Bronnen bij Burgeroorlog, cultuur: dwang

Het politiek-correcte denken oftewel het cultuurmarxisme gaat uit van "De Gelijkheid der Culturen", en bij geconstateerde ongelijkheid in de werkelijkheid, dat de verschillen gelijkgemaakt moeten worden.

Verschillen gelijkmaken kan op drie manieren: het lagere verhogen, het hogere verlagen, of een mengsel van deze twee.

Het hogere verlagen is iets waar zelden tot nooit iets goeds in schuilt. In ieder geval op het menselijke vlak. Als je constateert dat mannen inherent sneller hardlopen en dergelijket) dan vrouwen, los je dat niet op door middel van een blok aan hun been. Je maakt óf de vrouwen sneller, óf je houdt ze maar gescheiden als je vrouwen ook een kans wilt geven om te winnen. Of in ieder geval: je deelt ze apart in, zoals bij de marathon.

Allemaal voor de hand liggend, tot het over de bredere maatschappij gaat, en met name diverse etnische groepen. Daarin loopt ook de één harder dan de andere: de een bouwt houten zeeschepen tot en met mobieltjes en raketten, de ander kan goed zingen. En hardlopen:

Nu hebben gelijkheidsideologen geen behoefte tentoongespreid om iets te doen aan dat zingen of hardlopen, maar wel aan andere zaken zoals studeren en werken. En opvoeden.

Welke laatste zaken genoemd worden vanwege het eerste voorbeeld (de Volkskrant, 07-07-2020, door Marileen Kan, marketing en communicatie manager):
  ... Utrechtse hoogopgeleide witte ouders houden witte bubbels in stand door kinderen al heel jong in te schrijven voor witte scholen.

Les 1: De auteur is ernstig politiek-correct, gezien het gebruikt van de term 'witte'.
Les 2: De auteur vindt dat er verschillen zijn tussen blanke scholen en gemengde of gekleurde scholen, anders hoefde je van de kleurverschillen geen punt te maken. Zie ook dit citaat van verderop in het artikel:
  ... Onlangs ben ik verhuisd naar een dorp. Weer stond ik voor een schoolkeuze: de witte school in de villawijk, de gemengde school in de arme wijk of een kleine Montessorischool. Weer koos ik niet voor de gemengde school. Au. Ik voelde me gewoon niet zo, eh, thuis tussen de hoofddoekjes en Adidas-slippers. Ik zag het niet zitten om die sociale ladder af te dalen. Verder opklimmen via de witte villa-school trouwens evenmin. ...

Het is natuurlijk niet alleen de sociale ladder, maar ook de ladder van onderwijsniveau en -prestaties.
    Dat laatste is iets dat meer mensen vinden, gezien de begeleidende foto:

Die foto hoort bij een actie om meer blanke kinderen op gekleurde scholen te krijgen. De tekst op het t-shir luidtt  "Elk kind heeft recht op integratie" impliceert aan "Integratie is een voordeel", oftewel: "Integratie is gaan van een lager niveau naar een hoger niveau" oftewel: "Blanke kinderen brengen een hoger niveau".
    Met deze vertaling wordt het eerste citaat:
  Utrechtse blanke ouders houden het blanke hogere onderwijsniveau in stand door kinderen al heel jong in te schrijven voor blanke scholen.

De auteur is daar afkeurend over, zoals blijkt uit het letterlijke citaat, en dit:
  ... kinderen al heel jong in te schrijven voor blanke scholen. Terwijl dat niet mag. Au. Ik ben dus zo'n foute ouder. Ook ik schreef, voordat hij kon lopen, mijn witte zoontje al in voor de witte school in mijn witte Utrechtse wijk. ...

De reden dat de auteur dit afkeurt, wordt ook duidelijk uitgelegd:
  ... Ik, die zelf op een gemengde school zat, die met 96 nationaliteiten meedeed aan een studentenuitwisseling van de Nobelprijs voor de Vrede, die stage liep voor een diversiteitsprogramma.    ...
    Tijdens mijn studie economie in Amsterdam kwam ik meer minderheden tegen. ...
    Ik liep stage bij een diversiteitsprogramma. Inspirerende avonden met getalenteerde en ambitieuze allochtonen. Niks mislukte multiculturele samenleving, ha. ...

Oftewel: de auteur is een gelijkheidsideoloog.
    Nu merkt die gelijkheidsideoloog dat er krachten aan het werk zijn die wijzen op ongelijkheid:
  ... Ook ik schreef, voordat hij kon lopen, mijn witte zoontje al in voor de witte school in mijn witte Utrechtse wijk. ...
    Later volgde ik een uitwisselingsprogramma voor de de Nobelprijs voor de Vrede in Oslo. Het idee: na zes weken zouden al die nationaliteiten als vredelievende wereldburgers huiswaarts keren. En ja, ik ervoer daar dat niemand voldeed aan mijn stereotypen, het waren boeiende ontmoetingen. Maar man, vermóéiend. Na een paar dagen zaten de Zuid-Europeanen, Amerikanen, Aziaten en Afrikanen apart, in hun eigen groep. Teleurgesteld in mijn aanpassingsvermogen, kwam ik terug. Vele jaren later vroeg ik mij wel af waarom ik zo graag in die witte jarendertigwijk wilde wonen. En of het gezond was mijn kind naar een witte school te sturen. Toch koos ik steeds (onbewust) voor een omgeving waarin mensen op mij lijken.    ...

Goed, en wat doe je dan als ideoloog?
    Nou, dat is simpel: het eerste voorbeeld van een ideoloog die zijn ideologie bijstelde moet deze redactie nog tegenkomen.
    Het eerst wat je doet als ideoloog, is je eigen gedrag aanpassen aan je ideologie:
  ... Onlangs ben ik verhuisd naar een dorp. ... Ik koos voor de Montessorischool, omdat daar ouders uit verschillende wijken en (dus) inkomensgroepen op afkomen. Van bijstandsmoeder tot miljonair. Er zitten meer kinderen met een kleurtje, uit arme en uit rijke gezinnen. Zo ervaar ik weer wat van die diversiteit uit mijn eigen jeugd.  ...

Maar dat is niet het echte kenmerk van een ideoloog. "Ik wil de wereld wat meer gelijk maken".
    Zo veel mensen willen zo veel dingen ...
    Wat de ideoloog onderscheiden maakt, is dit:
  Dag buurtschool, we gaan mengen

Witte ouders blijven witte scholen kiezen. Alleen met quota zal het lukken scholen gemengder te krijgen.

Dwang.
    Het opleggen van jouw mening en voorkeur aan anderen.
    Het aan anderen opleggen van zaken die nadelig voor hem zijn.
    Natuurlijk zonder die ander daarin te kennen of een stem te geven.
    Cultuurmarxisme leidt automatisch tot dwang.
    Het is dus eigenlijk ook "cultuurfascisme".

Nu is schoolmenging hier wel het eerste voorbeeld, maar dat is door toeval en het is niet het meest voorkomende. Dat is de dwang op de meningsverspreiding.
    De censuur.
    De huidige politieke-correctheid is vrijwel volledig gevuld door het gelijkheidsideaal en -ideologie.
    Dus alle feiten en alle meningen die wijzen op ongelijkheid moeten onderdrukt worden.
    Wat al decennia aan de gang is, en geresulteerd heeft in het begrip "kwaliteitskranten"   of kwaliteitsmedia, zijnde die kranten die de gelijkheidsideologie aanhangen, zijnde alle kranten behalve De Telegraaf,  en de overige publicaties behalve Elsevier.
    En de elektronische media zijn volledig politiek-correct gelijkgeschakeld uitleg of detail uitleg of detail .
    De laatste tien jaar werd er aan de poten van dit machtsblok gezaagd door de opkomst van het internet, wat dan ook hevig gehaat wordt door de politieke-correctheid uitleg of detail . Maar ook hier heeft het rijk van de gelijkheidsdwang een offensief ingezet (de Volkskrant, 12-08-2020, door Noël van Bemmel):
  Facebook verbiedt zwarte en Joodse karikaturen

Zwarte Piet en Shylock, negatieve stereotypen van respectievelijk zwarten en Joden, zijn binnenkort verboden op Facebook. Tenzij de afbeeldingen worden gebruikt bij een discussiestuk ...

Facebook gaat Zwarte Piet verwijderen van zijn platformen. Het bedrijf met wereldwijd ruim drie miljard gebruikers gaat schadelijke stereotypes actiever bestrijden ...

Een leugen, natuurlijk.
    Natuurlijk, omdat alle acties  tot censuur altijd met dit soort 'heilige" woorden gepaard zijn gegaan.
    Deze redactie kan geen geval bedenken waarin dit soort combinatie van woorden en daden NIET tot weerzinwekkende censuur heeft geleid - na langere of kortere tijd.
    De huidige formuleringen gaan over extremen in plaatjes en dergelijke, maar de maatschappelijke krachten achter dit verbod zullen doorwerken en uiteindelijk leiden tot het verbieden van alle meningen en opvattingen die niet overeenkomen met het gelijkheidsideaal.
    Eerste voorbeeld
  ... te beginnen met het verschijnsel blackface ...

De maatschappelijke kracht achter het bestrijden van blackface gaat niet over het verbeelden van een andere etnie, want bijvoorbeeld zwarten wordt onbeperkt toegestaan een andere etnie, de blanke, te verbeelden, bijvoorbeeld in de vorm van "een zwarte James Bond"
    Dit gaat alleen over het uitbeelden van een zwarte, omdat zwarten als groep een minderwaardige maatschappelijke positie bekleden uitleg of detail , en zwarten dit uitgekozen hebben om zich aan te storen, als wraak voor hun maatschappelijk minderwaardige positie.
    Dit zal doorgaan voorbij het geval van de huidige wat extremere afbeeldingen, omdat de maatschappelijke kracht erachter: de zwarte minderwaardige positie, niet zal verbeteren als gevolg van deze actie.
    Tweede voorbeeld:
  ... te beginnen ... met clichés over Joden als woekeraars en samenzweerders.    ...

Een zelfde soort geval met ietwat andere insteek. Hier is het de bovenmatige maatschappelijke positie verkregen door Joden door hun bovenmatige interesse in geld
    De werkelijkheid is dat een overdadig aantal rijke mensen van Joodse origine is, dus Joden zijn als groep bovenmatig geïnteresseerd in geld. En invloed. Zo is de organisatie die deze verboden instelt bovenmatig invloedrijk, is de baas van de organisatie die deze verboden instelt bovenmatig rijk. En van Joodse origine.
    Met iets dergelijks geldende voor de eveneens uiterst invloedrijke organisatie Google.
    En er zijn binnen deze industrietak niet genoeg andere in deze mate invloedrijke en rijke organisaties om maar in de buurt te komen van evenredige vertegenwoordiging van de groep aangeduid in de verboden als "Joden".
    Oftewel: een bovenmatig rijke en invloedrijke groep gebruikt zijn bovenmatige rijkdom en invloed om het benoemen van die bovenmatige rijkdom en invloed te verbieden.
    En merk op: dit is geen complot, maar dit zijn sociologische groepsprocessen, met daaronder culturele en mogelijk etnische processen.
    En ook voor dit geval van censuur geldt natuurlijk: eerste de extremen:
  ... Plaatjes van Joden met bijvoorbeeld een grote neus, en zittend op een zak geld, of als kwade genius achter de schermen, worden ook verboden. Ook hier geldt: alleen als onderdeel van een discussie is het stereotype van een Shylock toegestaan.    ...

Maar gaat dat de maatschappelijke werkelijkheid, hier de rijkdom en invloed van de groep, niet veranderen. En dus zal het proces van verdere censurering doorgaan.

En één van de manieren waarop dat doorgaan zal gaan werken is de manier waarop het nu al werkt: via de constante stroom propaganda in de angehauchte gelijkheidsideologische media om de beperkingen verder op te voeren:
  ... De aanscherping van de huisregels bij Facebook wordt breed toegejuicht. 'Wat ons betreft wordt het aantal verboden karikaturen snel uitgebreid.'

Of uitgebreider:
  'Een grote en goede stap', vindt directeur Giselle Schellekens van discriminatiebureau en meldpunt Radar.

Uitvoerders van "De minderwaardige zwarte positie is het gevolg van discriminatie en racisme".
  ... Volgens Schellekens kan de overheid een voorbeeld nemen aan Facebook. 'Wat ons betreft breidt Facebook snel het aantal verboden karikaturen uit. Wij ontvangen bijvoorbeeld veel klachten over islamofobe en homofobe uitingen.'. ...

Oftewel: ook kritiek op de islam wil men gaan verbieden.
    Wat trouwens de facto nu ook al grotendeels zo is, bijvoorbeeld door het gebruik van de term 'islamofobie'.
  ...   Emeritus hoogleraar Wouter Hins (mediarecht, Universiteit Leiden) juicht het toe dat socialemediaplatforms meer verantwoordelijk nemen. 'Hun maatschappelijke invloed is zo groot, dat ze zich niet langer kunnen opstellen als neutraal platform.' Hoog tijd, stelt hij, dat ook de overheid met inhoudelijke richtlijnen komt over online platforms.    ...

Oftewel: alles op het internet moet aan de censuur onderworpen gaan worden.
    En:
  ...   Hins: 'In het ideale geval weegt een rechter de vrijheid van meningsuiting af tegen het non-discriminatiebeginsel. Maar dat is praktisch onmogelijk. Dus nu beslist Facebook dat Zwarte Piet alleen nog acceptabel is als discussieonderwerp. Ik zou daar satire aan willen toevoegen.'  ...

Regelrecht Big Brother-extremisme.
    En dat de wens tot censuur voor de Joden als groep geldt, spreekt voor zich:
  ...   Het Centrum Informatie en Documentatie Israel (Cidi) verwelkomt het verbod op Facebook. 'De almachtige Jood die heimelijk aan de touwtjes trekt en verantwoordelijk is voor alles wat mis is in de wereld, is een eeuwenoud stereotype', zegt antisemitisme-onderzoeker Aron Vrieler. 'Deze karikatuur blijkt universeel inzetbaar en duikt dankzij sociale media weer vaker op.' ...

En de Volkskrant vindt het prachtig ...

... en zal dus zeker doorgaan met deze campagne om censuur af te dwingen.
    Oftewel: in de nieuwsvoorziening en meningsverspreiding is de censuur, de dwang al sterk.
    En in die nieuwsvoorziening en meningsverspreiding is de trend dat die censuur, die dwang, snel sterker wordt.

De volgende fase: een oproep tot uitbreiding van het beleid tot dwang richting overheid. De globale aanleiding: de rassenrellen in Amerika naar aanleiding van de dood-bij arrestatie van de zwarte crimineel George Floyd, die ook in Nederland werden aangegrepen door zwarte en linkse extremisten voor demonstraties, die hartelijk ondersteund werden door de Nederlandse media.
    Ook in Nederland was er systematisch racisme net als in Amerika.
    Volgens de extremisten en de politiek-correcte media.
    De Volkskrant voerde een intensieve campagne uitleg of detail met op zijn hoogtepunt, ongeveer twee weken lang, iedere dag minstens twee artikelen met deze boodschap.
    Maar zoiets loopt natuurlijk altijd af, en na drie maanden is de frequentie van de campagne in de Volkskrant teruggelopen tot ongeveer eens per week.
    Maar de toenemende afstand in de tijd biedt ook de gelegenheid tot nadere analyse van het proces als geheel. Dus verwacht je een dergelijke inbreng van diverse sociale wetenschappers.
    Tot op dit moment is deze redactie niets van dien aard tegengekomen, althans niets dat de naam van "analyse" verdiend.
    Goed of slecht.
    En nu is dat eindelijk zo ver. Hier is het artikel, dat in zijn geheel wordt overgenomen ten einde absoluut geen enkel misverstand te laten bestaan omtrent de conclusies die eruit getrokken worden (de Volkskrant, 25-08-2020, door Peter Scholten, hoogleraar migratie- en diversiteitsbeleid aan de Erasmus Universiteit Rotterdam):
  Black Lives Matter-debat heeft drie tekortkomingen

De bestrijding van racisme is geen ‘crisis-aanpak’. Drie aspecten maken dat verandering kan beklijven.

Tussentitels: Specifiek beleid wekt de illusie dat het gaat om een specifieke groep
We zullen ons veel meer aangesproken dienen te voelen dan nu nog het geval is

Hoe nu verder met het Black Lives Matterdebat? Zal de succesvolle agendering van raciale ongelijkheid zich ook vertalen in een duurzame en daadkrachtige aanpak? Facebook en Instagram namen vorige week het voortouw met concrete maatregelen. Wat is er nodig om ook ons overheidsbeleid in beweging te krijgen? Nu Nederland terugkeert van vakantie en de samenleving weer op gang komt, is het een goed moment om te reflecteren op de vraag hoe voorkomen kan worden dat BLM verzandt.

Om daadwerkelijk een vuist te maken tegen raciale ongelijkheid, zal het BLM-debat echter een drietal tekortkomingen moeten oplossen. Een eerste tekortkoming betreft de nog gebrekkige verbreding van het BLM-debat naar de Nederlandse situatie. In het sterk Anglo-Amerikaanse BLM-debat ligt de nadruk met name op kleur of ras. Hoewel kleur en ras in Nederland ontegenzeggelijk een belangrijke rol spelen, is het hier vaak erg verweven met etniciteit, cultuur en religie als grondslagen voor ongelijke behandeling.

Denk aan de ernst van islam-haat die ook in internationaal vergelijkend perspectief in Nederland juist stevig verankerd is. Van de bredere groep Nederlanders 'met een migratieachtergrond' lijkt niet iedereen zich in gelijke mate betrokken te voelen bij het BLM debat.

Een vertaling naar de Nederlandse situatie vraagt juist om een verbreding naar raciale, etnische en religieuze ongelijkheid en zou daarmee ook het momentum voor daadwerkelijke veranderingen kunnen versterken.


Gemiste kans

Een tweede tekortkoming betreft de gemiste kans om de toegenomen aandacht voor de problemen van racisme gepaard te laten gaan met een even krachtige roep om concrete maatregelen en oplossingen. Er is geen 'quick-fix' tegen racisme, maar er zijn wel degelijk diverse concrete maatregelen die niet altijd makkelijk zullen zijn maar die wel effect kunnen hebben.

Voorbeelden zijn het bevorderen van bewustzijn over racisme als een vast onderdeel van ons onderwijs, het opener maken van sollicitatieprocedures, het actief tegengaan van etnisch profileren, het opnemen van diversiteitsbeleid als voorwaarde bij overheidscontracten met het bedrijfsleven, het faciliteren van bestaande juridische mogelijkheden om ervaringen met discriminatie en racisme aan te kaarten, et cetera.

Een derde tekortkoming betreft de nog onvoldoende samenlevingsbrede oriëntatie van het BLM debat. Bestrijding van racisme vergt niet een specifieke benadering voor een specifieke groep; specifiek beleid wekt de illusie dat het slechts gaat om een tijdelijk probleem voor een specifieke groep. Het vergt juist een structurele en samenlevingsbrede transformatie die (net als bijvoorbeld bij gender) door dient te werken tot in de haarvaten van alle facetten van onze samenleving zoals onder meer de arbeidsmarkt, het onderwijssysteem, de zorg, de politiek.

Het vergt dus iets van iedereen, en de samenleving zal zich derhalve veel meer aangesproken dienen te voelen dan nu nog het geval is. Het gaat niet alleen om het neerhalen van historische standbeelden, maar − veel lastiger − om het neerhalen van vaak diep verankerde en historisch gegroeide praktijken.


Crisis-aanpak

Door deze drie tekortkomingen op te lossen kan BLM bijdragen aan de structurele en samenlevingsbrede veranderingen die nodig zijn om racisme daadwerkelijk te beperken. Hierbij is het van belang de bestrijding van racisme niet te zien als een vorm van 'crisis-aanpak', zoals bij de bestrijding van covid-19 of van klimaatverandering. Een crisis wekt de illusie van iets nieuws en iets tijdelijks dat een kordate aanpak kan temmen. BLM legt echter een probleem bloot dat er altijd al is geweest en waarschijnlijk helaas altijd ook in enige mate zal blijven bestaan.

Dit vergt dus een blijvende aanpak en een blijvend gevoel van urgentie. Hiervan is echter momenteel nog geen spoor. Een nationaal actieprogramma anti-racisme zou niet misstaan als een teken dat BLM wordt geadopteerd en wordt vertaald in concrete acties. Beter nog als een dergelijk actieprogramma niet in de koker van een specifiek ministerie komt of bij een specifieke instelling, om te voorkomen dat deze alleen naar elkaar zullen gaan wijzen en niemand echt leiderschap hoeft te tonen.

Het zou als een domeinoverstijgend thema kunnen worden ondergebracht bij een van de vicepremiers om zo de urgentie te onderstrepen. Dat maakt de bestrijding van racisme tot een chefsache, wat het ook volgens BLM hoort te zijn.

Het hele artikel, en er is geen enkele interpretatie of analyse nodig om te beschrijven wat hier staat: hier staat het volledige Black Lives Matter-programma.
    Dat wil zeggen: de onderliggende sociologische onderbouwing is die van Gloria Wekker uitleg of detail (en Philomena Essed uitleg of detail en dergelijke), de praktische uitvoeringsmaatregelen zijn die van Sylvana Simons uitleg of detail en Jerry Afriyie uitleg of detail , en dit is het tussenliggende niveau: de algemene beleidsbeginselen tussen theorie en praktijk.
    Een socioloog schrijft de algemene beleidsbeginselen van de Black Lives Matter-beweging ...
    En publiceert die in de Volkskrant.
    Zonder enige blik op waar het wetenschappelijk om gaat: de theoretische onderbouwing.
    Het gedachtengoed van Gloria Wekker cum suis.
    "Racisme is een feit".
    "Institutioneel racisme", "systematisch racisme", "systemisch racisme", of hoe je het ook noemt.
    Dit zijn Marxistische praktijken uitleg of detail .
    Politbureau-praktijken.
    Je hebt ideologische beginselen en je laat die uitwerken en opschrijven door iemand met een academische titel.
    Of in dit geval: iemand met een academische titel leent zich ervoor om de ideologische beginselen van anderen uit te schrijven en met zijn academisch titel van een eerbaar toontje te voorzien.
    Welke persoon dan beloond wordt door publicatie van het artikel in een medium dat gedomineerd wordt door de betreffende ideologie.
    Je schrijft een artikel over hoe het communisme als beleid moet worden uitgevoerd, en dat artikel wordt dan gepubliceerd in de Pravda.
    Kan het erger, als wetenschapper?
    Vermoedelijk wel, want dat is tot nu toe in alle deelgebieden van de politieke-correctheid het geval geweest.
    Deze redactie ontbeert de fantasie om zich voor te kunnen stellen hoe dat "erger" er uit gaat zien.

Nagekomen gedachte: merk dit op:
  ...    Denk aan de ernst van islam-haat die ook in internationaal vergelijkend perspectief in Nederland juist stevig verankerd is ...

Daar staat: "Kritiek op de islam is islam-haat". En haatzaaien is bij wet verboden.
    Oftewel: kritiek op de islam moet verboden worden.
    Een pleidooi bekend van soortgenoten als Duyvendak uitleg of detail , Schinkel uitleg of detail , Oudenampsen uitleg of detail , enzovoort.

En er is minstens één veld waar dit beleid van van "antiracisme" onder het mom van "diversiteitsbeleid" al vele jaren wordt toegepast: de publieke omroep. Met als nieuwste ontwikkeling in deze door OnlyBlackLivesMatter vergiftigde tijd dat het nu openlijk wordt toegegeven (de Volkskrant, 26-08-2020, door Menno van Dongen):
  NPO dwingt met 'afrekenbare afspraken' omroepen inclusiever te worden

De Nederlandse Publieke omroep gaat er scherper op toezien dat individuele omroepen werk maken van inclusiviteit voor en achter de schermen. 'De tijd van excuses is voorbij', was de boodschap tijdens de presentatie van het nieuwe tv-seizoen.

'We willen en moeten een goede afspiegeling van Nederland zijn', zei NPO-directeur video Frans Klein na afloop. 'Daarom gaan we met omroepen afrekenbare afspraken maken. Daarmee bedoel ik niet dat we meteen ons geld terugeisen als programma's of redacties achteraf gezien niet divers genoeg zijn, maar afspraken moeten wel zo meetbaar en streng worden dat het deze keer niet bij woorden blijft.'

Als dit tot onvoldoende verbetering leidt volgen stevigere maatregelen, waarschuwt Klein. 'Ik denk aan het openen van bepaalde tijdvensters met een diversiteitsdoelstelling. Als omroepen dan niet met een voorstel komen dat daarbij past, krijgen ze dat tijdvenster niet. En ik denk aan afspraken over de inclusiviteit op het scherm. Quota? Liever niet, maar als het op een andere manier niet lukt, moeten we gaan reguleren. Al denk ik niet dat het zover zal komen. De tijdgeest is zo gekanteld dat iedereen wel voelt dat het tijd is voor verandering.'    ...

De reactie bij het eerste noteren hiervan, bij de NPO, inleiding uitleg of detail :
  Hierop zijn maar twee reacties mogelijk: overgave aan het Rijk van Big Brother, of:
    REVOLUTIE!!!
    Er moeten ook quota komen voor het aantal onthoofde lichamen.
    Te vervullen door iedereen die doet aan omvolking.

Geen idee wat hieraan te veranderen of toe te voegen valt. Wat men daar bij monde van die Klein, onder aansturing van Rijxman (Joods, D66) uitleg of detail heeft opgeschreven is zelf een revolutie ... Een cultuurmarxistische revolutie. Een revolutie tegen de Nederlandse cultuur. Die vermomd al heel lang gaande is: uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail
    En alle revolutie kan maar op één manier bestreden worden: een tegenrevolte.


Naar Burgeroorlog, cultureel , of site home ·.

jul.2020