Sharia-rechtspraak	DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT

Toenmalig minister Donner van Justitie meende eens te moet opmerken dat als tweederde van de bevolking daar voor was, ook in Nederland de sharia-rechtspraak ingevoerd zou moeten worden.

Natuurlijk zal het niet zo snel gebeuren dat tweederde van de gehele Nederlandse bevolking voor sharia-rechtspraak is. Maar binnen de geleding waar het om gaat, de juridische wereld, lijkt dat stadium al lang geleden gepasseerd.

Dat zal voor velen nog steeds als en zeer krasse bewering in de oren klinken. Voor hen is hier ooit begonnen met een verzameling uitspraken van rechters die in het voordeel van allochtonen en moslims uitvallen. Misschien zal dat niet beschouwd worden als een definitief bewijs, maar met zo veel aanwijzingen de ene kant op, is de bewijslast nu toch echt bij de rechterlijke macht. laten zijn maar met cijfers komen die het tegendeel aantoont.

Een ander mogelijke reactie zou kunnen zijn: "Maar wat voor drijfkracht zou daar achter moeten zitten?"

Dat is wel te beargumenteren. Inmiddels is wel bekend en bewezen dat de bevolking van de juridische wereld voor het (over)grote deel bestaat uit mensen uit kringen met kosmopolitische, D66-achtige opvattingen. Mensen die sterk achter het idee van vrij migratie staan. En moslims zijn immigranten, die dus de steun van de kosmopolieten krijgen.

Die steun aan de moslims heeft nu al ernstige gevolgen voor onze maatschappij. Hele bevolkingsgroepen voelen zich niet meer veilig, vanwege de terreur van allochtone immigranten en met name de moslims onder hen. Een terreur die slechts mogelijk is, omdat er nooit is tegen opgetreden. Burgemeester Cohen heeft zijn maag bedorven aan theedrinken met dat tuig.

Het voorlopig laatste hoogtepunt is de gang van zaken rond juwelier Kamerbeek. Deze heeft na acht overvallen door Antilliaanse en Marokkaanse jongeren besloten de toegang voor hen te weigeren. waarover natuurlijk de nodige ophef ontstaat. In het discussieprogramma werd nog eens toegelicht hoe het werkt: Bij een stel Marokkanen was thuis de buit van een juweliersoverval aangetroffen, en ze hadden glas van de winkelruit aan hun schoenen. Het vonnis was vrijspraak van de roof, met een strafje voor heling. De juwelier die het verhaal vertelde schoof het op de advocaat.

Onzin natuurlijk. het is de taak van de advocaat om zo veel mogelijk sprookjes te vertelen om zijn cliënt vrij te krijgen. Het probleem ligt bij de rechter, die er in dit geval naar luistert.

Nu zou u misschien denken: "Rechters leren misschien niet meer op rechtersschool hoe je recht moet spreken". Uit hoofde van softheid of dat soort zaken.

Luister dan naar het volgende fragment, uit het RTL4 Nieuws (14-07-2011).