De Volkskrant, 15-06-2007, door Paulien Bakker Help, wat is mijn roeping? Driekwart van ons zou liever ander werk doen, zo bleek onlangs uit onderzoek. Waarom volgen niettemin zo weinig mensen hun roeping? ‘We leren op school niet te zoeken naar onze passie.’ ‘Ik woonde op Aruba in een prachtig huis bij een koraalrif. Ik had een mooie vriendin en een goedbetaalde baan als consultant. Ik had het helemaal gemaakt, dachten mijn vrienden’, zegt Onno Hamburger (37). ‘Maar ik begon me af te vragen waarvoor ik het allemaal deed.’ Wekenlang ging Hamburger elke dag een paar uur achtereen in de Burger King zitten – om na te denken. Hij kwam tot twee conclusies: 1. hij wilde graag met mensen werken, 2. hij miste Nederland. ‘Toen heb ik de knoop doorgehakt. Mijn vriendin ging terug naar de Verenigde Staten, ik verhuisde naar een flatje driehoog achter in Leiden. Dat was afzien. Maar ik vond al snel werk als trainer. Nu help ik anderen met gelukkig worden.’ Hamburger is een van de weinige gelukkigen die hun roeping in het leven vonden. Driekwart van de Nederlanders is nog zoekende, zo bleek onlangs uit onderzoek van de personeelsbemiddelaar Vitae. Van de 500 ondervraagde Nederlanders blijkt slechts een kwart zijn roeping te volgen. 40 procent vindt het simpelweg moeilijk zijn ‘ding’ te vinden. De rest laat zich er blijkbaar makkelijk van afbrengen om zijn passies tijdens werkuren na te jagen. ‘Verbazingwekkend dat zo weinig mensen weten wat hun roeping is, nietwaar?’, reageert Glenn Godet (37), auteur van Negentig graden, verticaal gevangen of horizontaal bevrijd? ‘Tegelijk is het niet zo vreemd. Ons onderwijssysteem selecteert namelijk op intelligentie. Als je hoog genoeg scoort op de Citotoets ga je naar de havo of het vwo en als je die met goed gevolg doorlopen hebt, is het zonde als je niet gaat studeren. We leren op school niet te zoeken naar onze passie.’ In zijn boek legt Godet (roeping: ‘Mensen helpen op basis van hun persoonlijkheid een inkomen te verwerven.’) uit dat we allemaal gefixeerd zijn geraakt op de hoogste tree op de organisatieladder. Het respect voor de vakman of vakvrouw is verdwenen. Dat dwingt iedereen die ladder op, in plaats van dat we in de breedte op zoek gaan naar werk waar we gelukkig van worden. We moeten, stelt Godet, terug naar onze roeping, om het gevoel te krijgen dat we een zinnige bijdrage leveren aan de wereld. ‘Banen zijn een afspiegeling van de taken die in een organisatie gedaan moeten worden’, zegt trainer en coach Frances Ruijter van bureau Stante Pede. ‘Natuurlijk zien maar heel weinig mensen dat als hun roeping.’ Visitekaartjes met fraaie, nietszeggende functies erop vindt ze vreselijk. ‘De roep om carrière te maken klinkt duizend keer luider dan om te doen wat je echt wilt.’ Volgens Ruijter (roeping: ‘Het wezenlijke van mensen naar boven halen.’) is roeping iets dat van binnenuit komt. Ze maakt onderscheid tussen ‘je unieke ik’ en ‘de manier waarop je die ware aard naar buiten brengt’. ‘Als je je roeping weet, kun je ook je werk daarnaar invullen. Bij de supermarkt bij mij op de hoek zit een man achter de kassa die het boodschappen doen voor iedereen leuk maakt. Hij kan zijn roeping daarin kwijt.’ Maar veel obstakels staan het vinden van onze roeping in de weg, zoals de overtuiging dat werken niet leuk is of dat je niet voor niets een vak hebt geleerd. Er moet toch immers brood op de plank komen? ‘Veel mensen volgen uit angst hun roeping niet’, stelt Hamburger. Hij is tegenwoordig trainer bij het opleidingsbureau Van Harte en Lingsma en werkt als gelukscoach (roeping: ‘Gelukkiger worden en anderen helpen gelukkiger te worden.’). ‘We zijn er in Nederland zo aan gewend dat alles goed geregeld is, we leven in een gouden kooi. Je rolt toevallig ergens in en al loop je er niet warm voor, het is moeilijk zekerheid op te geven. Je roeping vinden is hard werken.’ Wie op zoek gaat naar zijn roeping komt vaak eerst uit op een wild plan, zoals een Bed & Breakfast beginnen in een zonnig, ver land. ‘Maar dan begint het pas’, zegt Hamburger. Wat trekt je daar precies in aan? Gaat het om de vrijheid, het goede weer? ‘Als je terugkijkt op je leven zie je waar je energie van krijgt. Dát is je roeping.’ Vervolgens onderwerpt Hamburger zijn cursisten aan een persoonlijkheidsonderzoek om te zien of dat werk ook bij hun karakter past. Ben je een solist of werk je liever samen? Ben je gevoelig voor stress? Heb je veel behoefte aan regels? Vreemd genoeg komen veel van Hamburgers cursisten op kosten van de baas. ‘Als driekwart van mijn medewerkers eigenlijk iets anders zou willen doen met zijn leven, zou ik me ernstig zorgen maken. Met zo’n team red je het niet.’ ‘We moeten werk anders invullen’, vindt Godet. Hij richtte na het schrijven van zijn boek het arbeidsbemiddelingsbureau Happyobs op. Godet, die jaren bij vacaturesites werkte, probeert mensen en banen met elkaar te combineren op basis van persoonlijkheid en niet zozeer op basis van het cv. ‘Een cv zegt bar weinig over een persoon. Wij hebben een scan ontwikkeld die we aan de werkgever en aan de werkzoekende voorleggen. Daarin komen vragen aan de orde als: moet iemand in een bepaalde functie extravert zijn, moet hij een denker zijn of juist intuïtief te werk gaan?’ Godet: ‘Je roeping vinden, begint met inzien dat wat je geworden bent niets te maken heeft met wat je roeping is. Vervolgens kun je gaan bewegen.’ Dat hoeft niet meteen in radicale stappen te resulteren: ‘Begin eerst maar eens te proberen of je je roeping ook kwijt kunt door aan je bestaande baan een andere invulling te geven.’ Tussenstukken: ‘Als ik de deur uitloop, begin ik te zingen’ Peter van der Werff (66): ‘Ik ben met pensioen. Vroeger heb ik als milieuonderzoeker bij de VU gewerkt. Van huis uit ben ik antropoloog. Ik zat veel binnen en schreef rapporten. Ik ging tegen mijn hart in en was vaak moe. ‘Ik heb me aangepast aan het systeem, maar het hoorde niet bij me. Ik ben niet voor niets maar twee dagen naar de kleuterschool geweest. Mijn roeping is buiten lopen, buiten het systeem zijn, praten met vreemde mensen en ontdekken hoe dingen in elkaar steken. Om dat vervolgens aan de gevestigde orde over te brengen. ‘Na mijn pensionering heb ik een jaar vrij genomen om uit te rusten. Maar nu heb ik mijn roeping gevonden. Ik ben bezig met een film over de effecten van klimaatveranderingen in ontwikkelingslanden. Er wonen miljoenen mensen langs de kust en die moeten door de stijgende zeespiegel manieren vinden om te overleven. ‘Als ik de deur uitloop begin ik te zingen. Ik ben iedere dag wel een paar keer buiten.’ In zeven stappen naar je roeping 1. Je bewust worden dat je je roeping nog niet hebt gevonden en je passie niet volgt. 2. Ervoor kiezen je roeping te gaan zoeken. 3. Tijd nemen om je passie te vinden. Waar krijg je energie van? 4. Onderzoeken in welke banen of bij welke organisatie je die roeping kwijt kunt. 5. Solliciteren, netwerken, meelopen en ervaren. 6. Bijsturen tot je gevonden hebt wat echt bij je past. 7. Definitieve stap zetten en hieraan vasthouden, ook als de oude baan blijft lokken. Bron: Training Coachen op Happiness, Van Harte en Lingsma, 2007 ‘Energie krijg ik van een goede handbalwedstrijd’ Charlotte Poland (30) : ‘Ik heb economische psychologie gestudeerd en werk als mediaonderzoeker. Deze baan sluit goed aan bij mijn capaciteiten, maar het is niet mijn roeping. Ik weet niet wat mijn roeping is, maar ik zie collega’s met meer passie hun werk doen, en dat voelt ongemakkelijk. ‘Ik heb altijd voor veiligheid gekozen. Ik heb een studie gekozen waar in ieder geval werk in is. Ik zou best willen overstappen naar iets anders en minder willen verdienen, als ik wist wat ik echt wil en als er werk in is. Ik oriënteer me door vacatures uit te zoeken die in het verlengde liggen van wat ik al gedaan heb, zodat ik niet helemaal opnieuw hoef te beginnen. ‘Energie krijg ik van een goede handbalwedstrijd, als we als team optimaal samenwerken. Op het werk krijg ik een kick als ik ergens een originele oplossing voor weet te bedenken. Over vijf jaar werk ik hopelijk als trainer of sta ik voor de klas.’ De Volkskrant, 14-01-2006, door Iteke Weeda Verbeter de wereld: leef met spiritualiteit Schrijvers en lezers vertellen hoe zij hun steentje willen bijdragen aan een betere wereld. Deze week socioloog en hoogleraar emancipatievraagstukken Iteke Weeda. Zij koestert een spirituele levenshouding. Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Maar, een spirituele levenshouding heeft niets te maken met egoïstisch navelstaren. In oud-Aziatische geschriften lees je als definitie van altruïsme: 'Jezelf ontwikkelen met als doel dat anderen zich door jou kunnen ontwikkelen.' Anders dan bij uiterlijke, materiële rijkdom, geef je innerlijke rijkdom automatisch door, via de spiegel die we voor elkaar zijn. Heeft de spiritualiteit mij een betere wereldburger gemaakt? Wat is er de afgelopen dertien jaar aan mij veranderd, sinds het me buitengewoon duidelijk werd dat er véél meer is in de kosmos dan ik oorspronkelijk voor mogelijk had gehouden? Misschien ben ik milder geworden, minder overtuigd van m'n gelijk? In de jaren tachtig verkondigde ik graag breeduit hoe de relatiewereld in elkaar zit. Nu denk ik meer diepgang te bezitten in mijn kennis op dat gebied, met minder behoefte om anderen te overtuigen. Maar ben ik echt wel zo tolerant geworden? Ik heb gemerkt dat je jezelf aardig kunt tegenkomen in spiritueel georiënteerde geschriften, zoals bijvoorbeeld het enneagram. Het is een confronterend inzichtensysteem, dat een gids wil zijn naar zelfontwikkeling en meer liefde op aarde. In het boek De spirituele dimensie van het enneagram van Sandra Maitri las ik over mijn type mensen: 'Ze zijn vaak tolerant en open van geest...' Leuk, denk je dan, '... en kunnen zeer star worden in hun eis dat anderen ook zo zijn'. Sic, hoe herkenbaar... Dit was dan nog een van de aardigste opmerkingen. Veel waarvan ik dacht dat het eigenlijk wel een goede eigenschap was, komt in een pijnlijk daglicht te staan. Geen aanrader voor mensen die in deze vroege nieuwjaarsdagen een beetje depressief zijn. Paus Benedictus roept ons in zijn kerstboodschap op spiritueel te ontwaken, want anders zou de mens slachtoffer worden van rationele intelligentie, die alleen technologische vooruitgang brengt. Ja, we zijn er aan toe om meer ons hart, onze intuïtie en onze inspiratie te laten spreken. In Spiritualiteit en Wetenschap stel ik het verschil aan de orde tussen een (wetenschappelijke) geleerde, een (spirituele) goeroe en een wijze. Wie van de drie bent u het liefst? Ik weet het! Kennis heb je, wijs ben je. Daar is niet per se een opleiding, godsdienst of spirituele richting voor nodig. Dogma's zijn uit den boze. Misschien is spirituele ontwikkeling geheel op eigen kracht wel het meest transformerend. Laat ik afsluiten met een toepasselijk citaat: 'Sommigen verbitteren en anderen verbeteren in de loop van hun leven, en dat laatste is de spirituele levenshouding.' Terug naar Psychologische praktijktips  , Psychologie
lijst
 , Psychologie overzicht
, Algemeen
overzicht
, of naar
site home
.
|