Bronnen bij Linkse denkfouten: anti-moraal
|
18 nov.2006 |
De verval van de moraal is ingetreden in de jaren zestig, met "de opstand tegen
de autoriteiten". Destijds was er een noodzaak tot een dergelijke opstand omdat
die autoriteiten even bot terug waren tegen hun onderdanen. Het proces van de
ondermijning van autoriteit en van fatsoen is echter niet gestopt op het moment
dat het niet meer nodig was, onder stuwing van het linkse, creatief-culturele,
autonome, alfa, ideaal van de vrije mens. Mooi voor een kunstenaar, maar niet
voor de rest van de maatschappij. Omdat een groot deel van die maatschappij niet
de intelligentie en zelfbeheersing heeft om het alleen daar toe te passen waar
het passend is. Het resultaat is dat grote delen van de bevolking het gevoel
voor fatsoenlijk gedrag hebben verloren, wat nu gesignaleerd wordt in
agressiviteit jegens onderwijsgevenden, hulpverleners, politie en dergelijke. En
bijbehorend gedrag tegen elkaar. Kortom: Nederland heeft de reputatie van een
lomp en onbeleefd land gekregen:
Uit: De Volkskrant, 09-11-2006, door Nathalie Huigsloot
Fatsoensrakker over ‘De lompe leeuw’
Schrijver en journalist Binnert de Beaufort schreef het boek De lompe leeuw:
Waarom Nederlanders zo onbeschoft zijn?
Waarom zijn Nederlanders zo onbeschoft?
‘Nederlanders letten niet meer op wat er om hen heen gebeurt. En dat leidt tot
onbeschoft gedrag. Ik zat in de tram. Er kwam een meisje binnen dat vlak voordat
de deuren sloten haar milkshakebeker naar buiten smeet. Ik zei: dat gooi je toch
niet zomaar op straat? ‘Die straat is toch niet van jou?’, reageerde zij. Zo
beschouwen veel Nederlanders de publieke ruimte. Dat is een niemandsland. En wat
van niemand is, daar hoef je ook niet voor te zorgen.’
...
Je... eh u, stoort zich in uw boek enorm aan de ‘je- en jij-cultuur’ die door
Barend & Van Dorp werd gelanceerd. Waarom leidt het tot onbeschoftheid in
het land als Jan Mulder minister Verdonk met ‘je’ aanspreekt?
‘Je’ en ‘jij’ leidt heel snel tot: hé jij, klootzak. Of: rij eens door, eikel!
Als je ‘u’ zegt, creëer je meer afstand. Vooral bij een meningsverschil tempert
‘u’ de emoties. Het is een extra rem op onbeschoft gedrag. Bij Barend & van
Dorp kwam die hele cultuur van ‘je’ en ‘jij’ op gang. Ook politici die er
kwamen, deden eraan mee. En lachten om iemand als Jan Mulder, die weigerde te
luisteren, en overal doorheen brulde. Als Jan Mulder meer ‘u’ zou zeggen, zou
hij ook minder snel zo’n enorme tirade afsteken tegen mensen die hij helemaal
niks vindt.
‘Ali B was vaak te gast bij Barend & Van Dorp. Dat hij
onlangs bij Pauw & Witteman premier Balkenende met je en jij
aansprak, vond ik dan ook niet zo vreemd. Die jongen heeft immers niet anders
geleerd. Het was wel weer vreemd dat Balkenende die schrobbering over zich heen
liet komen.’ ...
Red.: Dat deze beweging vooral uit linkse hoek komt,
blijkt op het moment dat men probeert het tij een beetje te keren:
Uit: De Volkskrant, 08-11-2006, van correspondent Michaël Zeeman
Reportage | Italianen zijn opmerkelijk goed te spreken over
rookverbod in de horeca
Rokers zijn als naakte vissen in een aquarium
‘Roken op televisie? Dat gaat vanzelfsprekend niet meer’, antwoordde een van
de ministers uit het vorige Italiaanse kabinet twee jaar geleden desgevraagd
tijdens een televisie-interview. Hij zweeg even, keek peinzend in de camera, als
iemand die in gedachten een gretige trek van een sigaret neemt, en vervolgde:
‘Maar het ziet er natuurlijk wél veel beter uit.’ ...
Op 10 januari 2005 werd in Italië een wet van kracht, die
sedertdien een uiterst opmerkelijk bestaan in het Italiaanse dagelijks leven
vervult, de wet die het strafbaar stelt om in bars, cafés en restaurant een
sigaret, sigaar of pijp op te steken. Het opmerkelijke ligt niet in het verbod
van een genotmiddel op die plekken, een genotmiddel dat ten minste visueel voor
de hele wereld zo onverbrekelijk verbonden is met de Lebensbejahung in de
latijnse wereld.
Het verbijsterende is het ongehoorde succes van die wet. ...
O, er zijn nog talrijke politici die nog onbeschaamd in beeld
verschijnen met een rokertje tussen de tanden. Is het toeval dat dat vooral
linkse politici zijn? ...
Red.: De linkse anti-moraliteits- en "alles moet
kunnen"-beweging lijkt regelrecht af te sturen op dit:
Uit: De Volkskrant, 11-11-2006, door Theodore Dalrymple
A Clockwork Orange blijkt een profetisch meesterwerk
Het weerzinwekkende geweld van Stanley Kubricks cultfilm A Clockwork Orange
was de voorbode van een jeugdcultuur waarin jongeren nooit meer volwassen
worden, zegt psychiater Theodore Dalrymple in een terugblik.
Toen ik als student geneeskunde de bioscoop uitkwam waar ik Stanley Kubricks
film A Clockwork Orange had gezien, zag ik tot mijn verbijstering een
groep jongeren staan die verkleed waren als ‘mieskies’, de adolescente schoften
uit het verhaal die genieten van wat zij ‘ultrageweld’ noemen. De film was
omstreden. Tegenstanders beweerden dat hij geweld verheerlijkte en daarmee
bevorderde. De jongeren die zich hadden uitgedost als mieskies, leken dit te
bevestigen. Het schokte me dat mensen, al was het alleen maar in hun manier van
kleden, zich identificeerden met psychopathisch geweld. Voor het eerst besefte
ik dat kunst en ideeën diepgaande – en niet noodzakelijk gunstige –
consequenties kunnen hebben. Een jaar later verkrachtte een groep jonge mannen
in Engeland een 17-jarig meisje onder het zingen van ‘Singing in the Rain’,
waarmee ze een van de beruchtste scènes uit de film in het echt naspeelden.
Red.: Voor wie de film of zijn reputatie niet kent,
zie hier
.
En voor een bevestiging van de daar geschilderde trend, zie
onderstaand:
Uit:
De Volkskrant, 03-01-2007, van verslaggever Ron Meerhof
Oudjaar ’06 : ‘Noem het, en ze hebben het
gesloopt’
Het hinderen van hulpverleners is dé trend geworden
Met vooruitziende blik had de Rotterdamse korpschef Meijboom er een paar dagen
voor de jaarwisseling al op gewezen: het fenomeen vernieling moet in het nieuwe
jaar prioriteit krijgen. Níet in Rotterdam zelf, maar ten oosten, westen en
vooral ten zuiden van de stad wordt ieder jaar weer méér moedwillig stuk
gemaakt.
Zijn collega in Zuid-Holland-Zuid, één politiedistrict
zuidelijker, kan er sinds de jaarwisseling over meepraten. Van Langerak tot
Lexmond, alles wat kón, ging plat of stuk. ‘Noem het en ze hebben het gesloopt’,
vatte een vermoeide politiewoordvoerster het op Nieuwjaarsdag gemakshalve even
samen.
De nieuwe mode van het hinderen van hulpdiensten zet zich
door. Terwijl agenten in Zwijndrecht bezig waren iemand te helpen die zijn hand
verwondde bij het afsteken van een rotje, werden achter hun rug de banden van
hun politieauto lek gestoken.
Een brandweerauto die over de Hoge Kade in
Hendrik-Ido-Ambacht reed, had opeens een grote ster in de voorruit. De
brandweerlieden zagen wie de daders waren, maar die maakten deel uit van zo’n
grote stomdronken groep jongeren, dat ze het er maar bij lieten zitten. ...
In Dordrecht moest de politie de brandweer helpen toen die in
de Violenstraat een brand bluste, terwijl op de Zeehavenlaan een
brandweereenheid zich zelf terugtrok van het blussen toen ze met stenen werden
bekogeld.
Red.: Meer over deze voorvallen en de houding van
de Volkskrant in deze hier
.
Uit:
De Volkskrant, 04-01-2007, van verslaggeefster Karin Sitalsing
Friese bestuurders: ouders, doe wat aan dronken kinderen
Burgemeesters verontrust over vele gevallen van dronkenschap onder pubers. |
’Ouders geven vaak het slechte voorbeeld.’
Niet alleen drinkende jongeren, maar ook hun ouders moeten eens flink worden
aangepakt. Daarvoor pleiten vier Friese burgemeesters. De ouders weten volgens
hen vaak niet dat hun kinderen ladderzat op straat rondhangen. Als ze daarmee
geconfrontreerd worden, reageren ze vaak onverschillig.
Afgelopen weekeinde werd er nog eentje van 14 in de lurven
gepakt, vertelt een politiewoordvoerder. ‘We komen ze geregeld tegen. Als je ze
thuisbrengt, zeggen de ouders: joh, maar dat deden wij vroeger ook.’
In de gemeente Boarnsterhim vallen 12- tot 16-jarigen soms
midden in de nacht op straat in slaap, zegt burgemeester Schadd. Volgens haar
hebben ouders vaak geen idee van de nachtelijke escapades van hun kroost. ‘De
kinderen worden op school voorgelicht. Maar de ouders krijgen die voorlichting
niet, terwijl zij vaak zelf het slechte voorbeeld geven.’
Schadd pleit voor betere voorlichting voor ouders, via
scholen of de politie. Concrete maatregelen bespreekt ze momenteel met de
politie.
Ook in de gemeente Dantumadeel hangen ze rond, weet
burgemeester Aalberts. ‘Soms zitten ze nog op de basisschool.’ Aalberts maakt
zich grote zorgen, om de jongeren zelf, maar ook om de onverschillige houding
van hun ouders. ‘Zij kunnen het wel heel normaal vinden, maar daarom moeten ze
nog wel zorgen dat hun kinderen geen bushokjes, autospiegels en winkelruiten
stukslaan. En het kan wel zijn dat ze het vroeger ook deden, maar zij werden wel
eens aan het oor getrokken. Die correctie uit de samenleving is er niet meer.’
...
Volgens Pieter ten Zijthoff van het jeugdwelzijnswerk in
Leeuwarden is het vooral belangrijk dat de partijen goed samenwerken om het
probleem aan te pakken. De verantwoordelijkheid bij alleen de ouders, de
buurtsuper of de politie neerleggen werkt niet. ‘De ouders denken dat de politie
het oplost en de politie denkt dat de ouders het doen. ... .’ ...
‘Ik hoop dat de ouders inzien dat het gaat om de toekomst van
hun kinderen, en om het feit dat wij er met z’n allen last van hebben’,
benadrukt burgemeester Aalberts. ‘De kinderen dreigen in een heel negatieve
spiraal terecht te komen en dat moeten we zien te voorkomen.’
Red.: De twee oorzaken: de ouders brengen normen van
de zestiger-jaren bij, dus geen, en de politie past het zestiger-jaren
handhaafbeleid toe, dus geen.
Uit: De Volkskrant, 30-12-2009, door Jan Hoedeman en Ron
Meerhof
De jaren nul (2000-2009) | Het normen en waardendebat
Blijven steken in goedbedoelde hartekreten
Bijna is het eerste decennium van de 21ste eeuw voorbij. Hoe
waren de ‘jaren nul’? In zeven afleveringen blikt de Volkskrant terug.
Aflevering 6: Het normen en waardendebat.
CDA-lijsttrekker Jan Peter Balkenende trok het thema naar zich toe
in 2003, en won er mede de verkiezingen van 2006 door. En ook andere partijen
stortten zich er op in de jaren nul: normen en waarden.
De boze burger was het gedogen en daaruit voortvloeiende excessen zat, normen en
waarden zouden daar paal en perk aan stellen. De term appelleert aan een
sentiment dat alomtegenwoordig was in de jaren nul. Terug van weggeweest,
weggelachen in de jaren zeventig, tachtig en het paarse decennium. Tegelijk zijn
normen en waarden een ongrijpbaar fenomeen. Waar gaat het precies over?
De cultuursociologen Herman Vuijsje en Gabriël van den Brink
zijn het over één ding roerend eens: in politieke termen hebben we het helemaal
nergens over.
Van den Brink, een graag geziene gast in CDA-kring, durfde
zich al lang geleden tegen modieuze ‘progressieve’ opvattingen te keren: ‘De
opmerkingen van Balkenende bleven onuitgewerkt. Het was een gemiste kans. Er is
geen wervend, positief verhaal van gemaakt. Want: hoe moet ik mijn kind dan
opvoeden? Wat zijn dan die centrale waarden? Wat is dan de zin van het leven?’
‘Het heeft ons weinig gebracht’, zegt ook Vuijsje, ‘anders
dan goedbedoelde hartekreten. Balkenende en het CDA hebben de neiging maar wat
te roepen en dan te wachten totdat de mensen daar zelf naar gaan handelen. Maar
je moet niet zo op mensen vertrouwen. De overheid heeft te zorgen voor
structuren die kunnen sturen in de richting van gewenst gedrag.’
...
Van den Brink ergert zich vooral aan het dedain waarmee de
hoofdstedelijke elite steevast reageert op alles wat afwijkt van de
grachtengordelmores. ‘Altijd maar dat: hahaha, daar heb je de provincie weer.
Men heeft daar een bijzonder simplistische opvatting van het moderne leven. Maar
Amsterdam krijgt zijn trekken wel thuis. ...
Red.: Dat er van het CDA niet doorgezet wordt op dit
vlak is logisch: op het economische vlak is men daar volledig gevallen voor het
neoliberalisme
,en dat laat zich niet rijmen met normen en waarden van welke soort dan ook.
Maar het gaat hier natuurlijk om de opmerking over de
grachtengordelaars, die ook staat voor heel alfa- en gamma-intellectueel
Nederland, maar meer speciaal voor het linksige deel daarvan.
Een aardige formulering ervan:
Uit: De Volkskrant, 18-01-2011, column door Aleid Truijens
Schaamte
Tussentitel: Ik liep het liefst vijf passen achter haar, alsof ik
haar niet kende
... Ik schaamde me als kind te pletter voor mijn moeder. Bijna
alles wat het lieve mens deed was raar. Ze zong zomaar liedjes op straat...
... Erger was haar gewoonte om mensen openlijk te wijzen op
tekortkomingen. 'Zeg, raap dat even op, wil je?' (jongen die een besmeurde
patatzak liet vallen); 'Als u voor wilt gaan, mag dat best, hoor' (voordringer
in winkel); 'Niet aardig, groenteman, om dat kind rotte sinaasappels mee te
geven' (ik ernaast als klikspaan), of 'Sta jij eens op voor die meneer; jíj hebt
jonge benen' (in de tram). ...
Dat wilde ik mijn kinderen niet aandoen. Bovendien ben ik van
de generatie voor wie 'fatsoen' het meest benepene aller woorden is. ...
Naar Linkse denkfouten
, Politiek lijst
,
Politiek & Media overzicht
, of site home
.
|