Bronnen bij Retorische trucs: onvermijdelijkEen rijke bron van alle retorische trucs is de politiek rond de Europese Unie. "Onvermijdelijk" is daarin een populaire (de Volkskrant, 24-05-2012, hoofdredactioneel commentaar, door Pieter Klok):
In dat noodfonds moet Nederland al meteen iets van 4 miljard storten, en garanties geven voor nog eens 40 - direct opvraagbaar. Welk natuurlijk alleen nodig is omdat er een groot risico bestaat dat er niet terugbetaald wordt, want anders hadden de landen die ermee gesteund worden het geld wel elders kunnen lenen. En waar er in Nederland bezuinigd wordt vanwege de hoge staatschuld, slaat het natuurlijk nergens op om die staatsschuld te vergroten voor potverteerders elders. Dus dat fonds is niet alleen niet onvermijdelijk, het is uitermate ongewenst, en komt er alleen maar vanwege "het Europese Ideaal". Ter ere van welk ideaal wordt gelogen en bedrogen tot je scheelt ziet, waarvan het bovenstaande een klein voorbeeld is. Wat bijvoorbeeld direct in de eerste zin gevolgd werd door een tweede:
Een voorbeeld van de retorische truc van de omkering: het zijn namelijk de politiek en met name de media die dagelijks slaan op hun Europese trom - Geert Wilders heeft veel minder toegang tot de media dan de media zelf, en de pro-Europese politici en commentatoren. Nu we toch bezig zijn ... Hier is er nog eentje (de Volkskrant, 25-05-2012, door Hans de Geus, journalist):
Daarna is het onvermijdelijk dat er een krachtige president komt om besluiten te nemen. En omdat die besluiten snel genomen moeten kunnen worden, is het ondoenlijk om parlementen en dergelijke te raadplegen, dus moet die president de bevoegdheid krijgen om snel maatregelen te nemen. En even onvermijdelijk is dat die president daarbij niet gestoord kan worden door foute opinies in media, want dat zou de bevolking maar op slechte ideeën kunnen brengen. En omdat er altijd dwarsliggers zijn, is het dus ook onvermijdelijk dat journalisten apart gehouden worden van de rest van de bevolking en in een apart en geïsoleerd gebied worden opgesloten. En omdat het onmenselijk is om mensen zo lang te isoleren, is het veel menselijker en onvermijdelijk om ze maar meteen dood te schieten. Allemaal even onvermijdelijk als die euro en zijn eurobonds. Dit geldt natuurlijk ook voor alle synoniemen, zoals deze (de Volkskrant, 26-05-2012, door Jan Hoedeman en Remco Meijer):
Wat natuurlijk een leugen is, want iedereen komt graag tien keer op als er iets leuks is te melden. Maar het gaat om deze:
Wat dus ook weer een illustratie is voor de vrij sterk geldende regel dat hanteerders van retorische trucs ook hardnekkige leugenaars in het algemeen zijn. Wat andere variaties van "onvermijdelijk" (de Volkskrant, 07-06-2012, door Adriaan Schout, onderzoeker bij Instituut Clingendael.
Laat uzelf een euro uitbetalen voor iedere keer dat in het debat rond Europa de term "moet' wordt gebruikt op deze manier. U zult er rijk van worden.
Weer een euro ...
En weer een euro ("vast" hoort er natuurlijk ook bij).
En daar is het archetype ... In feite is het hele artikel één grote "onvermijdelijk". Er spelen op dit moment een paar grote maatschappelijke kwesties. Een daarvan is de vastzittende woningmarkt. De oplossing van de oligarchie is het dramatisch verhogen van de huren. De "vertegenwoordiger" van de huurders heeft mee onderhandeld over het plan, dat de belangen van de huurders opoffert aan de wensen en noden van de kopers. Hij probeert zich te verdedigen (de Volkskrant, 09-06-2012, door Ronald Paping, directeur van de Nederlandse Woonbond):
De "huurdersvertegenwoordiger" is de enige die ziet dat de huren omlaag gaan. De rest van Nederland en de cijfers zeggen dat de huren omhoog gaan. En wat doe je dan ter verdediging:
Een "moet" ter verdediging van een idee dat in strijd is met de werkelijkheid, want op dit moment krijgen huurders krijgen niets (behalve de allerlaagste inkomens maar dat heeft hier niets mee te maken en dat kan toch niet veranderen) en kopers krijgen 12 miljard. Dus gelijkheid leidt tot maar één hervorming die "moet": afschaffing van de hypotheekrenteaftrek. En bij alle andere retorische trucs hoort ook die van de herhaling (de Volkskrant, 13-06-2012, van verslaggever Tjerk Gualthérie van Weezel):
Moet, moet, moet ... Volgende kwestie: de kosten van de gezondheidszorg stijgen, met diverse oorzaken, en men wil er iets aan doen. Aangezien die "men" de politieke en bestuurlijke klasse is, probeert men zichzelf daarbij te ontzien. En dus de last te leggen bij de lagare-inkomensgroepen, meest recent (schrijvende juni 2012) door het plan van de Kunduz-coalitie: VVD, CDA, D66, GroenLinks en de ChristenUnie, dat wil zegen: de oligarchische en kosmopolitische elite (met uitzondering van de CU), met het invoeren van een eigen risico van een vast bedrag, dat de laagstbetaalden dus het meest treft. En kosmopolitische-elite columnist Peter Hilhorst komt met zijn eigen zelfredzaamheid-plannetje. Vergezeld van de in zo'n geval gebruikelijke tactieken (de Volkskrant, 12-06-2012, column door Pieter Hilhorst, politicoloog):
Vier zinnen, vier keer "moeten". Hoe meer retorische trucs, hoe stinkender de ideeën. En daar is het origineel weer (de Volkskrant, 14-06-2012, ANP, Reuters, redactie
Ja ja, de komst van een nieuwe Adolf Hitler is ook onvermijdelijk ... Een van de Nederlandse toppers van de onvermijdelijkheid op dit terrein is al beschreven door een ander (de Volkskrant, 16-06-2012, rubriek Politiek, door Martin Sommer):
Kijk vooral even naar die uitzending van Buitenhof (10-06-2012 
). Let in de uitzending op hoe hij geen antwoord heeft als de interviewer
hem vraagt één van zijn plannetjes, meer werk voor ouderen omdat hij ze
makkelijker wil ontslaan, in te vullen. Dat is een zeer goede geldige regel:
hoe meer en hoe ernstiger de retorische trucs, hoe leger en hoe fouter de
opvattingen van de dader. En zoals we hier al weten: de leugen
zit de retorische truc zo kort op de hielen, dat de retorische truc tot
bloedens toe aan die hielen gekwetst is. Die Pechtold, bijvoorbeeld, is ook
een leugenaar van zeldzame klasse, met name in de gladheid waarmee hij ze
verkondigt.En hoe onvermijdelijker het standpunt, hoe harder de leugen (Volkskrant.nl, 15-06-2012, door Jeroen Visser
):
Een glasharde leugen, want een begrotingstekort kan op twee manieren worden opgelost: minder uitgaven of meer inkomsten. In dit geval: hogere belasting. En inmiddels is bekend dat er aan enkele tientallen miljarden voor belasting ontweken en ontdoken wordt. In Nederland. Voornamelijk door de rijken, natuurlijk. Volgende ideologie: migratiefundamentalisme (de Volkskrant, 19-06-2012, door Arie Elshout):
Moeten, noodzaak, moeten, moeten ... Natuurlijk wordt in het artikel geen enkel sociologisch of economisch feit aangaande de waarde van immigratie genoemd, behalve retorische trucs van de soort "De ouders van Steve Jobs waren immigranten" (dit gaat over individuen en is dus geen sociologie), wat ook nog eens weerlegt wordt door "De ouders van ...waren immigranten", met op de puntjes een willekeurige misdadiger. De overheidsbegroting heeft een tekort. En het goed om daar iets aan te doen. Over welke kwestie ook keihard gelogen wordt (de Volkskrant, 16-06-2012, van verslaggevers Robert Giebels en Raoul du Pré):
En zoals we hier al weten de leugen zit in het moeten. want om een tekort op te heffen zijn er meerdere mogelijkheden: bezuinigen of meer inkomsten. Een paar procenten op diverse schalen van de inkomstenbelasting zou ook kunnen. Zonder een enkel probleem. Althans: geen grotere problemen dan met bezuinigen. Maar geen belastingverhoging is bijna equivalent aan een ideologie. Zo hardnekkig wil men daar niet over praten. omdat men, waaronder de auteurs van dit artikel, daar ook last van ondervinden. En "bezuinigen" kan je grotendeels afwentelen op de lagere inkomensgroepen. Waaraan de auteurs door het hanteren van de "moeten"-leugen graag meedoen. Volgende ideologie, nauw verwant aan het multiculturalisme: de Nederlandhaat. Na het recent gedoe rond het overbekende slavernij-verleden, nu het even bekende Indië-verleden (de Volkskrant, 20-06-2012, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van Walsum):
Een regelrecht onzinargument: de rechter geen vonnis kunnen uitspreken als hij in ieder geval niet dacht volledig genoeg kennis te hebben van het verleden. En het is enige genoemde dat enig hout sneed. Dus:
En waarom:
Omdat ik vind dat dit onvoldoende is gebeurd. En voor de zekerheid ook nog die andere retorisch truc: de herhaling:
Oftewel: Omdat ik vind dat het niet voldoend is gebeurd. Hetgeen ook de ratio is achter alle "moeten" en "onvermijdelijk" uitspraken: Het zijn evenzovele synoniemen voor "Ik wil dat ..." Van een hele week terug (de Volkskrant, 14-06-2012, door Steven Adolf, correspondent voor de Volkskrant in Spanje)
Moet, moet, moeten ...
Moet, moeten, moet, moet ... Een vaste (economie-)rubriek-vuller met een vaste boodschap (de Volkskrant, 28-06-2012, rubriek De Kwestie, door Peter de Waard
Het probleem. De oplossing:
Moeten, moet, moeten, moet, is nodig. Wat een variatie, hè, dat 'is nodig'... Nog een variant (de Volkskrant, 02-07-2012, dubbelcolumn, door Thomas von der Dunk en Bert Brussen):
Kijk, als net bewezen is dat een beetje meer marktwerking in de tandartszorg leidt tot een prijsstijging, en dat heleboel marktwerking in de zorg, in Amerika, leidt tot een zorg die vele malen duurder is, en dus geen argumenten meer hebt, dan ga je gewoon over op de retorische trucs: je zegt dat het niet anders kan. Onvermijdelijk is. Moet. Hier dus in de vorm 'geen andere optie'. En nog een mooie variant - één met parfum (de Volkskrant, 12-07-2012, door Frans Weisglas, VVD-lid en oud-voorzitter van de Tweede Kamer):
En intensieve samenwerking is dus onmogelijk zonder volledige Europese eenwording. Volgens de internationalist, kosmopoliet, immigrantennakomeling. De positie van de euro wankelt steeds meer door het wanpresteren van de zuidelijke landen, nu de tijd om de zwarte gaten te vullen nadert. De correspondent en een (!) propagandist van de Volkskrant bereidt de mensen alvast voor:(de Volkskrant, 02-08-2012, door Marc Peeperkorn):
En daar komen ze:
Harde noodzaak, moeten, dient. Geen kwestie van alternatieven, voor deze kennelijk voormalig journalist en verslaggever. Want in deze tijd van crisis voor de Europese eenwording is journalistiek en verslaggeving geen zaak die we ons kunnen veroorloven. We móeten een positie innemen. De kant van het goede ... En nog meer Europese dictaten (de Volkskrant, 19-10-2013, door Guy Verhofstadt):
En bij dezelfde gelegenheid (de Volkskrant, 19-10-2013, door Sheila Sitalsing, econoom en columnist van de Volkskrant):
Het Imperium is daar. Verder verzet is zinloos. En na verkiezingen waarin euro-kritische partijen in heel Europa wonnen (de Volkskrant, 24-05-2014, hoofdredactioneel commentaar, door Hans Wansink):
Een revolutie waarin een aantal kopstukken en een aantal medialakeien wordt opgehangen is ook onvermijdelijk. Is dit nog de moeite waard na bijna een decennium verwaarlozing? Een afkeer vermoedelijk ingegeven door het eindeloze misselijkmakende gedrag van de linksextemistische meute in de media. Hier zo'n gevalletje, vermoedelijk omdat een hele berg ander werk eindelijk "af" is (de Volkskrant, 30-06-2023, door Manar Ellethy, promovendus Amerikaanse geschiedenis aan Universiteit Leiden, en Marcella Schute, promovendus Amerikaanse geschiedenis aan Universiteit Leiden):
Waarop het drambestrijdende antwoord luidt:
En liever gisteren dan vandaag. Naar Retorica, trucs 
,
of site home
 ·.
|