Bronnen bij Menswetenschappen, sociologie ondermaats: Gerrit Voerman

Gerrit Voerman dient bij gebruik van alleen de achternaam niet verward te worden met zijn veel bekendere bijna naamgenoot Wim Voermans, die met enige regelmaat te viden/zien is bij de Volkskrant en Nieuwsuur, aangaande staatsrechterlijke zaken.

Gerrit Voerman is van origne historicus, maar werkt bij een rechtenfacultueit, dus zit wle ongeveer in hetzelfde vakgebied. En kwam onder de aandacht via Joop.nl, waar al velen hun intellectuele ondergang hebben gevierd. Zo ook Voerman.

De horde waarover hij viel is een bekende: Geert Wilders (Joop.nl, 13-09-2019, uitleg of detail ):
  ‘Wilders hypocriet over rechterlijke macht’

De beschuldiging van PVV-leider Geert Wilders dat de regering onder één hoedje speelt met de rechterlijke macht is hypocriet. Dat vindt Gerrit Voerman, hoogleraar aan de Groningse faculteit Rechtsgeleerdheid. “De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet”, zegt Voerman in de politieke podcast Betrouwbare Bronnen.    ...

Oftewel: Wilders meet met twee maten.
    Natuurlijk is het ook nu weer andersom.
    Wat Wilders doet aan de ene kant:
  “Op allerlei manieren heeft Wilders geprobeerd de rechterlijke macht afhankelijker te maken van de politiek. ...” ...

Klopt. Wat Wilders constateert in Nederland maar wat een internationaal verschijnsel is: de rechterlijke macht is niet onafhankelijk.
    Dat wil zeggen: niet onafhankelijk van het maatschappelijke krachtenveld.
    Wat eigenlijk het intrappen van een open deur is, want de rechterlijke macht behoort vanzelfsprekend tot de hoogste van de hogeropgeleiden, en die behoren automatisch tot de maatschappelijke elite.
    Wat geen probleem is qua onafhankelijkheid van de rechtsspraak als het gaat over haar standaard operationele terrein: de crininaliteit. Strafbare feiten.
    Maar dat onmiddellijk een onoverkomelijk probleem is zodra een zaak een kant heeft die raakt aan de maatschappelijke klassetegenstellingen: arm versus rijk, hoopgeleid verus laagopgeleid.
    En, tegenwoordig en hoogst nijpend: politieke-correctheid versus niet-politieke-correctheid.
    De elite is zo universeel politiek-correct, dat het noemen van uitzondering een gotspe is.
    Geert Wilders is een voorbeeld van een niet-politiek-correct persoon.
    Zodra Geert Wilders dus met de rechtsspraak te maken krijgt op een maatschappelijk terrein, krijgt hij te maken met een in ieder geval potentieel bevooroordeelde rechtsspraak.
    En dat kan absoluut niet, want in de rechtsspraak moet de zittende macht, de rechters, niet alleen neutraal zijn maar mogen ze zelfs de schijn van niet-neutraliteit niet wekken.
    Hebben ze een vermoeden van die schijn, is het hun vakmatige plicht, die ze ook praktiseren als het om gewone strafzaken gaat, om zich te verschonen.
    Af te zien van het functioneren als rechter in die specifieke zaak.
    Wat natuurlik ook moet gelden voor maatschappelijke zaken.
    En tegen Geert Wilders wordt een proces gevoerd gaande over maatschappelijke zaken.
    Waarin ALLE rechters dus sowieso de schijn van patijdigheid tegen hebben, tenzij ze kunnen aantonen zich niet te bevinden in het politiek-correcte kamp.

De werkelijkheid van de tegen Geert Wilders gevoerde processen ligt heel ver aan de andere kant: rechters hebben blijk gegeven van ernstige tekenen van politieke-correctheid. Grappig genoeg staat er de volgende dag in de Volkskrant een artikel van een Joop.nl-scribent die dat, volkomen onbedoeld natuurlijk toegeeft - de subjectieve en irrelevante kop wordt gweggelaten (de Volkskrant, 14-09-2019, door Mihai Martoiu Ticu):
  Wilders-proces
...
Aan het begin van het 'minder Marokkanen'-proces tegen Geert Wilders beloofde zijn advocaat Geert-Jan Knoops ...
    ... vond, red.] hij compromitterende informatie over de rechters. Een van hen, Elianne van Rens, had ooit in een interview haar onvrede geuit over het wraken van de rechtbank in het vorige proces tegen Wilders ...

Een overduidelijk geval van het wekken van op zijn minst de schijn van vooringenomenheid.
    Alleen al het doen van een kwalificerende uitspraak over dat vorige proces was volstrekt voldoende. Dat het in dit geval in het nadeel van de verdachte was, maakt het alleen maar dubbbel zo.
  ... Tijdens het huidige proces gaf zij volgens Knoops 'blijk van een mate van vooringenomenheid' bij haar ondervraging van getuige-deskundige Paul Cliteur. Van Rens moest dus opstappen, vond de raadsman.

Zoiets gaat over bejegening en is moeilijker hard te maken. Desalniettemin: bij het eerste proces sprak een andere rechter sympathie uit voor de gevoelens van aanklagenden aanwezig in de rechtszaal. Dit werd zelfs door de rechtsspraak voldoende geacht voor wraking.
    Wat het ook is, natuurlijk.
    Het uiten van een negatieve houding tegeover een getuige à decharge valt in dezelfde categorie.
  ... Ook de voorzitter van de rechtbank, Jeanne Gaakeer ... Zij was tevens voorzitter van een stichting die een prijs uitreikte voor een masterscriptie over vluchtelingen. Gaakeer kon dus onmogelijk onpartijdig zijn, oordeelde Knoops.

Glashelder. Geert Wilders is tegen de komst van "vluchtelingen' (is: immigranten),mevrowu Gaakeer is voor de komst van "vluchtelingen" (is: immigranten), dus mevrouw Gaakeer is volkomen ongeschikt als rechter in dit proces.
    Hetgeen allemaal laat zien dat de rechterlijke macht als geheel dit proces nooit had mogen voeren, omdat ze er blijk van geven partij te zijn in de zaak waar het om gaat: "Hoe moet Nederland omgaan met immigratie".
    Oftewel: Geert Wilders heeft sowieso al het principiële recht om de organisatie en het functioneren van de rechterlijke macht binnen de maatschappij aan de orde te stellen, maar bovendien ook nog eens de praktische ervaringen om dat te doen.
    Allemaal uiteindelijk neerkomende op:
  Het begrip "onafhankelijk rechterlijke macht" is een politiek-correct sprookje aangaande alle zaken met een maatschappelijke component, vanwege het verschijnsel in de volksmond aangeduid met "Die D66-rechters"

Met als oplossing om alle zaken met een maatschappelijk component te laten vallen onder een speciaal orgaan, waarin naast de elite ook een plaats voor de rest van de bevolking is ingeruimd.
    Hetgeen niet onmogelijk is, wat dit is het geval in Amerika. Maatschappelijke zaken van enig belang die bij rechters terecht komen, geraken uiteindelijk bij het Amerikaanse Hooggerechtshof, waarvan de leden benoemd worden door de politiek. Dat wil zeggen: door gekozen vertegenwoordigers van het hele volk.
    Met als recent praktisch voorbeeld: de huidige president, Donald Trump, wilde wetgeving invoeren waarin vreemdelingen aan de grens geen asiel konden aanvragen tenzij ze uit het aangrenzende land kwamen. Overige migranten komen uit andere landen naar dit grensland, en kunnen, als ze echte vluchtelingen zijn, asiel aanvragen in dat grensland.
    Deze wet werd door hogere rechters tegengehouden, omdat rechters in Amerika, net als in Nederland, tot de elite behoren en, net als in Nederland, is de elite in Amerika "linksig" ("liberal")- in iedere geval voor vrije (im)migratie.
    Deze vonnissen zijn nietig verklaard door het Amerikaanse Hooggerechtshof.
    Wilders heeft andere voorstellen:
  Voerman: “Wilders wil dat rechters niet langer voor het leven worden benoemd, maar voor zes, zeven jaar. Hij wil functioneringsgesprekken met ze houden en als ze niet zwaar genoeg gestraft hebben, kunnen ze inpakken en wegwezen. Ze mogen geen rekening houden met verzachtende omstandigheden. ...”

Een bekende retorische truc: de combinatie van stroman en zwart-wit-maken: er is niet gesteld dat ze NIET verzachtende omstandigheden mogen aanvoeren, maar dat ze nu te veel verzachtende omstandigheden aanvoeren.
    In de volksmond: "werkstrafjes geven".
    Zoals al decennialang gebeurde bij verkeersdelicten zoals "dronken doodrijden". En in mindere mate nog gebeurt. Maar het heeft dus decennia geduurd voor dat hier beweging in kwam.
  Voerman: “... Dat is een verstrekkend voorstel dat de zelfstandigheid en de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht beperkt. Zo maak je de rechterlijke macht afhankelijk van politieke willekeur.”

Hier dus het argument waar het om gaat, en dat weerlegd is: de rechterlijke macht is NIET onafhankelijk, maar maakt deel uit van de elite.
    De stelling in de kop van het artikel is dus weer volkomen onjuist: Wilders is uiterst consequent in zijn stellingnames: hij is tegen het beleid van het politieke deel van de elite, en hij is tegen het beleid van het rechterlijke deel van de elite.


Naar Menswetenschappen , of site home ·.

23 apr.2019