deze zwaargewond op de grond lag. Met zijn eigen pistool en met de Beretta van Gumbs, die tijdens een worsteling op de grond was gevallen. Daarna riep hij ‘Ik ben een goon’, gangster in raptaal, en rende weg.    Het vuurwapen zou hij hebben gekregen van Jerrel S. (35), die de bewuste dag in de speeltuin was. ...     Gumbs, net vader geworden bij een 15-jarig meisje ...

Over Afrikaanse leiders staat al een uitgebreide verzameling op de website .

Het verschijnsel is ook in de buitengebieden te vinden (de Volkskrant, 30-11-2010, van verslaggever Iñaki Oñorbe Genovesi):

Haïti heeft genoeg van leiders die 'geld en stemmen' stelen Ondanks uren wachten en zoeken hebben lang niet alle Haïtianen hun stem kunnen uitbrengen. Dat maakt ze woest, zegt Wyclef Jean, die zich niet kandidaat  mocht stellen. Tussentitel: Dit was een bananenrepubliek onwaardig | John Federice, aanhanger van kandidaat Martelly Driftig schudt Wyclef Jean het hoofd. De beroemde hiphopster is niet naar de Haïtiaanse hoofdstad gekomen om alsnog een gooi te doen naar de macht. ...     Ook is Jean niet gekomen om een van de kandidaten openlijk te steunen. Ook niet zijn goede vriend, volkszanger Michel 'Sweet Mickey' Martelly. Waarom de 38-jarige artiest dan wel straks voor de buitenlandse journalisten een persconferentie gaat geven? 'Ik ben hier om als Haïtiaanse burger ervoor te zorgen dat de uitkomst van de verkiezingen van zondag eerlijk naar buiten komt. Dat onze stemmen niet door fraude en onregelmatigheden worden gestolen.'     Jean, geboren in Haïti maar al jaren woonachtig in de VS, vertelt hoe hij wilde gaan stemmen, maar net als veel Haïtianen tevergeefs zocht naar zijn naam op de kiezerslijsten. 'Gelukkig hadden we een auto en konden we naar een ander stembureau rijden. Daar kon ik mijn plicht alsnog vervullen. Maar veel Haïtianen hebben dat ondanks uren wachten en zoeken niet gekund. En dat maakt ze woest.'     Twaalf presidentskandidaten waren zo verbolgen over deze chaotische gang van zaken in bepaalde stembureaus en de geruchten over vechtpartijen en wijdverbreide fraude door naar verluidt aanhangers van president René Préval en zijn persoonlijke keus Jude Célestin, dat ze zondag al opriepen de verkiezingen ongeldig te verklaren. Duizenden Haïtianen zijn de straat opgegaan om te protesteren.    ...     Wie die presidentskandidaten volgens Jean zijn? Mirlande Manigat, die als eerste vrouw president van Haïti kan worden, volkszanger Martelly en Jean-Henry Céant, een bekende jurist met nauwe banden met de in 2004 naar Zuid-Afrika gevluchte ex-president Jean Bertrand Aristide. 'Wandel door elke Haïtiaanse straat, door elk huizenblok, en je zult hun namen horen. '   ...     Volgens de 37-jarige Lucio Paul verdienen de Haïtianen eindelijk een goede president. 'We hebben genoeg van leiders die eerst ons geld stelen en nu ook onze stemmen. We willen wat ons democratisch toekomt en anders zullen we het opeisen. In Saint Marc en Gonaives hebben de barricades al gebrand. Nog even en ook Port-au-Prince zal de woede van het volk zien.'

En overal elders waar ze wonen.

Er is nog een extra aspect aan de criminaliteit die ze plegen (de Volkskrant, 21-12-2010, door Peter de Graaf):

Interview | Nicole Lodewijks 'We gaan je branden en snijden' Een gewapende roofoverval en een verkrachting in eigen huis, dat was de verschrikking waarin Nicole Lodewijks uit Eindhoven op 11 mei 2007 verzeild raakte. ...     Ook vóór de roofoverval en verkrachting genoot Lodewijks in Eindhoven al enige bekendheid. Na een auto-ongeluk was ze in de WAO beland. Toen kwam de tijd van de omstreden herkeuringen onder het kabinet-Balkenende. Na jaren voor 80 tot 100 procent te zijn afgekeurd, werd de Eindhovense vijf jaar geleden opeens voor 75 procent goedgekeurd. Eerst was ze woedend. Maar daarna herpakte ze zich en opende ze een broodjeszaak: Fonzie's Burgers & Broodjes.   ...     'Tot zover mijn sprookje', schrijft Lodewijks. Op vrijdagavond 11 mei 2007 komen Nicole en Rob Lodewijks thuis na het vieren van Robs verjaardag in Fonzie's. Ze bekijken nog even de post voordat ze gaan slapen. 'Pssst. Pssst', hoort Nicole, wanneer ze wakker wordt van een geluid in de slaapkamer. Als ze de ogen open doet, ontwaart ze twee schimmen: mannen met bivakmutsen.     De overvallers willen geld, de kluis. Maar er is geen kluis. Ze praten Papiamento en dreigen met een vuurwapen. Ze binden Rob vast aan zijn bed en nemen Nicole naakt uit bed mee naar beneden. Daar blijkt nog een derde overvaller te zijn, ook met een bivakmuts op en een groot mes in zijn hand.     Lodewijks wankelt onzeker naar de keuken. 'Meisje, meisje, wat doe je nu?', zegt de overvaller met het vuurwapen. Ze herkent zijn stem, een klant uit de broodjeszaak. In de keuken wijst ze de overvaller de la met geld aan. Ze hoopt dat het daarmee afgelopen is. Maar dat is het niet.     De overvaller met het pistool duwt haar op de bank. 'Wij hebben alle tijd voor jullie, want ik weet zeker dat er hier een kluis is', zegt hij. Dan begint hij haar te betasten. Hij verkracht haar.     'We gaan je branden en snijden', hoort ze de overvaller daarna zeggen. Hij steekt een aansteker aan en houdt die bij haar arm. De ander maakt snijbewegingen met het mes over haar borst en armen. De man met het pistool draait haar op haar buik. Ze hoort één van de mannen 'condomi' roepen. Ze vreest voor de tweede keer te worden verkracht. Maar dan hoort ze gerommel in de keuken, gerinkel van geld. De man stopt en loopt weg. Dan hoort ze de voordeur dichtgaan en is het stil.     De brute overval met verkrachting heeft 45 minuten geduurd.   ...

De wreedheid en het plezier in het vernederen van het slachtoffer - een integraal deel van de macho-cultuur. Dezelfde berichten komen er over de misdaden door Marokkanen, die net zoals de creolen en Latino's lijden aan de machocultuur. De wreedheid van de Latino-misdaad is ook legendarisch, zie de drugsmisdaden in Mexico.

Op een lange tijd redelijk geïsoleerd geweest eiland (de Volkskrant, 10-01-2011, van verslaggever Iñaki Oñorbe Genovesi):

In het dovenkamp is het veilig Op 12 januari vorig jaar ontwrichtte een aardbeving het leven op Haïti. Duizenden Haïtianen leven sindsdien in tenten. Voor doven is er een speciaal kamp. Deel 2 in een korte serie. ... het Dovenkamp van het Rode Kruis is inderdaad een oase van netheid en rust vergeleken met de chaotische toestanden in veel van de naar schatting 1.200 tentenkampen die nog altijd in en rond Port-au-Prince staan opgesteld. En waar nog altijd rond een miljoen Haïtianen hopen op betere huisvesting en een betere toekomst in het armste land van het westelijk halfrond.     'Bovendien is het in ons kamp veiliger', zegt St. Louis. 'Wij hebben sinds de oprichting van dit kamp medio april met zijn allen een vuist gemaakt om te voorkomen dat het een puinhoop zou worden. Hierdoor hebben wij geen last van geweld en hoeven vrouwen in dit kamp niet bang te zijn voor verkrachtingen.'     Dat angst voor verkrachting in de andere kampen niet ongegrond is, blijkt uit het deze week verschenen rapport van mensenrechtenorganisatie Amnesty International. Hierin is te lezen dat vrouwen en zeer jonge meisjes in tentenkampen dag en nacht het gevaar lopen het slachtoffer te worden van seksueel geweld.     De eerste vijf maanden na de aardbeving werden meer dan 250 verkrachtingen in de diverse tentenkampen gerapporteerd, aldus Amnesty. Bijna een jaar later melden zich nog steeds dagelijks verkrachte vrouwen en meisjes. De daders zijn vooral gewapende mannen die 's nachts bij de tenten rondsluipen. Bewaking of politie is er nauwelijks.   ...

Juist ja ...

Na grote hoeveelheden praktische bewijzen, een theoretisch kader (de Volkskrant, 26-02-2011, door Malou van Hintum):

Liefde kan zonder seks Wanneer is er sprake van een serieuze liefdesrelatie? Mannen en vrouwen leggen daarvoor verschillende maatstaven aan, en blanken en Afro-Amerikanen ook. Dat melden Amerikaanse onderzoekers in het Journal of Family Issues.     Voor de onderzochte groep Amerikaanse studenten ... Opvallend: Afro-Amerikanen hechten veel meer waarde aan kennismaken met de familie dan blanken (bijna driekwart versus minder dan de helft).     Worden sekseverschillen en achtergrond gecombineerd, dan blijkt dat blanke mannen optrekken met vrienden van de (potentiële) geliefde heel belangrijk vinden. Voor Afro-Amerikaanse vrouwen is seksuele intimiteit minder belangrijk dan voor blanke vrouwen.

Wat naadloos past in de praktische bewijzen voor het feit dat Afro-Amerikaanse vrouwen veel gemakkelijk een seksuele relatie aangaan - wat dan dus geen goed keuzecriterium is. Wel een criterium is:

Zij noemen drie keer vaker dan blanke vrouwen kennismaking met de familie als aanwijzing voor een serieuze relatie.

Dit komt dus overeen met het verschil in algemeen maatschappelijke houding die in de westerse cultuur veel meer gericht is op de individuele overweging, en in de niet-westerse cultuur die sterk naar familie en clan kijkt .
   Overigens geldt het verminderde belang van seks, zoals we ook al weten, niet voor de mannen:

Afro-Amerikaanse mannen op hun beurt hechten meer waarde aan seksuele intimiteit dan blanke mannen.

Wat volgens sommigen dan weer niet kan want "Er zijn verschillen ..."

Nog een case study (Volkskrant Magazine, 19-03-2011, door Sara Berkeljon):

Willie Wartaal ...    Willie Wartaal (28) is Olivier Locadia, roepnaam Ollie. Samen met Pepijn Lanen (Faberyayo), producer Bas Bron (De Neger Des Heils) en jeugdvriend Freddie Tratlehner (Vjèze Fur) brak hij vijf jaar geleden door als De Jeugd van Tegenwoordig, met de hit Watskeburt. Volgens velen zou de rapformatie een eendagsvlieg zijn, een paar ongeleide projectielen met een toevallig hitje. In interviews uit de beginjaren verkondigen de bandleden allerlei soorten onzin – dat ze elkaar hadden leren kennen bij de audities voor Idols, dat ze de tekst van Watskeburt in de metro hadden gevonden. Bij optredens waren de rappers nog wel eens onder invloed, of er werd met (flesjes) bier gegooid.     Er is veel veranderd, in vijf jaar. In november verscheen het derde album, De Lachende Derde. ...     Voor De Lachende Derde schreef Ollie voor het eerst een persoonlijke tekst. Over zijn jeugd in Amsterdam-Oost en later in Amsterdam-Noord. Over zijn moeder die altijd ‘wappie’ was, drugsverslaafd. Ze liet hem en zijn vier jaar jongere broertje regelmatig aan hun lot over.  ...     Tot zijn 9de woonden Ollie, zijn moeder en halfbroertje in Amsterdam-Oost, bij het Krugerplein. Toen geen gezellige buurt. ‘Er was daar een coffeshop waar elke twee weken wel iemand werd neergeschoten. Altijd gedoe.’ Het leek alsof er alleen maar criminelen woonden, junkies en dealers. ‘Dat is natuurlijk niet zo, maar ik zat toen in dat wereldje. Of nou ja, mijn moeder. Je wist gewoon dat die mensen geen werk hadden. Dat ze maar wat deden, dat ze altijd een biertje in hun hand hadden, dat ze af en toe veel geld hadden en af en toe niks. Dat was niet gek, of eng. Zo was het gewoon. Ik dacht dat het normaal was.’     Op de Montessori-basisschool – ‘daar mocht je doen wat je wilde’ – zat Ollie alleen maar te lezen. Het maakte eigenlijk niet uit wat. ‘Maar Boy en Solo van Roald Dahl heb ik wel vijftig keer gelezen. Ik zie al die personages nog steeds voor me. Er is een stukje waarin uitgebreid wordt beschreven hoe een chick een sinaasappel eet. Crazy, gewoon.’     Regels waren er nauwelijks. ‘Ik werd gewoon met rust gelaten. Ik weet niet meer wat mijn moeder me wel en niet leerde.’ Ze leerde je niet fietsen, bijvoorbeeld. ‘Néé. Nee, man. Neeneenee. Dat heb ik van de moeder van een vriendje geleerd, in het Oosterpark. Toen was ik al 8. Laat hè? Je kunt op je 8ste niet meer met zijwieltjes aankomen. Ik kan me maar één ding herinneren dat ik van mijn moeder heb geleerd: een ander woord voor stoep. Trottoir.’ Hij zegt het overdreven op z’n Frans: trotwaaa. ‘Ik was een jaar of 7 en ik weet nog dat ik tegen haar zei: ‘Waarom zeg je niet gewoon stoep?’ Zij zei: ‘Troittoir is Frans, dat is mooier, chiquer.’ In mijn hoofd was dat echt een ding. Het ís gewoon de stoep, maar je hebt ook nog een ander woord dat mooier is. Dat vond ik heel vet. Ze was erg met taal bezig. Ze verbeterde me. Grappig man, dat ding met taal heb ik waarschijnlijk van haar. Ik besef het nu pas. Ik weet nog dat ik zeuven zei. Dan werd ze boos.’ Ze gingen weg uit Oost. In Amsterdam-Noord, de Banne, kende Ollie niemand die dealer of junk was. ‘In die tijd was het daar best netjes. Dat was goed. Maar m’n moeder bleef wel gewoon drugs gebruiken, hoor. En soms was ze ineens een paar dagen weg.’ Wist je dan waar ze was? ‘Nee, man. Ze was gewoon weg. Kut dat ze er niet is, dacht ik dan, maar ik vroeg me niet afwaar ze kon zijn. Gek eigenlijk, hè? Waarom deed ik dat niet? Ik heb nooit gevraagd wat ze gebruikte. Ik was jong, man. Ze deed er ook niet stiekem over, maar ze zei wel dat ik het niet tegen andere mensen mocht zeggen.’ Was je niet boos? ‘Nee. M’n broertje wel. Die is vier jaar jonger. Hij was verdrietig als ze er niet was. Ik moest hem troosten, ik moest hem laten zien dat er niks aan de hand was, ik moest zorgen dat we naar school zouden gaan. Natuurlijk zijn er momenten dat je het kut vindt, maar nooit zo kut dat je niet gewoon normaal je dingen kunt doen. Ik vond het zelf meer onhandig dat ze er niet was, onpraktisch.’   ...

Een elektronische zoekactie op het voorkomen van het woord "vader" in het interview leverde het bekende resultaat: "Nul keer gevonden".

Wel te vinden (de Volkskrant, 22-03-2011, Reuters, AFP):

Duizenden jongens voor leger Gbagbo Duizenden jonge aanhangers van de weggestemde president van Ivoorkust, Laurent Gbagbo, hebben maandag gehoor gegeven aan een oproep zich te melden voor het leger.       De oproep, zaterdag gedaan door minister van Jeugd Charles Ble Goude, kan ertoe bijdragen dat het land verder afglijdt naar burgeroorlog.     Maandag meldden duizenden jonge mannen zich in een stadion bij het legerhoofdkwartier om zich te laten inschrijven. Zij riepen leuzen als 'We zullen ze vermoorden' en 'De rebellen zullen sterven'. Onder luid applaus schoot een dansende soldaat zijn kalasjnikov leeg in de lucht.   ...     Ivoorkust verkeert op de rand van een burgeroorlog sinds de presidentsverkiezingen van 28 november. Die werden gewonnen door Alassane Ouatarra, zoals de Verenigde Naties officieel hebben bevestigd. De zittende president Gbagbo weigerde echter zijn nederlaag te erkennen en houdt met geweld vast aan de macht.   ...

"Wij willen plunderen, verkrachten en moorden!". Tienduizenden kandidaten in Ivoorkust alleen. De verhalen over de Kongo, enzovoort, kennen we al.

Terug naar Nederland (de Volkskrant, 29-03-2011, van verslaggever Jaap Stam):

De jongens dwongen haar tot seks, sloegen haar met zweep en riem Verdachten filmden verkrachting met mobieltjes en opereerden deels vanuit zorginstelling Cordaan in Amsterdam-Zuidoost. Tussentitel: Het volgende adres was een kelderbox op Amsterdam-IJburg Met twaalf verdachten, twaalf advocaten, zeven parketwachten en enkele ouders van verdachten puilde de Stheemanzaal in de Amsterdamse rechtbank maandag uit. Acht worden verdacht van groepsverkrachting van een 16-jarig meisje. De verkrachting speelde zich deels af in een woongroep van de zorginstelling Cordaan in Zuidoost.     De jongens en mannen, nu tussen de 17 en 23 jaar, zouden het meisje in mei 2010 langdurig, meerdere malen, in verschillende samenstellingen en verspreid over meerdere dagen hebben gedwongen tot seks. Daarbij hebben ze haar gestompt, geschopt en geslagen met een riem en een zweep, aldus de aanklacht.     Dat het meisje het uitschreeuwde van de pijn, liet de jongens koud. Ze trokken aan haar haren, scholden haar uit en bedreigden haar, aldus het Openbaar Ministerie. De mannen zouden hebben gedreigd haar naakt op straat te zetten - 'anders gooi ik je bh en string uit het raam' - als ze niet deed wat ze wilden.     Er zijn filmpjes van de verkrachting, gemaakt door de jongens met hun mobieltjes. Doordat een jongen ermee liep te pochen ('Kijk, we hebben een meisje geneukt') liepen ze tegen de lamp. Het OM vervolgt hen ook voor het in bezit hebben van kinderporno. Vier mannen worden alleen daarvan verdacht.     In de nacht van 12 op 13 mei 2010 trof de politie het radeloze meisje aan op het metrostation Reigersbos. ...     In de maanden daarop reconstrueerde de politie het horrorverhaal. In een coffeeshop had ze een jongen ontmoet die haar een slaapplaats aanbood. In diens woning is ze verkracht door een groep vrienden.     Later is ze meegegaan naar Parkhof in Zuidoost, een woongroep voor jongvolwassenen met een lichte verstandelijke beperking. Daar vergrepen de jongens zich opnieuw met veel geweld aan haar. ...     Een verdachte gooide een aansteker naar de rechters. Na een volgende woede-uitbarsting werkte de parketpolitie de man tegen de grond en voerde hem af.     Van de vijftien jongens en jonge mannen die de politie heeft opgepakt, woonden er twee in Parkhof, vlak bij het metrostation Reigersbos. ...

'Amsterdam-Zuidoost' - 'Reigersbos' - Bijlmer - creolen.

Een nieuwe held. De redactie had er nooit eerder van gehoord, maar in de multiculti-media was de crimineel al uitvoerig gefêteerd (de Volkskrant, 15-06-2011, door Robert van Gijssel):

Interview | Kempi, rapper Geblessed Nog geen 25 is hij, maar hij heeft al een heel leven achter de rug. Rapper Kempi was dealer en hosselaar, zat in de gevangenis en maakt nu furore in de hiphop. Tussentitel: ‘Ik ben op tv, De Wereld Draait Door, Ali B: Op Volle Toeren, en nu zit ik hier, met mijn plaat, mijn muziek, mijn life, waar ik trots op ben. Waar ik respect voor wil. En het gaat maar door, weet je?’

De neger stelt zich voor: 'Waar ik respect voor wil', een uitspraak beter bekend als "I want respect, man!" . Vanwege zijn maatschappelijke prestaties, ongetwijfeld ... :

... Kempi gaat hard. Nog geen 25 maar een leven achter de rug. Van dealer en hosselaar op een Eindhovense straathoek naar een snelle carrière in de hiphop. Een eerste hit, Youtube-succes, eerste plaat bij het grote hiphoplabel Top Notch (Du Zoon, 2008), optreden in de Heineken Music Hall als voorprogramma voor de Amerikaanse hiphop-ster Lil’ Wayne. En de keerzijde: het criminele verleden dat hem achtervolgt, openstaande rekeningen en nieuwe incidenten, gedoe met pistolen, een flinke celstraf. Intussen nog even drie kinderen krijgen, een gezin opbouwen om dat vervolgens weer te zien instorten.

Alsof dat laatste een verrassing is ...  . Net als de rest trouwens. Want voor iedere geslaagde pistool-hanterende hosselaar staan er duizend die de zelfs de eerste sporten van de ladder nooit bereiken, en een permanente belasting voor de samenleving vormen. Maar dit zeldzame geslaagde geval wordt over drie pagina's breed uitgemeten:

Ten voeten uit ...

En ja hoor, daar zijn de wetenschappelijke bewijzen (de Volkskrant, 09-07-2011, door Malou van Hintum):

Een baby tussen je oren Een papagezicht en een mamagezicht in de oogjes van een babysmoeltje op de cover van Scientific American Mind van juli/augustus. Binnenin twee artikelen over de invloed van baby's op de hersenen van hun ouders.     Want het is niet alleen het brein van moeders dat verandert tijdens en na de zwangerschap. Ook de grijze cellen van vaders blijven niet hetzelfde. Op zichzelf niet zo gek; elke ervaring heeft invloed op onze hersenen. Moeders worden alerter op (potentieel) gevaar voor hun baby, en vaders gevoeliger voor de behoeften van hun kind. Het is allemaal een kwestie van hormonen (met name oxytocine en prolactine) en neuronen die nieuwe verbindingen met elkaar aangaan.     Proeven met muizen laten zien dat een vader werkelijk in het nest aanwezig moet zijn om verschil te maken. Wanneer vadermuis en kindmuis meteen van elkaar worden gescheiden, verandert er in het papabrein niets. Muizenvaders die fysiek contact met hun nakomelingen hebben gehad, herkennen hun kinderen drie weken na een geforceerde scheiding nog: vader en kind hebben een 'sociale herinnering' opgebouwd.     Omgekeerd ontwikkelen babymuizen zonder vader in twee hersengebieden minder verbindingen: in de orbitofrontale cortex (belangrijk voor besluitvorming en emoties) en de somatosensorische cortex (waar onder meer tast- en pijnprikkels worden verwerkt). Dat kan de reden zijn dat kinderen van alleenstaande moeders op latere leeftijd vaker probleemgedrag vertonen. Maar extrapoleren van muizen naar mensen blijft een heikele onderneming, natuurlijk.   ...

Dat laatste is natuurlijk politiek-correcte prietpraat ... Waarschijnlijk is het verband bij mensen nog sterker, gezien de grotere factor die opvoeding bij mensen heeft. De bewijzen liggen huizenhoog opgestapeld hierboven.

Nog meer propaganda (de Volkskrant, 18-07-2011, van correspondent Jean Mentens):

Reportage | Jongere pikt uit armoede Curaçao zucht onder golf van diefstallen Op Curaçao is het niet zozeer de vraag óf je bestolen zult worden, maar wanneer. De gewezen politiecommissaris Jaime Cordoba, nu Statenlid voor Pueblo Soberano, kwam onlangs met indrukwekkende criminaliteitscijfers naar het Curaçaose parlement. De afgelopen jaren schommelde het aantal aangiftes van diefstal rond de 25 duizend. Vorig jaar waren het er 29 duizend. Op een bevolking van 160 duizend zielen.  ...

De conclusie hebben we al gehad: ze pikken uit armoede. Op deze manier gesteld een leugen, natuurlijk. In grote delen van de wereld, zeg bijvoorbeeld het platteland van China of India, zijn ze veel armer, en toch wordt daar niet gestolen als de raven. In Nederland zijn er grote hoeveelheden mensen die in dezelfde omstandigheden verkeren als de alhier aanwezige Curaçoaenaars, altijd aangeduid met de foutieve term "Antillianen" - Arubanen zijn helemaal niet zo, maar dat zijn dan ook geen creolen.
    Maar er meer aan de hand dan alleen diefstal:

Begin juli waren dokter Pieter van der Burgh en zijn vrouw Marion aan de beurt. Het stel kreeg thuis in Boca Sint Michiel, een lieflijk dorpje aan zee 'waar nooit wat gebeurt', bezoek van drie inbrekers die de twee bewerkten met een hamer en een koevoet. Van der Burgh werd bewusteloos geslagen en met zijn vrouw in de badkamer opgesloten. Alles van waarde in hun huis werd meegenomen.     Niet alle 29 duizend diefstallen gaan gepaard met zoveel geweld, maar een beleidsmedewerker van het Openbaar Ministerie op het eiland bevestigt dat het aantal roofovervallen met geweld of bedreiging de laatste tijd is toegenomen. Vorig jaar waren er tot eind juni 233 gewelddadige overvallen gepleegd, dit jaar zijn er dat 265. Bij sommige zijn doden gevallen.

Ook dit kennen we uit Nederland, met Curaçaoenaars: buitensporig geweld. Geweld dat helemaal niets met diefstal te maken heeft. Een dief kan wat meenemen en vertrekken - dit soort lui trapt na- en hard. Het gaat om zaken als inferioriteit- of superioriteitsdenken. Het "respect"-complex dat we kennen van de creoolse cultuur . En mogelijk hebben we in gevallen ook met racisme te maken.
    Diefstal heeft vast ook wel iets met armoede te maken. Maar bij dit soort diefstal is het slechts een factor. Die andere lijken minstens net zo belangrijk.

Weer een nieuw actueel stukje creoolse culturele bijdrage (de Volkskrant, 19-08-2011, door Robert van Gijssel):

Lowlands 2011 | Interview hiphopcollectief Odd Future Kill, burn, fuck Wrede teksten, baanbrekende hiphop: Odd Future is een van de meest besproken acts van de VS. Geen schuddende vrouwen, maar verwijzingen naar Satanisme. 'Punk is gewoon cool.' ... Hodgy Beats en Left Brain zijn samen het duo Mellow Hype en afzonderlijk losse delen van de hiphopformatie Odd Future, en dat collectief onder leiding van rapper Tyler, the Creator heeft een weerbarstige reputatie. Odd Future Wolf Gang Kill Them All, zoals de groep geestverwanten voluit heet, heeft weinig op met de muziekindustrie, met types die zich beroepshalve rond de crew begeven. Van vrouwen moeten ze ook niets hebben, althans, van vrouwen in de hoedanigheid van normaal aanspreekbare en menselijke wezens. Vrouwen zijn bitches, of zoals Tyler rapt: ‘suck dick bitches’. Verder moeten faggots en cops helemaal uit de buurt blijven.     Intussen is Odd Future, dat volgens Tyler uit een man of zestig bestaat ...

De Volkskrant viert het op de omslag, zodat we ook een goede blik krijgen op de bekende vinger- en armgebaren. :

Gajes is gajes als er "gajes" op staat ...

Het volgende bericht gaat over een fase die wat dichter bij de bron ervan ligt (de Volkskrant, 14-07-2011, door Sara Berkeljon):

Aardige jongens Voor de documentaire Lost Boys trok Margit Balogh twee jaar op met leden van de Rotterdamse bende Bloods. 'Ze zijn verdwaald, verloren.' 'Er is een manier om dwars door het systeem heen te gaan en toch nog ergens te komen. Snap je? Ik wil die persoon zijn die laat zien: het kan. Ik kan niet falen, man. Ik kan echt niet falen.'     Demo, de hoofdpersoon in de documentaire Lost Boys, is lid van de Bloods, een Rotterdamse bende. De leden zijn 14 tot 22 jaar, dragen rode petjes en bandana's en zitten regelmatig vast, vanwege vechtpartijen, drugshandel en gewapende overvallen. Documentairemaakster Margit Balogh (45) werkte drie jaar aan Lost Boys. ...

Niet vermeld, maar kijk maar naar de foto: dit zijn Antillianen, Curacaoenaars. Op het moment dat ze gefilmd zijn, in de tienerjaren, is het dus allang fout gegaan. Oftewel: de fout ligt in de opvoeding.
    Nog wat details:

Als de documentaire begint, heeft Demo net vierenhalf jaar vastgezeten voor een aantal gewapende roofovervallen. Wilde hij meteen meewerken? 'Ja. Het gaat om de aandacht, hij wil gehoord en gezien worden. Demo is een intelligente jongen, die zich goed weet uit te drukken. Van de jongens die ik gevolgd heb, is hij de oudste en de slimste. Hij laat de anderen bij hem in huis wonen, gaat met ze naar de UWV, hij regelt ongelooflijk veel. De Bloods is als familie voor die jongens.' Demo zegt dat hij zijn leven wil beteren en volgt een hbo-opleiding. Toch komt hij zeven keer niet opdagen bij afspraken met de reclassering. 'Hij vindt het zonde van zijn tijd. Hij is teleurgesteld, hij had meer verwacht van de hulpverlening en de reclassering. Demo heeft het idee dat hij er alleen voor staat.' Lost Boys is een weinig hoopvolle film. Wat vonden de hoofdpersonen er zelf van? 'Ze zeiden: precies, zo is het. Zo is ons leven. De film is inderdaad niet hoopvol. Ze worden gezien als kansloos, niet meer op te lappen. Deze jongens worden harder, crimineler, zitten steeds langer vast voor steeds zwaardere vergrijpen.         'Ik weet niet wat de oplossing is, ...

Dat laatste komt omdat de documentairemaakster in een te beperkt kader denkt: het Nederlandse kader. Deze jongens moeten terug naar de plek waar het minder opvalt dat ze niet functioneren: de Antillen.
    Overigens sluiten deze ervaringen naadloos aan bij die in Engeland, aldaar niet met Antillianen, maar met Jamaïcanen. Met daar, door het grotere aantal en de grotere concentratie, de rellen van 2011 als gevolg. Rellen in Nederland op wat langere termijn zijn dus beslist niet uitgesloten. En indien er gebeurd met een andere sociaal achterstandige groep, de Marokkanen, kunnen ze ook daaraan bijdragen.

In Amerika gaan dit soort zaken gepaard met precies dezelfde multiculturalistische prietpraat als in Europa - zo niet erger (de Volkskrant, 05-08-2011, van correspondent Diederik van Hoogstraten):

New York wil minderheden helpen Door belastinggeld te koppelen aan privégiften kan de overheid achtergestelde minderheden verheffen. Die tegendraadse boodschap laat burgemeester Michael Bloomberg van New York klinken met een grootschalig initiatief om zwarte en latino mannen uit de gevangenis te houden en aan het werk te krijgen.   ...

Hoezo 'achtergesteld'...? Amerika is het meest vrije land ter wereld, en New York de meest vrije stad in Amerika. Van overal ter wereld en uit alle culturen trekken ze erheen vanwege die vrijheid. Niet alleen gelijke kansen voor iedereen, maar extra kansen voor iedereen. Het is dus onmogelijk om in New York achtergesteld te worden of te zijn.
    Verderop in het artikel nog eens uitgebreider dezelfde leugen:

'Zwarten en latino's delen niet volledig in de belofte van Amerikaanse vrijheid', aldus Bloomberg. 'Al te vaak zitten ze gevangen in omstandigheden waaraan moeilijk te ontsnappen is.'

Niks 'gevangen'. Ze hebben precies dezelfde vrijheden als al die immigranten uit andere culturen die naar New York trekken.
    Oh ja, ze zitten toch wel een beetje gevangen ... Blijkt aan het einde van het artikel - ze zitten gevangen in hun eigen cultuur.

... het structurele patroon van gebrekkige scholing, hoge werkloosheid, crimineel gedrag en voortplanting zonder verantwoordelijkheid. Die problemen plagen New York en andere grote steden in de VS al decennia.

Hoogstwaarschijnlijk de observaties van de correspondent, en niet die van de rijke burgemeester van New York. De zoveelste die er iets aan probeert te doen:

... komen er banencentra in de gigantische clusters woontorens waar veel minderheden wonen. De begeleiders van ex-gevangenen worden bijgeschoold en begeleid om te voorkomen dat mannen opnieuw in crimineel gedrag vervallen.

Duitsers hebben daarvoor een mooie medische uitdrukking: "Kurieren am Symptom". De correspondent merkt terecht op:

... volgens experts is de slagingskans van kostbare overheidsinitiatieven historisch gezien niet groot.

Hetgeen dik onderstreept wordt door het voorkomen van precies hetzelfde probleem in Engeland, Frankrijk in al die andere landen waarin een creoolse minderheid zich in een westerse samenleving bevindt. Waarbij het Amerikaanse voorbeeld ook nog eens bevestigt dat het niets met het koloniale of slaven verleden te maken heeft, want de ervaringen met de Latijnse gemeenschap aldaar zijn grotendeels gelijkluidend, terwijl die Latijnse gemeenschap geen gekoloniseerd verleden heeft, maar wel een paar belangrijke culturele overeenkomsten met de creolen: een sterk machismo, en ook andere sterk autoritaire verhoudingen in hun cultuur.
    Oh ja, en ook nog over de ernst van het probleem:

De gevangenissen zijn er voor 84 procent gevuld met mannen van Afro-Amerikaanse en Spaanstalige achtergrond. Zij vormen een veel kleiner deel van de bevolking, en komen buitenproportioneel vaak in aanraking met politie en justitie.

En dat is niet meegeteld wat zich ongemerkt in het getto afspeelt en intern afgerekend wordt.

Tot nu toe zijn alleen specifiek culturele aspecten genoemd, en geen zaken die slaan op maatschappelijke inrichting en bestuur. Ook overbodig eigenlijk, want we hoeven maar de term "Afrika" te laten vallen . Maar ook buiten Afrika is het tranen met tuiten, bijvoorbeeld in een land als Haïti. Maar het meest illustratief is het natuurlijk als je een directe vergelijking kunt maken. Zoals als de "blanke overheersers" ergens vertrekken (de Volkskrant, 15-10-2011, column door Martin Sommer):

Krabbenmand Curaçao Tussentitel: Curaçao glijdt af, richting Suriname Komende week is het reces in de Tweede Kamer, maar veel rust is de fractievoorzitters niet gegund. Ze zijn alweer op weg naar de Antillen alwaar geen bloemen wachten maar boze demonstranten. Het was afgelopen maandag 10 oktober een jaar geleden ('10-10-10') dat twee van de drie grote eilanden zelfstandig werden binnen het Koninkrijk. ...     Op de drie mini-eilandjes Bonaire, Sint Eustatius en Saba regent het klachten over Nederlandse arrogantie. Dat is betrekkelijk overzichtelijk. Lastiger zijn de grotere eilanden Curaçao, Sint Maarten en Aruba. Om het netjes uit te drukken, worstelen ze alle drie met de integriteit. Over Aruba is net weer een kritisch justitierapport verschenen, Sint Maarten wordt niet alleen in de PVV maar alom beschouwd als een piratennest. En vooral op Curaçao gaat de toestand bergafwaarts.     Het probleem is even bescheiden als netelig. Bescheiden omdat alle eilanden bij elkaar weinig meer voorstellen dan Apeldoorn. Netelig omdat Nederland zich sinds 10-10-10 in beginsel nergens meer mee bemoeit (behoudens financieel en juridisch toezicht) maar op grond van het Statuut van 1954 nog altijd de kwaliteit van bestuur waarborgt. Het wás al een onmogelijke toestand omdat Den Haag in de praktijk kon kiezen tussen geld geven en meer geld geven. Nu men spreekt van 'landen' laat men zich met name op Curaçao nog minder de wet voorschrijven.     Sinds twee weken ligt er een rapport van voormalig GroenLinks-leider Paul Rosenmöller. Die deed op Curaçao onderzoek nadat de premier en de president van de pas opgerichte centrale bank elkaar in de haren waren gevlogen. De wederzijdse beschuldiging was corruptie. Daar kwam bij dat de nieuwe ministersploeg na '10-10-10' niet, zoals tot dan toe gebruikelijk, was gescreend. De premier was betrokken bij tientallen 'ongebruikelijke transacties'; er was sprake van mogelijke strafbare feiten waaronder verduistering.     Welwillenden zeggen dat zo'n relletje hoort bij een cultuur van persoonlijke, gepolariseerde politiek in een kleine gemeenschap. Lees dat rapport van Rosenmöller, bel een beetje naar de West en het lachen vergaat je. Curaçao is bezig af te glijden. De agressie tegen 'makamba's' loopt op en dat zijn niet alleen Nederlanders maar iedereen met een blanke tint. ...     ... De top van de nutsbedrijven wordt in snel tempo vervangen door politieke vrienden van de regering. 'Ook vroeger was er wel vriendjespolitiek maar nu is het echt graaien geblazen', zegt een uitstekende bron. De pers wordt geïntimideerd, er wordt gedreigd met het ondervragen van mensen die met Rosenmöller hebben gesproken. Een minister verscheurde diens rapport deze week in het parlement, en wil een wet tegen 'verraders'.     Dat is de oogst van een jaar zelfstandigheid. ...     Paul Rosenmöller suggereert Curaçao: los je eigen integriteitsprobleem op. Dat zal niet gebeuren. Namens het Koninkrijk kan de gouverneur een commissie van wijzen instellen. Dat zal niet helpen. Dan nadert ingrijpen. Nederland kan ministers of desnoods het hele kabinet in Willemstad op non-actief stellen. Doet Donner dat, dan is hij op Curaçao een ouderwetse koloniaal. Er is al met opstand gedreigd met verwijzing naar de historische rellen van 1969 toen Willemstad brandde. Men verzekert dat deze regering in staat is de bevolking in die richting op te stoken.   ...

Tjonge ... Wat een beerput.

Het man-vrouw gebeuren is natuurlijk niet iets dat in de begonnen is met de migraties - het kwam regelrecht van het eigen continent (de Volkskrant, 16-11-2011, door Kees Broere):

Mauro zal in Luanda weinig meer herkennen Stel, hij komt terug, Mauro Manuel. Stel dat hij Limburg moet, of misschien wel wil verruilen voor Angola, zijn geboorteland. Hij zal dan aankomen in de hoofdstad Luanda. ...     Mauro landt op de luchthaven 4 de Fevereiro, genoemd naar de dag in de Angolese geschiedenis, 4 februari 1961 ...     Maar ach, wat is een vaderland, in een land waar veel vaders zich van de opvoeding van hun kinderen weinig of niets aantrekken? Ook die van Mauro lijkt in de mist verdwenen ...

En eindelijk cijfers hierover (de Volkskrant, 03-12-2011, door Berend Jan Bockting

Voor de camera is Wensly's vader verbluffend eerlijk De vader van Wensly Francisco heeft het bestaan van zijn zoon altijd 'keihard' ontkend. Wensly vertrekt naar Curaçao voor een confrontatie. Programma? Zonen Zonder Vaders, deel één van een vierdelige documentaireserie over zonen die zonder vader zijn opgegroeid en op zoek gaan naar hun roots, vanmiddag om 16.30 bij de NTR op Nederland 2.   ...

Eindelijk een multiculti-prohramma bij de NTS dat ergens op slaat, en niet gaat over couscous of buikdansen, of Mijn moskee is top verkondigt.

Over wie gaat het in de eerste aflevering? Over Wensly Francisco, een 31-jarige journalist, geboren op Curaçao en op zijn 7de met zijn moeder naar Nederland verhuisd. Hij kent zijn vader alleen van de verhalen die zijn moeder over hem vertelde. Dat zit hem dwars. Wensly vertrekt naar Curaçao, waar hij zijn vader hoopt te confronteren met zijn bestaan. 'Hij heeft mij gewoon keihard ontkend. Niemand verdient dat.' Waarom gaat hij nu pas op zoek? Wensly heeft een dochtertje van bijna 3 jaar oud. 'Ze is mijn alles', zegt hij over haar. 'Daar wil ik wel een papa voor zijn.' Nu hij het vaderschap aan den lijve ervaart, is hij nóg gemotiveerder om te achterhalen wat zijn vader bezielde. Daarnaast is het onder de Antilliaanse jeugd in Nederland - van wie 60 procent opgroeit zonder vader - een taboe om over de afwezigheid van je vader te praten. ...

Het is niet alleen een taboe onder Antilianen, maar ook onder Nederlanders. dat wil zeggen: politici, bestuurders, de media, sociale en andere wetenschappers, en de hele rest van multicultureel Nederland.

Komt het nog goed? We vrezen het ergste. Voor de confrontatie met zijn vader filmde Wensly een lerares die stelt dat het 'heel moeilijk' is om op het eiland een man te vinden die trouw blijft aan één vrouw. De mannen krijgen 'overal' kinderen, zegt ze, terwijl ze de bijkomende verantwoordelijkheid niet onder ogen zien.

En ook dit hoor je alleen als je mensen uit die kringen kent. Zoals de redactie ooit heeft mogen meemaken.

Dit hoort er ook bij (de Volkskrant, 03-03-2012, van correspondent Patrick van IJzendoorn):

Gevaar rituele moord groeit Kinderen binnen Afrikaans-Britse gemeenschappen lopen steeds meer gevaar het slachtoffer te worden van duivel-uitdrijvingen. Dat heeft de Britse politie beweerd na een proces over een gruwelmoord op een Congolese jongen in Oost-Londen. De 15-jarige Kristy Bamu werd door zijn oudere zus en haar vriend urenlang gemarteld omdat hij volgens hen bezeten was door een boze geest.     De in Parijs woonachtige Bamu was met zijn twee zusjes en twee broertjes naar Londen gekomen om de kerstdagen van 2010 door te brengen bij zijn 29-jarige zus Magalie. Haar 28-jarige vriend Eric Bikubi, een forsgebouwde voetbaltrainer, raakte er na enkele dagen van overtuigd dat Kristy en diens zusjes behekst waren.     Wat volgde was een orgie van geweld, waarbij de agressie zich voornamelijk richtte tegen Kristy omdat hij in zijn broek had geplast, volgens de moordenaars een teken van hekserij. Met een hamer, een nijptang en messen verminkten ze zijn lichaam. Uiteindelijk verdronk Kristy in een koud bad omdat hij de kracht niet meer had zijn hoofd boven water te houden.    ...     Het was niet de eerste keer dat Londen werd opgeschrikt door ritueel geweld. In 2000 verloor het achtjarige, uit Ivoorkust afkomstige meisje Victoria Climbié het leven nadat ze door haar oudtante en dier vriend was gemarteld tijdens exorcisme. Een jaar later dreef de romp van een Nigeriaanse jongen in de Theems; hij bleek te zijn geofferd door toverdokters. In 2003 trof een parkeerwachter een doodsbang achtjarig Angolees meisje aan die een duivelsuitdrijving, waarbij onder meer hete pepers in haar ogen waren gewreven, ternauwernood had overleefd.   ...

Het argument dat dit toch redelijk zeldzaam is, geldt absoluut niet meer. In Duitsland wordt er op dit moment al maandenlang heisa gemaakt, tot en met herdenkingsdiensten met de bondskanselier aan toe, over een groep van vier neonazi's die 10 moorden hebben gepleegd, verspreid over tien jaar. En dit is veel en veel systematischer:

De politie heeft de afgelopen tien jaar 83 geloofsgerelateerde gevallen van kindermisbruik onderzocht, en het aantal neemt toe. Afgelopen jaren zijn er vierhonderd Afrikaanse kinderen naar Groot-Brittannië gesmokkeld om vaak pijnlijke bloedrituelen te ondergaan.     Duivelsuitdrijvingen en andere rituelen komen ook voor in enkele van de drieduizend 'zwarte' kerken in Londen. Er bestaat een groeimarkt voor gebedsgenezers, voodoopriesters en evangelische duiveluitdrijvers.     Maar de ernstigste wandaden gebeuren in gewone huizen, binnen familieverband, buiten het oog van de gemeenschap.

Een duidelijke verrijking van onze cultuur.

Meestal vormen slechte gezagsverhouding, vrouwenonderdrukking en homohaat een drie-eenheid - zo ook hier (de Volkskrant, 02-04-2012, door Haro Kraak):

'Ik versta er toch geen zak van' De Melkweg had deze homofobe rapper uit Jamaica moeten weren, vindt het COC. Maar Sizzla trad op en leek zich in te houden. Naast de ingang van de wc's zit Smiley (32). Voor haar twee tafels met felgekleurde sieraden, op haar schoot gratis krant Spits met de kop 'Rel om homofobe rasta'. Op deze vrijdag treedt homohater Sizzla op in de Melkweg. Smiley luistert zijn muziek al jaren, maar las vandaag pas over de veronderstelde homofobie. 'Ik keur homo's zelf ook niet goed, zoenende mannen hoef ik niet te zien', zegt ze. 'Maar Sizzla is wel erg grof. Waar komt al die woede toch vandaan? Laat ze lekker.'     Kanton (34) heeft het bericht ook gelezen. Hij vindt dat de uitlatingen onder de vrijheid van meningsuiting vallen. 'Geert Wilders heeft overal een mening over, dan mag hij toch ook?' Dat Sizzla zingt over het vermoorden van homo's, is volgens Kanton wat overdreven. 'Hij meent dat niet echt. Waarschijnlijk zingt hij dat alleen omdat het goed verkoopt.'   ...

Des te erger. Het is niet alleen de rapper, maar heel zijn publiek:

Om te begrijpen waar de homohaat vandaan komt, moet je je in de Jamaicaanse cultuur verdiepen, meent Big John (47), al 25 jaar dj in het piratencircuit. 'De staat is door religie gevormd. De Angelsaksische kerk heeft lang geleden homofobe regeltjes geïntroduceerd. Homoseksualiteit is bij wet nog steeds verboden. Hoe een mening geuit wordt, is afhankelijk van het milieu. Je kunt het Sizzla niet kwalijk nemen.'

Excuses, excuses, excuses ...

Een schijnbaar onverwant maar toch nauw verbonden aspect (de Volkskrant, 23-04-20120, door Kees Broere):

Interview | Billy Kahora (38), schrijver/journalist en 'Afropoliet' 'We zijn allen in feite sjacheraars, van de verkoper van paraplu's tot de president' Billy Kahora, hoofdredacteur van het Keniaanse literaire tijdschrijft Kwani?, spreekt vanavond in Amsterdam tijdens de 36ste Globaliseringslezing over zijn leven als 'Afropoliet'. Hij zal het zelf niet snel zo noemen, maar schrijver en journalist Billy Kahora is een 'Afropoliet' - een Afrikaanse man die na de onafhankelijkheid van zijn land is geboren, en wel in een stad, terwijl zijn ouders nog zijn opgegroeid met de cultuur en de tradities van hun eigen gemeenschap op het platteland. Een Afropoliet is een moderne Afrikaan die zowel in eigen land als in het buitenland heeft gewoond, iemand die zich meer verwant weet met een Afrikaanse medestedeling in Lagos of Chicago, dan met zijn broeder of zuster op het platteland.   ...

Maar dus niet met een blanke of Chinese stedeling.

In de Afrikaanse grote stad komen die twee werelden vandaag de dag samen. 'Ik ben geboren en getogen in de hoofdstad van Kenia', zegt de 38-jarige Kahora. 'Het Nairobi waarin ik opgroeide, was in veel opzichten nog een Britse erfenis. De meeste boeken die we lazen, waren van Britse auteurs. Onze blik was niet gericht op andere delen van Afrika, laat staan op andere Afrikaanse steden.     'Toen we voor het eerst kennismaakten met de Amerikaanse cultuur, met name de Afro-Amerikaanse cultuur, via rap en andere muziek, dachten we: zo willen wij ook zijn. Noem het onze vorm van 'westers'. Daar vonden we ons veel dichter bij staan dan bij, zeg, de mensen in Dar-es-Salaam.'

Dus niet dichter bij de Amerikaanse cultuur, maar de Amerikaanse negercultuur.
    Allemaal relevant, maar dit is waar het hier om gaat:

'In de wereld van vandaag houd je je niet overeind als je niet minstens een dubbel perspectief weet te hanteren. Je kunt je in je leven volkomen op je gemak voelen. Maar zomaar ineens kan dat omslaan en is alle gevoel van bescherming verdwenen. Niets is ooit zeker.'     Precies dat ook, meent Kahora, onderscheidt de Afropoliet van de blanke kosmopoliet. 'Het leven in de grote steden is een leven waarin iedereen thuishoort. Dat betekent ook dat niemand zich nog thuis weet. Het is een smeltkroes, maar ook de ruimte van de ritselaar. We zijn allemaal op onze eigen manier sjacheraars. De man die langs de straat paraplu's verkoopt, net zo goed als de president.' Het maakt het moeilijk te voorspellen wat er op je pad komt, zegt Kahora. 'Soms tot bijna gekmakens aan toe, alsof je niet eens weet wat de volgende dag zal brengen. Dat heeft zijn duistere kanten, zeker. De misdaad, de corruptie, het ieder-voor-zich. De dreiging van anarchie kan uiterst vermoeiend zijn. (...)'

Wat dus precies hetzelfde is als de gang- en rapcultuur van de Amerikaanse negers - met de bijbehorende dreiging voor voornamelijk anderen. Dit zit kennelijk vast in hun cultuur.

Hier de mentaliteit van de creoolse Bijlmerbewoners (de Volkskrant, 26-04-2012, door Jaap Stam):

De Bijlmer voor yuppen Amsterdam-Zuidoost knokt tegen het slechte imago dat de Bijlmer en omstreken aankleeft. ... Tussentitels: ... De bakra's werden onze vrienden, we kochten hier huizen - Urwin Vyent - Lid stadsdeelbestuur Tegen de avond geeft stadsdeelbestuurder Urwin Vyent zijn collega Muriël Dalgliesh 'een slinger' naar de studio van een van de tientallen radiostations in Zuidoost. ...     Om het buurtgevoel aan te wakkeren, heeft Vyent buurtambassadeurs in het leven geroepen ...     Vyent is een ervaringsdeskundige. Hij is 'van de Bijlmer-express' en streek 32 jaar geleden rechtstreeks uit Suriname neer in Zuidoost. 'Toen wij aankwamen, wilden wij nauwelijks verantwoordelijkheid nemen voor onze omgeving. We zouden de Bakra's (blanke Hollanders) uitzuigen om vervolgens met kennis en kapitaal terug te keren naar Suriname. De troep mochten de Bakra's opruimen.'   ...     Een hardnekkig probleem is de hoge schooluitval: een op drie kinderen in Zuidoost geldt als zorgleerling. Dat kan tot extreme situaties leiden, blijkt als een radeloze moeder haar hart komt luchten op het maandelijkse inloopspreekuur van het stadsdeelbestuur.     Haar 20-jarige zoon heeft geen diploma, gaat niet naar school en wil niet werken. Hij hangt op straat met verkeerde vrienden. Alle gouden sieraden heeft hij uit het ouderlijk huis gestolen en verkocht. 'We willen hem het huis uit hebben, maar dat lukt niet.'    ...

En ook deze troep mogen de bakra's opruimen.

Weer een land dat een bewijs levert (Volkskrant.nl, 27-04-2012, ANP, AFP):

Rassenquotum mag op universiteiten Brazilië Universiteiten in Brazilië mogen bij aanmeldingen onderscheid maken naar ras. Dat heeft het Hooggerechtshof vandaag geoordeeld. Het onderscheid is volgens de rechters een terechte manier om de zwarte bevolking vooruit te helpen. De universiteit van de hoofdstad Brasilia reserveert al sinds 2004 20 procent van de toelating van jongeren van zwarte, gemengde of indianenrassen. ...     De helft van de 191 miljoen Brazilianen is zwart. Bovendien zijn er 2 miljoen Aziaten en bijna 1 miljoen indianen.

Dit is als eerste per definitie racisme: de rassen worden op een lijstje gezet met getallen daarnaast die bepalen wat mensen mogen. En als tweede is het een bewijs van intellectueel onderpresteren van zwarte Brazilianen, anders was dat lijstje met gereserveerde plaatsen niet nodig.

En ook dit, hè ... (de Volkskrant, 19-05-2012, door Will Thijssen):

Joop van Riessen Joop van Riessen schrijft sinds zijn pensioen als hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie een reeks thrillers. 'Ik was een slavendrijver.' ... U schrijft over Marokkaanse 'etterbakken' en benadrukt tegelijkertijd dat Marokkaanse gezinnen zo gastvrij zijn dat Nederlanders er een voorbeeld aan zouden moeten nemen. Is dat politieke correctheid? 'Ik wil ook de andere kant laten zien. Natuurlijk, er is een probleem met Marokkanen, met alle ellende vandien. Als je door een Marokkaan wordt beroofd is dat heel vervelend. Maar ook Nederlanders of Antillianen doen dat. De werkelijkheid is dat Marokkaanse jongens onvoorstelbare etterbakken kunnen zijn en psychisch mensen bang maken, maar veel minder gewelddadig zijn dan Nederlandse of Antilliaanse criminelen. Bij een overval kun je beter een Marokkaan treffen dan een Antilliaan. ...

Waarvan al vele malen blijken hebben gestaan in de media. Maar ja, dat zijn natuurlijk allemaal "incidenten". Net zoals een stortbui ook bestaat uit een aantal waterdruppels ...

Hadden we het al gehad? Homofobie? (de Volkskrant, 04-06-2012, door Luc Holleman, Ajacied en Amsterdams beleidsadviseur):

Op het veld is 'homo' een verwensing De reële homohaat langs de voetbalvelden is een groter probleem dan het veronderstelde antisemitisme. Obama's oproep 'Ik vind dat mensen van hetzelfde geslacht moeten kunnen trouwen' werd door politiek analisten als dapper beoordeeld. De blanke middenklasse is dan wel in meerderheid voor gay-marriage, zijn zwarte en hispanic achterban is overwegend homofoob.     Hip-hop is veelal machomuziek en het heeft sinds zijn ontstaan in achterbuurten in de jaren zeventig een homofobe lading. Van Public Enemy's Chuck D ('From what I know/the parts don't fit') tot Brand Nubian ('Don't understand their ways/And I ain't down with gays') tot Eminem ('Hate fags? The answer's yes!'), ze waren openlijk anti-gay. ...

Zoals al in het artikel staat: er is natuurlijk een directe connectie met de macho-cultuur.
    Overigens kan zoiets natuurlijk alleen gezegd worden buiten de directe context van vergelijking van culturen. In het artikel gaat het verder over homofobie in het voetbal.

Een bericht op datingfraude heeft doen besluiten om ook alle eerdere soortgelijke verzamelde gegevens ook hier te plaatsen (de Volkskrant, 06-04-2006, van verslaggever Ferry Haan):

Nigeriaanse hit over het vrolijke oplichten 'Westerling, ik neem al je geld en dan ben ik verdwenen. Ik ben de winnaar en jij bent de verliezer', zingt Nkem Owoh in de Nigeriaanse hit: 'I go chop your dollar'. ('Ik ga je dollar afpakken'). Vooral in de Nigeriaanse hoofdstad Lagos kennen veel mensen de single die weergeeft hoeveel bewondering sommige Nigerianen hebben voor oplichters. De westerling kent de Nigeriaanse fraude vooral in de vorm van vage e-mails waarin staat dat de ontvanger de loterij heeft gewonnen of recht heeft op een erfenis van een ver familielid. Om hiervoor in aanmerking te komen, moet de begunstigde wel eerst even enkele duizenden euro's overmaken aan 'administratiekosten'. Een vreselijke misdaad? Nee, vinden ze in Nigeria. 'Ik ben geen dief, het is maar een spel', zingt Owoh.     In het Westen denken de slachtoffers daar heel anders over. De 419-unit, een vrijwilligers-organisatie in 35 landen die strijdt tegen de Nigeriaanse fraude, heeft onlangs op een rij gezet hoe groot de fraude nu eigenlijk is. 419 staat ironisch genoeg voor het wetsartikel in de Nigeriaanse grondwet dat fraude verbiedt.     Frank Engelsman van het bureau Ultrascan, het Nederlandse lid van de 419-unit, meldt dat Nigeriaanse bendes vorig jaar wereldwijd voor ruim 3 miljard euro aan schade hebben aangericht. ...     Een westers slachtoffer heet in Nigeria 'Mugu'. 'Jij betaalt mij kleingeld. Jij bent de mugu. Ik ben de meester', zingt Owoh.     Dat westerlingen nog steeds in de toch inmiddels overbekende fraude trappen, heeft een reden. 'Oyinbo people is greedy. I say they is greedy', aldus Owoh. De reden dat de Nigerianen de fraude plegen is net zo eenvoudig: 'Poverty no good at all.'

Overigens denken hier in Nederland verblijvende Afrikanen langs dezelfde lijnen, zie de reacties op dit bericht (de Volkskrant, 10-04-2006, ingezonden brief van Maakoeba Muskieta (Amsterdam)):

Nigeriaanse hit   Het verbaast mij dat het Westen zo verbijsterd is over Nigeriaanse oplichters: het had beter moeten weten.     Het zijn westerse multinationals geweest die ongeoorloofd veel Afrikaanse landen leegroven en nog beroven van hun natuurlijke hulpbronnen, zoals olie (denk aan de Koninklijke Shell in Nigeria) diamanten (denk aan Zuid-Afrika en `Belgisch` Kongo: waarom is Antwerpen de diamanthoofdstad van Europa?) en vele andere producten.     Ik zou zeggen: `lang leve de Afrikanen die hun schatten terugeisen`.

Tja ...

Dat het niet iets is dat speciaal voor de blanken is bedacht, blijkt hier (de Volkskrant, 14-06-2006, van verslaggevers Elsbeth Stoker en Merijn Rengers):

Bidden voor meer geldtransactiekantoren Ghanezen betalen graag elf euro om 100 euro over te maken naar Afrika. Dan komt het geld tenminste aan. ‘Familieleden verliezen altijd hun portemonnee of worden beroofd.’ Twee keer heeft de Ghanese Paul Asante geprobeerd geld via de post naar zijn familie in Ghana te sturen. Beide keren raakte de brief ‘kwijt’. Daarna probeerde hij het vijf keer via vrienden die op reis gingen naar Ghana. ‘Zij beloofden het geld af te leveren bij mijn neven en nichten. Gek genoeg verloren ze altijd hun portemonnee.’     Omdat hij zijn vrienden niet kan aanspreken op het ‘verlies’ van het geld, gaat Asante sinds tien jaar naar het geldtransactiekantoor Unity Money Services in Amsterdam Zuidoost, specialist in geldzendingen naar Ghana.   ...

De correspondent-type-hulpverlener ondervindt het aan den lijve (de Volkskrant, 14-05-2011, door Kees Broere):

419? Dat is een diepe belediging voor een Nigeriaan ...   Wie 419 zegt, heeft het over een van de bekendste exportproducten van Nigeria. Het getal verwijst naar een artikel in het Nigeriaanse wetboek van strafrecht. Waar het voor staat, valt in één woord samen te vatten: bedrog. En wel van het financiële soort.     Met de komst van het internet heeft '419-fraude' vleugels gekregen. Bijna iedereen heeft ooit een e-mail ontvangen van bijvoorbeeld de dochter van een steenrijke Afrikaanse prins. Of een handelaar in goud. De kern is steeds dezelfde: de belofte van veel geld, te verkrijgen nadat eerst een redelijk voorschot is overgemaakt.     Het voorschot wordt in dank ontvangen; naar het verdere geld kan men fluiten. ...     De e-mails zijn al lang niet meer uit Nigeria alleen afkomstig. Maar als het om frauduleus handelen gaat, heeft dit West-Afrikaanse land nog steeds een bijzondere reputatie. Zoals ik laatst weer mocht ontdekken, toen ik met een collega een bezoek bracht aan het land ...     Om het werk als journalist te kunnen doen, is ook in Nigeria een accreditatie nodig. Het papiertje daarvoor is gratis, maar wie behalve tekst ook voor beeld wil zorgen, dient 300 dollar te betalen. De bescheiden dienen te worden afgerekend bij een ministerie in de regeringshoofdstad Abuja.     Maar omdat de meeste pers landt in de havenstad Lagos, is een medewerkster van dat ministerie ook bereid het vliegtuig te pakken om persoonlijk in Lagos de zaak te komen regelen. Dat scheelt de journalist en zijn collega tijd, én de kosten van een tweede ticket.     Goed geregeld dus, in ons geval door de Nigeriaanse collega, de 'fixer' in Lagos met wie wij hoopten samen te werken. Op zeker moment verscheen in de lounge van ons hotel inderdaad een dame. Zij niette onze pasfoto's op het accreditatiepapier, liet ons tekenen en overhandigde een velletje papier.     Op dat velletje, dat briefhoofd noch stempel bevatte, stond vermeld dat we 300 dollar hadden betaald. Zo zouden we ook als beeldend journalist ons werk kunnen doen. Dus of we daarvoor maar wilden betalen. Dat op zich was al vreemd genoeg. Maar nog gekker werd het toen de dame weigerde het ticket te laten zien voor de vlucht uit Abuja, terwijl zij daarvoor wel 400 dollar wenste te ontvangen.     Tja. Even niet dus. In de felle woordenstrijd die ontstond, nam de dame het hazenpad. We bleven over met de man die deze onfrisse ontmoeting tot in de puntjes had geregeld, onze Nigeriaanse fixer. Van onze kant klonk het getal 419. Waarop hij ontplofte.     Wie wij dachten dat we waren. Of we wel beseften dat wij hem als Nigeriaan diep beledigden. En dat we maar beter konden begrijpen dat we onze beschuldigende woorden moesten intrekken. Anders zou hij ons laten arresteren.     Tot dat laatste nodigden wij hem van harte uit. 'See you in court!' had ik hem nog willen toevoegen, maar ook hij bleek plotseling verdwenen.     Nog geen twee dagen later kregen we een bezorgd telefoontje. Aan de receptie van ons hotel stonden mannen van de Nigeriaanse Veiligheidsdienst.    ...

Samengevat (de Volkskrant, 02-08-2010, door Kees Broere):

Internet en mobiele telefoon maken Kenianen mondiger ‘Denkend aan Holland zie ik...’, dichtte Marsman. Wat zien bijzondere buitenlandse waarnemers als ze denken aan hun eigen land? In een serie gesprekken vandaag deel 4: de Keniaanse schrijver en acteur John Sibi Okumu. ...    ‘Kenia is als zo veel landen in Afrika een Toren van Babel, .... En ja, Kenia is ook het land van harde individuele strijd, van wat Julius Nyerere in ons buurland Tanzania vroeger al de ‘man-eat-man’-samenleving noemde.

Het lijkt onweerlegbaar dat mensen die er in hun onderlinge relaties dergelijke mores op na houden, er nooit in zullen slagen een succesvolle, constructieve, samenleving op te bouwen.
 
En nadat de vorige stroom door dit soort berichten wat was opgedroogd, vond men een nieuw methodiek - van nog lager allooi (de Volkskrant, 07-06-2012, door Elsbeth Stoker):

Oplichters in de liefde Hij deed zich op een datingsite voor als een Amerikaanse militair. Maar hij bleek niet meer dan een stroman van een West-Afrikaanse oplichtersbende. Na de loterij- en erfenisfraude is de datingfraude in opkomst. Goedgelovigheid leidt tot torenhoge schulden. 'Of ik hem 150 euro kon lenen? Ik dacht: ach, het is een klein bedrag.' 'Ik wil wel een veteraan', dacht Anneke toen ze de foto van Anthony Beam Miller zag. 'Het was best een lekker ding.' En dus besloot de vijftiger dit voorjaar in te gaan op zijn verzoek om te skypen. ...     Anneke is een van de recentste slachtoffers van datingfraude, een vorm van oplichting die thuishoort in het rijtje van de loterij- en erfenisfraude en steeds populairder wordt onder West-Afrikaanse bendes.     Tot voor kort geloofde ze in een romantische toekomst met een Amerikaanse veteraan. Maar ze werd afgelopen maand hardhandig uit deze droom gehaald door de baliemedewerker van MoneyGram. 'Mevrouw, u wordt opgelicht. Ik bespaar u een hele hoop geld door niet op uw verzoek in te gaan', zei hij tegen haar toen ze op het punt stond 11.500 euro op te sturen. Dat geld was bestemd voor het transport van een box vol kostbaarheden die Anthony haar alvast had toegestuurd. In de weken daarvoor was al 8.500 euro die kant opgegaan. Maar de box met kostbaarheden kwam steeds weer nieuwe dure hobbels tegen bij de douane. Hij vroeg haar de kosten voor te schieten.    ...

De West-Afrikaanse cultuur is van een dusdanig niveau, dat je met plezier zou wensen dat een gigantische tsunami het hele gebied schok zou spoelen.
    Hier is sprake van een oplichterscultuur die ook in andere aspecten terug is te vinden, zoals bijvoorbeeld in de Surinaamse term "hosselen": aan je kostje komen door kleinere diefstalletjes en oplichterijtjes - en indien het echt niet anders kan, een beetje werken.
    Overigens klaagt hetzelfde soort volk, vooral als het zich in Europa of Amerika bevindt, nog steeds over het feit dat ze de blanke zeevaarders onderduikend slaven hebben geleverd - dat was de schuld van die blanke zeevaarders, namelijk ... 
    Een terzijde: voormalig zeevaarder en sociologische sciencefictionschrijver Jack Vance heeft een kort verhaal geschreven zich afspelende in een cultuur waar stelen eerzaam is (Koning der dieven , ). Die cultuur is overduidelijk gesitueerd binnen de Afrikaanse cultuur.

Een nieuwsbericht uit Amerika (de Volkskrant, 19-06-2012, door Stieven Ramdharie):

Rodney King bleef worstelen met hét incident De Amerikaan die na een afranseling door politieagenten wereldberoemd werd, overleed in zijn zwembad. De laatste tijd leek het wat beter te gaan met Rodney Glen King. Hij had weliswaar zijn 3,8 miljoen dollar aan smartegeld verbrast, maar hij zag er gezond uit. Zijn levensverhaal - vol kwellingen, verslavingsperikelen, maar ook met voorspoed - valt sinds april in zijn memoires terug te lezen. En hij was verloofd, met Cynthia Kelley, een van de juryleden die King twee decennia geleden in Los Angeles het miljoenenbedrag toekenden na zijn beruchte mishandeling door agenten van de Los Angeles Police Department (LAPD).     Maar Rodney bleef Rodney. De man wiens gefilmde afranseling in 1991 door de LAPD zou leiden tot een van de ernstigste rassenrellen in de Amerikaanse geschiedenis, bleef een dronkaard. Een alcoholist die slechts in zijn zwembad in Rialto tot rust kon komen. 'Ik zal altijd problemen hebben met alcohol', zei King (47) in april tegen radiozender NPR. 'Mijn vader was een alcoholist. De verslaving zit in mijn bloed.'    ...     King, een bouwvakker, was bij uitstek het voorbeeld van iemand die door een toevallige gebeurtenis, die toevallig op video werd vastgelegd door een omwonende, in één klap wereldberoemd werd. Wie zou ooit van Rodney King hebben gehoord als George Holliday, bewoner van Lake View Terrace, in maart 1991 niet was opgestaan om met zijn nieuwe camera de brute mishandeling te filmen?     Ruim vijftig slagen en schoppen maakten van de toen 25-jarige King, tot dan een notoire wetsovertreder, hét symbool van ongeremd politiegeweld tegen zwarte Amerikanen. King, opgegroeid in Pasadena en opgevoed door zijn moeder Odessa, stond ook meteen model voor het leed in Amerika's zwarte, gebroken gezinnen.     Zijn eeuwig dronken vader, die jong stierf, kende hij nauwelijks. ...

Enzovoort. Net als in één van de nummers van Elvis Presley: In the getto:

Zelf was Rodney in 1991 al vader van drie kinderen, en al twee keer gescheiden.

Het artikel noemt het leed van Amerika's zwarte, gebroken gezinnen. "How about" is de Amerikaanse uitdrukking om een reactie mee te beginnen die het voorgaande weerlegt: How about het leed dat door zwarte, gebroken gezinnen aangericht aan Amerika.

Maar neem nu eens en veel beschaafder land in de buurt (de Volkskrant, 18-07-2012, van correspondent Diederik van Hoogstraten

Doden bij bendeoorlog in Toronto Bij een schietpartij in de Canadese stad Toronto zijn maandagavond 2 doden en 22 gewonden gevallen. Vermoedelijk waren de schutters rivaliserende bendeleden. Toronto kampt met toenemend bendegeweld, ook al is vuurwapenbezit strikt gereguleerd in Canada.     'De ernstigste misdaad van deze soort die ooit is gepleegd in Toronto', zei politiecommandant Bill Blair. 'Shockerend voor elke inwoner van Toronto, voor elke Canadees.' De schietpartij vond plaats tijdens een barbecue. Zeker 200 mensen waren aan het feesten toen er schoten klonken uit meerdere vuurwapens. In de paniek die uitbrak, raakten meerdere mensen gewond.     Canadese bendes - voornamelijk van Jamaicaanse origine ...

Maar daar gaat het hier niet specifiek om. Het gaat erom dat ze die schietwapens ook meenemen naar een feest. En dat het dus weer creolen zijn, die er in dot opazicht uitspringen.  En dat het dus niets met specifieke Amerikaanse toestanden te maken heeft, hoewel het daar veel erger is:

... commentator Jonathan Kay van The National Post bracht in herinnering dat Toronto vergeleken met grote Amerikaanse steden een minuscuul probleem heeft: slechts 10 procent van het aantal dodelijke schietpartijen waar Chicago en Philadelphia mee kampen.

Maar dat het ook in Canada steeds erger wordt:

In Toronto, met 2,6 miljoen inwoners de grootste stad van Canada, waren dit jaar al 140 schietpartijen: een toename van 32 procent ten opzicht van vorig jaar. Daarbij zijn 18 doden gevallen, vier meer dan in de eerste jaarhelft van 2011.

En dat je daar iets tegen wilt doen. Maar dat je het probleem dan eerst moet benoemen. En wat houdt het eigenlijk tegen om dat probleem te benoemen. Het probleem dat het in het creoolse bloed lijkt te zitten. Oh ja: politieke correctheid. Je mag en je zal niet constateren dat overal op de wereld waar creolen groepen gaan vormen, er bendes ontstaan en schietpartijen. Amerika, Canada, Amsterdam Bijlmer. Dat mag je niet constateren.

Berichtje (de Volkskrant, 24-07-2012, Reuters):

Veel vaker hiv bij zwarte homo's VS De hiv-besmetting onder zwarte homoseksuele en biseksuele mannen in de VS is 50 procent hoger dan die onder blanke homo's. Onder jongeren tot 30 jaar is het verschil nog groter, zo meldden onderzoekers maandag op een aidsconferentie in Washington. Zij zeiden 'geschokt' te zijn. De infectiegraad onder zwarte mannen nadert die van de ergst getroffen landen in Afrika.

Weer negatief eruitspringen ... Hoe krijgen ze het voor elkaar ...

En het blijkt steeds erger (de Volkskrant, 03-08-2012, door Sarah Venema):

'We zullen je laten zien dat je wel degelijk een vrouw bent' Zuid-Afrikaanse mannen hebben het op de lesbiennes in de townships voorzien. 'Corrigerende verkrachting' noemen ze dat. Ndumie Funda strijdt openlijk tegen deze masculiene repressie. 'Je solt niet met de potten uit het paarse huis.' Tussentitels: Wij lopen extra risico omdat we echt een doelwit zijn, ze willen ons veranderen Ik ben bang, maar niet omdat ik laf ben; het is het besef dat soldaten sterven in de oorlog 'Natuurlijk zullen ze je verkrachten, als je je zo kleedt', zeggen politieagenten tegen de Zuid-Afrikaanse Ndumie Funda en haar vriendinnen wanneer ze aangifte doen. Niet omdat ze minirokjes dragen, of lage decolletés, maar juist hun bodywarmers en slobbertruien zijn aanstootgevend.     In de zwarte townships van Zuid-Afrika roepen mannen lesbiennes na: 'We zullen je laten zien dat je wel degelijk een vrouw bent.' ...

Barbaren.

Terug naar hun afvaardiging in Nederland (de Volkskrant, 07-08-2012, van verslaggeefster Charlotte Huisman):

Mijn dochter zei: 'Mama, ben je stout geweest?' Als een moeder in de cel zit, is het risico groot dat haar kinderen later ook crimineel worden. Bestrafte moeders krijgen sinds kort een opvoedcursus. Met indrukwekkende resultaten. 'Ik was 'van de schreeuwvereniging', nu kan ik rustig blijven.' Bij uitzondering mocht de Volkskrant meekijken. Naomi (39) en Richella (34) zijn allebei moeder, van Caribische afkomst en onlangs vrijgekomen uit de gevangenis. Aan de Utrechtse Oudegracht gaan ze in een cursusruimte op in een rollenspel. Naomi speelt zichzelf als moeder, Richella speelt haar zoontje Stanley. ...

De afvaardiging wordt beschaving bijgebracht. Overigens:

De namen van de deelneemsters aan de training zijn om privacyredenen gefingeerd.

Hetgeen is dit geval dus niet geldt voor de afkomst. Vooruitgang. Maar na zoveel jaren weet iedereen het toch wel ...
    Overigens twee: in het hele, paginagrote, artikel komen de letters v,a,d,e en r niet voor - althans niet in deze volgorde.

Waarom zijn creoolse samenlevingen zo welgesteld? Omdat ze zo goed kunnen organiseren (de Volkskrant, 15-08-2012, van verslaggeefster Elsbeth Stoker):

Kwakoe blijft in de eerste plaats festival van ruzies Wordt de voormalige Surinaamse president Wijdenbosch de redder van het Kwakoefestival? 'Hij is speciaal ingevlogen vanuit Paramaribo om te bemiddelen', aldus Ruud Arler van tentenverhuur Witte Tenten. Maar de kans op succes voor Wijdenbosch lijkt gering. De verhuurder van tenten heeft genoeg van het gedoe met festivalorganisatoren. Arler: 'Misschien halen we deze week de tenten nog weg, misschien wachten we tot na het weekend.'     Even leek het erop dat Witte Tenten dinsdagmiddag al het festivalterrein zou ontmantelen. Maar een laatste bemiddelingspoging voorkwam dat. Vandaag praten de partijen verder. Komen ze er niet uit, dan spannen de organisatoren een kort geding aan.      Het Kwakoefestival, dat in de hoogtijdagen honderdduizenden bezoekers trok, wordt al jaren geplaagd door conflicten. Vorig jaar ging het festival op het laatste moment niet door. Ditmaal lukte het de organisatoren wel om een vergunning te krijgen, mede dankzij hulp van Witte Tenten. De tentenverhuurder beloofde garant te staan voor het festival in Amsterdam Zuidoost, dat vijf weekenden duurt en komende weekend afgesloten zou worden.     In ruil voor die belofte wil Witte Tenten inzicht in de boekhouding. ...     ... Ruud Arler. 'Blijkbaar wordt er zoveel achterovergedrukt dat ze niet willen dat we de financiën zien.' ...

Ieder jaar hetzelfde. Maar aan wie ligt het volgens de creolen (woorden van de organisator):

Codfreed [Codfried, red.] denkt dat dat wel meevalt. 'Maar het is sowieso duidelijk dat we volgend jaar met een andere tentenboer in zee gaan.'

Aan de anderen ... Kijk maar naar Haïti ... daar kunnen ze alles zelf regelen, en dat is dus een paradijs op aarde .
    In Rotterdam, de creolenhoofdstad van Nederland, vond een gebeuren plaats dat aanleiding gaf voor het volgende onderwerp in deze verzameling. Een bijzonder triest onderwerp, dat vermoedelijk daardoor nog niet eerder was aangeroerd, hoewel er talloze aanleidingen voor waren. Met als meest opvallende de rellen in Londen en Engeland in 2011. Het onderwerp is "plundering".
    Aan de Londense en Engelse rellen waren vier dingen opvallend: het begon met protest, het werd al snel plundering, daarna volgde brandstichting, en het waren voornamelijk negers (op het moment van deze daden houdt het creool-zijn op, en begint het neger-zijn). Nu werd dat laatste natuurlijk zo hardnekkig als maar mogelijk is als de vloed aan zwarte figuren voorbijkomende genegeerd in Engeland, dat hogelijk politiek-correct en multiculturalistisch is. Het enige waar het uit bleek was uit de vloed van gekleurde ("neger") deskundigen die geïnterviewd werd. In rassenopzicht werd vooral benadrukt dat er (ook) blanken bij betrokken waren (de werkelijkheid: in het begin nauwelijks, later oplopende tot iets als een kwart of een derde). De Aziatische gemeenschap had er minder moeite mee, en van één van hun websites selecteren we een paar foto's. Ze proberen zich te verhullen, maar let op de handen (volledige verzameling hier  ) (asiantown.net, submitted by Anonymous on Tuesday, August 09, 2011 2:52:00 AM - Source: dailymail.co.uk ):

London: Powerless police let the mob seize the streets, looting shops and starting fires (pics)

Beelden die voor zich spreken. En die dan ook overal ter wereld werden uitgezonden. Ook in Amerika. Waar sommigen door dit verschijnsel werden aan gestoken. Hier geen statische beelden, maar bewegende:

En omdat dit op meer plaatsen voorkwam, hier ook nog een reportage met een overzicht:

Opvallend: de opmerking van de reporter in de laatste video over de achteloosheid waarmee het allemaal gebeurt.
    Maar nog opvallender: hier komen vele tientallen mensen voorbij, dicht tegen de honderd, graaiend en plunderend. Voor zover het de moeite waard was heeft de redactie geprobeerd blanken te detecteren. Voorlopige uitkomst: de enige is de reporter. Dit zijn allemaal Afro-Amerikanen. Creolen. Negers. Of zoals het commentaar op een bij het surfen langsgekomen krantenpagina het stelde: "Dit zijn voor mij niggers". In Amerika een echt dodelijke racistische belediging die tot vervolging leidt. In het Nederlands "nikkers'.
    Overigens werd bij die commentaren ook meerdere malen de opmerking gemaakt over het verschil tussen negers en Japanners bij  rampen, refererende aan de overstroming van de voornamelijk zwarte stad New Orleans - ook daar natuurlijk plunderingen.

Ter bevestiging, en geïnspireerd door een eerdere soortgelijke actie met betrekking tot de rassenrellen in Londen 2011, hier de resultaten van een google-zoekactie met gebruik van de term "looting":

Het doet er niet toe dat het niet echt állemaal negers zijn - negers zijn altijd een fractie van de bevolking, welke indeling je ook maakt behalve die van "alleen Afrika", maar dat geldt absoluut niet voor de resultaten van google. Bovenstaand zijn negers hopeloos, vele tientallen keren, oververtegenwoordigd - hier een detailopname:

Wat kunnen ze toch actief zijn, hè ...

Nu kunnen er factoren worden aangevoerd die mede aanleiding geven tot dit soort gedrag. Wat betreft Engeland de hopeloze standenmaatschappij. En wat betreft Amerika het recente slavenverleden en de erop volgende racistische onderdrukking. Maar die overwegingen gelden echt niet voor het in dit opzicht keurige Nederland. De slaven zijn al meer dan een eeuw bevrijd, en de negers in Suriname en op de Antillen worden al decennia vertroeteld en bestrooid met miljarden. Maar hier is het gedrag als er een aanleiding voor is - eerst de aanleiding (de Volkskrant, 27-07-2012, van verslaggever Merijn van Nuland):

Reportage | Relschoppers richten voor tienduizenden euro's schade aan in centrum Rotterdam Op de Lijnbaan gaan de ruiten in Een groep jongeren trekt diep in de nacht rellend door Rotterdam nadat sommigen van hen een club zijn uitgezet. 'Het ging met vreselijk veel agressie en bombarie.'

Goed, een uitgaansruzie. Zijn er zo veel.

Het centrum van Rotterdam was in de nacht van woensdag op donderdag het toneel van rellen en een enkele plundering.

Ook in Nederland is de politieke-correctheid en het multiculturalisme heftig. Er waren meerdere plunderingen, van onder andere een kleding- en een brillenwinkel:

'Londense taferelen', zegt een overbuurman van opticien Akkerman aan de Rotterdamse Kruiskade.

En gepaard gaande met dezelfde houding en achtergrond:

'Ze hebben zo'n honderd brillen meegenomen en er 150 tot 200 vertrapt', zegt Xander Pols van de brillenwinkel ... De B-merken bleven hangen of werden vertrapt.

En hier zien we dus de reden achter dit gedrag: ze kennen de westerse consumptiemaatschappij en kunnen er niet genoeg naar hun zin aan deelnemen. Dat is een gebrek aan respect in hun richting. Dus stelen ze de dure spullen, en vertrappen de rest. En let dus vooral op dat laatste. Het is kenmerkend voor de houding voor de van buiten gekomen arrogante parasietengroep.
    Ook hier werd de achtergrond van de daders verzwegen, maar die viel niet moeilijk te raden:

... De onrust ontstond bij de Baja Beach Club.

Gelukkig is in Rotterdam, wijs geworden door ervaring, de politieke-correctheid wat minder, dus hier zijn beveiligingsbeelden van de daders (www.politie-rotterdam-rijnmond.nl):

Politie zoekt verdachten ongeregeldheden Stadhuisplein e.o. In de nacht van woensdag 25 op donderdag 26 juli vonden op en om het Stadhuisplein, de Lijnbaan en de Kruiskade in Rotterdam ongeregeldheden plaats. Een groep raddraaiers zocht de confrontatie met de politie en vernielde winkels, pinautomaten en voertuigen. ...

Nogmaals: in Nederland met zijn sociale voorzieningen is geen enkel excuus voor dit soort gedrag. Er is slechts één reden: cultuur.
    Het is diep triest.
    Een triestheid welke ernstiger wordt als je beseft dat deze cultuur over de hele wereld meereist met de groep dragers ervan, hoe gering de verdere band ook is. Waarna de wetenschapper begint te denken aan andere oorzaken of doorgeefmechanismen, naast de gewone doorgave van ouders op kind. hetgeen naast de component "diep triest" ook componenten als "tragisch" en "gevaarlijk" doet opkomen ...

En later binnengekomen gegevens kunnen één van de culturele hoofdfactoren nauwkeurig aan wijzen - eerst de factor zelf (de Volkskrant, 27-09-2013, door Irene Zwaan, auteur van het boek De afwezige vader bestaat niet (uitg. Bert Bakker):

Biologische vader onmisbaar voor goede ontwikkeling van kinderen ...    Kinderen die zonder een vader opgroeien, komen vaker in de problemen en doen het minder goed op school. Uit een steekproef van Spirit, de Amsterdamse organisatie voor jeugdhulpverlening, blijkt dat slechts 28 procent van de kinderen die gebruik maken van zwaardere hulpvormen met hun biologische moeder én vader opgroeien.    ...        Uit een analyse van het CBS blijkt dat kinderen in intacte gezinnen het beter doen op school, ook beter dan kinderen in stiefgezinnen. Kinderen in stiefgezinnen presteren ongeveer hetzelfde als kinderen in eenoudergezinnen. De aanwezigheid van een biologische vader heeft dus een grote meerwaarde ten opzichte van een stiefvader. Tot slot blijkt uit Canadees onderzoek dat kinderen van gescheiden ouders tweemaal vaker ritalin voorgeschreven krijgen dan kinderen in intacte gezinnen.     Er is steeds meer onderzoek beschikbaar waaruit blijkt dat de vader een andere invloed heeft op de ontwikkeling van het kind dan de moeder. Vaders en moeders kunnen elkaar niet vervangen, ze hebben een meerwaarde ten opzichte van elkaar. Je hebt een moeder nodig om geboren en gezoogd te worden, om te leren omgaan met je gevoelens door te praten en getroost te worden. Je leert veiligheid te ervaren in jezelf als het lastig wordt.     Van je vader leer je daarnaast om met lef en onbevangenheid de samenleving in te stappen, avonturen aan te gaan en grenzen op te zoeken. Je leert veiligheid te ervaren in de buitenwereld en je leert om je agressie te reguleren. Deze twee invloeden - de mannelijke en de vrouwelijke - kunnen niet zonder elkaar. Als je alleen een vader of alleen een moeder hebt, krijg je niet alle bagage mee die je nodig hebt.    ...

Elders is verzameld de sleep van bronnen die laten zien dat ergens in de buurt van de 80 procent van creoolse gezinnen slechts één aanwezige ouder hebben: de moeder . En hier dus die factor in werking:

De Britse overheid ontdekte een gemene deler onder de aanstichters van de rellen in Londen in 2011. Tweederde van de gearresteerde jongeren ontbeerde een mannelijk rolmodel in de opvoeding. Dat cijfer is in het Verenigd Koninkrijk driemaal hoger dan het landelijk gemiddelde.

Logisch dus - driekwart tot tweederde van de daders waren zwarten.

Een voorbeeld dat bij het schrijven van het voorgaande nog vergeten was, en staat voor een hele groep van gevallen (de Volkskrant, 28-11-2012, door Marnix de Bruyne):

'Met 5.000 dollar brandend op mijn bil ben ik het vliegtuig ingestapt' Een boerderij van 1,4 miljoen dollar lieten ze achter toen ze uit Zimbabwe werden verjaagd, in Nederland leven ze van de bijstand. En Coen had Nederlands-Indië ook al moeten verlaten. Tussentitel:  Je hebt een mooie auto, we maken je vanavond af, zeiden ze dan ...    Coen en Veerle Schipper behoren tot de ruim vierduizend blanke boeren, onder wie enkele tientallen Nederlanders, die tussen 2000 en 2003 verdreven zijn van hun boerderijen in Zimbabwe. Zogeheten 'oorlogsveteranen' namen de grond in, vaak met geweld, daartoe aangespoord door de regering van president Mugabe. Deze voerde een beleid door van 'versnelde' landhervorming, wat neerkwam op onteigening zonder compensatie.     Coen en Veerle verloren een boerderij met dertig werknemers en 403 hectare grond, destijds getaxeerd op 1,4 miljoen dollar. ...     Foto's aan de muur tonen een ruim, wit geverfd huis en een enorm gazon....     Eind 2002 besloot Veerle te vertrekken, een jaar eerder dan Coen. Alle grond was al 'ingepikt' en verdeeld onder elf 'landloze' Zimbabwanen, maar de twee mochten nog wel in het woonhuis blijven. 'De landbezetters gingen soms de hele nacht onder ons raam trommelen en feesten, puur om te pesten. Vroegen we of ze misschien hárder konden trommelen, raakten ze helemaal in de war', gniffelt Veerle. Serieuzer: 'Het was niet meer te doen, dat wist ik, en ik ging naar Nederland. Maar Coen moest zélf beslissen wanneer hij kwam.'     Coen: 'Je houdt toch de hoop dat de situatie normaliseert. Maar het werd steeds gevaarlijker. Bij buren hadden enkele tientallen landbezetters alles van waarde geroofd, inclusief de kozijnen, en de rest kort en klein geslagen. De resten lagen over het gazon verspreid. Ook ik kreeg bedreigingen. 'You have a nice car, we are going to kill you tonight', zeiden ze dan. Het werd ook eenzaam, je had geen sociaal leven meer.'    ...

En dat is allemaal niet voor een eigen  bloeiend bedrijf:

Toch wordt pas duidelijk wat Coen en Veerle achterlieten als Coen op de computer via Google Maps inzoomt op zijn land. Goed te zien zijn de grenzen van een voor Nederlandse begrippen enorme driehoek grond, grenzend aan een heuvel (een 'koppie'). Hier verbouwden ze tabak, mais, katoen en sojabonen. 'Alleen hier is iets van een huisje gebouwd', wijst Coen op een bouwsel ergens op de satellietfoto, jaren na hun vertrek gemaakt. 'Verder hebben de nieuwe eigenaren niets met het land gedaan.'

Het is dus allemaal afgunst, racisme en meer van dat soort kwaadaardigheid, dat in deze mensen schuilt. Niet incidenteel, maar groepsmatig.

In Mali is een burgeroorlog aan de gang tussen moslims en Toearegs (berbers) in het Noorden en creolen in het zuiden. De moslims hadden het noordelijke deel veroverd, en in Timboektoe cultuurschatten verwoest - hun hobby. Met steun van Fransen heeft "de regering", bestaande uit creolen uit het zuiden, nu het noorden heroverd. En de creolen oefenen hún hobby uit (de Volkskrant, 31-01-2013, van de buitenlandredactie):

Laatste bolwerk jihadisten valt Franse troepen hebben in de nacht van dinsdag op woensdag het vliegveld van Kidal in Mali ingenomen, het laatste bolwerk van de moslimextremisten in het afgelegen noordoosten van het land. De Franse opmars in Mali gaat onverminderd door.    ...     Franse en Malinese troepen veroverden de afgelopen dagen zonder veel verzet de noordelijke steden Gao en Timboektoe, waar zij door juichende menigten werden verwelkomd. Boze inwoners koelden daarna hun woede op winkels van Arabieren. ...

Plunderen.

Uit een andere Afrikaans land (CNN.com, 27-03-2013. By Faith Karimi, ):

After coup, looters target hospitals in Central African Republic STORY HIGHLIGHTS As political turmoil rages, aid agencies are warning of a humanitarian crisis. The most vulnerable are children, who have been separated from relatives About 1.5 million people need assistance, and the number will go up, the U.N. warns Days after a coup plunged the Central African Republic into chaos, looters roamed the streets of the capital, robbing hospitals and preventing fearful residents from seeking treatment. ...

Plunderen.

Nog een land kan toegevoegd worden aan de lijst (Volkskrant.nl, 08-08-2013, AP, redactie)

Hulpverleners op rooftocht bij brand luchthaven Nairobi Hulpverleners die woensdag naar de luchthaven in Nairobi snelden om een brand daar te blussen hebben winkels en banken leeggeroofd. Dat melden bronnen bij het onderzoek naar de brand tegen persbureau AP.    ...     De hulpverleners stalen onder meer elektronische apparaten en geld uit een pinautomaat. Volgens een van de bronnen hebben de agenten die de luchthaven in de nacht bewaakten geprobeerd een kluis te stelen uit de uitgebrande aankomsthal. ...

Wat natuurlijk vergezeld ging van de bekende politiek-correcte prietpraat over armlastige overheden, en dergelijke. Geheel volgens de verwachting dat politiek-correcten en multiculturalisten oorzaak en gevolg altijd omkeren: die overheden zijn armlastig, omdat de mensen die in de landen van die overheden wonen een plundermentaliteit hebben.
    Overigens lijkt de Volkskrant onbewust toch ook lont te ruiken, want dit bericht haalde de krant niet.
 
Normaliter zijn dit soort zaken anathema voor de betrokken zelf, met name de "intellectuelen' onder hen - een doodenkele uitzondering daargelaten. Dus groot was de verbazing van de redactie om een heldere beschrijving te zien vanuit die hoek. Hoewel: de term "creools" of iedere andere aanduiding van die groep ontbreekt in het verhaal. En toch is het volstrekt duidelijk dat het daar over gaat. In dit stuk van deze creoolse Surinaamse, die vanwege die identiteit een column heeft in de Volkskrant: - het onderwerp is de kickboxer en habituele mensen-in-elkaar-rammer Badr Hari, van Marokkaanse afkomst (de Volkskrant, 27-08-2012, column door Harriet Duurvoort, media-ondernemer):

Badr Hari moet bij Lucia Rijker in de leer 'Young black men, if you go to a movie theater and someone steps on your foot, let it slide! Why spend the next twenty years in jail cause someone smudged your Puma?' verzuchtte de zwarte Amerikaanse comedian Chris Rock in een rapplaatje dat hij eind jaren '90 uitbracht. Een cynische opmerking in de richting van de opgefokte hedendaagse straatcultuur wereldwijd.   ...

Gillen: 'straatcultuur'. Wat hier moet staan, is natuurlijk "creoolse cultuur". Dat weten we inmiddels uit Nederland. In Nederland was er geen straatcultuur voor de komst van de creolen.

Symptomatisch voor een zieke mentaliteit die inmiddels wijder verbreid is dan grimmige getto's.

Weer een correctie: 'grimmige getto's' moet natuurlijk zijn "grimmige zwarte getto's".

Een verkeerde blik, een lullige opmerking: matten. En in Amerika, waar veel mensen wapens dragen, loopt een futiele aanleiding makkelijk uit op een noodlottig drama. Voor je het weet, wordt er een schot gelost omdat iemand op een nieuwe sportschoen is gaan staan. Empathie met het slachtoffer: nul. Het hardvochtige oudtestamentische adagium 'oog om oog tand om tand', het is 'watjesethiek' in vergelijking met deze keiharde straatmores. Wás er maar een oog of een tand te betreuren.

Inderdaad. Overal over de wereld is de creoolse cultuur van het schieten om een lulligheid inmiddels bekend. Een cultuur die stamt van een andere cultuur:

Problematisch is dat Badr Hari natuurlijk wél degelijk een rolmodel is. ... Als getroubleerde en succesvolle jongen van de straat is hij herkenbaar voor een heel brede groep jongeren uit achterstandsposities. Status, eer en respect, erbij horen en bling, daar draait de straatcultuur om en de rest is daaraan ondergeschikt.

Dat is hun basiscultuur. De cultuur die je ook vindt in Afrika, het continent van oorsprong. En daar stabiel is al gedurende duizenden jaren. Maar die acuut problematisch wordt zodra je geconfronteerd wordt met een cultuur die dit niet kent, en op een andere manier veel beter presteert. Die confrontatie, of extreme cognitieve dissonantie, leidt tot dit:

De verongelijkte obsessie om respect af te dwingen maskeert natuurlijk een enorm minderwaardigheidscomplex. Het leidt tot het opgefokte, licht ontvlambare, nihilistische machosfeertje dat we, in verschillende verschijningsvormen, herkennen bij hangjongeren, bij jeugdcriminelen, uit gangsta rap, bij hooligans.

Hetgeen je ter verhulling dan natuurlijk samenhoopt in een ander woord:

Hoopgevender dan het grimmige portret van Badr Hari in KRO Profiel is een andere documentaire uit de kickbokswereld; 'Lucia Rijker onder boze jongeren'. De oudkampioene maakte deze prachtige documentaire voor de Boeddhistische Omroep, die nog online te bekijken is. Herkenbaar voor wie werkt met jongeren uit achterstandsposities.

Want in dat woord 'achterstandspositie' zit al snel een gevoel van onrecht. "Waarom hebben wij een achterstand? Dat moet wel hun schuld zijn". Waarbij 'hun' natuurlijk degenen zijn met de voorsprong. De autochtonen. De blanken. Kijk maar naar het verleden. "Toen hebben ze ons tot slaven gemaakt".

Probleemjeugd heeft het vaak al als kind voor de kiezen gekregen. Straatcultuur draait uiteindelijk maar om één ding: woede. En achter die woede zit enorm veel pijn, frustratie en machteloosheid.

Wat voor de objectieve waarnemer, die onze voorsprong ziet als een door onszelf gemaakte ontwikkeling, onoverkomelijk uitkomt op de conclusie dat er slechts twee mogelijke oplossingen zijn: of ze ontwikkelen zichzelf (het is onmogelijk om een ander te ontwikkelen), of ze gaan onder zichzelf leven. In Afrika, of iets dergelijks.

Een N=1 voorbeeld dat eigenlijk dus niet sociologisch verantwoord is, maar van de betreffende groep is er ook maar één exemplaar. Dus met dit voorbehoud (de Volkskrant, 30-08-2012, van verslaggever Stieven Ramdharie):

De val van een zwarte viersterrengeneraal De 63-jarige William 'Kip' Ward, Amerika's enige zwarte viersterrengeneraal, hangt berechting voor de krijgsraad of demotie boven het hoofd. ...     Ward gebruikte belastinggeld voor dure hotels, reisjes met militaire vliegtuigen en een luxe verblijf met zijn vrouw op Bermuda. Hij was de eerste commandant van Amerika's nieuwe regionale commando Africa Command en de vijfde zwarte officier die het schopte tot viersterrengeneraal. Hij gold tot voor kort als rolmodel.     Na een onderzoek van 18 maanden, velde de Inspecteur-Generaal van het Pentagon een vernietigend oordeel over de handel en wandel van Ward. De officier, die van 2007 tot 2011 Africa Command leidde, misbruikte honderdduizenden dollars om zijn militaire leven aan de top luxer te maken.     Zo spendeerde hij 34 duizend dollar aan feestjes op zijn basis in Stuttgart, het hoofdkwartier van Africa Command. Ward gebruikte ook vaak militaire vliegtuigen voor privéreizen, zo blijkt uit het onderzoek dat door persbureau AP naar buiten werd gebracht. Omdat zijn lijvige staf, waaronder veiligheidsmensen, met hem meereisde liepen de kosten vaak flink op.     Toen een verzoek voor een vlucht werd afgewezen, maakte Ward er snel een dienstreis van door in de reis een officiële ontmoeting op te nemen. Ward declareerde ook 129 duizend dollar aan hotelkosten voor vijftien man voor een bezoek aan Washington. Op slechts drie van de elf dagen had hij officiële ontmoetingen. Opmerkelijk is ook een 'tussenstop', op de terugweg naar Stuttgart, op Bermuda. Daar overnachtte hij in een hotelkamer van 750 dollar.     Pikant is ook de rol van zijn vrouw die vaak, op kosten van het leger, meereisde. In Washington schakelde Ward dienstauto's in zodat ze kon gaan winkelen of voor een spabezoek. Zijn vrouw stuurde stafleden op pad om chocoladerepen te kopen.     Ward ontkent alles.  ...

Als viersterrengeneraal is Ward in Amerika dan wel de enige zwarte, maar in Afrika zijn er veel meer van dit soort mensen. Die precies hetzelfde gedrag tentoonspreiden - zie Afrikaanse leiders .

Het volgende geval heeft niets te maken met geweld, of dat soort opzichtige zaken. En misschien juist wel daarom legt het de kern van de zaak bloot (Joop.nl, 10-10-2012, door A.H.J. Dautzenberg - Schrijver):

Geen negers Te gast bij de Nacht van de NRC. Een avond met 900 witte mensen Afgelopen zaterdag was ik te gast tijdens de Nacht van de NRC in de uitverkochte Amsterdamse Schouwburg, een jaarlijkse ontmoeting tussen lezers en redacteuren. Mijn roman Extra tijd was door de organisatie uitgeroepen tot 'het boek van 2012'. Een hele eer, maar ik voelde me niet helemaal op mijn gemak.     Waar kwam dat onbestemde gevoel vandaan? Na een uur wist ik het opeens: er waren geen negers. Waar ik ook keek – in de zaal, in de gangen, op de podia, op het toilet – ik zag alleen maar blanken. Ik was in een gebouw met 900 witte mensen. Geen kleurling te zien. En dat in hartje Amsterdam, multiculturele stad bij uitstek. ...

Dit is dus gewoon in Nederland. Waar voornamelijk Surinaamse en Antilliaanse negers wonen. Die allang in de Nederlandse maatschappij verkeren. Die geen enkele drempel hebben naar wat dan ook, en nooit gehad sinds ze massaal hierheen zijn gekomen.
    Toch vind je er letterlijk nul bij een avond georganiseerd door de NRC. En je vindt, eigen ervaring van deze redactie, er ook letterlijk nul in Naturalis, het natuurhistorisch museum in Leiden - ook op vele honderden bezoekers. Het redelijke vermoeden bestaat dat je er nul vindt bij of in alle soortgelijke gevallen. In alle musea en soortgelijke culturele instellingen. Nul dan in percentage - dat wil zeggen, minder dan 5 op de honderd, en afrondend op hele cijfers.
    En nul zie je er in boekhandels. In Leiden.
    Vast ook in Amsterdam, multiculturele stad bij uitstek. ...
    Tja, wat moet je hierop zeggen? Er is zijn nauwelijks woorden om te beschrijven hoe groot de culturele kloof dus is.
    Negers hebben hun eigen cultuur. Zang, dans, jazz, rap hiphop, enzovoort.
    Wij hebben de onze. Musea en klassieke muziek, enzovoort.
    Er zijn wel blanken te vinden in de zang en dans, de cultuur, van de negers.
    Er zijn nauwelijks tot niet negers te vinden in de cultuur van de blanken.
    En eigenlijk doet de reden er niet toe. Op één na: het is absoluut niet omdat ze niet mogen. Als een Marokkaan ook maar twee letters goed achter elkaar kan schrijven, krijgt hij een literaire prijs, en spreekt hij Nederlands, krijgt hij een Gouden Kalf.
    Maar of het nu gewoonte, onwil, onkunde, afkeer, of wat dan ook is, er is eigenlijk geen positieve oorzaak te vinden.
    Terwijl het, zonder hier een bewijs te (hoeven) geven, onomstreden is dat dit niet een geïsoleerd verschijnsel is. Het is niet alleen, muziek, literatuur enzovoort. Het is de gehele cultuur. En het is het hele functioneren in de maatschappij. Het hele functioneren in de westerse maatschappij.
    Men kan/wil/... niet mee met de westerse cultuur, en man kan/wil... niet mee met de westerse maatschappij in het algemeen.
    En wat de oorzaak ook is, de negers zelf constateren dat ook.
    En wat de verdere sociologische verschillen ook zijn: een groot aantal dingen zijn wel hetzelfde: als je boe roept, schrikken ze ook. En als ze iets zien dat niet goed gaat, hebben ze dezelfde neiging om dat op anderen te schuiven.
    Dus negers kunnen/willen... niet meedoen met de westerse maatschappij, lopen daardoor op allerlei vlakken achter, en geven daarvan de schuld aan de westerse maatschappij.
    De blanken.
    En daarom staken de negers in 2011 Londen en andere Britse steden in brand.
    En daarom lopen ze ook zo wrokkig rond in Nederland. Met gedoe over slavernijmonumenten en -herdenkingen, en gezeik over Zwarte Piet, schilderijen met "inheemse" mensen op Gouden Koetsen, enzovoort.

Ook de meest beschaafde plaats in het Amerikaanse continent wordt gecorrumpeerd door het creolisme (:de Volkskrant, 07-12-2012, van correspondente Marjolein van de Water):

Cuba wil verbod 'obsceen' muziekgenre 'Reggaeton is obsceen, agressief en verstoort de seksualiteit van de Cubaanse vrouwen.' Dat vindt Orlando Vistel, directeur van het Cubaanse Instituut voor Muziek. De Cubaanse regering werkt daarom aan een wet die het luisteren naar dit 'verwerpelijke' muziekgenre verbiedt.     Reggaeton is een stroming die halverwege de jaren negentig is ontstaan in Puerto Rico, Panama en de Dominicaanse Republiek. Het ritme is een mix van reggae, dancehall en hiphop en de teksten gaan meestal over vrouwen, seks en geweld. De muziek is razend populair in vrijwel alle Latijns-Amerikaanse landen en onder latino migranten in de Verenigde Staten.     De muziekstroming wekt ook afkeer op. Niet alleen vanwege de vrouwonvriendelijke teksten, ook de dansstijl is een bron van ergernis in zowel feministische als conservatieve kringen. De vrouw danst voorover gebukt met haar kont schuddend, de man staat achter haar en duwt zijn heupen ritmisch tegen haar aan. Soms slaat hij zijn danspartner daarbij op haar billen. Deze dans heet 'perreo', op z'n hondjes.    ...

Ten bewijze van de beschrijving van Cuba als flikkering van beschaving temidden van het verval:

'Reggaeton wordt gekenmerkt door een totaal gebrek aan respect voor de waardigheid van vrouwen', zei de Cubaanse intellectueel Graziella Pogolotti in september toen ze met een groep Cubaanse academici en artiesten een oproep deed de muziek te verbieden. 'Het is machistisch en seksistisch.'

Vast geen dissident, deze intellectueel. Maar de kans dat dit soort beschaving stand zal houden, is bijzonder gering. De haaien van het neoliberalisme en het beschavingsverval liggen happend rondom Cuba's kusten.

Natuurlijk kon je het op je vingers natellen, maar hier een bevestiging (de Volkskrant, 29-12-2012, door Robbert van Lanschot):

Dating | Babylove wil wel Op zoek naar zwarte liefde Ze zitten in cybercafés ergens in Kinshasa of Kampala. En ze zoeken contact, met 'blanke', westerse mannen. Freelance-journalist Robbert van Lanschot meldde zich aan op een Afrikaanse datingsite. ...    Veruit de meeste meisjes zijn uit op een huwelijk. Als je de eindeloze reeks Success Stories van Afrointroductions mag geloven, lukt dat in veel gevallen ook. En als in de aanloopfase naar dat huwelijk zo nu en dan al geld naar Afrika wordt overgemaakt, zoveel te beter. Dat is me bij die ontelbare chatsessies al wel duidelijk geworden. Wat ze in wezen zoeken is een nogal generiek product, een mzungu, een 'blanke man'. Knap of lelijk doet er niet toe. Qua leeftijd wordt vaak pas een grens getrokken bij 99 jaar. En een hogere opleiding is al helemaal onbelangrijk. Over je inkomen krijg je ook geen vragen, want alle blanke mannen zijn rijk.     Die keus voor een 'blanke man' is overigens opvallend vaak gekoppeld aan een zekere afkeer van 'zwarte mannen'. Tijdens het chatten komt dat wel eens aan de orde : 'Babylove, waarom zit je eigenlijk op Afrointroductions ? In Nairobi (Dakar/Abidjan/Lagos) lopen toch ook ontzettend leuke mannen rond?' Het antwoord luidt bijna altijd: 'Ja dat klopt. Maar een Afrikaanse man laat je, zodra je zwanger bent, in de steek.' In Afrika bestaat het idee dat wij, mzungu's, zoiets nooit zouden doen. Of dat wij althans voor het onderhoud van een kind zullen blijven betalen.    ...

Dat laatste is een klassiek voorbeeld van "Er zijn ook Nederlanders die ..." . Maar los van dat detail: het sprak al voor zich dat waar creolen overal waar ze uitgewaaierd zijn hun vrouwen laten stikken, dat afkomstig moest zijn van het continent van origine. Hierbij dus de bevestiging.

Eén ding hebben creolen voor op moslims, hindoestanen en zelfs Aziaten: ze hebben gevoel voor humor (de Volkskrant, 23-03-2013, door Kees Broere):

Postuum | Chinua Achebe (1930- 2013) Achebe zag een Afrika dat blanken niet konden zien De betekenis van de Nigeriaanse schrijver Chinua Achebe is enorm. In zijn boeken verlegde hij de blik van het continent Afrika naar de Afrikaan. Tussentitel: Afrika, schrijft Achebe, is voor het Westen de plek waarop blanken al hun tekortkomingen projecteren De vader van de moderne Afrikaanse literatuur is overleden. Chinua Achebe, vooral bekend geworden door zijn debuutroman Things Fall Apart (1958), stierf donderdagavond op 82-jarige leeftijd. De betekenis van de Nigeriaanse auteur voor de Afrikaanse literatuur en kunst, maar zeker ook het Afrikaans zelfbewustzijn, is enorm geweest.    ...     Zijn wellicht fraaiste non-fictiewerk is een essay over Afrika en The Picture of Dorian Gray, over het boek van Oscar Wilde. Afrika, schrijft Achebe, is voor het Westen de plek waarop blanken al hun fysieke en mentale tekortkomingen projecteren, opdat zij zichzelf superieur kunnen wanen.    ...

Ga het opsplitsen in specifieke zaken en het is precies andersom - de slavernij: de creoolse slavenmakers projecteren hun slaven-maken op de Westerse zeevaarders die de creoolse slaven verhandelden. Het creools superioriteitsgevoel: ze projecteren het op de blanken. En wie een voorbeeld kan vinden van het projecteren van fysieke tekortkomingen, mag dit insturen. Vermoedelijk is deze opmerking slechts een poging de creoolse fysieke superioriteit erin te wrijven: ze domineren zowel de sprint (West-Afrikanen) als het langeafstandslopen (Oost-Afrikanen).
    Maar die opmerking over creoolse humor is slechts ironie wat betreft deze opmerking. In werkelijkheid is het ook zo.
 
En kijk er eens, een serieuze en directe vermelding van het verschijnsel van de niet-aanwezige creoolse man in een Nederlands medium. En de Volkskrant nog wel ... Natuurlijk niet als sociologisch onderwerp ... dat is nog diverse stations te ver. Maar in een boekbespreking is ook al heel wat. Maar dan is natuurlijk ook nog de nog het minst met politieke-correctheid behepte columniste nodig - normaal schrijvend over onderwijs en familie enzovoort, en dat dan zonder dikke intellectualistische sauzen (de Volkskrant, 27-04-2013, boekrecensie door Aleid Truijens):

Familieleven Is het familieleven op Curaçao, met afwezige vaders, een model dat ook in Nederland ingang zal vinden? Eva Abraham: Van je familie moet je het hebben - Curaçaose verwantschappen Walburg Pers; 288 pagina's; euro 29,95. ...    Mannen komen langs, bevruchten, en blijven een tijdje hangen. Maar als ze niks aardigs meer toevoegen in het leven van de vrouw, die immers haar eigen geld wel verdient, kan hij gaan. Het 'Caribisch model' wordt dat wel genoemd, omdat het zo al lang gaat op de Caribische eilanden.    ...     In Van je familie moet je het hebben geeft antropologe Eva Abrahams, die in de jaren zestig op Curaçao woonde, een levendig beeld van het familieleven op dat eiland. De meeste kinderen groeien er op bij hun moeder, of in een overvol huis met grootmoeder, ooms, tante en vele kinderen. Samen scharrelen ze het geld bij elkaar.     Niet het ouderpaar vormt de basis van het gezin, maar de vrouwen. Man en vrouw zijn immers geen familie. In het Papiamentu: 'Mama ta uno so tin' (een mens heeft maar één moeder). Als de moeders werken, past oma op. Vaders bungelen er maar wat bij en verwekken her en der kinderen. Vaak leveren ze nauwelijks een bijdrage en bouwen ze geen band op met hun kinderen. Toch is kinderen krijgen voor de Curaçaose macho heel belangrijk, schrijft Abraham. Zij zijn het bewijs van zijn manlijkheid en aantrekkingskracht. Voor de vrouwen zijn kinderen alles; kinderloosheid beschouwen ze als een ramp.     De overtuiging dat vrouwen er alleen voor staan, wordt op Curaçao van moeder op dochter doorgegeven. Er is altijd een vangnet: de familie. De lauwe belangstelling voor het huwelijk heeft wellicht te maken met de geschiedenis van de Afro-Antilliaanse bevolking: zij stammen af van slaven, die niet eens móchten trouwen.    ...

Kijk, ook Aleid Truijens is beïnvloed door de in Nederland verkondigde sprookjes. De controles zijn namelijk heel simpel: kijk in Afrika: "Caribisch model". Kijk naar het eerste bevrijde slavenland, Haïti, dat dus maar kort een slaventijd heeft gekend: Caribisch model. Kortom: het "Caribisch model"is alleen een Caribisch "model" omdat Nederland er via de Caribische Eilanden mee kennis heeft gemaakt. Het "Caribische model" is het "creoolse model", via de Cariben naar Nederland gekomen.
    En bovendien heeft de papieren werkelijkheid van "trouwen" niets te maken met de levende werkelijkheid van het onderhouden van een partnerrelatie. Zwanen zijn monogaam. Zonder ooit te trouwen.

Pogingen van missionarissen - en later van de grootste werkgever, Shell - om een Europees-christelijke huwelijksmoraal te vestigen, faalden.

Tjonge ... Hoe zou dat nu komen ...

Al beschreven is het verschijnsel van creolen die een vorm van macht verkrijgen: extreme arrogantie en machtsmisbruik zijn het onlosmakelijke gevolg. Het geval van creolen die succes krijgen op het academische vlak lijkt nauwelijks minder erg (de Volkskrant, 27-04-2013, door Hans Bouman):

Het is tijd voor de briljante Afrikaan Geslaagde 'Afropolitans' bevolken de glorieus ontvangen debuutroman van de Britse Taiye Selasi. Maar een 'goednieuwsshow' wil ze niet zijn. ... Taiye Selasi grinnikt, aan het begin van een lange dag van interviews in Amsterdam, ergens halverwege haar Europese pr-tournee en met een maandlange Amerikaanse publiciteitscampagne net achter de kiezen.     Vorige maand verscheen haar debuutroman Ghana Must Go, in het Nederlands vertaald als Ghana ga weg. De internationale ontvangst was glorieus. Selasi werd aangekondigd als 'The Next Big Thing', overal verschenen juichrecensies en Salman Rushdie prees haar de hemel in. In interviews werden naast haar literaire kwaliteiten vooral ook haar modieuze kleding en diva-achtige uitstraling bezongen. ...

Tja, daar is het al: de diva-achtige uitstraling. Waar keken we dat van? Oh ja, andere creoolse vrouwen die succes hebben.
    Maar eerst even de afkomst:

Taiye Selasi werd op 2 november 1979 in Londen geboren als de oudste van een tweeling. Haar vader is afkomstig uit Ghana en volgde een opleiding tot chirurg in Glasgow. Haar moeder komt uit Nigeria en studeerde pediatrie aan Harvard.     'Ze ontmoetten elkaar op een congres in Japan en vestigden zich in Londen. Maar al kort na mijn geboorte verliet mijn vader het gezin en vestigde zich in Saoedi-Arabië, waar hij nog altijd woont. Toen ik 8 was, trouwde mijn moeder met een Amerikaan en verhuisden we naar Massachusetts. Mijn zusje ging, geheel volgens de familietraditie, geneeskunde studeren. Ik studeerde amerikanistiek aan Yale en internationale betrekkingen in Oxford.'

Dat wil zeggen: geleerd hoe om te gaan met de westerse maatschappij, maar vermoedelijk nog ruim in de Afrikaanse cultuur. Verderop:

De oorsprong van haar boek ligt in haar fascinatie voor het gezin en hoe het functioneert, aldus Selasi. 'Ghana ga weg heeft zeven hoofdpersonen, waarbij het gezin de zevende is. Al sinds mijn eerste verhaaltjes op de middelbare school gaat alles wat ik schrijf over het gezin. En het wonderlijke is: ik heb geen idee waarom. Waarom hield Matisse van landschappen? Als ik mijn eigen psychiater speel, zou ik kunnen zeggen: het fascineert me omdat het gezin waaruit ik stam zo ingewikkeld en onconventioneel is.'

Om te brullen van de lach. Natuurlijk omdat er überhaupt sprake is van een gezin, daar waar dat naar Afrikaanse normen een vrijwel onbestaand iets is: de man bevrucht de vrouw en trekt verder. Het Caribische model ...
    En kennelijk is er genoeg van het westen doorgekomen in dit hoofd om daar enig besef van te hebben:

In sommige opzichten komt Selasi, langzaam afstand nemend van de emotionele draaikolk die het schrijven en de juichende kritieken veroorzaakten, nu pas toe aan het doorgronden van haar roman. Al pratend ontdekt ze zaken waarvan ze zich niet bewust was. Zaken die het boek, of ze dat nu leuk vindt of niet, persoonlijker maken dan aanvankelijk gedacht.     Zo wordt bijna halverwege Ghana ga weg een gesprek beschreven tussen Olu en de vader van zijn Aziatische vriendin, dr. Wei. Deze snijdt een aantal pijnlijke onderwerpen aan betreffende de Afrikaanse cultuur. Olu is, net als veel Afrikaanse mannen die naar het Westen zijn gekomen om te studeren, uitgesproken intelligent, aldus dr. Wei. Waarom is Afrika dan nog steeds zo'n achterlijk continent, met hebzuchtige leiders, ziektes, burgeroorlogen?     Dr. Wei meent dat het komt doordat Afrikaanse vaders 'geen respect hebben voor het gezin'. Ze laten hun vrouwen en kinderen in de steek, nemen geen verantwoordelijkheid. Levert Selasi hiermee, via het personage, commentaar op haar eigen vader?     'Zo heb ik daar nog niet over nagedacht, maar laten we die redenering eens volgen', zegt Selasi, zorgvuldig haar worden zoekend. 'Dr. Wei doelt in mijn boek vooral op Kweko. Kweko houdt van zijn gezin, maar wordt geestelijk vermorzeld door zijn onterechte ontslag en slaat vervolgens op de vlucht. Dat weet dr. Wei niet.

Om nogmaals in luid lachen uit te barsten: daar gebracht door de impuls om te gaan schrijven en het automatisme dat het dan ergens over moet gaan, komt even automatisch de zaak boven drijven die de geest kennelijk eerdere als meest significant heeft geregistreerd: de reden dat creolen zulk een mislukte cultuur hebben. Ze laten hun vrouwen stikken. En ze werken niet maar dat mag je niet zeggen.
    Maar zelfs als dat zou verbeteren, dan heb je nog steeds dit:

In 2005 schreef Selasi voor een internetmagazine het essay 'Bye Bye Barbar'. Hierin beschrijft ze een Londense bar waarin een groep 'Afropolitans' rondhangt: slimme, kosmopolitisch ingestelde jongeren met wortels in Afrika, meestal via hun ouders. Zijzelf is er uiteraard een van. Een ironiserende maar typerende zin uit het essay: 'Je kunt ons herkennen aan een wonderlijke mix van Londense mode, New Yorks taalgebruik, Afrikaanse morele opvattingen en academische successen.'     Het aanstekelijke van het artikel ligt erin dat het een groep succesvolle, coole Afrikanen schetst. Net als Selasi zelf lijken ze de belichaming van een nieuw zelfbewustzijn. Het zijn mensen die een nieuw Afrikaans verhaal vertellen dat nu eens niet over honger, armoede en oorlog gaat. ...     'Succesrijke Afrikanen zijn geen nieuw verschijnsel, kijk maar naar de generatie van mijn ouders.

Belachelijk. Er is, verhoudingsgewijs, één succesvolle Afrikaan, en dé Afrikaan is een succes. Cultuur-arrogantie van een ongelofelijke soort. Gevolgd door:

Dat ons succes wordt ópgemerkt, is nieuw. Ik zou willen dat er niet zo veel weerstand was tegen het Afrikaanse mensenrecht op complexiteit. Veel westerlingen willen lezen over Afrikaanse armoede en ellende óf over slimme, goedgeklede, coole Afrikanen.

Oftewel: dat Afrika armoedig is, is de schuld van de blanken die Afrika als armoedig zien.
    En als dat succes er vandaag  misschien nog niet helemaal zo is ...

'Het is prachtig dat ik word gezien als brenger van goed nieuws, maar natuurlijk vertegenwoordig ik maar één aspect van een breed spectrum aan ervaringen. En voor je het weet, is het beeld van de succesrijke, goedgeklede Afrikaan een gigantisch cliché.'

... dan is dat morgen zeker het geval. Volgens de Afrikaanse cultuurdraagster.
    Maar wat vrijwel zeker het geval is, is dat als er inderdaad een aanzienlijke groep van dit soort mensen ontstaat, je vermoedelijk nog veel wanstaltiger verschijnselen ziet als bij rijke Arabieren van het Saoedisch-Arabische soort: te weerzinwekkend om met een pook aan te vatten.
    Oh, en deze waren we nog even vergeten, maar vormt een natuurlijk element van het syndroom:

Wie de roman leest, herkent elementen uit Selasi's levensverhaal. Ghana ga weg vertelt over het gezin Sai, waarvan de ouders op jeugdige leeftijd van West-Afrika naar de Verenigde Staten emigreren. Vader Kweku werkt zich in Boston op tot een getalenteerd chirurg, maar wordt om racistische redenen ontslagen.

Maar natuurlijk. Als niet alle Haïtianen en Afrikanen vanwege racisme ontslagen zouden zijn, zouden ze zowel in Haïti als het hele Afrikaanse continent in een paradijs leven ...

Hier nog een voorbeeld van de successen van de nieuwe Afropolieten - let niet op de kop, dat is een vorm van liegen-om-een-hoekje, vermoedelijk afkomstig van het ANP want de Volkskrant had precies dezelfde (met een deels gecensureerde tekst) (Telegraaf.nl, 19-05-2013, ANP, ):

Antilliaanse mannen het meest vermoord Als in Nederland iemand wordt vermoord, gaat het relatief vaak om een Antilliaanse man. Tussen 1997 en 2011 zijn 113 mannen uit de Antillen door geweld om het leven gekomen, omgerekend 13,2 op elke 100.000. Dat is meer dan twee keer zo veel als bij Surinamers, Turken en Marokkanen en bijna 15 keer zo veel als onder autochtonen. Dat blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek.

Voor we verder lezen dus eerst maar de correctie, verstopt verderop in het artikel:

Vooral tegen elkaar gebruiken de Curaçaose jongens veel geweld.

Wat iedereen die het nieuws in Nederland volgt allang wist. De kop had dus moeten luiden:

Antilliaanse mannen moorden het meest

En als je de overige genoemde groepen erbij neemt (waarvoor hetzelfde geldt: men vermoordt grotendeels elkaar):

Creolen en moslims moorden het meest

Waarbij het hier natuurlijk gaat om de creolen. Waarover het ook in het artikel gaat:

DDe [typo in origineel, red.] bron voor het hoge aantal moorden ligt op Curaçao. Daar groeien jongens op in een ghettocultuur, zegt Frank Bovenkerk, emeritus hoogleraar criminologie aan de Universiteit Utrecht. „De jongens leven in buurten met extreem hoge werkloosheid, lage inkomens en veel drugsverslaving. Er zijn veel gezinnen die van de drugsverkoop leven. De vaders gaan van de ene vrouw naar de andere en zijn geen rolmodel voor hun zonen. Kinderen maken vaak hun school niet af. Ze brengen de dag door op straat en vormen daar jeugdgroepen.”

Net als in de rest van de wereld waar creolen een substantiële groep vormen en er beschaving in de buurt is om mee te vergelijken - want een flink deel van de extremiteit van het gedrag zit natuurlijk in de culturele nederlaag .

Als de jongens naar Nederland gaan, nemen ze hun leven op Curaçao met zich mee. Ze hebben geen opleiding, geen baan en geen perspectief. Bovendien komen ze hun oude vrienden weer tegen in Nederland. Bovenkerk: „Families denken dat de jongens hier meer kans hebben om af te kicken. Maar hun kansen om zich in Nederland in de criminaliteit te ontplooien, zijn groter. De welvaart ligt hier namelijk hoger, er is meer te halen.”

Oftewel: het zijn parasieten .

Vooral tegen elkaar gebruiken de Curaçaose jongens veel geweld. Als een jongen van het eiland wordt vermoord, komt de dader vaak ook van Curaçao. Er is een direct verband met drugshandel. Vaak speelt status echter ook een grote rol. „De aanleiding voor een uitbarsting van geweld is voor Nederlanders vaak nietig. Als je iemand bijvoorbeeld te lang aankijkt, hebben ze het gevoel dat je hoger wilt scoren en dat wordt meteen afgestraft”, zegt Bovenkerk.

De beruchte respect-cultuur . Die, naar aanleiding hiervan bedacht, natuurlijk afstamt van de meester-slaaf machtsverhoudingen binnen de creoolse cultuur: je bent óf de meester, óf de slaaf . Dus je móét de meester zijn, anders ben je de slaaf. Dus al iemand je aankijkt op een manier die lijkt op die van de meester, moet je wel ingrijpen, anders ben je slaaf. En in meeste-slaaf verhoudingen kan ingrijpen maar op één manier plaatsvinden: geweld. Dodelijk geweld, want meester-slaaf verhoudingen zijn permanent .
    Hoe dit op te lossen?

Een oplossing ziet Bovenkerk niet. „Ik heb in Nederland en op Curaçao nog geen aanpak gezien die werkt. Als je de grenzen sluit, tast je de positie van goedwillenden aan, daar ben ik niet voor. Je moet de ghettocultuur doorbreken, maar dat betekent dat je de ghetto's moet opruimen. Dat ligt buiten ons vermogen. Het probleem is dat geen enkele instantie grip heeft op deze jongens, er is geen gemeenschap die sociale controle uitoefent.”

Precies. De oplossing die Bovenkerk niet aanhangt vanwege indoctrinatie is dus de enige oplossing: separatie van culturen. Je kan en mag niet fatsoenlijke mensen blootstellen aan dit soort gedrag.

Een herhaling van een zeer oud liedje (de Volkskrant, 18-05-2013, door Arie Elshout):

Het schurend leiderschap van Michael Bloomberg Eind dit jaar stapt Michael Bloomberg op als burgemeester van de Big Apple. Hij laat een stad achter die er in vrijwel alle opzichten beter voorstaat dan ooit. Wat is het geheim van de mensentemmer van New York? ...    Soms gaat hij te ver in zijn no-nonsenseretoriek, maar normaal waarderen veel New Yorkers het. Een steens des aanstoots is het 'stop and frisk'-beleid, dat inhoudt dat de politie iedereen die zich verdacht gedraagt pro-actief mag aanhouden en fouilleren. Racisme, roepen sommige politici, omdat vooral zwarten en Spaanstaligen worden ondervraagd. Bloomberg: jullie klagen als een 17-jarige wordt aangehouden, maar zwijgen als een 17-jarige wordt doodgeschoten. Volgens hem is de aanpak juist populair in wijken met minderheden, omdat 90 procent van alle moordslachtoffers zwart of Spaanstalig is en het aantal moorden daar aanzienlijk is afgenomen.    ...

Moorden? Dan heb je het meestal over creolen. Of latino's.

Een andere specialiteit van creolen is chantage met het slavernij-verleden. Voor iedereen met enige kennis van die historie zou dat allang als leugen bekend moeten zijn, gezien het feit dat de Europese slavenhandelaars nooit verder in Afrika zijn geweest dan een paar forten aan de kust waar de schepen aanlegden. Maar daar werd altijd stelselmatig over gelogen (de Volkskrant, 18-05-2013, door Marcel van Engelen (1971) is journalist en schrijver, onder meer van Het kasteel van Elmina):

Slavernij | De grijstinten van de mensenhandel Heb het ook over zwarte daders We moeten de slavernijgeschiedenis ontdoen van het clichébeeld: witte daders en zwarte mensen als louter slachtoffers, schrijft Marcel van Engelen. Juist ook in Nederland, dat twee eeuwen lang in het hart van de trans-Atlantische slavenhandel opereerde. Tussentitel: De koning van de Ashanti wilde graag doorgaan Dat de commerciële uitbater van het West-Indisch Huis in Amsterdam de geschiedenis liever verborgen houdt, is misschien nog te begrijpen. Het fraaie herenhuis in het centrum was ooit het hoofdkwartier van de West-Indische Compagnie, het bedrijf dat een eeuw lang zijn Nederlandse alleenrecht op het kopen en verschepen van Afrikaanse slaven overzee beschermde. ...     Nakomelingen van slaven joegen de oplevende publieke belangstelling aan. Wat daarbij hun - bewuste of onbewuste - strategie was: de wrede en dramatische kanten van deze geschiedenis benadrukken. Aanzetten. Soms ook overdrijven. In elk geval niet: relativeren. Toen de drijvende kracht achter het monument, Barryl Biekman, een ronde maakte langs Tweede Kamerleden om steun te krijgen voor haar plan vroegen de geschrokken parlementariërs: had het niet wat minder gekund? Nee, want dan hadden ze waarschijnlijk niet geluisterd. Het was nodig om de aandacht te krijgen.     Maar de strategie kon ook groteske vormen aannemen. De Surinaamse econoom Armand Zunder kwam in 2008 naar buiten met de claim dat Nederland 379 miljard euro compensatie moest betalen aan vooral nakomelingen van Afrikaanse slaven in Suriname. Hij baseerde dat bedrag op berekeningen die nogal wankel waren opgebouwd.     ...     Er speelt nog iets anders. Bij degenen die aandacht vragen voor deze geschiedenis - in Nederland vooral mensen van Surinaamse en Antilliaanse herkomst - proef je weinig behoefte om naar de Afrikaanse zijde te kijken. ...

Omdat het allemaal één grote leugen is:

Wat daaraan vooraf is gegaan, hoe het allemaal is begonnen, hoe de slavenhandel in West-Afrika verliep, blijft almaar schimmig. Er wordt weliswaar geregeld gewezen op 'Afrikaanse collaborateurs' die de slaven hebben verkocht aan de Europeanen, maar hoe die contacten verliepen en wat de rol van Afrikanen zelf was, wordt nooit helemaal duidelijk. Er is veel minder over bekend. Afrikaanse volken die in het binnenland oorlog voerden of uit commercieel gewin mensen roofden, lieten geen archieven of handelscorrespondentie na. De Europeanen die dat wel deden, kwamen tot het einde van de 19de eeuw het binnenland niet in.    ...     Een kleine tweeënhalve eeuw, van 1637 tot 1872, was het kasteel van Elmina in Nederlandse handen en in die tijd groeide het uit tot een van de voornaamste centra van de slavenhandel in West-Afrika. Het kasteel is nu een bezienswaardigheid die bij bezoekers uit de hele wereld hevige emoties losmaakt, niet in de laatste plaats bij Afro-Amerikanen, Jamaicanen of Surinamers op zoek naar hun roots. Het gebouw was een bewaarplaats van hun voorouders die uit het Afrikaanse binnenland werden aangevoerd en als vee werden bewaard in kale stenen holen, alvorens ze naar de Europese schepen werden geleid.     Het kasteel van Elmina was ook het regiecentrum van de Nederlandse slavenhandel die langs de hele West-Afrikaanse kust plaatsvond - vanuit deze plek werd die mensenhandel grotendeels aangestuurd.     Bij de opgeleefde aandacht voor het Nederlandse slavernijverleden begint het verhaal vaak bij de verscheping van de samengepakte en geketende Afrikanen - het gruwelijkste deel van deze trans-Atlantische historie. Verder gaat het vooral over de slavernij in Amerika en het Caribisch gebied, waar de weggevoerde Afrikanen voor 80 procent in suikerrijke gebieden belandden, merendeels om er te werken op de plantages. Het zijn de nakomelingen van de slaven die deze geschiedenis levend houden, en het grootste en meest recente deel ligt daar.     De geschiedenis van slavernij in Amerika en het Caribisch gebied is voor velen zo pijnlijk en heeft zo lang weinig aandacht gekregen, tenminste hier in Nederland, dat eerst en vooral de grote schande ervan wordt belicht - begrijpelijk. Daarbij wordt een overzichtelijke tweedeling gemaakt: mensen van Afrikaanse herkomst zijn eeuwenlang geknecht en vernederd, en mensen van Europese afkomst maakten zich daaraan schuldig.     Ook in de Verenigde Staten wordt de Afrikaanse rol in deze geschiedenis vaak genegeerd, schreef Henry Louis Gates in 2010 in The New York Times. De geromantiseerde geschiedversie die volgens hem sterk leeft: voorouders van zwarte Amerikanen werden uit Afrika weggeroofd door evil white men.     Als je je verdiept in hoe leven en (slaven)handel in en rond het kasteel van Elmina zijn verlopen, ontdek je echter dat de Nederlanders, de Europeanen, tot aan het einde van de 19de eeuw weinig tot niets hadden te vertellen in West-Afrika. Ze verbleven in hun forten en handelsposten aan de kust, met enkele tientallen mannen, of hooguit een paar honderd. Ze kwamen het moeilijk doordringbare en levensbedreigende binnenland niet in. Dat hoefde ook niet, want de (slaven)handel kwam naar hen toe. Afrikanen hadden de slavenhandel volledig in handen tot het moment dat de slaven aan de Europeanen werden overgedragen.     Slavernij en slavenhandel waren al alom aanwezig op het continent voordat de Europese zeevaarders subsaharaans Afrika bereikten. Afrikanen vielen in slavernij door oorlog (gevangenen), door een veroordeling van een lokale leider of door een schuld. Het land gold als gemeenschappelijk bezit; slaven daarentegen waren een vorm van privébezit. Voor West-Afrikaanse volken was het niet vreemd om slaven te ruilen tegen spullen. Zo kon de trans-Atlantische slavenhandel beginnen en grootschalig en langdurig doorgaan. Afrikaans systeem De Amerikaanse afrikanist John Thornton gaat zelfs zo ver de trans-Atlantische slavenhandel door westerlingen 'de uitgroei' van een Afrikaans systeem te noemen. Hij draait het om. Hij bekijkt deze geschiedenis vanuit Afrika, in plaats van vanuit Europa of Amerika. Hij zegt in wezen: neem de Afrikaanse rol in deze trans-Atlantische geschiedenis eens serieus. Pas dan begrijp je hoe deze verstrekkende mensenhandel zich heeft kunnen voltrekken, zonder dat de Europeanen de mankracht en de militaire middelen hadden om Afrikaanse leiders en koopmannen hun wil op te leggen.     Historici in Ghana zeggen min of meer hetzelfde: de trans-Atlantische slavenhandel is niet los te zien van het inheemse, Afrikaanse systeem van slavernij. Ze waren met elkaar vervlochten. Toen vanuit Europa de trans-Atlantische slavenhandel werd beëindigd (formeel aan het begin van de 19de eeuw; in werkelijkheid staken slavenschepen zeker tot 1866 de oceaan over) bleef het inheemse systeem bestaan. Tot 1900 bestonden in het binnenland van de Goudkust nog markten waar mensen als vee werden verhandeld.     Uit oude ooggetuigenverslagen blijkt nog iets sterkers: de voornaamste leveranciers van slaven vanuit het achterland van de Goudkust, de Ashanti, waren verbolgen dat de Europeanen aan het begin van de 19de eeuw wilden stoppen met de slavenhandel. De koning van de Ashanti wilde graag doorgaan. Het was lucratieve business. En waar moest hij anders heen met zijn oorlogsgevangenen en de mannen en vrouwen die in het noorden werden geroofd en die hij als centrale macht ontving? Ashanti-koning Osei Bonsu vroeg zich in 1820 tegenover de Britse gezant Joseph Dupuis ook af: waarom vinden de Britten de handel in mensen opeens slecht terwijl ze die eerst goed vonden?

Heel veel woorden om een simpele en voor iedereen die het wilde weten allang duidelijk waarheid te onthullen: de slavenmakers waren de Afrikanen. De Europeanen waren slechts een instrument. De handelaars.
    De Europeanen waren de helers. De daders, de criminelen, de slavenmakers, waren de Afrikanen. Allemaal deel van de Afrikaanse machtscultuur: de meester-slaaf cultuur. Tot op de huidige dag in Afrika dominant .

Unicef weet van toeten noch blazen (de Volkskrant, 24-05-2013, van correspondent Jean Mentens):

Slechte leefomstandigheden kinderen Nederlandse Cariben Unicef heeft donderdag een hard rapport gepubliceerd over de leefomstandigheden van kinderen in de Nederlandse Cariben. De VN-organisatie heeft er twee jaar onderzoek gedaan en concludeert dat de toestand op Bonaire, St. Eustatius en Saba niet voldoet aan het internationale verdrag voor de Rechten van het Kind.    ...

Omdat de cultuur van creolen niet voldoet aan het internationale verdrag voor de Rechten van het Kind:

De ruim 5 duizend kinderen op de eilandjes 'leven in een regio die meestal wordt gezien als een vakantieparadijs', schrijft Unicef. 'Toch groeien ze op in ondermaatse omstandigheden. Het gaat over de situatie in het gezin, het onderwijs, de gezondheidszorg, veiligheid, ontspanning, saamhorigheid en financiën.'

En dat doen ze allemaal zelf. verder komt niemand er aan te pas. Nederlanders proberen wel wat te verbeteren, maar zodra ze zich er te luid me bemoeien, worden ze uitgescholden voor "kolonialen" en "makamba's".

Unicef heeft ook de autonome landen Curaçao, St. Maarten en Aruba langs de maatstaf van de Rechten van het Kind gehouden. Alleen Aruba krijgt een goed algemeen rapportcijfer.

Volkomen consistent: Aruba is niet creools, maar voornamelijk indiaans .

In Nederland komt de herdenking van de afschaffing van de slavernij er weer aan, de "dramnegers", term van GeenStijl, slaan weer op hun trommeltjes. Hier is de echte bron van de slavernij (de Volkskrant, 27-06-2013, door Iñaki Oñorbe Genovesi

Kindslaven van Haïti Op Haïti leven zo'n 300 duizend kinderen als 'restaveks', lijfeigenen van rijke families. Enso is er één van. Hij staat als eerste op en gaat als laatste naar bed. In de voorraadkast. Tussentitel: Als Enso iets niet goed doet, krijgt hij klappen. Zo hard, dat de fotograaf hem moet beschermen Enso is 10 jaar. Naar school mag de Haïtiaanse jongen niet. Voor spelen heeft hij geen tijd. Enso moet werken. Heel hard werken. 's Ochtends is hij als eerste op, 's avonds gaat hij als laatste weer slapen.    ...     Enso doet wat het Haïtiaanse gezin waar hij bij inwoont van hem eist. Dat gezin vond Enso toen hij 1 jaar oud was , moederziel alleen in de verpauperde straten van Port-au-Prince. Hij werd opgenomen in het gezin. Op zijn 2de moest Enso aan het werk in het huishouden.     Nu kookt hij, haalt emmers water, doet de was, schrobt de vloer en maakt de bedden op van de zes gezinsleden. Als Enso iets niet goed doet, krijgt hij klappen.     Zo hard, dat fotograaf Vlad Sokhin, maker van deze fotoreeks, zich een keer gedwongen zag zijn camera neer te leggen om de tengere jongen te beschermen. De vrouw des huizes bleek ontevreden over de manier waarop Enso haar bed zojuist had opgemaakt.     Enso is wat ze op Haïti een 'restavek' noemen: een uitgebuite werkkracht. Een kindslaaf. En dat uitgerekend in het Caribische land dat ruim twee eeuwen geleden als eerste kolonie ter wereld de ketenen van de slavernij wist af te werpen.    ...

Haïti wist als eerste de keten van de slavernij af te werpen, en werd vervolgens de meest achterlijke voormalige kolonie. Waar men dus ook meteen de slavernij weer in ere heeft hersteld. De creoolse slavernij. Die waarvan de koloniale westerse vorm een tijdlang heeft afgestamd.

Eindelijk. Gevonden een vertegenwoordiger van de creoolse cultuur die een positie van enig aanzien heeft verworven, zonder dat er ras-gericht cliëntilisme, nepotisme en vriendjespolitiek aan te pas is gekomen (de Volkskrant, 06-07-2013, van verslaggeefster Maud Effting):

'Al jaren financiële chaos in Erasmus MC' Het Erasmus MC verkeert al tweeënhalf jaar in financiële chaos vanwege ernstige computerproblemen. Het grootste ziekenhuis van Nederland (ruim elfduizend werknemers) heeft bij tijden geen idee hoeveel geld er in en uit gaat, hoeveel mensen er werken en wat ze verdienen.     Dat stelt Het Financieele Dagblad op basis van interne documenten. Er is onduidelijkheid over honderden miljoenen euro's, aldus de krant. Zo werden rekeningen niet betaald, werd geld onterecht overgemaakt, kreeg personeel verkeerde salarissen en werkten afdelingen met verkeerde budgetten.    ...     Opvallend is dat bijna de hele toenmalige raad van bestuur voortijdig is vertrokken. Zo stapte bestuursvoorzitter Hans Büller (61) in maart op met een zeer riante vertrekregeling: zijn salaris wordt tot eind 2015 doorbetaald. Vorig jaar verdiende hij 315 duizend euro. Daarna gaat hij tot aan zijn pensioen als hoogleraar door voor 226 duizend euro per jaar. Minister Schippers noemde dit eerder 'te ruimhartig'. Büller, nu met sabbatical, is niet bereikbaar voor commentaar.     Ook bestuurslid Elisa Carter, verantwoordelijk voor zowel informatie als financiën, stapte onverwachts op om 'persoonlijke redenen'. Ze raakte al eerder in de problemen als toezichthouder van woningstichting Servatius in Limburg. Die is nog steeds bezig haar en andere toezichthouders aansprakelijk stellen voor een verlies van 60 miljoen euro vanwege een mislukt megabouwproject.     Carter had een opvallende carrière. Ze begon als dakloze illegaal in Nederland en klom op tot eerste zwarte vrouwelijke manager, in 2005. Ze is onbereikbaar. Volgens een woordvoerster van het Erasmus MC is ze 'van de radar verdwenen' en zou ze in het buitenland zitten.    ...

Zonder verder commentaar.
    Maar hiermee werden we ook herinnert aan de manier waarop creolen tot nu toe aan hun topfuncties kwamen: ras-gericht cliëntilisme, nepotisme en vriendjespolitiek. In geen van deze gevallen was prestatie ook maar het geringste punt van overweging, want al deze functies waren in de politiek. Weliswaar meestal vergeven door blanke politieke bestuurders, maar vrijwel zonder uitzondering dus gebaseerd op één enkel idee: de creoolse achterban wil zichtbaarheid in het bestuur. Met voorbijgaan van ieder argument van kwaliteit en presteren. En de blanke bestuurder voelt zich gedwongen met dit racisme mee te gaan. De resultaten daarvan zijn verzameld hier .

Een van de talloze zaken die gewoonlijk aan de slavernij en de discriminatie en de blanken worden toegeschreven (de Volkskrant, 02-07-2013, door Kees Broere, correspondent in Nairobi):

De katholieke kerk begrijpt de Keniaan niet Tussentitel: Overspel is hier zowel bij de mannen als de vrouwen een gegeven Liefde zonder spijt. Onder die slogan heeft Trust, het Keniaanse condoommerk, een vertrouwde plek weten te veroveren aan de kassa's van supermarkten. ...     In een land waar naar schatting minstens 5 procent van de bevolking is besmet met hiv/aids kan het gebruik van condooms niet genoeg worden aangemoedigd. ...     De vorige paus, Benedictus, mag dan ooit in zijn celibataire wijsheid hebben laten doorschemeren dat in sommige 'medische' situaties condoomgebruik binnen een vaste relatie geoorloofd 'kan zijn', de leiding van de katholieke kerk in Kenia is daar nog altijd mordicus tegen. Ziek of gezond, een condoom is voor de clerus een symbool van onzedigheid.     Tot verdriet van even geloofsgetrouwe als overspelige Keniaanse katholieken, zo'n twaalf miljoen in getal. Overspelig ja, want ook dat is een maatschappelijk gegeven. Bij mannen zowel als bij vrouwen. ...

De overspelige huwelijksmoraal komt regelrecht van het thuiscontinent, en lijkt bijna wel in de genen te zitten.

Afrika is een homohaat-continent. In de diaspora is het nauwelijks minder (de Volkskrant, 05-08-2013, van verslaggever Jaap Stam):

'In Zuidoost is tolerantie, tot het dichtbij komt' Amsterdam-Zuidoost geldt niet als uitgesproken homovriendelijk. Het stadsdeel nam daarom voor het eerst deel aan de botenparade.

Als het al überhaupt in de Volkskrant staat, hoewel ingekleed in eufemismen, dan weet je al hoe laat het is: homohaat is alom:

Een paar jaar geleden was het nog in opspraak door healings in migrantenkerken, waar homoseksuelen en hiv-patiënten door gebeden werden 'genezen'. Hiv-patiënten riepen de hulp van hogere machten aan in plaats van medicijnen te slikken.     Eddy Meyer, fractievoorzitter van de VVD in Zuidoost: 'Er is een grote mate van tolerantie, maar als het te dichtbij komt, wordt het een ander verhaal. In Surinaamse en Afrikaanse kringen moeten jongeren soms een genezingsritueel ondergaan. Voor zover bekend, onttrekken hiv-patiënten zich niet meer aan medische zorg.'     Sleutelfiguren, jongerenwerkers en leraren worden in Zuidoost getraind om seksuele geaardheid bespreekbaar te maken. Voorlichtingsprogramma's op scholen moeten jongeren weerbaar maken en het machismo de kop indrukken.

Vertaling van dat laatste: men probeert de negertjes op te voeden.

Eindelijk boven water: de officiële cijfers omtrent criminaliteit in Amerika. De cijfers zijn afkomstig van de FBI, en gepubliceerd op een website gevonden naar aanleiding van de "Trayvon Martin"- zaak, waarin een zwarte, Trayvon Martin de dood vond na een gevecht met een blanke buurtwacht, George Zimmerman (sadhillnews.com., 03-04-2012, opgeslagen 14-08-2013, ):

‘Racial Murder’ Chart Courtesy The FBI: ‘Crackers’ Are Losing The Homicide Competition On 04.3.12, in Censorship, Government, Immigration, New World Order, Racism, Regime, by Sad Hill …and by ‘Crackers‘ I mean anyone that’s not black. Since George Zimmerman – a Hispanic – is [now] a ‘Cracker’ (racial slur for ‘whites’), then technically Obama the half-black, half-white, half-muslim president is also a ‘Cracker.’     Wrong. He’s ‘America’s first black president.’ Oh…     Whatever. Most of us could care less who’s black, who’s white, etc. But not our race-baiting president, nor our ‘post-racial’ government. The US Census Bureau, and just about every other federal organization must know our ethnicity so they can use Microsoft Excel® to produce ‘race-based‘ homicide charts such as this one (see below), courtesy of the FBI.     Before you read it, consider this. ‘Black’ people account for 12.6% (2010 Census) of America’s population.    ...

Dus op 12,6 procent van de bevolking plegen ze ongeveer evenveel moorden als de rest. Ruwweg ongeveer 6,5 keer zo moorddadig al de rest van de bevolking dus.
    Lust u nog peultjes. Of zoals dominee Jesse Jackson, zelf zwart, zei: "Als ik voetstappen achter me hoor, achterom kijk, en zie dat het een blanke is, ben ik opgelucht".

En hier zijn de cijfers uit New York (de Volkskrant, 13-08-2013, van verslaggeefster Clara van der Wiel):

Aanpak misdaad New York is discriminatie De politie van New York schendt de rechten van zwarten en latino's, oordeelde een rechter maandag. ...    In New York worden velen staande gehouden en gefouilleerd; vorig jaar 515 duizend mensen. Controversiëler, 51 procent van hen was zwart en 33 procent latino. Deze groepen vormen respectievelijk 25 en 28 procent van de bevolking. ...

Maar die laatste cijfers gaat het  natuurlijk niet om. het gaat niet om hoeveel zwarten en latino's er zijn op de gehele bevolking, maar op de criminele bevolking. En die cijfers liggen in de buurt van de 80 procent. Dus de politie is juist heel terughoudend met het aanhouden van zwarten en latino's. Maar dat soort feiten zijn natuurlijk niet besteedt aan de racisten van de politieke-correctheid: die hardnekkig vasthouden aan hun racistische wereldbeeld.
    Wat verderop in het artikel staan die cijfers:

De New York Police Department (NYPD) staat bekend om zijn succesvolle aanpak van de misdaad. De strategie stamt uit de jaren negentig en werd vanaf 2002 voortgezet door burgemeester Bloomberg. Het aantal personen dat staande werd gehouden is onder zijn bewind gestegen van 115 duizend in 2002 tot 685 duizend in 2011. In dezelfde periode daalde de misdaad met 33 procent. In 2012 telde The Bronx 36 procent minder moorden.    ...     Bloomberg zei onlangs dat de politie statistisch gezien juist te veel blanken aanhoudt. Het beleid is niet racistisch, zegt Bloomberg, maar gebaseerd op cijfers. Hoewel de donkere jongemannen inderdaad vaak worden aangehouden, is hun aandeel in de misdaad ook buitenproportioneel. Zwarten zijn verantwoordelijk voor 80 procent van alle schietpartijen, bijna 70 procent van alle roofovervallen en 66 procent van alle geweldsmisdaden. Ter vergelijking: blanken, die 35 procent van de stadsbevolking uitmaken, zijn betrokken bij 1 procent van de schietpartijen en 5 procent van alle geweldsmisdaden. Misdaad moet bestreden worden waar ze wordt gepleegd, vindt Bloomberg. Als uit de cijfers blijkt dat 90 procent van de misdaadverdachten zwart of latino is, moet dat percentage terugkomen in de aanhoudingen.    ...     Scheindlins vonnis is volgens politicologe Heather MacDonald van het libertaire Manhattan Institute 'rampzalig'. Zij vreest vergelijkbare rechtszaken in andere steden. 'Waar criminaliteit effectief wordt aangepakt, zie je gegevens als in New York. De politie kan haar werk niet doen zonder cijfers te produceren waarin zwarten en latino's oververtegenwoordigd zijn.' Dat het gros van de aangehoudenen onschuldig blijkt te zijn? We weten niet hoe vaak door een aanhouding erger is voorkomen.' Volgens de NYPD zijn er 7.383 levens gered sinds 2002.

Ach ja, moet die rechter gedacht hebben, laat die zwarten elkaar maar doodschieten ...

De andere kant van de medaille (de Volkskrant, 24-08-2013, van correspondent Diederik van Hoogstraten):

Reportage | De opmars van e-book en e-krant Amazon: bedreiging of juist zegen voor boek en krant   Gelezen wordt er volop in de VS, alleen niet meer van papier. Hoe bang moet je zijn voor amazon.com? Tussentitels: Verandert ons lees- en koopgedrag? Ja. is het boek bijna dood? Nee. - Lacey Dunham - Marketingmanager bij boekhandel Politics & Prose 'Weet je, de voorspellingen zijn altijd rampzalig', zegt Lacey Dunham, een bebrilde jonge vrouw die zichzelf omschrijft als een 'extreme boeken-nerd'. Het is alsof mensen wíllen geloven dat de boekenbranche ten onder zal gaan, verzucht ze. 'Verandert ons lees- en koopgedrag? Ja. Is het boek bijna dood? Nee.'     Dunham werkt als marketingmanager bij Politics & Prose, een bloeiende, onafhankelijke boekwinkel in Washington. ...

En het artikel bevatte een illustratie:

Eerst nog even een feit: de verhouding creolen-blanken in de stad Washington is ongeveer één-op-één. En ga nu tellen in de boekwinkel (wilt u het zelf doen, download de illustratie): de verhouding is één-op-tien.  Doei doei... creooltjes.

Een paar dagen later, nog belangwekkender cijfers. Dit naar aanleiding van de herdenking van de beroemdste speech van Martin Luther King, strijdend tegen de rassendiscriminatie in het Amerika van destijds (de Volkskrant, 29-08-2013, van correspondent Arie Elshout):

Obama: 'Mars is nog niet voorbij' Vijftig jaar geleden trokken honderdduizenden naar Washington om rassengelijkheid te eisen. Veel is verbeterd, zei president Obama bij de herdenking, 'maar er ligt nog veel onvoltooid werk' Tussentitel: We moeten zeer trots zijn op wat we hebben bereikt - Colin Powell - eerste zwarte minister van Buitenlandse Zaken VS 'Amerika veranderde voor jou en voor mij.' Dat zei president Obama woensdag bij de vijftigste verjaardag van de Mars naar Washington, waarbij honderdduizenden zwarten en blanken onder leiding van dominee Martin Luther King naar de Amerikaanse hoofdstad trokken om gelijkheid voor alle rassen te eisen. De verandering kwam 'omdat zij marcheerden', aldus de president. Maar volgens hem is er nog steeds ongelijkheid. Hij riep de Amerikanen op Kings werk te voltooien. De mars is nog niet voorbij.   ...

Een grove vervorming van de werkelijkheid. Wat er bereikt is, is dat de formele rassenongelijkheid is opgeheven, en dat het al enkel tientallen jaren zo is dat zwarten worden bevoordeeld. Hier is het resultaat:

Een aantal aspecten waarop zwarten slechter scoren dan blanken, en dusdanig verdeeld, van genetisch (suikerziekte) tot gedrag dat je gerust kan stellen dat dit waarschijnlijk overal zal gelden.
    Met, nog belangrijker, ook een bewijs dat dit weinig tot niets te maken heeft met de periode van rassendiscriminatie:

Want als het aan die periode van rassendiscriminatie zou liggen, zou de trap in deze grafiek precies de andere kant op lopen (hoe ouder, hoe meer onderdrukt, hoe werklozer). Wat je in die grafiek ziet is dat zwarten inherent onaangepast zijn aan de westerse, ontwikkelde maatschappij, en dat ze vele tientallen jaren in hun leven nodig hebben om zich eraan aan te passen, zodat ze het normale doen: werken.
    Met ook in de tekst nog wat voorbeelden van het achterstandige gedrag:

Er is nog veel economische en sociale ongelijkheid, niet alleen voor zwarten maar ook voor andere bevolkingsgroepen. De lonen voor de middenklasse stagneren, de sociale mobiliteit is steeds moeilijker geworden en vuurwapengeweld teistert de binnensteden.

En dat laatste geldt misschien nog voor één andere achterstandsgroep, de latino's, maar dan heb je het meeste wel gehad. Er zijn veel te veel schietnegers.
    waarvan ook de basale oorzaak nog wordt genoemd:

Een groeiend probleem is het uiteenvallen van het zwarte gezin. 73 procent van alle zwarte kinderen groeit op zonder vaders die getrouwd zijn met hun moeder

Meer daarover elders .
    Maar dat is natuurlijk allemaal de schuld van de blanken:

Ook scoren zwarte mannen disproportioneel hoog in de misdaadstatistieken. Daarom lopen ze ook een grotere kans door de politie te worden aangehouden op straat, wat pijnlijk en vernederend is voor onschuldige zwarten. Zij hebben het gevoel dat ze vooral op hun uiterlijk worden beoordeeld. Er was een zwarte man die daarom maar Vivaldi begon te fluiten zodra hij de politie zag aankomen, maar dat helpt niet altijd.

Oftewel: zij mogen wel overdadig schieten, maar ze mogen er niet overdadig voor worden opgepakt. En die ontkenning loopt tot in alle creoolse kringen:

Volgens de zwarte schrijfster Michelle Alexander staan er vandaag meer volwassen Afro-Amerikaanse mannen onder justitieel toezicht dan dat er in 1850 mannelijke slaven waren. Obama stipte dat even aan in zijn speech toen hij het had over overvolle gevangenissen. En hoewel hij het probleem van de ongelijkheid betrok op alle bevolkingsgroepen blijkt uit zulke cijfers dat Kings droom voor de zwarte gemeenschap nog niet helemaal is uitgekomen.

Oftewel: ze zitten nog steeds in de fase van de hardnekkige en universele ontkenning. De ontkenning van hun eigen ingebakken achterstand. En tot ze dit erkennen, zal er niets aan kunnen gebeuren. Weet iedere psycholoog.

En weer wat plundering (de Volkskrant, 21-10-2013, ANP):

Militairen plunderden winkelcentrum Op beelden van bewakingscamera's in het winkelcentrum Westgate in Nairobi is te zien hoe militairen vorige maand winkels plunderden terwijl de aanval op het winkelcentrum nog gaande was. Winkeliers hadden na de aanval geklaagd over plunderingen. De autoriteiten hebben nog niet gereageerd.

Ach, het ligt allemaal aan de armoede ... Of was dat misschien andersom?

Hier uiteindelijk dan toch het meest heikele onderwerp aangaande creolen. Wat alleen maar kan omdat het uit de meest betrouwbare soort bron komt: de Afrika-liefhebbende Volkskrant, van één van haar meest Afrika-liefhebbende correspondenten (de Volkskrant, 05-11-2013, door Wim Bossema):

Via je voorouder de Afrikaanse markt op Ooit haalden Britse kolonialen Indiërs naar Afrika om spoorwegen aan te leggen. Nu kunnen zij hun nakomelingen helpen om er een bedrijf te beginnen. ... De Chinese expansie in Afrika is veel spectaculairder, maar in de schaduw daarvan rukken de Indiërs op. Ze hebben een voordeel: in grote delen van Afrika wonen al generaties lang Indische migranten. Hun voorouders waren door het Britse koloniale bestuur in de 19de eeuw naar Afrika gehaald om spoorwegen aan te leggen.    ...

Waarom was de import van vreemde arbeidskrachten nodig voor de Britten in de 19de eeuw? Terwijl er een overdaad aan beschikbare mankracht is? Antwoord: Volgt zo meteen.
    Waarom haalde de Nederlanders in Suriname in de 19de eeuw Indische en Javaanse arbeidskrachten op loonbasis naar Suriname, ondanks de aanwezigheid van een overdaad aan creoolse arbeidskrachten? Antwoord: Idem.
    Waarom halen de Chinese investeerders in Afrika in de jaren 2000 Chinese arbeiders naar Afrika ...

In landen als Angola groeit de weerzin onder de bevolking tegen de duizenden Chinese arbeiders: zij leven afgezonderd in kampen en spreken uitsluitend Chinees.

... ondanks de aanwezigheid van een overdaad aan creoolse arbeidskrachten?
    Overigens: de creolen van Suriname geven openlijk toe dat het "niet willen werken" een kenmerk van ze is: ze duiden de hindoestanen in Suriname aan met "koelies"- omdat die wel willen werken.
    Het enig mogelijke antwoord dat van toepassing is op zowel vraag 1, 2 als 3: "Omdat de overdaad aan creoolse arbeidskrachten niet wil werken". En dat heeft een etnische en genetische component .

En hier van een andere liefhebber van het continent (de Volkskrant, 09-11-2013, boekrecensie door Nell Westerlaken):

Lieve Joris Met compassie beschrijft Lieve Joris de lotgevallen van Afrikanen in China en Chinezen in Afrika. Zo maar een paar vooroordelen over en weer: Chinezen zijn gewetenloze woekeraars, Afrikanen zijn luie klerelijers. ...

Laat dat 'voor' uit 'vooroordeel' dus maar weg.

Een voorbeeld eerder gepubliceerd in Westerse organisatie, globaal (de Volkskrant, 30-09-2006, door Linda Polman):

Jonge avonturiers moeten thuis Afrika opbouwen Zolang Europa de illusie levend houdt dat bootmigranten hier een toekomst hebben, zal Afrika zijn jonge mannen blijven verliezen, meent Linda Polman. Tussentitel: Afrika barst van de mooie kansen op winst, die blijven alle onbenut ...   Hoe vaak ben ik niet tegen de muur van ongeloof in de toekomst in Afrika opgelopen? Had ik bijvoorbeeld een muurtje dat hoger moest. Sprak ik met de buurtmetselaar af dat ik hem 30.000 leones (10 euro) zou betalen als de klus af zou zijn. Ik gaf hem 10.000 leones om cement te kopen en zag hem nooit meer terug. In zijn Afrikaanse redenering had hij 10.000 leones gescoord, terwijl ik het niet anders kan zien dan dat hij 20.000 leones verloor en bovendien de kans had verspeeld op vervolgklussen.     De metselaar is typerend voor Afrikaanse vaklieden. ...

Want wie werkt, is een slaaf.

Gevolgd door een bijna letterlijke beschrijving van het proces van de culturele nederlaag (de Volkskrant, 09-11-2013, boekrecensie door Marjolijn van Heemstra):

Fictie | Milde toon in Arions confronterende gedichten Frank Martinus Arion De poëzie van Frank Martinus Arion ontleent zijn spanning aan het conflict tussen wit en zwart, macht en machteloosheid. Toch is het minder het engagement dan de muzikaliteit die ontroert in zijn verzameld werk. 'De wereld kun je niet veranderen', zegt de Antilliaanse schrijver Frank Martinus Arion (76) in de documentaire die regisseuse Cindy Kerseborn onlangs over hem heeft gemaakt. Je kunt alleen proberen ermee 'in tred' te lopen, als een paard 'met vier benen in harmonie'.    ...     Geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars; Arion beschrijft de andere kant van het verhaal. In zijn poëzie zijn het vaak de machtelozen die de hoofdrol spelen: mijnwerkers in Zuid-Afrika, opgejaagde stammen. ...

Tja, dat is het gevolg als je niet wilt werken en, daar nog eens bovenop: niet wilt samenwerken. Dan wordt je door de natuur en haar evolutie ingehaald, op het moment dat die culturen creëren die daar wel toe geneigd zijn. En daarna is het leven niets dan pijn, omdat je voortdurend met deze werkelijkheid geconfronteerd wordt:

Zijn Jezus is zwart, zijn god is een vrouw en de Europeanen zijn mensen die je eeuwenlang uitnodigen voor een feest, 'maar als je er bent hebben ze/ met elkaar zo'n heibel/ dat de bommen links en rechts in hun versierde/ kerken gaten slaan' en dan blijkt het ook nog een 'Amerikaanse fuif waarbij iedereen zijn eigen eten en drinken meeneemt'.     Haarfijn schetst hij hoe het koloniale systeem generaties lang doorwerkt. Dat begint al bij de taal waarin hij schrijft; het Nederlands, waar hij niet zonder kan maar dat hem kwetst, omdat het een geleende taal is die op zijn lippen verschrompelt. Negers hebben geen taal, schrijft hij. Zij lenen in het land van hun inwoning enkele voor de hand liggende woorden.

Een situatie die verergerd wordt door de manier waarop de politike-correcte medemens meeleeft:

Er is veel onrecht in Arions poëzie, maar kwaad wordt hij nergens. Zijn toon is mild en als de woede even opduikt, slaat die al snel om in droefenis. Nog droeviger buig ik mij en soepel/ Over de rand van mijn nikkelhard verdriet.

Met dat verdriet kan je meeleven, maar dat koppelen aan 'onrecht', is keiharde onrecht. Het slachtoffer heeft zijn zijn culturele ondergang aangedragen. Niet echt uit vrije wil, maar uit onmacht. Maar daar houdt de natuur geen rekening mee. En de mens die dat 'onrecht' gaat noemen, doet slechts één ding: hij verlengt het lijden. het is als het langzame en zeer pijnlijke aftrekken van de pleister. Het enige dat hier helpt, is er niet bij stil staan, en keihard werken om de aansluiting te vinden. Precies het omgekeerde vindt plaats.
     Nog wat citaten:

Door die droefenis heen snijdt de ironie, bijvoorbeeld als hij schrijft over de Hollanders en hun goede bedoelingen. Eens in een bar in Amsterdam zei iemand heel teder/ die behoefte had heel goed te zijn voor een naaste/ want hier in Europa blijven ze maar hangen aan Christus/ al geloven ze nergens meer in - ga weg uit deze taal.     Arion doet het tegenovergestelde van wat de man hem adviseert; hij hangt aan de taal, hij buigt en vormt haar in een poging los te komen uit de wurggreep van de geschiedenis die van hem een verliezer maakt. Hier sta ik dan weer te gebaren/ met horten en stoten... sta ik dan weer de weg te wijzen/ hoe van neger mens te worden.

En duidelijker kan het niet, dan met deze laatste woorden: 'van neger mens worden'. Op dit eigenste ogenblik hebben de creolen in Nederland, gesteund  door de hele politiek-correcte meute, een strijd tegen Zwarte Piet achter de rug. Het voorbeeld van 'van mens, neger worden'. Ook heeft de politieke-correctheid totaal geen clou van de werking van de sociologie:

Maar het is de steeds terugkerende thematiek van wit versus zwart, macht versus machteloos die de bundel zo confronterend maakt. In zijn beste gedichten laat Arion zien hoe de mens tot in zijn vezels is doordrongen van machtsverhoudingen en politiek.     Dat stemt tot nadenken en in een tijd waarin de meerderheid in Nederland Zwarte Piet afdoet als a-politieke kindervriend zou ik willen zeggen: lees Arion.

De meerderheid van Nederland wil van kleur geen issue maken. En de politiek-correcte mens kiest ervoor om van mensen negers te maken. En de negers kiezen voor de strijd tegen de blanken omdat ze geld en voorrechten van ze willen. De Caribische landen willen 30 miljard. Ze willen niet werken.
    De pijn zou door dat geld alleen maar groter worden.

En nog wat plundering (de Volkskrant, 13-11-2013, door Just Fontein ):

Jim Taihuttu: 'We gaan naar een dictatuur van de domme kiezer' Nieuwsbreak Het aantal laaggeletterden onder 45-plussers stijgt onrustbarend, het kabinet stelt strengere eisen aan de bijstandsuitkering, plunderaars terroriseren de Filipijnen. Regisseur en dj Jim Taihuttu volgde vandaag voor ons het nieuws. ... Bepaalde delen van de Filipijnen zijn te gevaarlijk voor hulpverleners. Plunderende groepen terroriseren het getroffen gebied. Schrikt u hier van? 'Het is heel erg, maar niet schokkend. Er zijn nou eenmaal groepen mensen die - als ze de kans krijgen - zulke dingen doen. Je weet alleen niet of ze handelen uit wanhoop of uit intrinsieke slechtheid. Mensen doen rare dingen als ze 4, 5 dagen niet eten. En mensen die zich moedwillig over de rug van anderen verrijken komen overal voor. Toen er 20 jaar geleden een vliegtuig neerstortte in de Bijlmer werden er verderop in een winkelcentrum ook winkels geplunderd. Dat heeft me ook altijd verbaasd.'    ...

Die mensen op de Filippijnen hebben gewoon geen water en voedsel, en proberen in leven te blijven. Die mensen in de Bijlmer zagen gewoon een kans schoon door een vermoed gebrek aan toezicht. Die eerste mensen zijn Aziaten. Die tweede mensen zijn creolen.

En het ligt niet aan het land van verblijf (de Volkskrant, 20-11-2013, van correspondent Kees Broere):

Moordende en plunderende rebellen storten land in chaos VN-secretaris vreest 'onbeheersbaar sektarisch geweld' en doet dringende oproep voor uitbreiding vredesmacht in Centraal-Afrikaanse Republiek. Er moeten snel meer militairen komen voor een vredesmissie in de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR). Dat stelt VN secretaris-generaal Ban Ki-moon. Volgens hem dreigt het land, waar rebellen in maart de macht hebben gegrepen, ten prooi te vallen aan 'onbeheersbaar sektarisch geweld'. Dat kan voor de gehele regio grote gevolgen hebben.     Op dit moment is in CAR een regionale vredesmacht van circa 2.500 soldaten gelegerd. Deze kan echter niets uitrichten tegen plunderende en moordende rebellen die het straatarme land tot anarchie hebben gebracht.    ...

In de diaspora plunderen ze voornamelijk met vreedzame middelen, maar ook dus met uitbarstingen van geweld.

Weer een bericht uit Brazilië (de Volkskrant, 21-01-2014, van correspondente Marjolein van de Water):

Ongewenst? Dan komen we massaal In de aanloop naar het WK voetbal in Brazilië vormen ze de vrees van de autoriteiten. De rolezinhos, de Zuid-Amerikaanse variant op de flashmob. Met een politieke lading. Tussentitel: Dit laat zien hoe bang de elite is voor de armen - Yanderson Dios - Activist tijdens een rolezinho ...    Brazilië is in de ban van de rolezinho, letterlijk 'ommetje' of 'uitstapje'. Het werkt simpel: Iemand maakt een openbaar evenement aan op Facebook en nodigt zoveel mogelijk anderen uit voor een bezoek aan een winkelcentrum. Om te flirten, te zoenen en te kletsen, om de omhooggaande roltrap af te rennen, om met de knopjes in de liften te spelen, of gewoon om rond te hangen. Kortom, dat wat pubers wereldwijd doen in winkelcentra.     Begin december bracht de eerste en tot nu toe grootste rolezinho zevenduizend deelnemers op de been in een winkelcentrum in São Paulo, met paniek en grote chaos tot gevolg. Een week later volgde een tweede, en sindsdien zijn er ieder weekend dergelijke flashmobs in São Paulo. Er komen voornamelijk jongeren uit de arme buitenwijken op af. Niet de allerarmsten maar de 'nieuwe middenklasse'.     Meer dan de helft van de jongeren tussen de 18 en 30 jaar valt binnen deze zogeheten 'C-klasse', die de afgelopen tien jaar in snel tempo is gegroeid. Zij verdienen maximaal 325 euro per maand, bijna tweemaal het minimumloon. De nieuwe middenklasse wil ook Nikes kopen, of een hippe zonnebril, maar voelt zich niet welkom in de luxueuze winkelcentra. De traditionele elite kijkt hen met de nek aan en regelmatig verbieden privébeveiligers jongeren de toegang. Het zijn deze jongvolwassenen en hun broertjes en zusjes die deelnemen aan de rolezinhos.     Verschillende winkelcentra lieten de rolezinhos verbieden door een rechter. Personen die zich toch schuldig maken aan deelname, riskeren een boete van ruim 3.000 euro. In São Paulo zijn jongeren die eruit zien als 'Funkeiros', een subcultuur uit de sloppenwijken, preventief verwijderd. Ook een aantal schoonmakers en ander personeel met een donkere huidskleur kreeg per abuis het verzoek het pand te verlaten. Hierdoor ontstond een verhitte discussie over discriminatie.  Activisten en studenten organiseren sinds afgelopen weekend in het hele land rolezinhos om aandacht te vragen voor de 'Braziliaanse apartheid'.    ...

Het wordt maar twee keer bijna terloops vermeld, maar toch staat het er: die sterke maatschappelijke tweedeling is tevens een sterke etnische tweedeling: ook hier zijn de zwarten veel minder succesvol.

Weer eens een bericht over één van de meer opzichtige creoolse specialiteiten (Telegraaf.nl, 24-01-2014, ):

Moeder verliest twee zonen in drie weken tijd Dinyal New gaat momenteel door een hel. In drie weken tijd raakte zij allebei haar zonen kwijt door schietincidenten in de Amerikaanse stad Oakland.

Specialiteit: schietpartijen. En geen vader te bekennen, natuurlijk.
    Overigens: dit bericht is niet te vinden in de PC-media.

Net natuurlijk als het volgende ( CNN.com, 12-03-2014. By Jonathan Guryan and Jens Ludwig ):

Why half of urban kids drop out • Jonathan Guryan, Jens Ludwig: Graduation rates for big urban schools about 50% • Many believe academic learning not feasible when disadvantaged kids reach teen years • They say program of small-group tutoring raised kids' performance considerably • Writers: It worked in Chicago, why not elsewhere? Key is not to give up with teens Editor's note: Jonathan Guryan is associate professor of human development and social policy and faculty fellow in the Institute for Policy Research at Northwestern University. Jens Ludwig is McCormick Foundation Professor at the University of Chicago and director of the University of Chicago Crime Lab. Guryan and Ludwig are also co-directors of the University of Chicago Urban Education Lab. ....

Die kop is natuurlijk hoogst politiek-correct: 'urban kids' is letterlijk vertaald 'stadsjongeren' en figuurlijk vertaald "black kids" of "zwarte jongeren". De autuers zijn blanke professoren, dus die mogen al zeker niet beginnen met expliciete raciale aanduidingen gebruiken: je bent meteen een racist en lid van de Ku Klux Klan
    De eerste zinnen:

The average high school graduation rate in America's biggest urban school districts, which serve large numbers of children from very disadvantaged backgrounds ...

Nog een politiek-correcte term: 'very disadvantaged backgrounds' - vertaald, het even wat wijder nemend: "zwarten en latino achtergrond".
    En na de nodige omslag:

The average high school graduation rate in America's biggest urban school districts ... is only about 50%. In most cities, the figure is even lower for African-American males.

Dus nog steeds een politiek-correcte term: 'African-American males': negers. In Amerika is de cirkel wat dat betreft al een stuk verder - in de toekomst zal deze term waarschijnlijk ook niet meer mogen - "negers" of "negroes" is het al. Terwijl het niet meer betekent dan er staat: "zwarten".
    Dus even afkorten: in Amerika is percentage schoolverlaters onder negers meer dan de helft. Cijfers die vermoedelijk ongeveer hetzelfde zijn in Nederland, maar hier mag dat natuurlijk helemaal niet gezegd worden - hier registreren ze allochtonen, en een flink deel heeft inmiddels ouders geboren in Nederland, en hun kinderen vallen daar niet onder.
    Maar, wordt er veel beweerd: hier in Nederland is het beter omdat er veel aan gedaan wordt. En al aan gedaan is. Ook hierover hebben de Amerikanen cijfers:

Unfortunately, remarkably few strategies have been shown to improve the schooling outcomes of disadvantaged children, particularly once they reach adolescence. This has led many people to conclude that the harmful effects of poverty are already so entrenched by adolescence that improving academic learning for low-income teens is not feasible. Many experts have called for focusing instead on vocational education for these youth or just doubling down on early childhood.     Given all this, some may even question the prospects for success of President Obama's new initiative to help young minority men, My Brother's Keeper.

Maar, net als in Nederland, blijven ze hoopvol:   

We believe it's premature to conclude that by adolescence, it's too late to improve schooling outcomes. Few approaches have addressed one of the central challenges facing so many urban schools: the wide variation in students' academic levels by the time they reach middle and high school. Consider trying to teach math to a classroom of 25 to 30 students when some students are at grade level and some are seven or even 10 years behind. Now imagine the same situation from the students' perspective. Asking kids to sit through material so far beyond their knowledge is a recipe for disengagement and dropout.     What urban school systems need is a "safety net" to catch students who start falling behind and get them back to up to grade level so they can re-engage with regular classroom instruction. This safety net must include academic instruction that is both individualized and intensive.

En het is inmiddels, voor de goede lezers, meteen duidelijk waarom die intensieve instructie nodig: die krijgen ze niet thuis, omdat dat thuis geen vader is. En moeder dus op werk, naar haar schoonmaakbaan of -baantjes.
    En dus blijft het zo, want voor die "intensieve instructie"-variant geldt dit:

Educators have long known that one-on-one or small-group tutoring is the most effective way to teach people anything. But most urban school systems struggle with the costs of having one teacher in a room with 25 (or more) students; how could we ever have a class size of just one or two students per instructor?

Het is ongelofelijk veel te duur.
    En het allerergste is dit: in ieder geval in Nederland wordt ze wijs gemaakt dat het niet in hun cultuur zit - dat het niet aan hen ligt. Met de onmiddellijke suggestie en soms expliciete bewering dat het dus komt door discriminatie. Dat is dus niet een lont in het kruitvat steken, dat is het kruitvat maken én het lont erin steken.

Ook in Londen gaan de schietpartijen gewoon door (de Volkskrant, 08-04-2014, van correspondent Patrick van IJzendoorn

Jong sterven in straten van Londen In de Britse hoofdstad Londen komt de ene na de andere tiener om door geweld van bendes die hun oorlogen openlijk uitvechten. Steeds vaker worden onschuldigen de dupe.

In de koppen staat het er niet bij - mag niet. Maar de tekst maakt snel aan alle onduidelijkheid een einde:

Haar opgestoken kroeshaar is nat van de regen, haar wangen van de tranen. Terwijl het verkeer voorbij raast over de Eastway in Oost-Londen, probeert de 15-jarige Trish om een waxinelichtje aan steken op de plek waar haar vriendin Shereka Fab-Ann Marsh zaterdag is doodgeschoten.

Zwarten.

Het is geen ongebruikelijk tafereel. Om de paar maanden maken politieberichten gewag van weer een dodelijke steek- of schietpartij. Afgelopen december, bijvoorbeeld, werd de 17-jarige Joshua Folkes, bijgenaamd Money J., door een 15-jarig meisje neergestoken bij het huis van een vriend in het Noord-Londense Palmers Green. Drie maanden eerder was het Zuid-Londense Croydon het decor van een steekpartij waar een 17-jarige om het leven kwam en in augustus vond de 16-jarige Ajmol Alom op een soortgelijke wijze de dood in het Oost-Londense Hackney. In totaal hebben sinds 2005 159 tieners de dood gevonden in de straten van de Britse hoofdstad.

Zwarten en een enkele van hun blanke vrienden.
    En allemaal in het kader van:

In Londen hebben de meeste moorden te maken met een vijftigtal bendes .... Wat dat betreft valt Londen beter te vergelijken met Amerikaanse steden

Neger-gangs. Veroorzaakt door:

... Harriet Sergeant, auteur van Among the Hoods, een boek waarin deze keurige dame op empathische wijze verslag doet van haar jarenlange vriendschap met Sunshine, Bulldog, Tuggy Tug en andere leden van een Zuid-Londense jeugdbende.     Sergeant leerde dat veiligheid, ironisch genoeg, de reden is dat jongeren zich bij bendes aansluiten. 'Veel leden komen uit gebroken gezinnen, zonder vader meestal. Een bende vormt dan een plaatsvervangende familie, bescherming. ...'

Vaderloze Troepe (YouTube).

Tegengekomen elders op deze website - aanleiding voor het artikel waren de Olympische Spelen in Londen, en het artikel is bedoeld om "de andere kant" te laten zien (de Volkskrant, 04-08-2012, van correspondent Patrick van IJzendoorn):

Reportage | Een jaar na de rellen in Noord-Londen oogt de wijk bedrijvig, maar is er iets structureel veranderd? In Tottenham is werk een schaars goed Miljoenen zijn er in de wijk gestopt en dat is goed te zien. Maar de diepere oorzaak van de rellen blijft onopgelost: er zijn geen banen. Maandag een jaar geleden begonnen in Tottenham de Londense zomerrellen. Een protestmars van zo'n 120 mensen naar het politiebureau liep toen uit op vier dagen van brandstichtingen, straatgevechten en massale plunderingen. De vlam sloeg over naar andere steden.   ...

Die kop zegt al heel veel: er is sprake van werkschaarste, maar dat is hetzelfde als "capaciteitsloze en kansloze immigranten te veel." Hoe kan je voor zo veel minder-dan-ongschoolden, want niet alleen niets kunnende maar ook nog een zeer foute houding hebbende, nou als normale maatschappij werk maken? Dat kan niet. Dan zou je ze om te beginnen allemaal naar het platteland moeten sturen om te leren wat werken is, en die arrogante stadse hossel-houding afleren .
    Maar de correspondent zwetst rustig door voor het Nederlandse publiek, 1231 woorden lang. De term "zwart" valt als 822ste - en dat dan nog in de zin van "benadeelden":

Een gebrek aan werk, daarentegen, is een van de oorzaken die naar voren kwamen in een onderzoek van de London School of Economics naar de rellen. Samen met journalisten van The Guardian ondervroegen sociologen 270 veroordeelde oproerkraaiers. Zeker in de eerste dagen, voordat de gelegenheidsplunderaars kwamen opdraven, ging het om jongeren die geen werk hebben, voelen dat ze buiten de maatschappij staan en op gespannen voet leven met de politie. Vooral het feit dat de politie zich bij het staande houden en fouilleren vrijwel uitsluitend richt op de zwarte gemeenschap lag gevoelig.

Natuurlijk: in een wijk met voornamelijk zwarte hosselaars worden er voornamelijk zwarte hosselaars aangehouden - uit de foto konden de zwarten niet geretoucheerd worden, anders is hij leeg qua mensen:

Die er natuurlijk ook een echte hosselaars-levensvisie op na houden:

Deze analyse sluit aan op klachten van lieden die meeliepen met de genoemde protestmars. Deze werd georganiseerd door familieleden en vrienden van de 29-jarige Mark Duggan, goede vader van vier of gangster - daarover lopen de inzichten uiteen - die op 4 augustus 2011 door de politie werd doodgeschoten. Dat was de aanleiding van de onlusten. De 'vrienden van Mark' zijn niet moeilijk te traceren. Ze zitten vrijwel elke dag op een muurtje van een parkeergarage naast de Tangocash, de enige supermarkt Broadwater Farm, een flatgebouwencomplex tussen Victoriaanse straatjes.     'Welkom terug op de Farm,' roept een 27-jarige man die zich verschuilt achter de naam 'Moses'. 'Je was hier een jaar geleden toch ook?' Indertijd klaagden hij en zijn maten over de politie die elke dag treiterend voorbijrijdt. 'Of het sindsdien beter is geworden? Laat me niet lachen. 'Dit complex is gebouwd om ons hier te houden en klein te houden. We worden niet serieus genomen en alleen maar als sociaal probleem gezien. Een week na de rellen kwam de smeris langs met gerechtelijke verordeningen. Deze hielden in dat we hier niet meer mogen staan, terwijl we alleen maar praten en blowen.'     Werken zoals de kapper en de kroegbaas? 'Ik wil best werken, maar waar?' zegt Moses, rommelend met een stapeltje bankbiljetten,

Een stapeltje bankbiljetten afkomstig van hosselen. Zo iemand gaat echt niet werken. Daarvoor komen er Oost-Europeaen naar het land. Ook in Engeland.

Weer terug naar onze Nederlandse vrienden - de Volkskrant heeft een serie in de zomer waarin allochtonen hun hart kunnen luchten. Dit keer was het een creool, en na de obligate constatering dat alle bakra's/makamba's/kk-kazen (doorhalen wat niet verlangd wordt) racisten zijn, komen we ook wat te weten over de eigen o zo racisme-vrije cultuur (de Volkskrant, 12-08-2014, door Robert Vuijsje):

Land van afkomst: interview | Fresku Brabu Welke rol speelt afkomst in een leven in Nederland? Robert Vuijsje onderzoekt dat in een reeks interviews. Fresku:'Mijn moeders familie kent geen andere donkere mensen dan wij.' Zijn moeder kwam in Brabant thuis met een Antilliaanse man. ...     'Mijn vader en moeder hadden altijd ruzie, ik kan me niets anders herinneren. Toen ik 7 was, ging het niet goed met mijn moeder, ze kon ook niet voor drie kinderen zorgen. Mijn vader zat al op Curaçao, hij eiste ons min of meer op. Mijn zus en ik verhuisden naar Curaçao. Het was anders. De opvoeding. Je kreeg daar klappen, thuis en op school, met de lineaal. Mijn oma had acht kinderen, die allemaal kinderen hadden. ...

Ze fokken als de konijnen en vaders zijn er natuurlijk niet. Daarom komen er ook zo veel naar Nederland.

Het was anders dan in Nederland, maar ik mis het wel. Ik was lang, iedereen dacht dat ik 17 was, dus kreeg ik ook ruzie met oudere jongens. Vraag me niet waarom, maar toen ik 14 was, had iedereen daar de gewoonte om een zakmes mee naar school te nemen. Ik deed het ook. Een jongen zei tegen me: ik heb daar wel iets voor. Hij bedoelde een pistool.

En het zijn messentrekkers en pistoolschutters. Maar ook dat wisten we al.

Oké, weer een geval creools-organiseren. Dat ze tot nu toe niet verder gekomen zijn dan het Kwakoe-festival, ieder jaar weer eindigend met ruzie en alle centen weg, zou kunnen liggen aan zaken als veelvuldig drankgebruik en ander zaken die nu eenmaal bij een feest horen. Dus waarom net eens geprobeerd in een omgeving waar dat risico veel kleiner is: de kunst. Dus we geven de creolen 2,5 miljoen en een mooi plek, en kijken wat er van komt (de Volkskrant, 03-10-2014, door: Merijn Rengers en Annette Embrechts):

Reconstructie | Opkomst en ondergang van MC Theater Een brug te ver Er was politieke steun, er was geld. En toch ging MC Theater, multiculti-pronkstuk, ten onder. Tussentitel: 'Het is veelzeggend dat je in Nederland 2,5 miljoen subsidie kunt krijgen om te leren hoe je zonder subsidie op eigen benen moet staan' ... de Britse singer-songwriter Luke Sital-Singh tegen de aardig gevulde zaal van het MC Theater. ... de kapitaal verbouwde voormalige Zuiveringshal Oost van de Westergasfabriek in Amsterdam. ...     Het MC kwam voort uit een fusie van de theatergroepen Made in da Shade en Cosmic, dat jarenlang werd geleid door voormalig PvdA-Kamerlid John Leerdam. In 2010 beleefde het theater zijn finest hour met de verhuizing naar de Westergasfabriek. Het MC zou naam maken als podium, theatergezelschap én productieplatform. En dat niet alleen voor minderheden, maar voor een groot, urbaan publiek.    ...

Waarop John Leerdam doorging richting politiek want er was niets beters te vinden, vanwaar z[-hij in een jaar of zo weer afscheid moest nemen wegens zelfs voor de Nederlandse politiek volstrekt onvoldoende soortelijk gewicht.

De ondergang ging sneller dan verwacht. Toch, zeggen betrokkenen, zat het al fout toen het MC door de bezuinigingen in de culturele sector eind 2012 intekende op een zogenaamde uitstapregeling. Het gezelschap kreeg van de stad Amsterdam 2,5 miljoen subsidie om van structureel gesubsidieerde instelling te transformeren in een commercieel draaiend theater met urban programmering op het gebied van muziek, theater, dans, film en cross-over.     Die slag naar een cultureel ondernemend podium en productieplatform heeft MC nooit weten te maken. De uitstapsubsidie ging in minder dan twee jaar tijd op aan salarissen, interne twisten en halfbakken initiatieven.     De overgang werd een enorm fiasco daarover zijn alle betrokkenen met wie de Volkskrant de afgelopen dagen sprak het eens. 'Er mocht nooit over geld worden gesproken, terwijl het er met bakken uitging. En ondertussen keek iedereen weg: de gemeente deed niets en ook de raad van toezicht was nergens te bekennen', zegt een van hen.

Dat laatste is vertaald: "Het kan niet zonder Nederlands bestuur en toezicht".

Uiteindelijk was er geen andere uitweg dan een faillissementsaanvraag, die dinsdag werd gehonoreerd.

Maar natuurlijk ligt het niet alleen aan de omhulling:

Ook valt her en der te beluisteren dat veel multicultureel theater meer aan zelfkritiek had moeten doen en hogere kwaliteitseisen aan het eigen werk had moeten stellen. Dat ligt lastig, zegt een betrokkene: 'Gekleurde makers nemen elkaar en zichzelf niet snel de maat.'

Ook de inhoud stinkt.
    En dit is dus de reden dat Suriname arm is, en Afrika nog armer. En de negers in Nederland zo boos. Ze kunnen het niet.

Ook in Amerika (de Volkskrant, 24-11-2014, door Arie Elshout):

Drank en drugs, maar aanhang bleef trouw De democratie houdt er soms vreemde kostgangers op na, leert ook de Amerikaanse hoofdstad Washington DC. Een van de kleurrijkste was oud-burgemeester Marion Barry, die zondag op 78-jarige leeftijd overleed. ...      was Barry een vrouwenjager, drinker, drugsgebruiker en gedetineerde, die later toegaf bedwelmd te zijn geweest 'door macht, zucht naar aandacht, alcohol, seks en drugs'.     ...     ... Dat slaat onder meer op wat er gebeurde op 18 januari 1990. De gehuwde Barry ontmoet een ex-vriendin, het voormalige model Rasheeda Moore in een hotelkamer. Verborgen camera's laten zien hoe hij haar vraagt of ze met hem naar bed wil en hoe hij daarna een crackpijp rookt, voordat FBI-agenten de kamer binnenstormen en hem arresteren. Tumult, inderdaad. Hij is de burgemeester. Al jaren: hij is in zijn derde termijn.    ...

Waarop alle verstandige kiezers keihard weglopen van deze kerel. Zo niet zíjn aanhangers:

Barry gaat de cel, maar in 1995 wordt hij voor de vierde maal herkozen als burgemeester. Zijn verkiezingsoverwinningen dankt hij aanvankelijk aan steun onder zwarte en blanke kiezers. ...     ... Bij zijn vierde termijn is hij de blanken goeddeels kwijt, maar hij houdt tot aan zijn dood een trouwe aanhang onder de vele arme zwarten in Washington.

Oftewel: voor de zwarten telt maar één ding: ras. Naast moslims zijn ook zwarten een dodelijk gevaar voor de democratie. Bij moslims door kwaadaardige ideologie, bij zwarten door incompetentie en domheid.

In Amerika zijn kort achter elkaar drie zwarten omgekomen bij arrestatie.  Met in één stad, Ferguson, brandstichting en plundering als reactie, en later over het hele land demonstraties van zwarten tegen "politiegeweld". Hetgeen enigszins luwde toen een zwarte als reactie twee politiemensen vermoordde. Uit die nabrandtijd de volgende reportage, waarin de werkelijke oorzaak en werkelijke daders glashelder naar voren komen - je moet het natuurlijk zelf uit het artikel vissen, maar de noodzakelijke feiten staan er allemaal: (de Volkskrant, 31-12-2014, van correspondent Arie Elshout):

Reportage | Politie-experiment in Camden Buurtagenten helen gevaarlijke stad Voor Oudjaarsdag staan in New York en andere steden in de VS betogingen tegen politiegeweld gepland. De kwestie is uitgegroeid tot een van de belangijkste van 2014. In Camden zoekt de politie contact met de burgers. De armoede is hier niet stil, en ook niet verborgen. Ze slaat je tegemoet en doet je terugdeinzen. Onwaarschijnlijk veel huizen staan er verlaten en vervallen bij, ramen en deuren dichtgespijkerd met bekladde triplexplaten. Vuilnis dwarrelt in het rond. Stoepen en straten zitten vol scheuren, stroomkabels hangen er lusteloos bij in de lucht.    ...     ... Af en toe zijn er bewoners te zien, maar ze zijn schuw als zwerfkatten. Hun kleding is afgedragen, hun huid grauw. Ze zijn Spaanstalig of zwart. ...

Latino's en zwarten. Die niet armoedig zijn vanwege de toestand van Amerika, hoewel die ook telt,  maar vanwege dit:

... In tweederde van de huishoudens is geen vader. ...

En dit:

De mensen hier ... lopen ze meer dan wie ook het gevaar om te worden beroofd, beschoten, verkracht of vermoord. Want waar armoede heerst, tiert de misdaad.

Nee: "Want waar misdaad tiert, heerst armoede". Kijk maar naar Cuba en Haïti : in Haïti heerst de creoolse cultuur en de misdaad dus de armoede, in Cuba heerst de communistische cultuur, dus is er oneindig veel minder misdaad, en dus oneindig veel minder armoede.
    En die cultuur is geen zelfstandig iets, maar iets dat al in de individuele mensen zit:

... zijn politieagent Jay Rivers samen met zijn maat Michael Calzonetti de hele dag op straat aan de noordkant van Camden ...     De politiechef wil een omgekeerde dynamiek bewerkstelligen: door de politie minder de nadruk te laten leggen op bewapening en meer op menselijk contact, hoopt hij de geweldscyclus te doorbreken. ...     Het is om die reden dat Rivers en Calzonetti hun hele dienst van acht uur op straat zijn. Daar lopen ze Jonathan Walker, een gehandicapte veteraan van 38 tegen het lijf. Een paar avonden terug verzeilde hij per ongeluk in een schietpartij, vertelt hij. 'De duivel huist hier in de helft van de mensen.' Hij kent Rivers, 'een goeie vent'.

Juist ja: de duivel schuilt in de helft van de bevolking volkomen gedomineerd door latino's en zwarten. Daar schuilt het fundamentele probleem.
    Wat de blanken proberen aan te pakken:

De politiechef wil een omgekeerde dynamiek bewerkstelligen: door de politie minder de nadruk te laten leggen op bewapening en meer op menselijk contact, hoopt hij de geweldscyclus te doorbreken. ...     Er is hoop: de wijk Centerville was ooit net als Camden North. Maar de hele wijk is tegen de grond gegaan en nu is alles nieuwbouw. Blanke politieagenten vieren er kerstfeest met zwarte kinderen en hun moeders. Het lijkt alsof we in een andere film gestapt zijn, maar het is geen droom, dit is ook Camden en het is echt. De agenten zijn allemaal buddy van een zwart kind. ...

Door ze een beetje proberen op te voeden. Als plaatsvervangers van de afwezige vaders.
    Overigens: die kop klopt niet, en waarin is dus uitgelegd: en stad doet niets. Mensen doen wat. En dit is de echte kop:

Buurtagenten helpen gevaarlijke mensen

Zwarten en latino's.

En ze zijn niet alleen gevaarlijk voor zichzelf. Uit het begeleidende artikel (de Volkskrant, 31-12-2014, van correspondent Arie Elshout):

Hoe redt De Blasio zich uit protesten op Oudjaarsdag? Op Oudejaarsavond willen demonstranten in tal van Amerikaanse steden weer de straat op gaan om te protesteren tegen de politie, die volgens hen zwarten en andere minderheden harder aanpakt dan blanken. ...     Onder het motto 'Rock In The New Year Protests' zal onder andere in New York worden betoogd. Deze stad staat symbool voor de kracht waarmee het politiedebat Amerika heeft gespleten. Eerst was er de dood van Eric Garner, de ongewapende zwarte man die door een agent in een verstikkende houdgreep werd genomen na te zijn betrapt op de illegale verkoop van sigaretten. Vervolgens was er de moord op twee politieagenten door een zwarte man die zei Garners dood te willen wreken.    ...     De ophef raakt aan twee, voor Amerika zeer gevoelige kwesties: de rassenverhoudingen en het belang van veiligheid en gezag. Elk vermoeden van achterstelling van zwarten roept steevast een reactie op. Tegelijkertijd is er de eeuwige angst voor geweld. ...

Waarna pas helemaal aan het einde van het artikel:

Politiechef Bill Bratton ... wijst erop dat zwarten en latino's 'disproportioneel' worden aangehouden omdat het geweld 'disproportioneel' voorkomt in de arme wijken waar ze wonen. Hij herinnert aan 'de slechte, oude tijd' waarin metropassagiers op het perron bij elkaar gingen staan om overvallers af te schrikken. Dat is nu niet meer zo, doordat de politie de orde herstelde in de miljoenenstad, aldus Bratton.

De zwarten en latino's zijn door hun gewelddadigheid een gevaar voor iedereen, en dat gevaar kan maar op één manier gestopt worden: door passend tegengeweld.
    Zoals nog eens bevestigd door de nasleep (de Volkskrant, 07-01-2015, van correspondent Arie Elshout):

Is politie New Yorkse in stille staking tegen De Blasio? De spanning tussen de New Yorkse politie en burgemeester Bill de Blasio houdt aan. De afgelopen twee weken zijn er veel minder arrestaties verricht en boetes uitgedeeld. Vermoed wordt dat de politieagenten min of meer in staking zijn gegaan uit protest tegen een burgemeester die hen onvoldoende zou steunen in hun gevaarlijke werk.     ...

Nee. Wat die agenten hebben gedaan, is hun knopen geteld: "Oké, we mogen geen zwarten meer aanhouden want als het link wordt mogen we geen geweld gebruiken en met zwarten wordt het altijd meteen link, dus houden we gewoon geen zwarten meer aan. Ons leven is ons liever dan het aanhouden van zwarten". En dus daalt het aantal aanhoudingen dramatisch, want het merendeel van de criminaliteit wordt gepleegd door zwarten.
    De correspondent mag dit soort dingen natuurlijk absoluut niet opschrijven, als hij het al doodgewoon niet eens is met het racisme. Maar het is bijzonder moeilijk over dit onderwerp schrijven zonder dat de waarheid niet ergens onder een hoekje vandaan kruipt. Hier is dat hoekje, uit de laatste alinea:

Hij heeft de politie van zich vervreemd, wat gevaarlijk is in een moeilijk te temmen miljoenenstad als New York.

De stad bestaat uit stenen, en daaraan valt niets te temmen. Wie moeilijk te temmen zijn, zijn de zwarten (en latino's).

Onthulling (maar niet heus) (de Volkskrant, 05-02-2015, door Marjolein van de Water):

'Koninginnen van de Geul' leven in een hel van homohaat In Jamaica, een van de meest homofobe landen ter wereld, overleven jonge dakloze homo's, travestieten en transgenders letterlijk in het riool. 'Ze vinden dat we dood moeten.' Tussentitel: Sterf battyboy, schreeuwde hij en gooide zoutzuur in mijn gezicht

De rest kan je voor je gemoedsrust maar beter niet lezen. Wat een goor barbaars volk. Waar wij in Nederland minder last van hebben, maar Engeland zit er vol mee. Wat in Nederland de Surinamers zijn, is in Engeland de Jamaïcanen (plus nog wat gelijksoortigs van naburige eilanden zoals Barbados). De gangster wiens dood de rassenoorlog in Londen startte, Mark Duggan, was lid van een Jamaïcaanse bende.

Cijfers uit Amerika (de Volkskrant, 28-02-2015, door Ronald Veldhuizen):

In Amerikaanse gevangenissen zitten nu meer donkere mannen opgesloten dan er in 1850 slaaf waren Wat werd onlangs beweerd? In Amerikaanse gevangenissen zitten nu meer donkere mannen opgesloten dan er in 1850 slaaf waren. Wat zegt de zoutkorrelcheck? Bij sommige cijfers hoort een bijsluiter. Keiharde feiten. Daarmee kwam zanger John Legend opeens aanzetten na het winnen van zijn Oscar voor de Martin Luther King-film Selma. ... nam Legend het woord: 'Meer zwarte mannen zitten vandaag in het gevangenissysteem dan dat er in 1850 gebukt gingen onder slavernij.'    ...     1850 is lang geleden, maar gelukkig hebben we de cijfers nog. Want 1850 is ook het jaar waarin de Verenigde Staten voor het eerst officieel slaven meenamen in de tienjaarlijkse volkstelling. In die tijd waren er ruim 3 miljoen slaven, blijkt uit openbare documenten op de website census.gov. Daarvan waren er 872.924 mannelijke slaven van 16 jaar en ouder.     Dan de mannen in de gevangenis. De cijfers, die op de Amerikaanse overheidswebsite van justitiestatistieken staan, zijn versplinterd. In de VS bestaan aparte registers voor de staatsgevangenis, de sherrifsbajes, voorarrest en proeftijd. Bij elkaar opgeteld komen we uit op 1,7 miljoen donkere mannen die op de een of andere manier vastzitten. Twee keer zoveel als er slaaf waren in 1850.        Legends uitspraak klopt dus. ...

Vermoedelijk is die Legend een creool en dan dus ook neger, want het gaat natuurlijk niet om de absolute cijfers, maar de relatieve. Zelfs de Volkskrant beseft dat:

Een kleine, maar belangrijke kanttekening: in 1850 woonden er 1,8 miljoen zwarte mannen in de VS, inclusief kinderen. Van hen was 88 procent slaaf. In 2013 waren er 21,5 miljoen zwarte mannen in de VS, inclusief kinderen. 8 procent van hen zit nu in de cel.     Kortom: de situatie is nu beter dan toen ...

Heel veel beter dan toen, dus.
    Maar daarna gaat het meteen fout, ook bij de Volkskrant:

... al krijgen donkere mensen vergeleken bij blanken nog altijd minder kansen. Een punt dat Legend terecht maakte.

Een absolute leugen. Donkere mensen worden bevoordeeld bij het uitdelen van kansen, met speciale plaatsen in het onderwijs voor hen vrijgehouden, maar de creolen presteren gewoon niet beter. Niet alleen in Amerika, maar over de hele wereld. Met als extra bewijs dat de slechtse prestaties daar gehaald worden waar ze totaal niet onderdrukt worden: Afrika.

Uitermate pijnlijke cijfers voor onze donkergekleurde vrienden. Een onderzoeker wilde iets weten over haar favorieten: musici. Hier is het resultaat (GeenStijl.nl, 03-04-2015, door Van Rossem ):

Muziekwetenschap. Waar gaan artiesten aan dood? ...Een Australische onderzoekster heeft de doodsoorzaak van 12.665 muzikanten onderzocht, en daar is bovenstaande grafiek uitgerold. ...

In eerste instantie onschuldig lijkend - de redactie had het bericht aanvankelijk overgeslagen. Maar kijk goed in de kolom "Homocide" - "Moord". Zo een beetje gokkend een gemiddelde doodsoorzaak van circa 4 procent. Behalve bij rappers. En bij hiphoppers. Waarvan de bedrijvers zijn vrijwel uitsluitend negers. En natuurlijk ook vermoord door mede-negers, want was het anders, dan stond het na het tweede geval met grote letters in de krant. En op de website van CNN.
    Lang leve de rap en hiphop. En lang leve de moordende negers.

De Volkskrant heeft deze redactie een grote dienst bewezen door een archetypische creool, en zal al snel blijken: ook neger, op de duiken - de kop wordt even weggelaten om de lezer niet te bevooroordelen ( Volkskrant.nl, 23-04-2015, door Daan Heerma van Voss ):

Interview Daan Heerma van Voss interviewt mensen ... ... Jeremiah Ursule (27) heeft veel baantjes gehad, nu volgt hij zijn hart en loopt stage. 'Voor het eerst in mijn leven is geld niet zo belangrijk.' Op de toonbank van de tattooshop staat een gouden schedel. De lucht van ontsmettingsmiddelen is penetrant. Jeremiah Ursule leidt rond door een tattooshop op de Amsterdamse Albert Cuyp ... Ursule is geboren in Nederland, als kind van twee Surinaamse ouders. Hij heeft een strak wit shirt aan, zijn musculatuur is geprononceerd, hij draagt een modieus sikje.     Tussen zijn 16de en 27ste had Ursule talloze baantjes. Toch raakte hij in de schulden: hij kon zijn zorgverzekering niet betalen, de verkeersboetes stapelden zich op. Nog altijd heeft hij een aanzienlijke schuld openstaan. Hij droomt ervan tatoeëerder te worden. Sinds enkele weken loopt hij stage op deze plek. ...     Als kind wist hij niet dat tatoeëerder een beroep was. 'Maar ik tekende wel veel. In de klas al. Eindeloos. ...

Nummer 1: zwak in en/of geen belangstelling voor meer intellectuele capaciteiten.

Je groeide op in de Bijlmer, als middelste van drie zonen. Hoe oud was je toen je van school ging? 'Ik heb op verschillende middelbare scholen gezeten, steeds ging het mis. Ik was eigenwijs. Ik deed mijn eigen ding. Kattenkwaad, een beetje roken, soms achter de meisjes aan. Ik kon wel leren, maar had er geen plezier in. Zodra het me te ingewikkeld werd, haakte ik af. Op mijn 16de werd ik voor het laatst van school gestuurd.

Tja, daar staat het dus.

Had je als 16-jarige veel vrienden? 'Ja, maar dat werkte niet in mijn voordeel. De meeste van mijn vrienden waren behoorlijk fout. We blowden, jatten fietsen, pleegden winkeldiefstalletjes. Kleine dingen, maar toch, als je niet oppast, worden ze groter. Een groot deel van hen zit nu vast of is gek geworden. Drugsverkoop, overvallen, fraude.'

"Foute vrienden"... Dat hadden die andere lieden uit zijn groep die blowden, fietsen jatten, en winkeldiefstalletjes pleegden natuurlijk ook. Waaronder dus onze vriend Jeremiah. Deze methode van toeschrijven komt later terug. Dit was dus nummer twee in de creoolse archetypen: schuld afwentelen.

En waarom ben jij niet in de gevangenis terechtgekomen? '... Ik heb wel wat gezeten, hoor; niet in de gevangenis, maar weleens in een cel. Ik wil er niet te veel over zeggen.' Zijn armen gaan over elkaar. 'Ik was 15, 16 jaar. Toen ik alle verhalen over mijn buurt hoorde, was ik eigenlijk wel blij dat ik binnen zat. Mensen werden neergestoken of -geschoten, er waren ruzies en vechtpartijen. Sommigen gingen gewoon dood. Ook vrienden.'

Nummer drie: schietpartijen.

Wat heb je tussen je 16de en 27ste gedaan? 'Ik heb ontzettend veel baantjes gehad. Ik ben bloemenverdeler geweest op veilingen, koerier, krantenbezorger, heb in meerdere supermarkten gewerkt, ben schoonmaker geweest, heb in magazijnen gewerkt, heb dozen gestapeld in de haven. ...

Nummer vier: ze kunnen hun werk niet vasthouden. Wat natuurlijk helemaal niets met henzelf te maken heeft. Dat werknemers liever Polen hebben is natuurlijk het gevolg van  racisme.

... En naast deze min of meer vaste baantjes heb ik op uitzendbasis gewerkt. Maar de uitzendbureaus hadden bijna nooit uren. Niet voor mij tenminste.' Je hebt het idee dat ze die voor anderen wel hadden? 'Ja, eigenlijk wel. Het was soms alsof ze het mij niet gunden. De manier waarop ze met me omgingen... Het klopte niet.'

Oh, het was geen racisme. Er klopte gewoon iets niet.

Doel je op racisme? 'Ja, al is dat moeilijk te bewijzen.

Hm ... Toch racisme.

Racisme is vaak indirect. Je voelt het. Mensen praten achter je rug. Soms is het ook heel direct, hoor. Zo ben ik in de bouw eens aangesproken met 'schandknaap'. Ik wist niet wat ik hoorde. Of in de havens: ik herinner me een keer dat ik stond te sjouwen, het was winter, zes uur 's ochtends, en ik had mijn jas niet aan, zo hard werkte ik. De hele dag werd ik uitgefoeterd. Toen ergens in de middag het busje kwam aanrijden dat mij eerder die dag naar de haven had vervoerd, vroeg ik of het er alweer opzat. Even later kwam de opzichter naar me toe om te zeggen dat ik eruitzag alsof ik helemaal geen zin had om te werken. Ik weet nog dat ik die avond op mijn bank neerplofte en het echt niet meer zag zitten.'

"Alweer een spookrijder ... En nog een spookrijder ... En nog eentje ..."

Is de arbeidsmarkt in jouw beleving een vijandiger plek voor jou dan voor blanken? 'Natuurlijk is niet iedereen racistisch, maar ik ben ervan overtuigd dat blanken het toch net iets makkelijker hebben. Als allochtoon moet je je te veel bewijzen. Je moet voortdurend op je tenen lopen. Er hoeft maar iets te gebeuren en het wordt tegen je gebruikt. Maar ik word moe erover te praten. Mensen denken toch dat het smoesjes zijn. Dan geloven ze me maar niet. Ik heb het meegemaakt, ik heb het gezien.'

Oh ja, hadden we die al genummerd: alle tegenslag van creolen wordt veroorzaakt door racisme. Nummer vijf in de neger-archetypes.

Je lijkt me een trots iemand. 'Jawel, maar trots is ook een luxe.'

Nummer zes: het trots-, arrogantie- en respect-syndroom.

Als ik jou hoor, hebben allerlei mensen dingen verkeerd gedaan. Heb jij ook schuld gehad aan jouw situatie? 'Eigenlijk niet. ...

Hier is dus nummer twee, het afschuiven in vol ornaat.

Hoe voorzie je in je levensonderhoud? 'Ik heb een daklozenuitkering van 600 euro in de maand.'

Nummer zeven: teren op anderen. Parasitisme.

Die uitkering lijkt me in eerste instantie niet voor jou bestemd. 'Hoezo niet?'

Nummer acht: gewetenloosheid.

Je hebt een dak boven je hoofd. 'Ik woon weliswaar niet onder een brug, maar ik heb geen vast woonadres, ben in principe werkloos, ben een Nederlander. Ik heb genoeg shit doorstaan, heb ik geen recht op wat steun?'

En een benadrukking van trots-, arrogantie- en respect-syndroom - hier in de vorm van "eisen".
    Nou, dat had de Volkskrant niet beter kunnen doen. We zijn volledig ingelicht. Die zwarte opstand in Londen 2011, gepaard gaande met plunderingen en brandstichtingen is inmiddels volkomen begrijpelijk.
    Dat was allemaal zo veel, dat de redactie nog een en ander vergat. Ten eerste: de neiging tot criminaliteit - horende bij het parasitisme, maar toch ...
    Als tweede de arrogantie - daar is nog een aanvulling bij nodig. Hier is Jeremiah:

Hetgeen onmiddellijk deed denken aan een bron waar de redactie nog niet aan was toegekomen:
(de Volkskrant, 15-10-2012, door Pablo Cabenda):

Warmte front Gaat dat horen: de rock, country én warme soul van Phantom Limb. De persoonlijkheid van de leadzangeres is alvast te groot voor het café waarin we haar spreken. 'Achtergrondkoortjes? Pfft.' Een diepe zucht ontsnapt vanonder een grote paarse hoed die zo uit de nalatenschap van Janis Joplin lijkt te komen. 'Ik heb het welgeteld twee keer gedaan. Een keer bij Dizzee Rascal en een keer bij Adele. Maar het past niet bij mij. Als typische voorzanger ben je geprogrammeerd en geconditioneerd voor aandacht en dat doe je door je stem en je zelfbewustzijn te projecteren. Als achtergrondzangeres wordt van je verwacht dat je jezelf continu inhoudt.' Dan vraagt ze retorisch aan de verslaggever. 'Zie je mij dat doen?'      Hmm, het is moeilijk om verschijning en volume van Yolanda Quartey, zangeres van de country/rhythm-and-bluesband Phantom Limb in een bescheiden, dienende rol voor te stellen. Er is een uitbundige bloemetjesjurk, gedrapeerd over een voluptueuze berg van een vrouw, gecomplementeerd met een leren motorjack en hoed als garnering. Mocht je dan nog twijfels hebben over haar aanwezigheid, dan ontkracht ze die met verve - op een toon die tot ver achter in het Amsterdamse café draagt. 'Ik ben te groot voor de achtergrond. Het past niet. Dan ben ik net een ballerina in maatje 44, Hahaha!'    ...

Sprekend de taal die Jeremiah uitslaat. En hier is Mevrouw Quartey "in levende lijve":

Meneer en mevrouw Arrogance.

Gevolgd door nog een versie in woorden (de Volkskrant, 18-07-2015, door Robert van Gijssel):

Shirma pakt haar shine Shirma Rouse stapte dit jaar definitief op de voorgrond. Als jazz-zangeres, want dat is ze, onder veel meer. Dus waarom bleef ze zolang de achtergrondzangeres die anderen liet stralen? 'Wacht even. Ik zie het ineens. Dit is bizar.' De lange reis van een Antilliaanse met ambitie. ...    Dit jaar stapte Shirma Rouse, die volgens zichzelf heel veel tegelijk is maar toch zou moeten worden gekwalificeerd als jazz-zangeres, definitief op de voorgrond. Eindelijk kreeg ze die grote show op North Sea Jazz, waar ze volgens haar vrienden al veel eerder had moeten staan. En bracht ze die sterke eigen plaat Shout It Out Loud uit met behulp van crowdfunding, waarvoor ze ineens zelf de credits en de lovende kritieken kreeg.     Want lang had Shirma Rouse genoegen genomen met een bijrol. Ze was bekend als achtergrondzangeres. Eerst bij Tasha's World, later bij Izaline Calister en Anouk, met wie ze in 2013 naar Malmö afreisde voor het Eurovisie Songfestival. 'Ik kan mensen heel goed laten stralen. Ik ben nogal zorgzaam.' ...     Die dienstbaarheid, zegt Rouse, zit haar best eens in de weg. Halverwege het gesprek krijgt ze volgens zichzelf een 'eureka-moment', als ze vertelt hoe ze zich in Nederland altijd heeft moeten inhouden, om maar niet buiten de lijnen te stappen en het voor de Nederlanders niet al te ingewikkeld te maken. Ze zakt dan onderuit op haar stoel, schijnbaar getroffen door een groot inzicht. 'Wow, ik zie het ineens. Dit is bizar. Seriously. Wacht even, ik moet dit gesprek ook gaan opnemen.'     Het was hoog tijd voor haar eigen 'shine', daar komt het volgens Rouse eigenlijk op neer. ...     Een schat van een vrouw? Ja, dat vindt ze zelf eigenlijk ook. 'Ik kan het iedereen aanraden: leren van jezelf te houden. Ik geloof wel dat ik kan zeggen dat ik een goed mens ben.' ...

Een ontzettend goed mens. Die moet leven temidden van uitsluitend slechte mensen die haar eronder houden:

... als de recente Antilliaanse onrust ter sprake komt, na de gewelddadige dood van de Arubaan Mitch Henriquez, slaat ze hard met de platte hand op tafel en stuitert de tosti hamkaas bijna van het bordje. 'In Nederland word ik tot op de dag van vandaag gediscrimineerd. Dat kán toch niet?'    ...     ... 'Weet je: je moest eens weten in welke bochten ik me heb gewrongen om in Nederland iedereen tevreden te houden. Terwijl ik mijn muzikale 'ik' helemaal geen ruimte gaf. Ik dacht: iedereen kent me nu eenmaal als die leuke achtergrondzangeres.' Was dat een typisch Nederlands probleem dan? 'Volgens mij vinden Nederlanders het moeilijk iets anders in je te zien, als ze je al een rol hebben toebedeeld. Ja, volgens mij is dat typisch Nederlands. Kaderen. En als je bent gekaderd, moet je vooral in het hokje blijven. ... ... Ben je als Antilliaanse Nederlander geschrokken van de onrust na de dood van Mitch Henriquez in Den Haag? 'Enorm, iedereen in de gemeenschap praat erover, de hele dag.' Word je dan boos, woedend, of ben je meer iemand die denkt: laten we nu maar eens rustig dat onderzoek afwachten? 'Ik leef op het moment vooral in onbegrip. Hoe kan het dat zo veel mensen nodig zijn geweest om iemand in bedwang te houden? Ik heb liever dat er feiten boven tafel komen dan dat er ramen worden ingegooid.' Voel je je dan ineens weer meer Antilliaans dan Nederlander? 'Absoluut niet. Ik ben Shirma, niet mijn afkomst of mijn kleur. Als het een Nederlander was overkomen, was ik net zo ongerust geweest. Maar ik weet wel dat je kleur in Nederland verschil maakt, en beïnvloedt hoe mensen met je omgaan.' Echt? 'Honderd procent. Ik maak het constant mee. Wil je voorbeelden? Ik rij met een vriendin mee, zij heeft een heel mooie auto. Ineens wordt ze van de weg gehaald. Hebben ze mij in die auto zien zitten. Nog één? Ik ga naar een groot popfestival in België. Met mijn accreditatie, ik ga parkeren. Word ik uit de rij gehaald. Wat ik precies kom doen? Volgende. Ik ga op de stoep aan de kant voor een fietser, die dus op de stoep fietst. Hoor ik hem achter me zeggen: 'Ga dan opzij, kankernegerin.'

Alle creolen zijn fantastische mensen, die slechts één probleem hebben: ze moeten de remmende invloed van de Nederlanders van zich afschudden (in Amerika zijn dat de blanke Amerikanen, enzovoort).

En het vorige drietal deed ook nog aan iets anders denken (Telegraaf.nl, 17-04-2015, door Arianne Mantel ):

Onderzoekster pleit voor meer aandacht niet-westerse leerlingen Migrantenkind vaker probleemkind Kinderen van migranten vertonen al vanaf het begin van de basisschool meer opstandig, antisociaal gedrag en agressie dan hun Nederlandse klasgenoten. Dat probleemgedrag blijft zo tot aan het einde van groep 8. Dit komt naar voren uit promotieonderzoek van Bouchra Ftitache, verbonden aan de Vrije Universiteit, onder 583 basisschoolkinderen.     De onderzochte migrantenkinderen zijn voornamelijk van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse afkomst. ...

En in dit opzicht overtreffen de creolen vermoedelijk de moslims. Waarvan deze exemplaren een levendige illustratie zijn ...
    Overigens: bij het portret van meneer Arrogance is de kop van het artikel meegenomen. De voor de hand liggende reactie op deze uit een verwrongen spiegelwereld komende klachten: deze lieden moet je het land uit trappen voordat ze het in de brand steken, zoals ze gedaan hebben in Engeland 2011.

De neger-anti-politierellen in Amerika zijn in april 2015 in Baltimore. En natuurlijk is het weer allemaal de schuld van de blanken. Hier enige nuancering (de Volkskrant, 05-05-2015, door David Brooks (The New York Times). Vertaling: Leo Reijnen):

Geld was het probleem niet in Baltimore De laatste tijd lijken er om de paar maanden ergens rellen uit te breken, waarna ieders aandacht weer even op stedelijke armoede is gericht. Te midden van alle ophef roept er altijd iemand dat we deze kwestie nu eindelijk eens serieus moeten aanpakken.     Dit keer was het Jon Stewart van The Daily Show die zei wat heel veel mensen denken: 'Je vraagt je weleens af, als we een biljoen dollars uitgeven om in Afghanistan scholen weer op te bouwen, kunnen we dan ook niet wat naar Baltimore schuiven? Waar zijn we mee bezig?'     Het applaus was niet van de lucht en de gedachte is begrijpelijk, maar niet echt relevant.     Gebrek aan aandacht is niet het probleem en het is ook niet primair een kwestie van geld. Er is vanaf 1980 onnoemelijk veel geld gestoken in armoedebestrijding. De federale overheid heeft in 2013 per armlastig individu bijna 12.500 euro uitgegeven. Als je dat geld gewoon aan de armen zou geven, zou een gezin van vier personen een inkomen hebben van ruwweg twee keer de armoedegrens. Toch is in de afgelopen dertig jaar het aantal mensen dat onder die armoedegrens leeft nauwelijks veranderd.     Daar komt bij dat de overheidsbestedingen aan onderwijs in de VS naar mondiale maatstaven hoog zijn. Baltimore stond in 2011 op de tweede plaats onder de 100 grootste schooldistricten van het land als het ging om wat er per leerling werd uitgegeven, namelijk zo'n 14.000 euro per jaar.     De wijk Sandtown-Winchester, waar de omgekomen Freddy Gray woonde, heeft ook niet te klagen over gebrek aan aandacht. Eind jaren tachtig besloot de toenmalige burgemeester van Baltimore Kurt Schmoke om van deze buurt een toonbeeld van stadsvernieuwing te maken. In een publiek-private samenwerking werd ruim 116 miljoen euro bijeengebracht voor nieuwe huizen, lesprogramma's, omscholingscursussen en gezondheidscentra. Er werden rijtjeshuizen gebouwd voor 78.000 euro die voor minder dan de helft konden worden gekocht.     Dat was niet allemaal verspild geld. Rond 2000 was er 4,4 procent minder armoede in dat gebied en lag het aantal eigenhuisbezitters er 8,3 procent hoger. Toch was de wijk niet wezenlijk veranderd. Ook vandaag zijn er geen levensmiddelenwinkels of restaurants te vinden. De misdaad tiert er welig en de werkeloosheid is er hoog.     Ondanks alle inspanningen zijn er nog te veel jonge mannen die een zelfde leven leiden als Gray. Dat schijnt een vriendelijke, beleefde en geliefde man te zijn geweest, maar hij was niet aan het klimmen op de maatschappelijke ladder. In een rechtbankdossier staat te lezen dat Gray een grote leerachterstand had in lezen. Hij was meer dan tien keer gearresteerd.    ...     Zeggen dat we er gewoon meer geld tegenaan moeten gooien, snijdt dus geen hout. We moeten wel fundamenteel anders gaan denken over armoede. Bij de stadsvernieuwing in de wijk van Gray lag de focus op bakstenen en cement, terwijl het bij de echte blokkades voor sociale mobiliteit gaat om sociale psychologie, om de kwaliteit van de verhoudingen binnen het gezin en om een buurt die verantwoordelijkheid, toekomstgericht denken en praktische ambitie juist stimuleert in plaats van afremt.    ...

Meel-in-de-mond taal voor: vaderloze gezinnen en een totaal gebrek aan gerichtheid op intellectuele ontwikkeling.
    Maar dat het überhaupt gezegd wordt in Amerika is eigenlijk al een wonder. De politiek-correctheid is daar nog oneindig veel erger dan in Nederland.

Er was een ander aandachtspunt nodig om het volgende boven water te krijgen (de Volkskrant, 27-05-2015, door Maud Effting):

Kapot bang voor de kracht van winti Een in Surinaamse kring invloedrijke winti-genezer staat voor de rechter wegens langdurig misbruik van zijn dochter. ...    Tot de beschuldigingen een paar jaar geleden aan het licht kwamen, was André P. een van de belangrijkste spiritueel leiders van de Surinaamse marrons, de boslandcreolen.    ...     Dat haar echte moeder en haar zus niet ingrepen, komt wellicht doordat ze in hetzelfde schuitje zaten, vertelt ze. Volgens haar waren ze beiden doodsbang voor de magische krachten van de winti-genezer. 'Mijn moeder gelooft erin. Zij was als jong meisje bij hem gekomen. Ze wilde wel weg, maar ze durfde niet. Ook Malkia was kapot bang. Bang dat ze dood zou gaan.'    ...

Boslandcreolen zijn in Afrika gekochte slaven die het binnenland van Suriname in gevlucht zijn. De creolen die nog het meest in de originele culturele staat zijn. Die met tovenarij als levensleidraad.

Binnen de Surinaamse gemeenschap is een kleine "fittie" uitgebroken. De volgende auteur legt het zelf uit (de Volkskrant, 02-06-2015, door Harvey Sandriman):

Surinaamse opvoedstijl kent slechts verliezers Ik was in de veronderstelling dat het boek Waarom? Daarom! van Roué Verveer als komisch was bedoeld....

Roué Verveer is een Surinamer die als komiek werkt, voornamelijk in Nederland - zijn boek gaat over het Surinaamse opvoeden.

... Sheila Sitalsing komt in het Volkskrant Magazine van 30 mei echter met een warm pleidooi voor de zogenaamde Surinaamse opvoedstijl.     Ik kom uit Suriname en ik werk met kinderen en jongeren in Amsterdam-Zuidoost. In mijn ervaring leidt de manier van opvoeden die Verveer en Sitalsing bepleiten vaak tot zeer ongewenste effecten. Wat is namelijk het gevolg van de cultuur van angst die aan de basis ligt van het 'Surinaamse' opvoeden? De kloof tussen ouder en kind is groot, kinderen zijn in de eerste plaats gewoon bang voor hun ouders. Dat werkt in ieder geval als kinderen klein zijn - straf vaak genoeg en het kind doet wat je wilt. Maar kinderen krijgen tegelijkertijd weinig erkenning voor wie ze zijn en zullen dus ook niet snel dingen die voor hen belangrijk zijn met hun ouders bespreken.    ...

Enzovoort. En constateert bijna aan het einde:

Surinaamse jeugd is helaas oververtegenwoordigd in statistieken van bijvoorbeeld criminaliteit, schooluitval, pesten, obesitas of lage Citoscore. En dat staat nog even los van psychische stoornissen zoals angst of onthechting die zich later openbaren.

En concludeert zelf:

Ik laat het aan Sitalsing en Verveer om te beredeneren waar dat aan zou kunnen liggen. In mijn ogen kent de Surinaamse opvoedstijl alleen maar verliezers.

In ieder geval is het iets dat belangrijk is om te onderzoeken. maar dat zal in het huidige klimaat nooit gebeuren - dit ministormpje zal wel weer heel snel overwaaien.

Even een kleine samenvatting uit Amerika (de Volkskrant, 25-06-2015, van verslaggever Sander van Walsum):

Interview | Michelle Knight Debat politiegeweld in VS lijkt op Zwarte Pietdebat Het Amerikaanse debat over politiegeweld zit al ruim een eeuw vast, stelt de amerikaniste. Welke les zit er in dit patroon van 'steeds zijn gelijk halen'? Michelle Knight - Nederlande dochter van een Britse vader - verdiepte zich voor haar promotieonderzoek in het politiekorps van de stad New York, de NYPD. ...

Waarom zit het debat over politiegeweld in Amerika muurvast? Antwoord: Omdat men de oorzaak niet wil bespreken: het zwarte geweld. Wat zich onder andere uit in het volgende:

Hoe ziet dat reactiepatroon van de NYPD eruit? 'Het begint met een incident dat door de pers wordt opgepikt, zoals de dood van Sean Bell in 2006. Dat voorval trok nogal de aandacht, omdat het slachtoffer ongewapend was, omdat hij de avond voor zijn huwelijk werd gedood en omdat de politie vijftig kogels op hem had afgevuurd. Dat maakte de gebeurtenis nieuwswaardig. De politie schoot in de defensieve reflex: ze kwam met statistieken waaruit bleek dat ze goed werk deed, en ze meed elke persoonlijke verwijzing naar Bell. Die werd nooit met name genoemd maar altijd als 'het slachtoffer' omschreven. Die stugge positionering stond haaks op de emoties die het voorval losmaakte bij veel Afro-Amerikanen.' Hoe uitten die hun woede? 'Niet door te plunderen en huizenblokken in de as te leggen, zoals in andere Amerikaanse steden na dergelijke voorvallen.

Het patroon in alle andere Amerikaanse steden is: zwarten plegen stelselmatig veel criminaliteit en verzetten zich stelselmatig gewelddadig tegen politiegezag inclusief moord - bij één of ander voorval gaat het mis en schiet de politie een verdachte dood. En de zwarten reageren met plunderingen en brandstichting.

Een kwestie die hier al een hele tijd overgeslagen is - onder het motto: "Het moet eerst maar eens bewezen worden". Hier is dat bewijs (Volkskrant.nl, 07-07-2015, AP, redactie):

Bekentenis Cosby zal rechtszaken helpen, zeggen advocaten De erkenning van acteur Bill Cosby dat hij aan minstens één vrouw slaapmiddelen heeft gegeven om seks met haar te hebben, zal de rechtszaak van andere vrouwen flink helpen. Dit zeggen de advocaten van de ruim twintig vrouwen die Cosby ervan beschuldigen door hem te zijn gedrogeerd en verkracht in de afgelopen veertig jaar. De 77-jarige Cosby heeft in 2005 toegegeven dat hij slaapmiddelen in zijn bezit had met het doel ze aan jonge vrouwen te geven zodat hij seks met ze kon hebben. Dat blijkt uit gerechtelijke stukken die maandag openbaar zijn geworden. Het gaat om informatie uit een rechtszaak in 2005 waarin de acteur werd beschuldigd van seksueel misbruik.

De webversie van het artikel werd gekozen vanwege dit stukje:

Tussenstuk: Val Bill Cosby Nooit eerder onderging iemand zo'n abrupte gedaanteverwisseling als Bill Cosby. Amerika-correspondent Arie Elshout van de Volkskrant over waarom de val van de 'knuffelvader' zo lang heeft geduurd?

Een retorische vraag, natuurlijk. Hier een stukje uit het aangelinkte artikel (de Volkskrant, 06-12-2014, door Arie Elshout):

Bill Cosby: de transformatie van een zedenmeester De Amerikaanse komiek Bill Cosby heeft in 2005 al toegegeven verdovende middelen te hebben die hij op vrouwen wilde gebruiken voor seks. Hij heeft in ieder geval een vrouw gedrogeerd, gaf Cosby toe. Dat bleek maandag uit documenten van een rechtszaak tegen Cosby uit 2005, die zijn opgeëist door persbureau AP. Nooit eerder onderging iemand zo'n abrupte gedaanteverwisseling als Bill Cosby. Waarom heeft de val van de 'knuffelvader' zo lang geduurd? ... Hij wordt tussen 1984 en 1992 de ster van The Cosby Show. Van de snelle jongen uit een spionnenserie heeft hij zich ontwikkeld tot Cliff Huxtable, het hoofd van een zwart gezin uit de hogere middenklasse. Voor de kijker is hij niet alleen een geliefde en grappige televisievader, maar ook een uiterst minzame arts, een verloskundige. Hij speelt zijn rol zo overtuigend dat ieder kind zo'n vader wil hebben en iedere aanstaande moeder zo'n dokter. ...     ... Hij zegt geen boodschap te willen uitdragen over ras, iedereen moet zich kunnen amuseren bij de herkenbare en alledaagse belevenissen van de vrolijke, gelukkige en o zo normale Huxtables. Maar doordat Cosby bewijst dat zwart succes kan hebben, dat zwart niet alleen staat voor kommer en kwel, wordt hij een grootheid, larger than life. Hij laat zwart en blank zo spontaan lachen om dezelfde dingen dat kleur er niet meer toe lijkt te doen. America's Dad wordt zijn bijnaam. Vader van iedereen. ...

Hier dus het antwoord: Eindelijk en zwarte die "normaal" lijkt te zijn. Eentje die bij zijn vrouw en kindertjes blijft. Dat beeld wil het zeer politiek-correcte Amerika natuurlijk niet graag omverwerpen ...

Het volgende is zo vanzelfsprekend dat je er nooit iets over hoort (Telegraaf.nl, 12-07-2015, door Hans Kuitert):

Al eerder aangifte tegen ’homohaters’ De Nederlandse ambassadeur in Suriname is gewaarschuwd voor de komst van de Hakuna Matata Gang, een hiphopband waartegen in december vorig jaar in Suriname aangifte werd gedaan wegens het aanzetten tot geweld tegen homo’s. ...    Tineke Sumter, de voorzitter van het platform voor lesbiennes, homoseksuelen en transgenders vroeg de Nederlandse diplomaat in een persoonlijk gesprek om de komst van de band, die momenteel door Nederland toert, te verhinderen. Volgens homo-activist Mikel Haman heeft Nederland vervolgens niets gedaan. ...     Haman van de Suri-positivo’s is verbijsterd dat de twaalf man sterke hiphopband nooit is aangepakt in Suriname. Met de aangifte door zijn organisatie is nooit iets gebeurd. Hamans bloed kookte helemaal toen hij ontdekte dat minister van Buitenlandse Zaken Winston Lackin de band ontving en „ze als ambassadeurs van Suriname op tournee stuurde in Europa”.     Letterlijk zingt de band in Bullet: „Toch vertel je op school dat je zo bent geboren, laat me die sprookjes niet horen, ik ga je fokking hoofd boren.”

Zwarten zijn homohaters.

RTL7 vertoont midden 2015 op de woensdagen in de vooravond een nieuwe reality serie geïmporteerd uit de US of A, voor ongeveer 90 procent gevuld met zwarten. Zelfs voor het zeer politiek-correcte Amerika toch ongeveer het drievoudig van wat gewoon is, want het huidige niveau is dat ongeveer 1 op de 3 rollen een zwarte moet zijn, met uitzondering van de schurken want die zijn nooit zwart. Wel agenten, detectives, officieren, patholoog-anatomen, andere misdaad-onderzoekers, enzovoort.
    Dus waarom hier die extra hoge score? Dat komt door het uitgangspunt van de serie: men vertoont de ervaringen met een lokauto ten einde de pestilentie van de autodiefstal te bestrijden. En wat wil het toeval: bijna alle autodieven zijn ... inderdaad: zwarten. Dus wat is de enige manier om dat te compenseren: maak ook bijna alle agenten zwart. En zo krijgt je dus uiteindelijk een bijna geheel zwarte serie. Zoals alle misdaadseries dat zouden zijn, als de boeven ook zwart mochten zijn.

Een nog niet eerder belicht aspect (de Volkskrant, 27-07-2015, column door Aleid Truijens):

Troost Het was zo'n scène die er in een film een beetje te dik bovenop had gelegen. Een wijk met uitsluitend afro-americans in Memphis, Tennessee. ... Na een half uur vergeefs zoeken naar een niet-fastfoodrestaurant gingen we, uitgehongerd, toch maar naar McDonald's. Een rafelige vestiging met kapot meubilair, sterk riekend naar bleekwater. Wraps of salades hadden ze er niet.     Er kwam een vrouw binnen met twee meisjes. 'Niet zo kijken!', siste mijn man. Mijn mond viel open. Ik had nog nooit zó'n omvangrijk mens gezien. Vet golfde en puilde in alle richtingen, omspannen door katoen. De kinderen, miniversies van hun moeder, pasten nog net op een normale stoel.     De vrouw waggelde naar de toog, legde een handvol kortingsbonnen neer en deed haar bestelling. Even laten kieperde ze een hoog opgetast dienblad om op tafel: een immense berg patat, een stuk of wat hamburgers en zes grote bekers met milkshake en ijs.     De vrouw ging zitten op twee aaneen geschoven stoelen, en ze zetten zich aan het eten. Ernstig en systematisch, met volkomen toewijding. Er werd geen woord gewisseld, er kon geen lachje af. Niets wees op enig plezier of genot. Dit was geen gezellig uitje, maar pure noodzaak. De megahoeveelheid cellen in hun lichaam schreeuwde om voeding. Van schrik kreeg ik geen hap hamburger meer door mijn keel. Dit kreeg je nu van die vette troep.     Het tafereel was hartverscheurend en niet meteen vanwege de doem van diabetes en hartkwalen die het opriep. Het gezinnetje vormde een icoon: van armoede en uitsluiting, van een wrede tweedeling, van ziekmakend marktdenken. Van wanhoop. Zij was een alleenstaande moeder zonder werk, of juist met drie onderbetaalde baantjes. Misschien was dat niet waar, maar dat is wat het tafereel vertelde. Het haar van de meisjes glansde, het was onderverdeeld in perfecte vlechtjes met kralen. Ook een teken van toewijding, van liefde. Hoe voelt het als je geen gewone, dure boodschappen voor je kinderen kunt doen?    ...     En toch: is het wel waar dat arme mensen dikker zijn omdat vet eten goedkoop is? Ik betwijfel dat. In Nederland althans kun je bij prijsbeukers voor een paar dubbeltjes een stronk broccoli, een paprika of een pond sperziebonen kopen, goedkoper dan een hamburger. Maar broccoli biedt geen troost, vet en zoet eten wel. Nederlanders worden gestaag dikker. Ons ongeluk weg-etend eten we ons ongelukkig, en hebben we nóg meer troost nodig. En straks twee stoelen.

Hetgeen meteen weer deed denken aan Shirma Rouse . Hier een schermafdruk van haar optreden in The Passion 2015:

Hier was breedbeeld beslist geen overbodige luxe ...
    En het is ook overduidelijk: Shirma heeft haar "shine" hier helemaal te pakken. Alle tweehonderd kilo ervan ...

Elders is inmiddels een beeldverzameling gemaakt ter illustratie van de sociale prestaties van creolen. Hier eentje in woorden (de Volkskrant, 23-07-2015, van Charlotte Huisman):

Den Haag stuurt rechercheurs naar Sint Maarten tegen zware misdaad Nederland stuurt begin komend jaar vijftig politiemensen naar Sint Maarten, voornamelijk rechercheurs. Die gaan er de georganiseerde en ondermijnende criminaliteit bestrijden, zeker tot eind 2017.    ...     Vooral op Sint Maarten wil Nederland hard aan de slag, omdat daar de problemen het grootst zijn met 'de versmelting van de boven- en onderwereld'. Op dit eiland gaat de Nederlandse politie een team Bestrijding Ondermijning inrichten, dat er onderzoek gaat doen naar de ondermijnende en zware georganiseerde (grensoverschrijdende) criminaliteit. ...     Sint Maarten, bijna vijf jaar een autonoom land binnen het Koninkrijk na de opheffing van de Nederlandse Antillen, telt nog geen 40 duizend inwoners. Dat is te klein voor een solide systeem van rechtshandhaving, dat, volgens Nederland, bovendien kampt met integriteitsproblemen, een capaciteitstekort en inefficiëntie. ...

Razende onzin. Aantallen hebben niets met gedrag te maken. Zet 40 duizend Nederlanders op een eiland, en er is niets aan de hand. Idem Engelsen (Jersey enzovoort), Schotten, Noren, enzovoort. En daar is ook nog eens een hele Stille Zuidzee gevuld met kleine eilandrijken.
    Op Sint Maarten zitten creolen, en die zijn ...

De Nederlandse overheid oordeelt dat de onder- en de bovenwereld zo verweven dreigen te raken, dat het Sint Maarten boven het hoofd dreigt te groeien als niet wordt ingegrepen. Bovendien heeft deze criminaliteit inmiddels ook Nederland bereikt, en gaat zij zelfs al over de grenzen van het Koninkrijk. Op het eiland groeit intussen het gevoel van onveiligheid, nu de criminaliteit er stijgt.

... te crimineel en te corrupt.

Het is volkomen normaal om rap en hiphop te presenteren als "iets normaals" en zelfs als "verworvenheden van de zwarte cultuur". Het enige dat hieraan klopt is het "zwarte cultuur" - La Duurvoort is er dol op (de Volkskrant, 03-09-2015, door Bor Beekman):

Reportage | Hood Life Tour in Compton Waar de gangstarap werd geboren Op excursie in Compton, de beruchte wijk in Los Angeles waar de filmhit Straight Outta Compton is opgenomen. 'Suge reed eerst over die ene vent, kijk zo, hop.'. Tussenstuk (door Gijsbert Kamer): Niggaz wit attitudes De vervaarlijk klinkende beats en nihilistische teksten zetten West Coast hiphop definitief op de kaart. Het was een bijzonder stel jongens dat elkaar eind jaren tachtig in het zuiden van Los Angeles trof. Andre Young, Eric Wright en O'Shea Jackson, die als Dr. Dre, Eazy-E en Ice Cube hiphopgeschiedenis zouden schrijven, hadden complementaire talenten. Young was handig in het produceren van beats, Wright had een groot charisma en bovendien al een eigen label, Jackson was goed met teksten. Samen met rapper MCRen en DJYella zouden de drie in 1987 als N.W.A voor het eerst van zich doen spreken. Niggaz Wit Attitudes noemde het vijftal uit Compton, een zwarte achterstandswijk in Los Angeles, zich. Ze brachten hun eerste werk uit op het label Ruthless van Eric Wright, die onder de naam Eazy-E aan zijn bestaan als straatdealer wilde ontsnappen.

De zwarte verworvenheden: atletisch vermogen (hier n.v.t.), ritmisch vermogen, en muziek maken. Zwarte onvermogens: onder andere alles dat een fatsoenlijke maatschappij maakt. met onder andere deze kenmerken:

... Niggaz Wit Attitudes ...    ... hun echte debuutalbum Straight Outta Compton, dat genegeerd werd door MTV en radiostations vanwege het grove taalgebruik.   ...     ... toen platenmaatschappij Priority een schrijven van de FBI ontving; of het nummer Fuck Tha Police niet van de plaat kon worden gehaald.     ... het tweede album Efil4zaggin (Niggaz 4 Life omgekeerd gespeld), maar was vertrokken toen het in de zomer van 1991 verscheen. Dat album was muzikaal afwisselender, maar schoot tekstueel volkomen uit de bocht door het grove, seksistische taalgebruik. ...

Passende bij sociaal totaal ononmogleijk en onuistaanbaar gedrag:

Gids Hodari Sababu, een in zorgvuldig gestylede sportkleding gestoken vijftiger met wit vissershoedje en massieve armen, wijst naar het asfalt. Daar, precies daar, reed Suge Knight op 29 januari 2015 met zijn rode Ford Raptor een man dood en een andere man invalide, al dan niet met opzet. Knight, een beer van een man met baard, is de oude platenbaas van wijlen Tupac en Dr. Dre.  ...     ... bij die troosteloze woonblokken trof je in de jaren negentig zo honderdvijftig 'Bloods' in vol ornaat op straat; volledig in het rood geklede en bewapende bendeleden. 'De politie kwam hooguit met tien auto's tegelijk patrouilleren.' ...     ... Een vers in de echt verbonden latino-echtpaar laat zich fotograferen op het gazon pal tegenover de drive-through begrafenisonderneming. Het complex werd ooit bedacht voor gangleden die uit vrees voor nog meer kogels hun auto niet uit durven, maar wel afscheid wensen te nemen van hun naasten. 'Was destijds een gat in de markt', weet Sababu. ... Tussenstuk: The Game In een tv-filmpje uit 2013 ter promotie van zijn Hood Life Tour door Compton liet stadsgids en ex-gedetineerde Hodari Sababu (59) zich ontglippen dat zijn stiefzoon, de bekende rapper Game, ooit een blauwe maandag stripte in de nachtclub van de moeder van Game. .... Game, een macho-rapper die in video's graag zijn kogelwonden etaleert ...

Wat maar op één soort manier opgelost kan worden:

Ook diep in de slechtste delen van de stad zijn de lanen nog wijd en voorzien van fraaie bomen, maar de huizen ogen valer, met nog meer tralies voor de ramen. Behalve auto-onderdelen wordt hier niks verkocht, niks legaals althans.

Isolatie. In eigen delen van de stad of het land, maar nog meer te prefereren is natuurlijk in een eigen land. Waarvoor ruimte genoeg is, want ze hebben een eigen continent. Oftewel: de enige oplossing voor het sociaal totaal onmogelijke en onuitstaanbare gedrag van negers is verhuizing naar Afrika.

En even later krijgen we steun voor dit idee - vanuit Zuid-Afrika. De zwarten hebben in Zuid-Afrika de politieke macht overgenomen, maar met de economie en dergelijke lukt dat niet zo, behalve middels corruptie. Een van de falens is natuurlijk onderwijs, en de ergernis daarover is tot dusdanige hoogte gestegen dat het rumoer Nederland heeft bereikt, zie deze uitzending van Nieuwsuur (06-09-2015, na 23:38 min.). De negers hebben een rel ontketent omdat op de universiteit van Stellenbosch slechts 30 procent van de studenten zwart is. En dat is niet alleen racisme, dat is geweld, proclameert de zwarte racistische extremiste in de reportage - en blanken en zwarten kunnen niet samenleven in dit land: "Vriendschap met blanken is niet mogelijk". Een prima model. De blanken uit Zuid-Afrika, en de zwarten uit Europa en Amerika: vriendschap met zwarten is niet mogelijk. Zie, in Nederland: Quinsy Gario, Anousha Nzume, Sylvana Simons, Beryl Bieckman, Gloria Wekker, Philomena Essed, Mitchell Esajas, enzovoort, en dat zijn alleen degenen die zich openlijk uitgesproken hebben: "Wij haten jullie blanken". Oké, wij jullie ook, maar dit is ons land, dus rot op.

Natuurlijk was het voor iedereen met enig gezond verstand al duidelijk dat de slechte vaderzorg van de creolen direct te maken heeft met zaken als slechte maatschappelijke prestaties in het algemeen, en alles rond geweld en criminaliteit in het bijzonder. Hier iemand van diep in de politieke-correctheid die dit betoogt aan de hand van gegevens. Nee, natuurlijk niet voor creolen want daarvoor zou men precies het tegenovergestelde betogen. Maar voor een geval waarvoor dit argument nu even goed uitkwam: de gewelddadigheid van moslims (de Volkskrant, 12-09-2015, column door Peter Middendorp):

Vaders Tussentitel: Je hoeft maar even te internetten om te weten: achter elke smeerlap staat een afwezige vader Over de doodsoorzaak van vader Kouachi las ik niets, de moeder pleegde zelfmoord toen Saïd en Chérif nog nauwelijks tieners waren. Twee jaar woonden ze in een pleeggezin en zes jaar in een weeshuis voordat ze terugkeerden naar Parijs. Daar bestormden zij de redactie van Charlie Hebdo en richtten er een bloedbad aan.     Volgens de Franse politie werd Amedy Coulibaly, die tezelfdertijd een agent vermoordde en mensen gijzelde in een Joodse supermarkt, waarbij vier doden vielen, geholpen door Hayat Boumedienne. Toen haar vader een pasfoto van zijn dochter op de televisie zag, vertelde hij de politie dat Hayat in 1994 het ouderlijk huis had verlaten en dat hij haar daarna nooit meer had gezien.    ...     Mohammed Merah was 6 toen zijn ouders scheidden. Zijn vader heeft hij daarna nooit meer gezien. Begin 2012 vermoordde hij in Toulouse drie militairen en vier mensen bij een Joodse school, onder wie drie kinderen.     De aanslag op het Joodse Museum in Brussel werd gepleegd door Mehdi Nemmouche. Hij werd op jonge leeftijd uit huis geplaatst en bij grootouders ondergebracht. Een tijdlang zat hij in de gevangenis voor gewapende overvallen. Na zijn vrijlating, zei de familie, hadden ze 'hem niet meer gezien'.    ...     Wilders was net vertrokken toen twee mannen begonnen te schieten bij een Mohammed-expositie in Texas. Een van de daders was Nadir Soofi, die als kind met zijn moeder naar de VS kwam, nadat ze in Pakistan van zijn vader was gescheiden.     Yassin Salhi werd geboren uit een Algerijnse vader en een Marokkaanse moeder. Vader stierf vroeg, moeder verhuisde naar Marokko. Vorig jaar onthoofdde Yassin zijn baas, maakte selfies met het hoofd en plaatste het aan een hek van een chemische fabriek, waarna hij probeerde zichzelf met de fabriek op te blazen.    ...     De vader van Mohammed B., de moordenaar van Theo van Gogh, had geen tijd voor de kinderen. De vader van 'de blinde jihadist' bleef achter in Somalië, toen moeder en kind vluchtten. Het zijn trouwens niet alleen terroristen die het zonder vaderliefde moesten doen. Het boek Mocro Maffia is ook een wemeling van jongens die door vaders zijn weggestuurd, verloochend en verlaten.    ...

Afgekort:

Niet alle daders hebben eenzelfde geschiedenis, geschiedenis pakt ook geen wapens op, toch hoef je maar even te internetten om te weten: achter elke smeerlap staat een afwezige vader.

Juist ja ... En er is dus geen enkele reden om dit niet zonder enige verandering toe te passen op creolen. Waarom zijn ze zo gewelddadig? Antwoord: Vanwege (mede) de afwezige vaders.

Dit soort creolen (de Volkskrant, 02-10-2015, door Merel Bem):

Het beste uit de voorstelling Fotograaf Jan Dirk van der Burg verzamelde twitterberichten van bekende en onbekende Nederlanders en maakte er ouderwetse boeken van. ... ...    Elk boek is een verzameling van duizenden twitterberichten en foto's, door de fotograaf geselecteerd. 'Een papieren beeld van profileringsdrang', noemt Van der Burg zo'n tweetbundel. Een 'analoge vorm van retweeten. ....' ...     Het boek LIONEL (van @LexxxusTheDon) gaat van start als het relaas van een zelfbewuste gangsterrapper uit Amsterdam-Zuidoost. Hij houdt het 'alle tijden Real', vraagt zich geregeld retorisch af waarom hij zo knap en succesvol is, plaatst foto's van wapens ...

Hier is de pagina:

En hier de rappert:

Het is toch niet meer dan logisch dat je dit soort lui niet op je school, in je buurt, en in je land wilt hebben ...

Een oude probleembuurt knapt op (de Volkskrant, 14-12-2015, door Kirsten Hannema):

Reportage | Geslaagde transformatie van een Bijlmerflat Brute glorie Bij het renoveren van een verkommerde Bijlmerflat ontdekte NL Architects hoe goed het oorspronkelijke ontwerp eigenlijk is. Op de lang verguisde galerij wordt alweer koffie gedronken, als op een Amsterdams stoepje.

De nieuwe bewoners:

'Bijlmerflat te koop voor één euro' luidde de kop in Het Parool van 7 januari 2011. 'Allebei 50 cent doen?', sms'te ondernemer Martijn Blom vanaf zijn ontbijttafel naar vriend Willem Gaymans, mededirecteur van Kondor Wessels Vastgoed. 'Even aan mijn vriendin vragen', grapte Gaymans terug. Gevolgd door: 'Deal.' Meteen daarna vroegen ze financieel adviseur Frank Zwetsloot en conceptontwikkelaar Hella Hendriks mee te doen. Zo was het plan voor Klusflat Kleiburg geboren, waarbij Kondor Wessels opdrachtgever werd.

Het oude probleem zat dan ook niet in de huizen, maar in de oude bewoners: creolen uit Suriname, en later uit Ghana en Nigeria. Sloopbewoning. Een cultuur die sociaal niet mee kan komen.

Hier een exemplarisch geval dat in (bijna) alle creolenverzamelingen past en ze verbindt (de Volkskrant, 18-10-2016, door Robert Vuijsje):

Gesneden koek Welke rol speelt afkomst in Nederland? Dat onderzoekt de Volkskrant in een reeks interviews. Rapper Jonna Fraser (23): 'Na een tijdje begon ik vragen te stellen aan mijn moeder.' Toen de zogeheten treitervloggers uit Zaandam dagenlang het Nederlandse nieuws beheersten, was Jonna Fraser verbaasd en ook weer niet. Verbaasd, omdat hij dacht: 'Waarom wordt dit zo opgeblazen?'     En niet verbaasd, want: 'Dit is hoe het gaat op straat, in zo'n buurt. Die boys vlogden hoe dat eruitziet, hoe hun leven is. Meer was het niet.' Voor jou was het niets nieuws? 'Ik ben opgegroeid in Zaandam, mijn tante woonde in Poelenburg, in de straat bij die supermarkt waar de overlast was. Ik ken een van die jongens, een andere ging om met mijn broer. Iedereen haalt een keer kattekwaad uit. ...

Ze zorgen voor al dan niet extreme buurtoverlast.

... Ik heb wel ergere dingen gezien.' Wat dan? 'In Rotterdam, ik denk dat ik 7 was, kwam ik tijdens het Zomercarnaval terecht tussen allemaal gasten die elkaar aan het steken waren. Het was een bloedbad. ...

Het zijn messentrekkers.

Denk je dat er verschillende landen bestaan binnen Nederland? 'Zo kun je het zeggen.' In welk Nederland groeide jij op? 'Ik ben geboren in Spijkenisse en woonde tot mijn 9de in Rotterdam-Zuid. In de buurt waar die 13-jarige jongen een sneeuwbal gooide en werd doodgeschoten, Sedar Soaresheette hij.

Ze hebben zeer korte lontjes en schietwapens op zak.

... Mijn vader heb ik niet gezien sinds ik 3 of 4 was.' Waarom niet? 'Je weet toch hoe het gaat? Hij is weggegaan. Na een tijdje begon ik vragen te stellen aan mijn moeder. Ze zei: we zijn uit elkaar en hij komt niet meer terug. Na een verhuizing had hij zogenaamd geen adres meer van ons. Het was niet makkelijk, mijn moeder had weinig geld.

Afwezige vaders.

'Mijn moeder was vaak weg. Ze werkte als schoonmaker, later als manager in een hotel, ze deed van alles. Je raakt eraan gewend dat je wordt vrijgelaten, bent veel buiten. Gaat chillen met je boys, er zijn geen ouders om toezicht te houden, je gaat steeds een stap verder. Op straat is het in het begin hard, daarna raak je eraan gewend.

Ze hebben een streetgang-cultuur.

'Op de middelbare school nam ik één keer een pistool mee. ...'

Ze zijn echt allemaal dol op schietwapens.

... Een undercover politieagent die daar was, dacht dat ik had gestolen.     ... Ik kreeg een taakstraf die duurde en duurde. In een bejaardenhuis en een supermarkt.'

En ze hebben een bloedhekel aan werken.
    Niet gehad: de voorliefde voor bling-bling.

De zwarten zetten hun actie om blanken aan te duiden als "witten" door, dus vanaf nu zijn zwarten hier "negers" of "nikkers". Waarbij de meest succesvolle negers nog steeds de rappers zijn. Hier is er eentje (Telegraaf.nl, 17-11-2016, door Jorn Jonker

Rapper opgepakt: ’Discriminatie!’ De rapper Kleine Viezerik, nu ook bekend als Rick Versace, heeft een nacht in de cel doorgebracht omdat hij een motoragent beledigde. Even daarvoor negeerde de artiest een stopteken. De muzikant claimde razend dat hij werd aangehouden omdat hij zwart is, maar hij reed terwijl hij geen rijbewijs heeft. Dat melden goed ingevoerde bronnen aan De Telegraaf.     De 34-jarige artiest, geboren als Renaldo Dollard, kreeg afgelopen zondagavond rond 20:35 uur een stopteken op de Amsterdamse Hoogheemraadweg. De motorrijder wilde de auto controleren omdat die in het politiesysteem staat. Met de wagen was namelijk al eerder zonder rijbewijs gereden.     Kleine Viezerik, die bij het grote publiek bekend is geworden door programma’s als De wereld draait door, Ali B op volle toeren en Maestro, negeerde het stopteken volkomen. Hij bleef ruim een kilometer doorrijden terwijl er constant ’stop politie’ brandde.     Pas toen de vader van vier kinderen eindelijk stilstond, maakte hij de dienstdoende agent uit voor ’vieze flikker’ en ’kankerlijer’ en weigerde hij mee te werken. De rijbewijsloze rapper mocht daarna een nacht in de cel doorbrengen.     Kleine Viezerik schreeuwde dat hij alleen maar werd aangehouden omdat hij zwart is. Hij reed echter zonder rijbewijs in een auto waarmee dat al vaker was gebeurd. Alle reden dus voor een politiecontrole. De rapper ging echter compleet door het lint. Op een gegeven moment dreigde hij zelfs een kopstoot uit te delen aan de agent.    ...

Tezamen met de weerzinwekkendheden van dit soort lieden op televisie ("wit racisme"), kan er maar één conclusie zijn: alle nikkers het land uit voor ze het in de brand steken net als Londen in 2011.

Na een "tip" van GeenStijl (ad.nl, 28-11-2016, door Graziella Gioia ):

Undercover in Nederland: Discriminatie in Haagse horeca Donkere jongens en jongens van Marokkaanse komaf worden vaak geweigerd bij Haagse horecagelegenheden. Volgens Haagse kroegeigenaar Ferry van Coesant gebeurt dat op basis van jarenlange ervaring. 'Weet je hoe vaak we ellende hebben van zulke gasten die meisjes lastigvallen?'     Dat zegt de horecaman in het SBS-programma Undercover in Nederland. Gisteravond liet presentator Alberto Stegeman de onthutsende feiten rondom het deurbeleid bij onder meer tal van Haagse kroegen zien.    ...

Eerst even de leugens: er worden weerzinwekkende lieden geweerd, en dat is dus noch een 'onthutsend feit' noch 'disriminatie'. En dat weerzinwekkende gedrag betreft Marokkanen, en vooral ...:

Eén van de beveiligers noemde de donkere jongens 'een beetje uit de toon vallen'. ,,Je moet ergens mee schermen, je kunt moeilijk zeggen dat hij een rotkop heeft'', beredeneert de kroegeigenaar. ,,Weet je hoe vaak we ellende hebben van gasten die meisjes lastig vallen? Meer van negers dan van Marokkanen. Je kunt zeggen dat ik negers discrimineer, maar ze zijn gewoon zo.''

Negers.

En nog meer (Telegraaf.com, 15-12-2016, ):

Agent boos om beschuldiging etnisch profileren Opnieuw uit een politieagent zijn frustraties over beschuldigingen van racisme op sociale media. Wijkagent Dennis Schuring is boos nadat hij beschuldigd werd van etnisch profileren.     Schuring beschrijft op Facebook, Twitter en Instagram hoe hij woensdagmorgen met zijn politiemotor voor een verkeerslicht stond en er voor zijn neus een vrouw door het rood liep. Toen ze niet reageerde op een vermaning wilde de agent de vrouw aanspreken.     „Ik ging naast haar rijden en zei dat ze moest blijven staan. Ze bleef voor zich uitkijken en bleef doorlopen,” schrijft hij. Toen ze hem bleef negeren zette hij zijn motor half voor de vrouw. De vrouw stapte om hem heen waarop de agent de vrouw vastpakte en zei dat ze een bekeuring zou krijgen omdat ze door rood liep. „Je bent goed bezig, duidelijk etnisch aan het profileren,” was de reactie van de vrouw.    ...     „De dame was van respectabele leeftijd en was onderweg naar haar werk. Ze was bloedserieus in haar opmerking over etnisch profileren en dat raakte mij. Ik werd er gewoon boos om. Een volwassen, verstandige vrouw die mij hiervan beschuldigde,” aldus de agent.    ...     Eerder klom ook al agent Frank de Vetter uit Rijen in de pen om zijn frustraties van zich af te schrijven.

Het enige nieuwe: dat het in de reguliere media staat. Bij GeenStijl waren al talloze filmpjes te zien geweest, vooral uit het openbaar vervoer omdat daar veel toeschouwers zijn, van negers die zich onhebbelijk gedragen en meteen "Racisme!!!" brullen. Of krijsen want de helft is vrouw. Die zijn net zo onhebbelijk en onuitstaanbaar.
    En ten bewijze van de oneindigheid van deze stroom, eerst beelden van drie dagen eerder, uit Opsporing Verzocht van 12-12-2016:

Achtereenvolgens: neger wordt betrapt op zwartrijden, neger moet metro verlaten, neger mept conductrice met tas.
    En van dezelfde dag als het bericht over de agent:

Ander geslacht, ander continent, zelfde huidskleur.

Ander geslacht, zelfde continent, andere opleiding (telegraaf.nl, 26-01-2017, ):

Haagse politie boos op juriste VN-hof De Haagse politie is boos op de bij het VN-hof in Den Haag werkzame juriste Chaka Laguerre. Zij beschuldigt de Haagse politie via sociale media ervan te zijn mishandeld door agenten en het slachtoffer te zijn geworden van discriminatie. De Haagse politie dient op haar beurt een klacht in bij de president van het Internationaal Hof van Justitie vanwege de aantijgingen die de Amerikaanse juriste verspreidt. Volgens Laguerre beschuldigt werd ze dinsdagmorgen mishandeld en gediscrimineerd door agenten. „Ik ben blij dat ik nog in leven ben”, schrijft zij, nadat zij wegens verzet tegen de politie was aangehouden.     ... Dankzij beelden van cameratoezicht is volgens de politie duidelijk te zien dat de vrouw een verkeersovertreding maakte, waarna zij met haar fiets aan een identiteitscontrole probeerde te ontkomen en zich verzette tegen de politie.    ...     Volgens de lezing van de politie negeerde de vrouw dinsdag op de kruising van de Anna Paulownastraat en de Zeestraat met de fiets aan haar hand een rood verkeerslicht. Een passerende stadsbus raakte haar bijna. Toen ze door agenten daarop werd aangesproken en zich niet kon identificeren, zou ze zijn weggelopen. Vervolgens zou zij zich fel tegen aanhouding hebben verzet. De politie verklaart dat de vrouw is aangehouden wegens gevaarlijk verkeersgedrag en een proces-verbaal heeft gekregen voor het niet tonen van een geldig identiteitsbewijs.

Arrogantie en verzet tegen het openbaar gezag. Gezien alle andere gevallen: institutionele arrogantie en intitutioneel verzet tegen openbaar gezag. Met natuurlijk klachten vanuit de omgekeerde wereld:

Volgens Laguerre beschuldigt werd ze dinsdagmorgen mishandeld en gediscrimineerd door agenten. „Ik ben blij dat ik nog in leven ben”, schrijft zij, nadat zij wegens verzet tegen de politie was aangehouden.     In haar Facebookbericht verwijst ze ook naar andere racistische incidenten waarbij de Haagse politie betrokken zou zijn geweest. Ze roept op daartegen te protesteren.

Dus vermoedelijk is er ook nog sprake van uitlokking.

En daar is de o zo heerlijk illustratieve zaak Henriquez weer. Alhoewel er weinig over in deze verzameling blijkt te staan, maar gelukkig is het volgende artikel uit De Telegraaf zodat ook alle feiten er doodgewoon staan in plaats van de gecensureerde versies in de politiek-correcte media (Telegraaf.nl, 24-03-2017, ):

Familie Henriquez eist namen agenten ...    De 42-jarige Henriquez werd op 27 juni 2015 aangehouden na een muziekfestival in Den Haag omdat hij riep dat hij een wapen had. Hij verzette zich hevig tegen zijn aanhouding. De agenten gebruikten bij zijn aanhouding - zo bleek later - „normoverschrijdend geweld”, Henriquez overleed een dag later.    ...

Dikke bult, eigen schuld, dus. En aan het thema "creolen die zich hevig verzetten tegen arrestatie" gaat een eigen verzameling gewijd worden die er door tijdgeberek nog niet is. "Arrestatie = geen-respect" .
    Mede vanwege dit ...:

Zijn dood zorgde voor dagenlange rellen in de Haagse Schilderswijk.

... werd zijn familie met regelmaat in de studio's van de VARA onthaald, waaruit bleek waarom het nodig was om vijf agenten in te zetten: zowel familie als dader zelf waren "formaat twee stoelen".
    Met een bijbehorende mentaliteit:

De nabestaanden van Mitch Henriquez willen de namen horen van de vijf agenten die betrokken waren bij de fatale aanhouding van de Arubaan. Door het afschermen van de agenten voelen zij zich belemmerd om een eigen onderzoek te doen naar hen. Ook vinden ze het onnodig en kwetsend dat ze niet weten wie er betrokken is bij de dood van hun familielid.     Dat zei hun advocaat Richard Korver vrijdag tijdens een kort geding tegen de Nederlandse Staat in de rechtbank in Den Haag. De moeder van Henriquez vertelde de rechter in tranen dat ze de agenten in de ogen wil kijken. „Ik wil ze zien. Dan kan mijn hart rust krijgen.”

Vertaald: "Ik wil een wassen poppetje naar hun gelijkenis kunnen maken, en daar daarna dikke naalden insteken".
    En hun verdere familie en rasgenoten willen dit:

De Staat betoogde dat de levens van de agenten in gevaar zijn als hun namen niet verborgen blijven. „Zij zijn heel ernstig bedreigd.” Er werd onder meer opgeroepen om hun kinderen en vrouw te doden.

Afrikaanse toestanden.

Een zeer bijzonder geval. Eentje dat zo'n beetje alle vooroordelen bevestigt. Eerst even kennismaken (de Volkskrant, 12-12-2017, door Robert Vuijsje):

Land van afkomst Interview | Latifah van Callias Koningin Welke rol speelt afkomst in Nederland? Dat onderzoekt V in een reeks interviews. Rapper Latifah ... ... Wat voor naam is Latifah? 'Mijn moeder is Surinaams, mijn vader ook, hij is een indiaan. ...

Uit de roemruchte serie van Robert Vuijsje, dus. Hier wat culturele eigenaardigheden:

Waarom slaap je in je eigen stad in een hotel? 'Ik hou ervan om bediend te worden, ... Waarom had je een Egyptische naam? '... Eerst wilde mijn moeder me Queen Latifah noemen, dat Queen mijn eerste naam zou zijn en Latifah de tweede. Nu zegt ze: ik ben blij dat ik het niet heb gedaan, anders was je je nog meer gaan gedragen als een diva.'

Nummer 1: arrogantie.

... Mijn moeder heeft drie dochters. Van mijn vaders kant ken ik zeven broers en zussen en ik weet van nog drie.' ...

Nummer 2: fokken.

Veel van je rapteksten gaan over de liefde. '... Meestal willen mannen hun fouten niet aanhoren. Als ik erover rap, moeten ze wel luisteren.'

Nummer 3: de mannen zijn onverbeterlijk.

Wat voor fouten maken ze? 'Liegen, bedriegen, hun vrouw als een slaaf proberen te behandelen. ...

Nummer 4: de mannen zijn 'macho.

Kom je veel buiten Amsterdam? 'Ja, als ik mensen moet opzoeken in de gevangenis.'

Nummer 5: de mannen zijn overdadig crimineel.

Ben je in een mannenwereld terechtgekomen? '... Ik zie geen verschil tussen mannen en vrouwen. Alle mannen zijn door een vrouw gebaard, wij zijn sowieso sterker. Ik heb jou gemaakt, hoe ga jij dan iets kunnen wat ik niet kan?

Nummer 6: de creoolse logica is winti.

Wat voor werk deed je hiervoor? 'Ik kan niet voor een baas werken. Twee weken bij BCC, twee weken bij Albert Heijn, daarna kwam ik gewoon niet meer. ...'

Nummer 7: creolen passen niet in een georganiseerde maatschappij met gezagsverhoudingen.

Hoe was het om op te groeien in Amsterdam-Zuidoost? 'Soms hadden we een blank kind in de klas. ... wij denken dat we alles kunnen maken met hoe we over blanken praten. We noemen ze tatta of bakra, alles.'

Nummer 8: creolen zijn gore racisten.
    Mooi lijstje.
    Met een sluitende verklaring voor deze helft van de allochtone werkloosheid.

En daar is er weer eentje: een wegrennert (volkskrant.nl, 28-03-2018, redactie ):

Onrust in Sacramento na dood zwarte man ... ...  de agenten ... waren ter plekke na een melding dat iemand in de buurt autoruiten insloeg.     ... Op een video die is gemaakt door de bodycam van de agenten, is te zien ... nadat ze Clark korte tijd hadden achtervolgd. ... Clark zou eerder zijn weggerend nadat een politiehelikopter hem had gezien. 'He, laat mij je handen zien', roept een van de agenten. Gevolgd door: 'Wapen, wapen, wapen'.    ...     Nadat Clark was neergeschoten, bleek dat de agenten zijn telefoon voor een wapen hadden aangezien.

Het laatste citaat komt van eerder in het verhaal, want natuurlijk doet de Volkskrant er weer alles aan om er "Blanken vermoorden zwarten systematisch" van te maken. Vandaar dat je dit essentiële feit ook maar één keer tegenkomt:

... Een van de agenten is wit, de ander is zwart. ...

Maar één blanke is natuurlijk volstrekt voldoende om er een racistische haatmoord van te maken:

In het Amerikaanse Sacramento neemt de woede toe over het doodschieten door de politie van een ongewapende zwarte man. Demonstranten betoogden dinsdag bij een NBA-wedstrijd en op een raadsvergadering tegen de dood van Stephon Clark (22). Twee agenten schoten twintig kogels op hem af in de tuin van zijn oma omdat ze dachten dat hij een wapen in zijn hand had. Tussentitel: Net als de demonstranten, is de familie verontwaardigd over het harde optreden van de agenten. 'Het was niet nodig om zoveel kogels op hem af te vuren.' - Sequita Thompson ... Sinds de dood van Clark op 18 maart is het onrustig in Sacramento, de hoofdstad van Californië. Het is de zoveelste omstreden dood van een zwarte man na ingrijpen door de politie.     Burgemeester Steinberg, die Clarks dood eerder ook 'onnodig' noemde, heeft de stad opgeroepen donderdag de rust te bewaren als de begrafenis plaatsvindt. De bekende zwarte dominee Al Sharpton zal een van de sprekers zijn. 'Het hele land kijkt naar ons', aldus Steinberg.     ... in de rest van de VS groeit de kritiek op het optreden van de twee agenten die betrokken waren bij de dood van Clark. ...     Terwijl buiten bewoners opriepen tot het aanklagen van de agenten, verstoorden demonstranten dinsdag in het stadhuis een vergadering van de gemeenteraad die zich boog over het optreden van de politie. Onder hen was de broer van Clark die op het podium sprong en de aanwezigen begon toe te spreken.     Toen burgemeester Darrell Steinberg hem probeerde tegen te houden, riep Stevante Clark: 'Hou je mond dicht'. Hierna trokken de demonstranten naar het stadion waar ze basketbalfans tegenhielden die een NBA-wedstrijd van de Sacramento Kings wilden bezoeken. Het was de tweede keer in een week dat dit gebeurde.     'Jullie gaan vandaag geen wedstrijd zien', riepen de betogers tegen de fans. 'Doe met ons mee of ga naar huis.' De wedstrijd begon op tijd. Vorige week droegen spelers van de Sacramento Kings speciale zwarte T-shirts om hun medeleven te betuigen met de familie van Clark. Ook hun tegenstanders van de Boston Celtics deden mee aan deze protestactie.     De twee agenten zijn volgens de politie inmiddels bedreigd met de dood. ...     Net als de demonstranten, is de familie verontwaardigd over het harde optreden van de agenten. 'Het was niet nodig om zoveel kogels op hem af te vuren', aldus Clarks oma Sequita Thompson. 'Waarom hebben ze niet op zijn armen gericht, of in zijn benen geschoten of een Taser gebruikt? Waarom niet? Dit was helemaal niet nodig.'

Even tellen - "Eén van de agenten is zwart":

... Een van de agenten is wit, de ander is zwart. ...

Eén stuks. Versus:

... schoten twintig kogels op hem af in de tuin van zijn oma ... ... Hij woonde bij zijn oma. .,.. ... 'Het was niet nodig om zoveel kogels op hem af te vuren', aldus Clarks oma ...

"Slachtoffer heeft oma": drie keer.
    Maar de Volkskrant doet totaal niet aan het manipuleren van berichten hoor ...

Nou, een hele mooie. Harriet Duurvoort , de koningin van de identity politics in de Volkskrant, doet een cultuurbekentenis. Geheel onbedoeld natuurlijk, want in een andere maar verwante context, namelijk die van de haardracht (de Volkskrant, 17-05-2018, column door Harriet Duurvoort, publicist):

Kroeshaar is prachtig Tussentitel: Het concept 'slecht haar' is bij zwarte mensen minder vrijblijvend

En, bonus, tezamen met de verklaring:

... Er kleeft een diepgeworteld historisch minderwaardigheidscomplex aan.

In deze context:

Het concept ‘slecht haar’ is bij zwarte mensen minder vrijblijvend dan dat je haar gewoon wat ‘slechter’ zit. Slechter betekent natuurlijk altijd kroezender. Er kleeft ...

Maar het slaat natuurlijk op HET ZWARTE ALLES!!!

Weer een variant van de "Voor de politie wegrennende zwarte" (Joop.nl, 01-06-2018, ):

Agent schiet zwarte man dood, jury beslist: 4 dollar schadevergoeding ...    Op 14 januari 2014 kwamen agenten af op een klacht over geluidsoverlast. De klacht was ingediend door een vrouw die haar kind van een nabijgelegen school had opgehaald en vond dat de muziek uit de garage van Gregory Vaughn Hill te hard stond. De agenten klopten op de garagedeur, Hill deed open, maar sloot die ook direct weer toen hij zag dat het politieagenten waren. De agenten aarzelden niet en openden direct het vuur. ...

Goh ... Kunnen ze echt nooit iets leren ...

Weer een negerheld die gescoord heeft op zijn negers (de tekst is die van de website - de krant is een stuk korter) (de Volkskrant, 20-06-2018, door Iñaki Oñorbe Genovesi):

Met de dood van XXXTentacion verliest de 'soundcloudrap' een omstreden boegbeeld De neergeschoten rapper was geliefd, maar gewelddadig. Begin juni vorig jaar dook midden in een optreden plots een man het podium op en sloeg XXXTentacion knock-out. In een reactie op het zoveelste geweldincident in zijn leven riep de Amerikaanse rapper uitdagend dat ze hem de volgende keer maar beter konden doden. ‘So I can’t talk shit.’ Een jaar later is XXXTentacion, die eigenlijk Jahseh Dwayne Onfroy heette, in Deerfield Beach (Florida) doodgeschoten. Volgens ooggetuigen was de 20-jarige rapper van megahits als Sad, Changes en Look at Me op zoek naar een nieuwe motor, toen hij buiten een motorzaak door twee mannen werd benaderd. Een van hen zou XXXTentacion van dichtbij in zijn auto hebben doodgeschoten. Het motief is nog onbekend. Wel is duidelijk dat de dood van de ‘most controversial man in rap’ tot verbijsterde en verdrietige reacties op social media heeft geleid.     En niet van de minsten. Kanye West heeft via Twitter laten weten: ‘Ik heb je nooit verteld hoe ontzettend je me inspireerde toen je er nog was. Dank je wel dat je er was.’ Collega-rapper Tyga reageerde dat het ‘heel triest is om zo’n goede artiest te moeten laten gaan’. ...     Zijn aantrekkingskracht had XXXTentacion vooral te danken aan zijn grote charisma, aan zijn gedweep met dure merken ...zijn tussen hiphop en emo-rock balancerende nummers op zijn debuutalbum ‘17’ ... Rauwe agressie vermengd met grimmig zelfmedelijden. ...     ...wereldster Kendrick Lamar nou ook. De rapper en Pulitzer-prijswinnaar was een van de vele bekende fans van XXXTentacion ...     ... XXXTentacion wiens korte loopbaan als succesvolle rapper werd overschaduwd door ruzies met collega-rappers als Migos, Trippie Redd of Rob Stone, vechtpartijen bij concerten, controversiële uitspraken over vrouwen en homo’s en een reeks aanvaringen met de Amerikaanse justitie. Hij werd beschuldigd van inbraak, wapenbezit, diefstal, mishandeling en het manipuleren van getuigen.     Eind december had XXXTentacion weer eens huisarrest, in afwachting van een nieuwe rechtszaak. Hij werd ervan beschuldigd in 2016 zijn zwangere vriendin te hebben geslagen en gewurgd. Ook zou hij hebben gedreigd haar ongeboren kind te vermoorden. Daarnaast zou hij haar tegen haar wil hebben vastgehouden, zodat zij niet naar de politie kon stappen en later onder druk hebben gezet om haar beschuldigingen in te trekken.     Ondanks de zware beschuldigingen mocht de rapper half maart van de rechter in Florida zijn huis weer uit om op tournee te gaan. Zijn fans vonden het prachtig. Dat er intussen een oude video was opgedoken waarin XXXTentacion een vrouw tegen haar hoofd slaat, mocht de pret niet drukken.    ...

Oh, en er was er nog eentje:

Naast XXXTentacion is nog een Amerikaanse rapper doodgeschoten. Het gaat om de opkomende Jimmy Wopo (21) die vooral naam maakte met zijn nummer Elm Street. ... Wopo, wiens echte naam Travon Smart was, werd doodgeschoten bij een drive-by shooting in Pittsburgh. Een tweede slachtoffer zou in stabiele toestand zijn. ...

En dan maar weer klagen over de Amerikaanse politie die in deze kogelregen het vege lijf probeert te redden ...

In de Engelstalige wereld stijgt de politiek-correctheid naar steeds hogere en steeds ongekendere en onbedenkbare hoogtes. Het nieuwste FOUT!!!: het overnemen van een recept - van een gerecht, dat is. En de Volkskrant staat er nog achter ook, en voorziet het verhaal van het bijpassende politiek-correcte inuendo (de Volkskrant, 22-08-2018, door Patrick van IJzendoorn):

Is televisiekok Jamie Oliver een ekster in de etnische keuken? Het is hartje zomer, de barbecues smeulen en de cultuurstrijd heeft zich verplaatst naar een fenomeen uit Jamaica: jerk. Dit gekruide, gemarineerde en gegrilde vlees is omarmd door Jamie Oliver ...

Dat 'is omarmd door' ... De man heeft gewoon een recept overgenomen!!! Dat maakt deel uit van zijn vak!!! Althans, in de vorm waarin hij het bedrijft. Voorbeeld: Jamie Oliver gebruikt camembert - de Volkskrant: "Jamie Oliver heeft camembert overgenomen".
    Ze zijn gecertificeerd gestoord, daar bij die krant en in overige politieke-correcte kringen.
    En de oorzaak: de creolen zijn gecertificeerd gestoord:

... is de beroemde televisiekok op kritiek komen te staan van de prominente Labour-politicus Dawn Butler. Volgens deze dochter van Jamaicaanse immigranten bezondigt Oliver zich aan cultureel ekstergedrag.

Hier is dat figuur:

Type: bedorven stuk vreten - meteen door het toilet spoelen.
    En weer een archetypisch voorbeeld van de creoolse empathieloosheid.
    Maar de Volkskrant lust er wel pap van, natuurlijk. Want een kleurtje ...:

‘Jamie Oliver, ik vraag me af of je weet wat Jamaicaanse Jerk eigenlijk is?’, tweette deze 48-jarige fractiewoordvoerder voor Vrouwen- en Gelijkheidszaken, ‘het is niet alleen maar een woord dat je voor een goedje kunt zetten om producten te verkopen (…) Jouw Jerk Rijst is niet in orde. Deze toe-eigening uit Jamaica moet stoppen.’

En zo plant de idiotie zich steeds verder voort, zich onderwijl verdiepende. WINTIE, WINTIE, WINTIE!!!

Nog meer ... (volkskrant.nl, 31-01-2019, door Patrick van IJzendoorn ):

Labour-afgevaardigde moet drie maanden de cel in, maar weigert parlementszetel op te geven ... Eerder deze week werd de 35-jarige Fiona Onasanya tot 3 maanden cel veroordeeld wegens liegen over een snelheidsovertreding. ... In juli 2017, een maand nadat ze door de inwoners van Peterborough was gekozen tot Lagerhuislid, reed Onasanya 41 mijl per uur (65,9 km per uur), waar maximaal 30 toegestaan was. Tegenover de rechter beweerde ze dat haar broer achter het stuur zat. De jury kon het niet eens worden, waarna er een nieuw proces volgde. Inmiddels had haar broer bekend een valse verklaring te hebben afgelegd, waarna zijn zus schuldig werd bevonden van het dwarsbomen van de rechtsgang. Ze blijft ontkennen.    ...

Creools dingetje één. Wel gedeeld met andere arrogante volken zoals moslims.

...     Onasanya beweerde in goed bijbels gezelschap te zijn daar ook Jezus, Mozes, Daniel en diens drie Joodse vrienden ooit ten onrechte schuldig zijn bevonden. ‘Jezus werd beschuldigd en veroordeeld door de rechters van zijn tijd en dat was niet het einde, maar eerder het begin van een nieuw hoofdstuk in zijn levensverhaal.’ Haar geloof gaat terug naar haar jeugd toen ze als kind gewond raakte bij een auto-ongeluk en haar moeder meer waarde hechtte aan een goed gebed dan aan medische behandeling.

Creools dingetje twee: WINTIE, WINTIE, WINTIE!!!

En weer eentje van het nepracisme (de Volkskrant, 19-02-2019, door Gijs Beukers):

Politie onderzoekt of Empire-acteur Jussie Smollett mishandeling in scène zette De acteur zou de twee vrijgelaten verdachten persoonlijk kennen. Tussentitel: Een woordvoerder van de politie zegt dat het doel van het onderzoek is veranderd De politie van Chicago onderzoekt of acteur Jussie Smollett, bekend van de serie Empire, een mishandeling van zichzelf in scène heeft gezet. Dat melden verschillende Amerikaanse media, waaronder boulevardsite TMZ.     Op vrijdag 15 februari werden de twee verdachten in de zaak vrijgelaten. Deze broers zouden hebben verklaard dat Smollett hen heeft betaald voor hun aandeel in de zaak, melden bronnen binnen de politie volgens CNN. De politie zegt nu met Smollett te willen spreken.     Op 29 januari deed Smollett, een zwarte en homoseksuele man, aangifte van mishandeling. Volgens hem werd hij die nacht belaagd door twee witte, gemaskerde mannen die een touw om zijn nek legden en een chemische substantie over hem heen gooiden.     Daarbij zouden ze racistische en homofobe dingen hebben geroepen. Smollett verklaarde dat een van de belagers 'MAGA Country' had geroepen, een verwijzing naar president Trumps campagneslogan Make America Great Again.     Ondanks de vele beveiligingscamera's in de omgeving van de vermeende mishandeling, leverde het onderzoek lange tijd niets op, waardoor op sociale media werd gespeculeerd dat Smollett de aanval zou hebben verzonnen. Zijjn relatief lichte verwondingen riepen nog meer vragen op. ...     Op 13 februari werden, op basis van camerabeelden, twee Nigeriaanse mannen aangehouden. In een interview op de Amerikaanse televisie stelde Smollett dat hij gelooft dat zij de daders zijn.     Dit zou de argwaan bij de politie hebben versterkt. De twee mannen zijn niet wit, zoals Smollett eerder stelde. Ook zouden ze niet homofoob of Trump-supporter zijn geweest. Daarnaast zou Smollett een goede band met ze hebben; beiden zijn werkzaam op de set van Empire, en Smollett heeft erkend dat hij een van hen als personal trainer heeft ingehuurd.     Een van de broers, schrijft TMZ, heeft tijdens de verhoren zijn telefoon aan de politie overhandigd, waaruit blijkt dat hij vlak voor de vermeende aanval nog contact met Smollett heeft gehad.    ...

Altijd als het gecontroleerd kan worden ...
    Althans: heel erg vaak ...

Al die verzekeringen over dat zwarten geen verkrachters zijn en blanken wel ... Allemaal onzin natuurlijk (de Volkskrant, 20-04-2019, door Maud Effting, Charlotte Huisman):

'Als ze meegaat, weet ze wat er gebeurt' De Rotterdamse politie hield deze week drie jongens aan omdat zij betrokken zouden zijn bij meerdere groepsverkrachtingen. Wat bezielt de daders van dit seksueel geweld? De verhalen waren er al een tijdje. Over jongens die aan groepsverkrachtingen deden in een buurt op de grens van Rotterdam en Schiedam. In parkjes. In kelderboxen. En op andere schimmige plekken.    ...     Deze week pakte de politie drie minderjarige jongens op die worden verdacht van groepsverkrachtingen in Rotterdam-West en Schiedam-Oost. Twee minderjarige meisjes deden aangifte, een meisje deed een melding. Mogelijk zijn meer meisjes slachtoffer. De politie roept hen en hun ouders met klem op zich te melden - om hun weerstand te overwinnen en met de politie te praten.     Dat roept vragen op: in wat voor omgeving kan zoiets gebeuren? Wat bezielt de daders? En: komt het vaker voor?

Humor: 'in wat voor omgeving kan zoiets gebeuren?'. Oh ja, dat stond er hier natuurlijk niet bij (GeenStijl.nl, 16-04-2019, door Mosterd ):

Leden Antilliaanse bende opgepakt voor verkrachtingen en 'bewust verspreiden soa's' .... In Rotterdam zijn twee Antillianen (Geremy en Jermely B.) opgepakt vanwege hun rol in een verkrachtingszaak in 2016 - en die zaak is onderdeel van een groter geheel. In totaal heeft de politie zes gappies op de korrel, verdacht van 'meerdere groepsverkrachtingen'. "De slachtoffers zijn tienermeisjes, van twaalf tot zestien jaar." Drie andere leden van de zogeheten Franselaan-bende maakten in 2016 furore door een vrouw te verkrachten. Dat leverde hen een welverdiend GS-topic op, met de alleszeggende titel 'Vrouw in eigen auto verkracht door 3 negers'. Die drie zijn inmiddels alweer vrij, ondanks l'histoire se répète, want we wonen hier goeddomme wel in Nederland. En als klap op de Antilliaanse vuurpijl, mocht u uw dochter over een jaartje alleen over straat sturen in de regio Rotterdam/Schiedam: "Enkele verdachten van de bende zouden ook nog eens soa's hebben die ze bewust verspreiden onder hun slachtoffers door ze onbeschermd te misbruiken." ...

En als u denkt dat dit door GeenStijl verzonnen is (nos.nl, 03-02-2017, ):

'Jonge verkrachters Schiedam eerder in de fout' Twee jongens die verdacht worden van het verkrachten van een vrouw in Schiedam, waren eerder betrokken bij zedendelicten. Ze zouden vorig jaar ook twee meisjes hebben aangerand. Dat melden bronnen aan de NOS.     Maandag meldde de politie drie tieners te hebben aangehouden voor ernstig seksueel misbruik van een vrouw in Schiedam. Het gaat om drie Rotterdammers, een tweeling van 15 en een jongen van 16 jaar.     In november achtervolgden de jongens een 35-jarige vrouw toen ze naar haar auto liep in de buurt van station Schiedam-Centrum. Ze misbruikten haar daarna om de beurt in haar geparkeerde auto.    ...

Dat is het zaakje van  'Vrouw in eigen auto verkracht door 3 negers'.
    Maar ja, het zijn natuurlijk geen "verkrachtende negers", maar, meldt de Volkskrant , ...:

De zaak kwam vorig jaar aan het rollen door de getuigenissen van twee meisjes van het Lentiz Life College in Schiedam. ... De mentoren en de leraren beklemtoonden dat het misbruik niet heeft plaatsgevonden op de school, die haar best doet om de soms kwetsbare leerlingen een veilige omgeving te bieden.    ...

... "kwetsbare jongeren".
    Die alleen maar slachtoffers maken onder andere "kwetsbare jongeren", volgens de specialist in zwarte verkrachters:

Tussentitel: Dit zijn geen jongens die onbekende meisjes meesleuren in de kelderboxen - Jan Hendriks - hoogleraar forensische psychiatrie

En letterlijk genomen klopt dat dus: ze verkrachten onbekende vrouwen in hun eigen eigen auto. Geparkeerd voor een behoorlijk centraal gelegen treinstation.
    Natuurlijk zijn deze man en de andere betrokkenen bij de afhandeling van de voorgaande zaken hartstikke medeschuldig aan de latere verkrachtingen. Ze hebben namelijk datgene nagelaten om herhaling te voorkomen: op een scheepsra binden (of iets dat er voldoende op lijkt) en daarna ranselen net zo lang tot het schreeuwen wat minder wordt.
    Gevolgd nog een kleine toespraak: "Als je nog eens zoiets doet, krijg je nog zo'n portie, en draaien we je ballen eraf".
    Overigens zijn deze kerels natuurlijk even representatief voor de algemene zwarte bevolking als de blanken die zwarten aanvallen omdat het zwarten zijn, het laatste bekende geval dat van Kerwin Duinmeijer en dat is dan ook nog eens gelogen als racistische geval.
    Maar Harriet Duurvoort ligt er nog steeds wakker van ...
    Dus beste blanke, weest niet beschroomd om een flink eind om te lopen als je een zwarte ziet, vooral als je een vrouw bent. Harriet Duurvoort beveelt het sterk aan.

In een serie van de Volkskrant over ingrijpende levensgebeurtenissen moet natuurlijk ook "de gekleurde medemens" vertegenwoordigd zijn, ook als is er weinig tot niets ingrijpends te vertellen valt. Maar alles om de boodschap weer eens te herhalen, hè ... (de Volkskrant, 20-05-2019, door Fokke Obbema):

Etchica Voorn, talentcoach en schrijver 'In mij huist de gedachte: ik hoor er niet bij'

Natuurlijk wordt nog vele malen herhaald dat alle Nederlanders zijn racisten zijn , maar het gaat hier om het eigen culturele aspect:

Het bloed van twee culturen vloeit door haar aderen. Dubbelbloed, noemt Etchica Voorn het. Het verrijkt haar leven, vertelt ze Fokke Obbema ... Is Dubbelbloed een poging tot de nabijheid die aan uw leven zin geeft? 'Mijn boek gaat over identiteit en daarmee ook over nabijheid. Met identiteit weet je je geborgen bij je familie of bij een groep en dat helpt je nabij te zijn. ... '... de ziel gaat voor mij dieper. Die gaat over generaties heen en is verbonden met mijn voorouders. Dankzij hen ben ik hier. Ook al heb je ze niet gekend, ze hebben een bijdrage geleverd. Het is echt niet zo dat jij op je postzegeltje het allemaal aan het uitvinden bent en je voorouders er niets mee te maken hebben, dat gaat er bij mij niet in. Het is een onbevattelijk iets, maar ik geloof in een wijsheid die over generaties heen gaat.' '... In Suriname is het inderdaad veel gewoner te leven met je voorouders en met het besef dat we op hen voortbouwen. Ik ben er door mijn boek achter gekomen dat ik altijd Surinaamser ben geweest dan ikzelf wist.' Leestip 'Homegoing van Yaa Gyasi raakte me diep, omdat het zo'n herkenbaar verhaal vertelt - dat van nergens echt bij horen, maar toch altijd verbinding zoeken. De hoofdpersonen zijn van onze tijd, maar het boek gaat terug tot de slavernij in de 18de eeuw. Het laat mooi en overtuigend zien hoe gebeurtenissen die je voorouders destijds hebben meegemaakt van invloed kunnen zijn op je leven nu.'

Winti.
    En volgens de dubbelculturige zelf is het dus inderdaad allemaal genetisch bepaald.

Voor zwarten geldt natuurlijk precies hetzelfde als voor zigeuners, moslims, Joden enzovoort: je mag er niets negatiefs over zeggen.
    Want "kwetsbaar" .
    Dus waar er een heleboel gedoe was over #MeToo en vrouwenmisbruik enzovoort over de hele wereld en vooral in de amusementswereld, werd er natuurlijk nauwelijks of niet gerefereerd aan die amusemenstsector die met grote afstand het meest seksistisch is: die van de rappers en hiphopper: "chickies" hier en "niggabitches" daar.
    Want niggas.
    Pardon: "mensen van kleur". "Niggas" is voorbehouden aan de niggas. Pardon: "people of color". Moest ene Eva Hoeke met veel pijn ondervinden.
    Daar hield een racist genaamd S. Simons nog een leuke column aan over.
    Maar nu, met de #MeToo-beweging al ruimschoots over haar hoogtepunt heen ... (de Volkskrant, 08-06-2019, rubriek Nieuw venster, door Lisa Bouyeure):

Als rapteksten werkelijkheid worden Alweer zes jaar geleden gebeurde er iets ongekends. In het nummer U.O.E.N.O. rapte de Amerikaan Rick Ross over hoe hij mdma in de champagne van een vrouw deed, haar mee naar huis nam en daar zijn slag sloeg. ...

En Rick Ross is hartstikke zwart.
    En het is hartstikke normaal:

... Weerzinwekkende misogynie is er genoeg in hiphop, van de obligate bitches, hoes en tricks tot het verheerlijken van geweld tegen vrouwen ...

Maar tevens geen enkel bezwaar:

...  en dat zeg ik als groot liefhebber van het genre. ...

Want het zijn zwartjes ...
    Kwetsbaar ...
    Waarom dan nu toch dit artikel ...

...  Wat deze kwestie zo uitzonderlijk maakt, is dat de gewraakte tekst na kritiek uit het nummer werd verwijderd en dat Rick Ross zelfs zijn excuses aanbood. ...

De zwarte heeft iets "blanks" gedaan: zijn excuses aangeboden.
    Een "bounty" , dus ...
    En het speelt ook in Nederland:

... Sinds het begin van #MeToo wordt de vraag gesteld waarom de beweging maar niet tot de hiphopwereld door wil dringen. Vooral in Amerikaanse media weliswaar, maar ook Nederland vervult op dit gebied geen voortrekkersrol. Want waarom kreeg een doodgeschoten rapper op een festival in de Beekse Bergen een gedenkplekje, ook al was hij minstens zo bekend vanwege het bont en blauw slaan van zijn ex? Waarom zit Kempi nog steeds bij platenlabel Top Notch, nadat hij onder meer werd veroordeeld voor het prostitueren van een 16-jarig meisje?

Omdat "se soewart sijn", mevrouwtje ...

Ha, weer eens beelden. Van dat standaardtafereeltje: de vluchtende neger. De intro:

Tekst leeesbaar (telegraaf.nl, 05-08-2019,  ):

Dashcam: vluchtende verdachte is knettergek Een agent in de Amerikaanse staat Georgia wordt op brute wijze meegesleurd door een verdachte.

Tekst bij de beelden die je ziet: agenten houden telefoneerder-tijdens-rijden aan. Agent praat met telefoneerder (zie beeld boven). Telefoneerder gaat er vandoor, en sleept agent mee à al Ku Klux Klan in de jaren 1930- beelden van helmcamera. Telefoneerder wordt verderop staande gehouden,en vlucht uit auto:

Kijk eens hoe lenig hij over het talud klautert ...
    Een aap is er niets bij ...

Hééé ... Dat lijkt wel een oude bekende:

Even kijken in de tekst (de Volkskrant, 28-08-2019, door Gijsbert Kamer):

Countrysnik 'Zwarte vrouwen moeten soul zingen of gaan rappen, anders hebben ze geen schijn van kans in de muziek.' De Britse zangeres Yola (35), als Yolanda Quartey ...

Ja hoor ... Ze is 't.
    In alle opzichten:

...    'Ja, ik heb vier jaar geleden echt in de fik gestaan in mijn keuken. Geen lolletje natuurlijk, maar het is erger om mishandeld te worden door je minnaar, door je moeder elke dag verrot gescholden te worden en op je 20ste dakloos te worden.' Ze heeft geen gemakkelijk leven gehad, stelt ze vast. 'Maar ik kan niet alles op anderen afschuiven. Ik maakte zelf ook voortdurend de verkeerde keuzen.'      ... 'Maar ik maakte een potje van mijn leven. Ik had verkeerde vrienden, liet de goede lopen. Op een gegeven moment had ik niemand meer, ook geen huis. 21 jaar en dan op straat zwerven, is verschrikkelijk. Je denkt dat je wel door vrienden wordt geholpen. Nee, die gaven niet meer thuis.'    ...

Wat schreven we ook alweer over haar ...
    Oh ja: mevrouw Arrogance.
    Nou, dat heeft ze duidelijk goed waargemaakt.

Zwarte rappers uit Amsterdam hebben zwarte rappers uit Rotterdam overhoop gestoken in Scheveningen. Harriet Duurvoort heeft het ook meegekregen en gaat het, als zwarte intellectueel, ons allemaal uitleggen (de Volkskrant, 20-08-2020, column Harriet Duurvoort, publicist):

Keukenmespubers

Oftewel: de overhoopstekers zijn allemaal lieve jongens.

Een zwart jochie passeerde me op de fiets, glimlachend bouncend op een heel gewelddadige rapsong. Schietsalvo's op elke beat. De agressie van de muziek contrasteerde met zijn kinderlijke blijdschap. Hij was een jaar of 12. ...

Oftewel: de "Steek mekaar maar overhoop-muziek is hartstikke lieve muziek".

...  Opgroeien gaat snel in Rotterdam Zuid. Gisteren zag je ze nog knikkeren, vandaag hangen ze ineens voor de coffeeshop.     ...

Oftewel: drugsdealen is een hartstikke lieve bezigheid.

...     Als je maar uit de klauwen van een jeugdbende blijft, dacht ik. ...

En daar leren we voor het eerst wat. Want is haar excuses-mode gaat Dear Harriet ook wat dingetjes loslaten.
    Les nummer 1: de zwarte buurt is een jeugdbendes-buurt.

... Waar ik woon, Rotterdam Zuid, zijn verschillende drillgangs actief. ...

Les nummer 2: de zwarte buurt is een gewelddadige-jeugdbendes-buurt.

... Kinderen die met een sjaal om hun hoofd 'mijn keukenmes, dat ga je voelen!' rappen en dat op Instagram zetten. ...

Les nummer 3: de zwarte buurt is een gewelddadige-nog-zeer-jeudige-jeugdbendes-buurt.

... Jongens uit Charlois dissen jongens uit IJsselmonde en ook uit Amsterdam, ergens heeft het iets weg van hooliganisme. ....

Oftewel: de zwarte gewelddadige-jeugdbendes-cultuur is net zoiets als vechtende voetbal-supporters-cultuur.

...  Met dodelijke gevolgen, zoals onlangs weer....

Want vechtende voetbalsupporters steken elkaar ook overhoop. Volgens H. Duurvoort.

...     Moet je drillrap verbieden? Rap is een van de vele vormen van populaire cultuur, van films tot games, waarin geweld tot een vorm van amusement werd en het is de culturele expressievorm van gekleurde jongeren uit achterstandswijken, wereldwijd. ...

Les nummer 4: de zwarte gewelddadige-jeugdbendes-cultuur is een wereldwijd verschijnsel, en heeft dus niets met de omgevende cultuur, en uitsluitend en alleen met de zwarte cultuur te maken.

... Het was ook de muziek waarin ik mij als jongere herkende, hoewel ik vooral van de alternatieve hiphop was ...

Les nummer 5: de zwarte gewelddadige-jeugdbendes-cultuur zit in alle zwarten, alleen komt het bij de een meer naar buiten dan bij de ander.

... de commerciële gangstarap die in de jaren negentig uitgroeide tot de wereldwijd bestverkochte popmuziek ooit en minstens zo gewelddadig was als de drillrap van nu, hoewel ik er graag op feestte. De wereld ging los op beroemde diss-tracks als Hit 'm up, waarbij Tupac Biggie bedreigt en volgde de East Coast/West Coast-vete als een soap. In september '96 werd Tupac doodgeschoten, een jaar later Biggie. ...

Les nummer 5, herhaling.

... Was ik toen voor een verbod?     Nee. Gangstarap was art imitating life, want bendegeweld bestond al eeuwen voordat er hiphop was. In achterstandswijken, waar kids op straat opgroeien, zijn gangs alomtegenwoordig in de levens van arme jongeren. ...

Les nummer 6: zwarten voeden hun kinderen niet thuis op, maar laten die opvoeding over aan de straat.
    Les nummer 7: Als het gaat om te kiezen tussen de gewelddadigheid van eigen cultuur versus de beschaving va andermans cultuur, kiezen alle zwarten met volle overtuiging voor de gwelddadigheid van de eigen cultuur (een variant van een soortgelijke stelling met moslims in de hoofdrol):

...     Ook in het Amsterdam, waar ik opgroeide, was het er ineens: de grote jongens uit de speeltuin die stoer pochten over een 'kraak' die ze zouden zetten. Ik gruwde ervan. Wist dat ze vaak vochten en beeldde mij in dat dat eruitzag zoals in de clip van Beat it. Bendeleden die elkaars polsen aan elkaar vastbonden en in de vrije handen de messen tevoorschijn halen ...

Les nummer 8: Ook de zwarten in uw buurt die nog niet de gewelddadige-jeugdbendes-cultuur omarmd hebben, kunnen dat op elk willekeurig moment gaan doen.

...     Groepsdruk hoort bij de pubertijd als jeugdpuistjes ...     Voor migrantenjongeren geldt dat het tussen-wal-en-schipgevoel extra heftig opspeelt in de puberteit. Pas dan begin je echt te beseffen wat het betekent dat jouw leven ingeklemd is tussen twee culturen, die soms heftig botsen. ...

Les nummer 9: Effectief zijn zwarten voor (afegerond) nul procent geïntegreerd in de beschaafde westerse cultuur.

... met het verkennen van je psychologische identiteit word je ook bewust van racisme. ...

Les nummer 10: In de zwarte cultuur staat de term "racisme" voor het bewustzijn dat je deel uitmaakt van een gewelddadige-jeugdbendes-cultuur.

...  Je raakt bewust van het feit dat er uitsluitingsmechanismen spelen ...

Les nummer 11: In de zwarte cultuur staat de term "uitsluiting" voor het bewustzijn dat je lidmaatschap van een gewelddadige-jeugdbendes-cultuur je ongeschikt maakt voor het leven in een beschaafde cultuur.

... dat je een tweederangsburger bent, en gaat rolmodellen zoeken uit je eigen groep.. ...

Les nummer 12: In de zwarte gewelddadige-jeugdbendes-cultuur bestaat het besef dat de gewelddadige-jeugdbendes-cultuur minderwaardig is ten opzichte van de beschaafde cultuur.
Les nummer 13: In de zwarte gewelddadige-jeugdbendes-cultuur bestaat het besef dat de gewelddadige-jeugdbendes-cultuur minderwaardig is ten opzichte van de beschaafde cultuur.

...    Waar zijn de ouders? ...

Tja ...
    Het antwoord: moeder is aan het schoonmaakwerk en vader is er niet.
    Harriet maakt daar van, met oneindig veel meel-in-de-mond:

... Thuis biedt lang niet altijd het houvast dat een kind nodig heeft....

Maar waarom niet:

...  Van armoede tot huiselijk geweld, van verslavingsproblematiek tot vechtscheidingen.  ...

Zo. En gaan ze uit niet-zwarte kringen daarom ook allemaal aan de gewelddadige-jeugdbendes-cultuur?
    Ja, de latino's in Amerika maar die heb je hier niet (substantieel).
    De rest gaat niet of maar heel weinig naar de gewelddadige-jeugdbendes-cultuur.
    Dus ... :

...  Jongerenwerk is vitaal, maar vaak wegbezuinigd. School is vooral op onderwijsprestaties gericht.    ... ...

... moeten anderen het maar doen.
    En tot slot nog maar een paar van deze soort:

...    Maar het is ook ouders die wel hun best deden hun kind een liefdevol thuis te bieden, overkomen dat ... ...

Ja hoor ...
    Al met al verschaft dit toch een uiterst handzaam inzicht in een paar van de meer opvallende uitingen van de zwarte of creoolse cultuur.
    Zoals die van het opvoedingsklimaat:

... Thuis biedt lang niet altijd het houvast dat een kind nodig heeft. ...     ... Van armoede tot huiselijk geweld, van verslavingsproblematiek tot vechtscheidingen.  ...

En één van de resultaten daarvan: de gewelddadigheid.
    En het andere resultaat: het mislukken in de beschaafde maatschappij, waaraan dan de termen ...

... racisme ... uitsluitingsmechanismen ... dat je een tweederangsburger bent ...

... wordt gegeven, die dus allemaal gore leugens zijn.

Overigens: waarom nu deze escalatie? Dat is simpel: zwarten fokken als de konijnen, zoals glashelder zichtbaar op de straten van de steden, en het aantal heeft dus weer een kenmerkend percentage overschreden: indien genoeg zwarten in een buurt, is bendevorming een volautomatisch gevolg.

En we vallen van de ene vreugde in de ander. Hier is weer eens zo'n zeldzaam geval dat de zwarte wereld gevuld met winti en blankenhaat geontroleerd kan worden op haar werkelijkheidswaarde (GeenStijl.nl, 23-08-2020, door Van Rossem ):

Op1-"slachtoffer" van politiegeweld blijkt dader Op1-gast Gail Charmaine Esajas heet nu ineens Gail E. Als zelfverklaard slachtoffer van politiegeweld mocht ze samen met erkend politiehaat-advocaat Gerald Roethof uithuilen bij Op1, waar ze kort na George Floyd in een warm bad van BLM-sentiment en eenzijdige emotie werd ontvangen en gehoord. Maar Gail "Charmaine" Esajas, de 23-jarige Rotterdamse die op 30 mei weigerde het Roel Langerakpark te verlaten en daarbij hardhandig geholpen werd door de politie, blijkt zelf politiegeweld gepleegd te hebben. Dat stond al summier in AD te lezen, maar wijlen misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink heeft nog meer details: "Het was inderdaad Gail E. zélf die de agenten aanviel, klappen uitdeelde en dus de confrontatie bewust opzocht, zo valt op te maken uit het volledige beeldmateriaal. Verder blijkt E.’s bewering dat één van de agenten zou hebben geroepen “opkankeren aap!” een regelrechte leugen is. Er is niets van terug te zien op de videobeelden en er is geen enkele getuige die dat heeft gehoord", schrijven zijn erven op de site Misdaadjournalist.nl.

Dit is het gajes dat roept dat blanken racisten zijn, onder het aanroepen van reeksen onverifieerbare pars-pro-toto anekdotes vol van het schrijnendste zwarte leed aan de hand van de wreedst mogelijke Ku Klux Klan'ers.
    Dit gajes:

De meest gore blankenhaters.
    Wat zou je er toch graag op inslaan ...
    Maar ja, dat mag niet ...

De laatste tijd komen op heel veel vlakken min of meer afsluitende bijdrages langs, en hier is er ook eentje aangaande de creoolse vaardigheden, wat betreft besturen. Half intern (Joop.nl, 25-11-2021,  door Maurice Pahladsingh - Jurist, politicus en Suriname-kenner ):

Suriname werd te snel onafhankelijk en dat wist eigenlijk iedereen Het zou vandaag een feestdag moeten zijn, maar er valt weinig te vieren.

En goh, daar staat alweer bijna alles al ...
    De auteur is Surinamer, maar natuurlijk van de hindoestaanse soort, maar Suriname is sinds de onafhankelijkheid voornamelijk bestuurd door de creolen. Hetgeen de openhartigheid verklaart.
    De voornaamste relevante passage:

...    Het liep allemaal heel anders. De onafhankelijkheid die in krap twee jaar onder stoom en kokend water werd doorgedrukt, betekende een exodus waarbij meer dan 100.000 Surinamers – ruim een kwart van de toenmalige bevolking – vestiging in Nederland verkozen boven de onzekerheid van een verdeeld ontwikkelingsland. Er ontstond een onwerkelijke diplomatieke dans tussen Nederland en Suriname, waarbij over en weer met het vingertje werd gewezen en Nederland de hulpgelden inzette om toch te interveniëren in Surinaamse zaken: juist dat wat het niet langer wilde, kon het niet laten. Suriname was in plaats van zelfstandig juist verslaafd geraakt aan de hulpgelden en de gehoopte ontwikkeling bleef nog steeds achter. De jaren onder Bouterse kenmerkten zich door bestuurlijke tegenwerking en een onnatuurlijke vervreemding van twee landen die meer heden, verleden en toekomst met elkaar deelden dan welhaast elk ander land ter wereld. Suriname verviel ondanks een enkele opleving bestuurlijk in chaos waarvan Bouterse decennialang kon profiteren en het land via cliëntelisme, corruptie, onderdrukking en plundering nog eens decennia verder terugwierp.    ...

Conclusie: laten we dus vooral veel bestuurlijke taken en zaken door creolen laten vervullen. Diversiteit en inclusiviteit leiden altijd en per definitie tot verrijking en verbetering van het bestaande: "Meer, meer, meer zwarten in de cockpit van het verkeersvliegtuig".

De corona-pandemie heeft eindelijk eens iets goeds gebracht (de Volkskrant, 10-01-2022, door Iris Koppe):

De de facto erkenning dat zwarten achterlijk zijn.
    En racistisch.
    Wat dat is wat die kop allemaal al impliceert.
    Dat 'racistisch' is het makkelijkst: 'bakra' heeft precies dezelfde connotatie als "neger": minderwaardig persoon waar je beter niet om mee kunt gaan.
    Maar dat achterlijk is niet veel moeilijker. Want de suggestie dat blanken iets in vaccin's zouden doen, is natuurlijk van hetzelfde niveau als "OJ Simpson vermoordt ex-vrouw en vriend - OJ Simpson is zwart - Dus, ergo, q.e.d.: OJ Simpson is onschuldig".
    En aan het einde staat ook doodgewoon waar deze methode van "denken" vandaan komt:

Vaccinatiewantrouwen Reportage | Coronascepsis bij Surinaamse gemeenschap in Den Haag 'Je weet niet wat die bakra's erin doen' Terwijl de boostercampagne flink op stoom is, hebben veel Nederlanders van Afro-Caribische komaf hun eerste prik nog niet gehad. Op de Haagse markt probeert Joan Nunnely met haar Covid Urgent Team hun wantrouwen weg te nemen. ...    Een ander thema is het geloof in winti, een Afro-Surinaamse religie met magische rituelen, medicijnmannen en geesten. Nunnely: 'Surinamers vertrouwen op ossodresi, hun eigen huismiddeltjes, zonder vaccinatie. Maar de winti-goden, die ook mijn goden zijn, hebben het beste met ons voor. Daar past ook het vaccin bij.'     Denise Telgt, internist-infectioloog en van Surinaamse komaf, herkent dit. 'Veel Surinamers, ook hoogopgeleid, vertrouwen in de oorspronkelijke geneescultuur', vertelt ze aan de telefoon. 'Iemand met kanker krijgt altijd direct allerlei bladeren, kruiden of soep aangeraden.'    ...

Winti.
    Tovenarij.
    Met nog veel meer racisme

Joan Nunnely (51) deze middag de Haagse markt betreedt. In haar kielzog lopen meer dan tien artsen, allemaal van kleur, de meeste met een Afro-Caribische achtergrond. ...     'Het grote probleem bij de Afro-Caribische community is dat ze zichzelf op geen enkele manier gerepresenteerd zien. Er zitten geen zwarte mensen in het OMT en je ziet geen zwarte artsen aan tafel bij de talkshows.' ...

Oftewel: ze luisteren niet naar wat mensen zeggen, maar naar de kleur van hun huid.
    "They don't judge people by the content of their character, but by the color of their skin".
    Het omgekeerde van Martin Luther King.
    Wat een gotspe.
    En ze kunnen dat hier zomaar zeggen en de Volkskrant kan dat ...

... Het rijtje corona-gezichten dat Nederland veelal te zien kreeg, is inderdaad overwegend wit, met Van Dissel, De Jonge, Kuipers en Gommers. 'Met de diversiteit aan de onderkant gaat het goed,' zegt Nunnely, 'maar dus niet op de sleutelposities.'     ...

... zomaar opschrijven, omdat over het "niet herkennen in" hartstikke normaal wordt gevonden.
    Door de zwarten en de politiek-correcten.
    Verbijsterend.

Het gevolg van het ontbreken van een 'zwarte' Jaap van Dissel is volgens het Covid Urgent Team een reden voor de lage vaccinatiebereidheid.

Een gotspe.
    Deels als excuus voor dit:

... Nunnely: 'En dan speelt ook nog mee dat velen hun eigen mediakanalen hebben. Radio Tamara, radio Mart, radio Stanvaste en Sunrise Radio hebben een gigantisch bereik. Daar moet je als politiek in investeren.' ...

Cultureel isolationisme.
    Culturele inteelt, met het bekende gevolg van inteelt:

... De meeste marktbezoekers die ze aanspreken, peinzen er niet over er een prik te halen. 'Dus dan is een heel klein beetje twijfelen al een begin.' Af en toe schrikt Nunnely van de reacties die ze krijgt. 'Van 'onvruchtbaarheid', en 'een aantasting van de genen', tot 'de overheid wil ons vermoorden met het vaccin': je hoort het allemaal voorbijkomen.'    ...

En daar is echt het niveau van achterlijkheid.
    En dit:

...     Mensen één op één aanspreken, zoals Nunnely doet, is de beste manier om het tij te keren, denkt de Surinaams-Nederlandse veldepidemioloog Amrish Baidjoe. ...     Volgens Baidjoe is het nu belangrijk om binnen elke bevolkingsgroep te kijken naar bepaalde 'champions'. 'De Surinaamse gemeenschap is divers, mensen kunnen Creoolse, Chinese, Javaanse of Hindoestaanse wortels hebben. Binnen die groepen moet je de religieuze leiders voor je zien te winnen. Dat zijn de sterren, de rolmodellen.'    ...

Dat is onverdunde achterlijkheid.
    Bidden voor regen.

Hier het toppunt van maatschappelijke ontwikkeling van de zwrate cultuur, want betreffende één van de meest vooraanstaande culturen in Afrika (de Volkskrant, 17-02-2022):

Tips Elke dag tipt de redactie de beste programma's (Jorrit van Broekhoven) en films (Berend Jan Bockting ofKevin Toma) op televisie ... Documentaire Kroniek van een moderne kroning De geschiedenisboeken staan vol verhalen over vorsten die strijden om de troon. Weinigen zullen beseffen dat er momenteel in Amsterdam-Zuidoost een soortgelijke strijd woedt. Binnen de Ghanese Ashanti-gemeenschap in Nederland is Nana Nyanin tot stamkoning benoemd. Vanuit Ghana is echter Nana Ama Serwaah als koningin aangewezen. Dit koningsdrama is het onderwerp van Kroniek van een moderne koning, van Kees-Jan Husselman. De regisseur groeide op in Afrika en verdiept zich al tien jaar in de Ashanti's. NPO 2, 22.57 uur

Geen commentaar.

Geen inleiding (de Volkskrant, 18-01-2023, door Marian Markelo, verricht als wintipriesteres Nana Efua jaarlijks het plengoffer bij de Nationale Herdenking Slavernijverleden):

Ons koloniale verleden In vijftig voorwerpen (28) | Kalebas Kalebas van het plengoffer Een winti-ritueel maakt elk jaar onderdeel uit van de herdenking van de slavernij. De religie ontstond tijdens de slavernij en was twee eeuwen lang verboden. Na al die jaren van onderdrukking bloeit de godsdienst op, net als het debat over wat de ware winti is. Elk jaar op 1 juli, als in het Oosterpark in Amsterdam de afschaffing van de slavernij wordt herdacht, is daarbij een prominente rol weggelegd voor een kalebas. ...     ... de religie is onlosmakelijk verbonden met de koloniale slavernij in Suriname. ...     Over wat winti precies is, verschillen de meningen. ...     Intussen blijft de winti zich ook verder ontwikkelen. ...

Slechts één commentaar: barbarij.

Als je tegenwoordig in "de media" reportages of opnames ziet vanuit een museum of één of ander kustgerelateerd item, staan de negers natuurlijk vooraan (NPO-programma over Vermeer: de helft van de Vermeer-deskundigen is neger). En dan weet ieder zinnig mens tegenwoordig al: de werkelijkheid is precies het omgekeerde. Hier de uiterst politiek-incorrecte zwarte columniste van De Telegraaf met de definitieve bevestiging (Telegraaf.nl, 22-04-2023, column door Assita Kanko, ):

Kunst en cultuur horen bij opvoeding, ongeacht kleur Waarom gaan zo weinig mensen van vreemde origine met hun kinderen naar musea en theaters? Het is nochtans vaak goedkoper en gratis voor kinderen. Het is me altijd opgevallen dat ik op dergelijke plekken aangekeken werd alsof ik van een andere planeet kwam.     Het overkomt me vooral in musea en op literaire evenementen die universeel en dus geen etnisch karakter hebben. Daar is vaak geen enkele allochtoon te bespeuren. ...

Brullen van de lach!!!


Naar Cultuur, creolen , Cultuur, gelijkheid , of site home ·. 

19 jan.2010