De Volkskrant, 02-04-2005, column van Bas Haring

'Verdriet, Verdriet?', zegt de autist. 'Dat zijn poppen, die kennen geen verdriet.'

In Eindhoven stikt het van de autisten. Of mensen uit 'het autistisch spectrum' zoals ze verletten week netjes op televisie zeiden. Autisten heb je in alle soorten en maten: van niet-onder-de-tafel-vandaan-komende, schreeuwende jongetjes tot verlegen mensen die wal moeite hebben zich in de gevoelens van anderen te verplaatsen.
    Het verbaast me overigens niks dat al die autisten in Eindhoven wonen. Philips hè. Contactgestoorde bèta's. Net als ik. Ik weet nog dat ik mezelf heb moeten trainen in het aanraken van meisjes. Iedere morgen onderweg naar school nam ik het me voor: 'Als Meike een arm om me heen slaat zal ik proberen het veertig seconden vol te houden.' Met de arm van het mooiste meisje van de klas om me heen keek ik slechts op mijn quartzhorloge om te zien of de veertig seconden al voorbij waren. Wat heeft Meike in mij gezien?
    Waarschijnlijk zit ik ook ergens in het spectrum van het autisme. Helemaal links weliswaar, maar toch. Gelukkig ben ik geen echte autist maar een bèta. Autisme is namelijk een probleem, vooral in Eindhoven. En dus sturen ze autistische kinderen naar een probleemklas of therapie. En zo'n therapie was te zien op televisie.
    Een klein meisje bij een grote, langharige therapeut. Hij geeft haar opdrachten: 'Kom maar dichterbij.' Waarop het meisje terugdeinst. 'Nee dichterbij, dichterbij dat jongetje en hou je ook van knuffelen? De grimas op het gezicht van het meisje voorspelt niet veel goeds. Ze moet nog veel leren.
    Raar meisje. Houdt niet eens van knuffelen. Maar hoe gek is dat nou? Hebben autisten er echt zo weinig van begrepen?
    Zet een autist en een niet-autist achter twee poppen. Aai de linkerpop over zijn wang en geef hem een koekje in zijn handen. De rechterpop sla je een deuk in zijn hoofd. 'Welke van heide poppen heeft het meest verdriet?' vraag je beiden. 'Verdriet, verdriet?' antwoordt de autist. 'Dat zijn poppen. Die kennen geen verdriet. En wat moet zo'n pop met een koekje in zijn handen?' Terwijl de meevoelende niet-autist in huilen uitbarst bij het zien van zoveel leed.
    Wie heeft er nu gelijk?
    De autist natuurlijk. Niet-autisten zijn gek omdat ze gevoelens herkennen die er niet zijn, en autisten zijn gek omdat ze gevoelens niet herkennen die er wel zijn. We zijn allemaal gek. Alleen zijn autisten gekker omdat de rest van de wereld niet uit autisten bestaat. Jannner voor hen. Maar ik begin mee te voelen met de gek die zegt dat hij niet gek is, maar de rest van de wereld wel. Zou-ie toch gelijk hebben?


Naar Compartimentalisatie en autisme , Compartimentalisatie , Psychologie lijst , Psychologie overzicht , of site home .