PC-club: Aisha Dutrieux

Naast een uitgebreid en uiterst ongevarieerd aanbod aan columnisme in de krant, doet de Volkskrant ook aan deze pestilentie op hun website. Het meest in de vorm van gastcolumns, waarin die gast een maand lang de lezers weer een andere woordenpermutatie van de leerstellingen van de politieke-correctheid mag voortoveren.

En "succes"-gevallen willen wel eens naar de krant promoveren.

En bij dit volgende dacht deze redactie meteen "Dit kon er wel eens eentje worden" (Volkskrant.nl, 22-01-2023, door Aisha Dutrieux, rechter en schrijver. Dutrieux is in januari gastcolumnist voor de Volkskrant, uitleg of detail ):
  Denk bij vluchtelingen niet alleen aan aantallen en abstracties, maar ook aan de kleine Alan

Denkt u nog wel eens aan Alan Kurdi? Zo af en toe kijk ik naar de iconische foto uit 2015. Zijn aangespoelde lijfje, de beentjes netjes recht naast elkaar, bruine schoenen en een rood shirt, de armpjes langs het lijf. De 2-jarige Alan ligt daar op het strand van Bodrum zoals een kind slapen kan, vol overgave, vol van vertrouwen dat hem niets vervelends zal overkomen terwijl hij zich begeeft in een land van dromen.

Alan werd in Syrië geboren, vlak nadat wij de eerste verjaardag van mijn zoon, Nathan, hadden gevierd. Wanneer ik naar mijn slapende kind kijk voel ik de wereldomspannende taak, en de onmogelijkheid, hem te beschermen. Te behoeden. Maar het hoofd van Alan op de foto rust niet op een zacht kussen. Zijn gezicht ligt in de branding, zijn kruin wijst richting de open zee, en richting de plek waar hij in een rubberboot naar op weg ging maar die hij nooit bereiken zou.

Mijn zoon is inmiddels 10 jaar oud. Het is niet zijn verdienste dat hij in relatieve rijkdom opgroeit, dat hij naar school kan, dat hier geen oorlog is. De plaats waar zijn wieg stond bepaalde dat hij in een gespreid bedje terecht kwam. Niet meer en niet minder. De plaats waar Alans wieg stond bepaalde dat hij moest vluchten, dat hij, een peuter nog maar, stierf in open water, aanspoelde op een Turks strand dat wij West-Europeanen beschouwen als vakantiebestemming.

In 2021 werd er in Scheveningen een monument onthuld. Zevenduizend herdenkingsborden, in het zand gestoken. Symbool voor de migranten die stierven aan de Europese grenzen. Op de borden staan handgeschreven namen, of: ‘meisje, Senegal, zes jaar’. Of enkel: ‘naam onbekend’.

Het NOS Journaal toonde beelden van de ‘geboorte’ van het monument. Een vrouw riep, terwijl zij de borden in het zand stak, haar stem rauw van emotie: ‘Elk plankje is een méns, gewoon, zoals wij.’ Twee peuters, blonde haren in staartjes, keken toe. Een andere vrouw zei: ‘Als je hoort over hoeveel mensen geen huizen kunnen krijgen en dat het allemaal te duur wordt. En dan de vluchtelingen, die krijgen allemaal wel gelijk een woning en wij Nederlanders niet.’

Het is een cliché dat mensen elders, die niets hebben, die niet weten of ze morgen te eten zullen hebben, onverwachte gasten aan hun tafel verwelkomen. Het is een cliché dat wij Hollanders pruttelen dat we te weinig aardappelen hebben, wanneer iemand onverwachts blijft hangen, hint op een bordje mee-eten. Zou er een kern van waarheid in kunnen schuilen?

Genode gasten: gastarbeiders, expats, kennismigranten – ja graag, wees welkom. Zij die niet zijn uitgenodigd: asielzoekers, statushouders – mwah. Oké, vooruit, zolang je de taal leert, je eigen broek ophoudt, maar geen banen inpikt. Zolang je niet voor overlast zorgt, niet op straat gaat rondhangen, maar ook geen woningen inpikt.

Stellen we ons nog af en toe de vraag: wat maakt dat het ónze woningen zijn, ónze banen? Zelf vinden we het immers doodnormaal om naar een ander land te vertrekken, met ons paspoort zijn we overal welkom, en een baan te accepteren, een woning als de onze te beschouwen. Niemand die spreekt van inpikken. Niemand die eist dat je de taal leert.

Voor Oekraïners lijken we een uitzondering te willen maken. Sommige media duidden dit fenomeen al snel als logisch: Oekraïners lijken immers op ons. Maar wie worden hier bedoeld met ‘ons’? Nederlanders zijn er immers in alle soorten en maten. Net als Oekraïners. Bovendien, als mensen in nood zijn, zou het er dan werkelijk toe doen hoe ze eruitzien?

Het afgelopen jaar zag ik beelden van demonstraties in Tubbergen, spandoeken met racistische leuzen. Mensen die slapen in de buitenlucht in Ter Apel. Een baby die sterft in een sporthal. Ja, misschien doet het er inderdaad toe hoe ze eruitzien. Hoe wreed ook. En met elke dag die verstrijkt, zonder voldoende mogelijkheden om in de dagelijkse hygiëne te voorzien en met een gebrek aan medische zorg, zien ze er steeds minder uit als mensen zoals wij. Mensen wier lot wij ons aantrekken.

Ik vraag u dan ook dit: wanneer het gaat over vluchtelingen, denk niet aan de beelden van mensen zoals ze op het journaal getoond worden, vies en moe van de reis, of opeengepakt in gymzalen en evenementenhallen. Denk niet in grote aantallen en abstracties, zodat het makkelijker is om je ervan af te sluiten. Denk aan de kleine Alan. En aan het feit dat hij niet het geluk had dat zijn wieg in Nederland stond. En dat hij daar helemaal níéts aan kon doen.

Een pleidooi voor de onbeperkte immigratie van iedere armoezaaier op de hele wereld, gegoten in de vorm van de zuiverste immigratie-porno.

Het dopamine-gehalte op de redactieburelen van de Volkskrant moet tot ongekende hoogtes zijn gestegen.

En ja hoor, daar is het in de krant ... Op de hoogst prestigieuze pagina 2 waar Jan Blokker, Bert Wagendorp, Sheila Sitalsing en dergelijke het intellectueel-filosofische licht op de wereld hebben doen schijnen.
    Met nog meer porno (de Volkskrant, 02-02-2023, door Aisha Dutrieux (pag. 2)):
  Honden mag je niet mishandelen, varkens wel, en dat blijft nog wel even zo

Speciësisme. Een woord dat ooit is bedacht om een vergelijking te maken met andere kwalijke manieren van onderscheid, zoals racisme en seksisme. De betekenis: discriminatie op basis van soort. Het woord schiet me regelmatig te binnen. Bijvoorbeeld toen vorige week de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, politie en dierenambulance uitrukten om 435 honden te bevrijden uit de klauwen van een malafide fokker. De overtredingen waren onder meer dat de hokken te weinig vloeroppervlak hadden en dat de dieren te weinig buiten kwamen. Ook was er onvoldoende (medische) zorg.

In een visueel essay van De Correspondent ('Nederland telt 11,4 miljoen varkens. Maar waar zijn ze?') is te zien dat de miljoenen varkens in Nederland niet zichtbaar zijn. Fotograaf Sabine Grootendorst wilde de varkens vastleggen, maar stuitte op hermetisch afgesloten stallen. Een varkensboer houdt gemiddeld 4.700 varkens, zo is in de begeleidende tekst te lezen, en die varkens komen in 99 procent van de gevallen alleen buiten als ze naar een andere stal worden verplaatst, of als ze in een vrachtwagen naar de slacht worden geleid. Waarom rukt de politie niet uit om deze dieren te redden? Omdat wij onderscheid maken op basis van soort, en deze vorm van mishandeling bij varkens wél is toegestaan.

Maar wacht, nee: dit wás zo, maar zou nu niet meer toegestaan moeten zijn. De Wet dieren bepaalt namelijk dat, simpel gezegd, het verboden is om 'zonder redelijk doel' een dier pijn te doen, letsel bij het dier te veroorzaken of de gezondheid of het welzijn te benadelen. Volgens een door PvdD-Kamerlid Leonie Vestering ingediend amendement zou hieraan per 1 januari 2023 moeten worden toegevoegd: 'Onder een redelijk doel wordt in elk geval niet begrepen: het kunnen houden van dieren in een bepaald houderijsysteem of een bepaalde wijze van huisvesting.' Enkele voorbeelden van wat dan niet meer mag: de megastallen zoals we ze nu kennen, het onafgebroken binnenhouden van dieren, het afknippen van varkensstaarten. Het amendement werd aangenomen door de Tweede én Eerste Kamer. Kat in 't bakkie.

Maar nee, landbouwminister Adema liet aan de Kamer weten dat dit amendement 'onuitvoerbaar' is; hij wil met de sector in overleg om gezamenlijk tot een convenant te komen. Onuitvoerbaar is in dit geval een kernachtige (en onwaarachtige) manier om te zeggen dat de politieke wil ontbreekt. Onuitvoerbaar zou het zijn wanneer de wet voorschreef dat alle productiedieren naar Mars moeten worden vervoerd om daar te worden gehouden. Ze simpelweg niet mishandelen, wat meer ruimte geven, daglicht - dat is allemaal niet onuitvoerbaar. Het is duur, misschien, voor de boeren, die minder dieren zullen kunnen houden in de bestaande stallen. Duur voor de consument, want het zal betekenen dat er een ander prijskaartje aan vlees, zuivel en eieren komt te hangen. Maar onuitvoerbaar? Nee.

Bovendien, wat valt er te overleggen met de sector? Dat je onder bepaalde omstandigheden een dier toch wel pijn mag doen, een beetje? Of misschien de helft van de varkensstaart mag afknippen? Het amendement is kristalhelder, en ingegeven door de belangen van de dieren, niet de (financiële) belangen van de boeren. Het parlement was het hiermee eens, maar wordt nu geschoffeerd. Onder dit kabinet blijft het speciësisme voorlopig in stand: honden mag je niet mishandelen, varkens wel.

De dierenporno.
    Of in hun eigen taal: het speciësisme.
    Bij eerdere versies hiervan, bij bijvoorbeeld A. ten Broeke uitleg of detail voegde deze redactie er standaard aan toe: "Mooi, nu nog even het probleem van de leeuw en het hertje oplossen".
    Maar dat is dus nu flauw.
    Die hebben we al gehad.
    Nu werd er iets anders voor bedacht.
    "Prima, je stopt met het massaal dieren houden voor vlees. Dan moet je alleen nog even beslissen of je vlees-eten alleen wilt reserveren voor de rijken, of er een distributiesysteem voor wilt inrichten".
    Ook weer flauw, hè ...

Normaliter starten we zo'n verzameling na drie opmerkenswaardige bijdrages van de betrokkene. In dit geval doen we het met twee, voornamelijk vanwege de hoge overeenkomst tussen de twee, en natuurlijk ook de inhoud.
    Die sterke overeenkomstigheid is namelijk: een uitgangspunt dat pregnant ideologisch is en dus eigenlijk cerebraal, en een manier van schrijven erover die puur emotioneel is en op de emotie van de lezer gericht.
    De eerste gaat over de waarde van migratie en gebruik eigenlijk alleen het lijk van dat jongetje.
    Je had met die beroemde foto kunnen volstaan.
    En voor de tweede geldt precies hetzelfde, behalve dat het de waarde van dieren betreft.
    Natuurlijk hanteert de rest van de politiek-correcte meute deze stijlfiguur ook dagelijks, maar dit zijn twee achtereenvolgende exemplaren in wel zeer zuivere vorm.
    Een paar dagen later was de schrijfbeurt aan A. ten Broeke, en die had een stukje over de waarde van de natuur, waar deze redactie normaliter geen verdere acht op zou hebben geslagen omdat het volkomen standaard is, uit die hoek, en deze redactie ook veel waarde hecht aan de natuur.
    Gesensitiveerd door A Dutrieux viel onmiddellijk op dat het ook die stijlfiguur hanteert: de keuze voor de natuur wordt ideologisch geformuleerd, en de uitwerking slaat geen enkele acht op de praktische kanten van de zaak.
    In geval van Ten Broeke zijnde, dat als je alle factoren die de natuur bedreigen een gevaarsfactor gaat geven, die met stip bovenaan die van de overbevolking is. Die zeven miljard mensen is er vanuit het oogpunt van "de natuur" hoogstvermoedelijk al vijf miljard te veel.
    Mogelijk de reden, dit ergens beseffende, dat alle praktische zaken vermeden worden.
    Bij A. Dutrieux ga je je afvragen of daar zo'n soort besef het geval is.
    Die klinkt zo gelovig ...
    Al schrijvende bij Ten Broeke bedacht deze redactie de frase: "Zou ze ooit wel eens zelf boodschappen hebben gedaan?"
    En deze:
    "Bij het soort praat dat ze uitkraamt moet je denken aan opgevoed zijn door gouvernantes, en altijd het eten voor de neus gezet krijgen".
    Het is stylistisch eigenlijk puur Het Oude Testament.
    Het zou deze redactie niet verbazen als er in toekomst een band met het Midden-Oosten blijkt te bestaan ...
    Waar komt die voornaam vandaan?

Het was zo voorspelbaar als de opkomst van de zon ...
    In de morgen (de Volkskrant, 09-02-2023, door Aisha Dutrieux, rechter en schrijver):
  ... Raad van State ... asielstatushouders ... geen wettelijke basis ...
    ... Raad van State ... wettelijke ... Nederlandse Vreemdelingenwet ... Europese Gezinsherenigingsrichtlijn ...
    ... rechter ...
    ... hoogste bestuursrechter ... vreemdelingenrecht ... Raad van State ...

Deze termen deel uitmakende van een onafgebroken stroom leugens, niveau "Nederland was in Srebrenica want de moslims hebben geleden en er wonen moslims in Nederland".
    Natuurlijk weermaal in OT-stijl.
    Zoals blijkt uit:
  Ook dit kabinet heeft zich aan de wet te houden, knoopt Den Haag dat nu eens in de oren?

Dat 'de wet' zijnde de opvattingen van de globaltische, joodsistische en Joode elite uitleg of detail , en dat 'Raad van State' zijnde de globalistische en joodsistische "Pim Fortuyn heeft Anne Frank vermoord"-doodpolariseerder uitleg of detail , D66-landverrader en virtueel hoofdloze Thom de Graaf.

Een eerste plaatje (Volkskrant.nl, 23-02-2023, de Volkskrant, 23-02-2024):

Dit mens is echt gestoord.
    Met de nadruk op écht.

"Ik ben lid van de elite dus ik heb verstand van alles en een moreel oordeel over iedereen" (de Volkskrant, 30-06-2023, column door Aisha Dutrieux):
  ... boeren ...

... bio-industrie... veetransporten ... slachthuis...oetes van duizenden euro's voor het maken van beeldmateriaal. Dat is ook niet vreemd: er valt nogal wat te verbergen.
    ... vangploegen ...
    ... kooien ... transportband ... uitgemergelde lijven ... proppen ...
    ...bedompt ... dode biggetjes ... afgevoerd ... stroomschokken ...
    ... schietmasker ... vergast ... voortgedreven ... geslagen ...

Allemaal afkomstig uit één bron:
  ... alle kritiek die je hierop kunt verwachten, nu het uit verdachte hoek komt: die van de dierenrechtenactivisten. ...

... : die van dierenactivisten.
    Maar ...
  ... Al op de eerste pagina's wordt hierop geanticipeerd, ...

... , en wel meteen met de allerhoogste inzet ... :
  ... , met een quote van Yuval Noah Harari:. ...

... : die van de Joden.
    Dus zeg niks terug, want dat is antisemitisme.
    Oh ja, hoe je dit had kunnen zien aankomen:
  We ...

En:
  ... dit land ...

Oftewel: "Samen met elite en Joden haten we jullie van dit land".
    Amen.

Onderwerp ... (de Volkskrant, 11-08-2023, column door Aisha Dutrieux):
  Uiteindelijk betalen we met zijn allen de prijs voor al die aanbiedingen en bodemprijzen

.... : consumentisme.
    Maar er is altijd plaats voor ...
  ... In een bekende drogisterijketen waar ze (waarom in vredesnaam?) speelgoed verkopen, zag ik laatst een barbie. Tot mijn vreugde was het een vrouw van kleur, volslank bovendien, met een prachtig afrokapsel. ...

... : racisme.
    Het meest gore racisme want puur op uiterlijk.
    De politiek-correcte blackface en Minstrel Show.

Aan het einde van het jaar mogen de tijdelijke (web-)columnisten nog een keer extra hun licht laten schijnen, met voorspellingen voor het nieuwe jaar. Mevrouw Dutrieux voorspelt een machtsovername door de rechterlijke macht (de Volkskrant, 29-12-2023, door Aisha Dutrieux, oud-rechter en schrijver):
  Alle hoop is nu gevestigd op de rechter. ...

Alle hoop van het D66-achtige elite- en klimaat-extremisme is nu gevestigd op de rechter, omdat ...
  ... De politiek is immers niet in staat gebleken voldoende actie te ondernemen om klimaatverandering tegen te gaan. ...

... ze in de politiek het onderspit aan het delven zijn.
    Dus de rechterlijke macht wil het overnemen van de politieke.
    Oftewel: de rechterlijke macht wil een staatsgreep plegen.
    Onrechtststatelijker dan het schending van de scheiding der machten kan het niet.
    Dit is terreur.
    Hier is de rest van het terreur-manifest:
  ... En het lijkt er, ook in Nederland, niet beter op te worden: bij de verkiezingen hebben wij een partij de grootste gemaakt die wil 'stoppen met de hysterische reductie van CO2'.
    In 2024 zal het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (Ehrm) zich voor het eerst uitspreken over klimaatverandering. In drie zaken die draaien om de vraag: is het een schending van mensenrechten - onder meer het recht op leven en privéleven - als landen onvoldoende actie ondernemen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen?
    De zaken werden verwezen naar de 'Grote Kamer', die alleen in uitzonderlijke gevallen samenkomt en waarin ook de President van het Hof plaatsneemt. Dit is een signaal: de kwesties worden niet licht genomen. Er zijn allerlei mitsen en maren en beren op de weg, maar áls het Ehrm een schending van mensenrechten vaststelt, is dit oordeel bindend en worden de betreffende staten verplicht om actie te ondernemen.
    'De PVV zegt: nee, dat gaan we mooi níét doen! De Klimaatwet, het Klimaatakkoord en alle andere klimaatmaatregelen gaan direct door de shredder. Geen miljardenverspilling aan zinloze klimaathobby's', zo valt in het verkiezingsprogramma te lezen.
    Jammer voor de partij van Wilders, en voor vele andere partijen die in Europa aan de macht zijn: een arrest van de Grote Kamer is definitief en nationale rechters zullen deze lijn volgen.
    Als een niet te stuiten olievlek - maar dan in positieve zin - zal deze klimaatjuris-prudentie zich over Europa verspreiden. Ik verheug me erop.

Dit alles onder de kop:
  Als een olievlek zal klimaatjurisprudentie zich over Europa verspreiden

Deze groep zal binnen niet al te lange tijd opgepakt worden, en gevangengezet. Of ze krijgt te maken met het oordeel van het volk, wat zal leiden tot defenistreren of omgekeerd hangen aan lantarenpalen.


Naar PC club , of site home ·.