Algemene semantiek | Mengwoorden

(wordt herzien)

Het voorgaande is in hoge mate een theoretische verhandeling, omdat in de praktijk ook met vrijwel alle zaakwoorden emoties, groot of klein, verbonden zijn. Bekend is de anekdote over de natuurkundige Rutherford, die gezeten aan de grote gezamenlijke eettafel van een van de Engelse universitaire colleges, beledigd opsprong toen een van zijn collega-professoren uit de mensdisciplines iets kritisch meende te moeten opmerken over de realiteit van het bestaan van elektronen. En aan de andere kant hebben ook woorden als liefde en communisme een zakelijke betekenis, maar schijnt dit aspect ervan grotendeels verloren te zijn gegaan in het gewone taalgebruik.

Ondanks het feit dat het voorgaande in hoge mate theoretisch is, is deze aanpak toch ook voor praktische doeleinden de meest effectieve. Deze aanpak is een vorm van een van de belangrijkste natuurkundige werkmethodes, namelijk dat om iets ingewikkelds te beschrijven, je de verschillende deelaspecten scheidt, de belangrijkste uitzoekt, daarmee begint, en de volgende aspecten in de juiste volgorde toevoegt als aanpassing van het voorgaande, in het Engels genaamd successive approximation. We hebben dus nu de meest essentiële soort woorden gehad: de zaakwoorden en de emotiewoorden, en beschouwen de mengwoorden als varianten van de basiswoorden. Wat ze in de werkelijkheid natuurlijk ook zijn.

Er bestaan natuurlijk vele vormen van mengwoorden, zoals die ook door Hayakawa  (hoofdstuk 3) in min of meer oplopende mate van persoonlijke emotionaliteit en niet-objectiviteit benoemd en beschreven zijn: reports (rapporten), inferences (gevolgtrekkingen), judgements (oordelen), snarl-words en purr-words (haatwoorden en kooswoorden), en de meer algemene termen als slanting (to slant is letterlijk "schuin staan" of "schuin lopen", en slanting dus een vorm van partij-kiezen), en bias (vooroordeel). Merk op dat dit hier niet direct gaat over emoties, maar over oordelen, maar in feite is dat grotendeels hetzelfde, omdat mensen hun oordelen grotendeels baseren op emoties, en niet op rationele afwegingen, op afwegingen gebaseerd op zaken of zaakwoorden . In hoofdstuk 6 beschrijft Hayakawa hetzelfde proces, maar dan niet in de persoonlijke maar in de maatschappelijke context, net de termen informative connotation (informatieve bijbetekenis), affective connotation (emotionele bijbetekenis), words with build-in judgements (woorden met ingebouwd oordeel) en verbal taboo (verbale taboes). Dat laatste lijkt hier niet bij te horen, omdat het niet-zeggen van iets geen verbale uiting lijkt. Het is het effectief natuurlijk wel. En het niet-zeggen van iets dat wel een deel van de werkelijkheid is, is natuurlijk de ultieme vorm van ontkenning, en ontkenning van de werkelijkheid is van nature een beslissing van de emoties.

De voorbeelden die Hayakawa van dit soort processen geeft zijn hoogst vermakelijk. Een enkel citaat: The story is told that during the Boer War, the Boers were described in the British press as "sneaking and skulking behind rocks and bushes."  The British forces, when they finally learned from the Boers how to employ tactics suitable to veldt warfare, were described as cleverly taking advantage of cover." Het spreekt vanzelf dat deze beschrijving uit de Boerenoorlog van rond de eeuwwisseling naar de twintigste eeuw, direct vervangen kan worden door welk verslag dan ook van welk conflict dan ook in de huidige tijd, maar alleen ligt het dan wat gevoeliger om het op te schrijven. Het meest duidelijke voorbeeld zijn waarschijnlijk de beschrijvingen van de joods-Palestijnse "strijd" (neutrale versie), met als alternatieve, gekleurde, termen voor het laatste woord aan de ene kant "conflict", en aan de andere kant "oorlog", met als geweldplegers aan de ene kant "ordehandhavers" ("leger", "politie"), en aan de andere kant "terroristen". De waarde van dit soort constateringen mag men afleiden uit het feit dat in het geval van de Boerenoorlog, de geschiedkundig valse beschrijving-en zijn gebleken te komen van de vrije, democratisch, westerse, Britse pers, en in het moderne geval de zaak precies hetzelfde ligt, alleen moet er nog enkele tientallen jaren verstrijken voordat geconstateerd wordt dat de over de hele tijdspanne van de joods-Palestijnse strijd, 1945-2006 (heden), de objectieve werkelijkheid is die van de overname van Palestijns land door joodse immigranten, wat in nog steeds neutrale termen "bezetting" wordt genoemd. Ook in dit geval geeft de vrije, democratisch, westerse, pers (media, nu) een geschiedkundig valse voorstelling van zaken. Deze toestand is bereikt door iedereen die een meer neutrale voorstelling van zaken gaf te beschuldigen van anti-semitisme, een woord-met-ingebouwde-beoordeling. Die beschuldiging van anti-semitisme was gebaseerd op de volgende verbale gelijkstellingen: kritiek op bepaald gedrag van bepaalde joden is kritiek op joden, en kritiek op joden is anti-semitisme.  Het eerste is gebaseerd op gebruik van het woord "joden" op twee abstractieniveaus, een "groep" en "alle", dat wil zeggen een niveaufout. Het laatste is niet waar omdat anti-semitisme alleen slaat op kritiek op joden omdat ze jood zijn, en de kritiek op joden in het joods-Palestijnse conflict kritiek is op het specifieke gedrag van het bezetten van andermans land, wat ook op anderen dan joden kan slaan; dus de tweede stap in de redenatie berust op foutief gebruik van het woord anti-semitisme.

Dit laatste is een voorbeeld van de belangrijke zaken die men leert van het toepassen van de Algemene semantiek, dat wil zeggen: kijken naar de werkelijkheid achter de woorden, in plaats van de woorden zelf. Het is ook meteen een voorbeeld van de reden dat Algemene semantiek niet bekend is, ondanks het feit dat het werkt. Algemene semantiek is een groot gevaar voor iedereen die een positie van macht of aanzien heeft, zonder de capaciteiten te bezitten die die positie rechtvaardigen. Daarvan zijn er dusdanig veel, dat het vermoeden is dat het een ruime meerderheid is. De oorzaak dat ze wel die macht hebben is meestal een of beide van de volgende capaciteiten: afstammen of bekend zijn met mensen die al macht hebben, slaande op de economisch machtigen, of door het misbruik van woorden, slaande op de politiek machtigen. Algemene semantiek zal dus nooit vanuit de leiding van de samenleving, bijvoorbeeld door invoering in het onderwijs, gangbaar kunnen worden .

Het belangrijkste gebruik van mengwoorden, en andere semantische trucs, is in de politiek, zie  hier . Voor een ander specifiek voorbeeld van een semantische analyse, zie hier .


Naar Emotiewoorden , Alg. semantiek lijst  , Alg. semantiek overzicht  , of site home .