Bronnen bij Sociologische begrippen, bestuur: terugkoppeling, praktijk

Hoe de praktijk van de terugkoppeling van werknemer naar boven werkt, is in één word uit te leggen. Dat ene woord is "klokkenluider". De term "klokkenluider" laat zien dat het iets bijzonders is om terugkoppeling te geven - omdat er ene aparte naam bestaat voor iets dat eigenlijk volkomen natuurlijk zou moeten zijn: als er iets niet goed gaat in je bedrijf of organisatie moet je dat in het belang van bedrijf of organisatie natuurlijk melden aan je leidinggevende. Je bestuurder.

In het woord klokkenluider zit tevens verklaard waarom het voorkomen van terugmelding zo zeldzaam is dat er een apart woord voor bestaat: de klokkenleider is vrijwel universeel de sigaar. Hier een enkel voorbeeld (de Volkskrant, 18-02-2013, ingezonden brief van Naam en adres bij redactie bekend):
  Moed

Het artikel van Iris van Domselaar (Vonk, 9 februari), waarin zij pleit dat collega's de moed moeten hebben om elkaar aan spreken, is mij uit het leven gegrepen. Als ambtenaar had ik de moed de handelwijze bij het verlenen van vergunningen aan te kaarten.
    De organisatie voert met andere overheden projecten uit waar een vergunning voor nodig is. Normaal gesproken moet de vergunning vooraf worden aangevraagd, maar 'wij' doen dat achteraf. 'Dat is gemakkelijker, kost minder tijd en we doen het al jaren zo', werd mij met nadruk gezegd.
    Ik heb gezegd dat juist wij als overheid het goede voorbeeld moeten geven. Dat betekent: eerst een vergunning aanvragen, en als de vergunning is verleend kan het project worden uitgevoerd. Bij de directeur van de organisatie - die mijn visie uiterst ongewenst vindt - beriep ik mij op de wet en op de belofte die ik had afgelegd: 'Ik zal de gerechtigheid dienen en de wetten volgen.' Hij schoof mijn argumenten badinerend ter zijde.
    Het resultaat van deze moed? Twee jaar lang intimidaties en pesterijen, een uitzonderlijk negatieve beoordeling en binnenkort ontslag.

Natuurlijk is het niet deze "naam bij redactie bekend" die zou moeten worden ontslagen, maar die leidinggevende - die bestuurder.
    Maar dat zou gedaan moeten worden door de bestuurder(s) boven die bestuurder. En ook iedereen weet hoe dat werkt: de bestuurders boven de bestuurder kiezen altijd voor de onder vuur liggende bestuurder. Het hemd is nader dan de rok.
    Of om dat gezegde voor dit specifieke geval wat nader toe te lichten: voor die andere bestuurders geldt dat ze dit zien, in de woorden van Sir Humphrey uit de tv-serie Yes, minister , als "The thin end of the wedge" - uitgelegd door de freedictionay "the thin end of the wedge (British & Australian) - the start of a harmful development" waarbij het volkomen duidelijk is wat die "development" "harmful" is: als de lagere bestuurder gecorrigeerd gaat worden, kan dat ook de hogere bestuurders gaan treffen.
    Dus al heeft de werknemer honderd keer gelijk, naar dat gelijk kan hij, of zij, fluiten
    En dat is één van de voornaamste reden dat de meeste bedrijven en organisaties zo beroerd bestuurd worden.
    Meer over het lot van klokkenluiders hier .


Naar Sociologische krachten , of site home .

24 feb.2013