Bronnen bij Sociologische krachten: globalisering

De PVV heeft onderzoek laten doen naar de effecten van de Europese eenwording. Daaruit kwamen voor Nederland negatieve gevolgen. Waarop alle voorstanders van die eenwording riepen dat het een "besteld" rapport was waarvan de uitslag al van tevoren vaststond.
    Dit argument werkt twee kanten op. Het betekent dat rapporten van alle organisaties en instellingen die voor Europese eenwording zijn, dat wil zeggen: alle grotere bedrijven en alles dat op een of andere manier verbonden is aan de EU, dat wil zeggen; vrijwel alle organisaties en instellingen inclusief bijna alle universitaire onderzoekers enzovoort, "bestelde" rapporten schrijven waarvan de uitslag van tevoren al vaststaat .
    Hier is zo'n rapport aangaan de de effecten van globalisering. De uitgever ervan is de Bertelsman Stiftung - zie de beschrijving in de Engelstalige Wikipedia uitleg of detail : een neoliberale organisatie (de Volkskrant, 27-03-2014, van verslaggever Peter de Waard):
  Mondialisering verhoogt inkomen

Dankzij wereldwijde handel, uitwisseling van kennis en ideeën en het delen van culturele waarden hebben Nederlanders van 1990 tot 2012 18.700 euro extra inkomen ontvangen.

Die kop is een leugen die een ander bekend feit illustreert: de media zijn volkomen op de hand van deze neoliberale beweging. Zoals zo meteen blijkt
    Het artikel begint met een samenvatting:
  De mondialisering heeft Nederlanders per hoofd van de bevolking in de periode 1990-2011 jaarlijks gemiddeld 890 euro extra inkomen opgeleverd. In 2011 ging het om 1.240 euro. Dit blijkt uit een onderzoek van de Bertelsmann Stiftung, een Duitse economische denktank.

Zo'n denktank moet geld verdienen. Dat geld kan alleen van het bedrijfsleven komen, en het verkopen van bestelde rapporten. Ook dit is dus een besteld rappoort. in het kader van de campagne betaald door het bedrijfsleven.
  Zonder mondialisering zou het reële bruto binnenlands product (bbp) van Nederland van 1990 tot en met 2011 zijn gestegen van 20.500 euro tot 27.680 euro (gecorrigeerd voor inflatie). 'Dankzij de internationale relaties is het reële bbp uitgekomen op 28.920 euro - een extra inkomensstijging van 14,7 procent', zegt Tiess Petersen van Bertelsmann Stiftung.

Een totaal onbewezen stelling. Er is geen werkelijkheid geweest zonder globalisering waarmee de huidige werkelijkheid vergeleken kan worden. Dit is dus allemaal pure theorie. Speculatie.
    En die speculatie dient voor het verspreiden van een boodschap:
  Mondialisering strekt zich veel verder uit dan buitenlandse handel, stelt het onderzoek. Hieronder vallen ook de grensoverschrijdende uitwisseling van ideeën en kennis, het delen van culturele waarde en de deelneming aan de mondiale gemeenschap.

Juist. de verzonnen economische cijfers dienen ter ondersteuning van de ideologie van het multiculturalisme. Het idee dat als je in Europa de culturele waarden van Saoedi-Arabië en Jemen gaat invoeren, of Congo en Zuid Soedan,, dat Europa er dan op vooruitgaat.
  Om die effecten te berekenen heeft de Bertelsmann Stiftung een zogenoemde Globalisatie Index samengesteld. Behalve handelsstromen zijn ook het kapitaalverkeer, het toerisme, het aantal allochtonen, het lidmaatschap van internationale organisaties en het aantal ambassades opgenomen.

Goed, tel ze eerst maar af, de genoemde factoren: grotere handelsstromen: dat beoordelen ze ongetwijfeld positief. Kapitaalverkeer: positief. Toerisme: positief. Lidmaatschapschap van internationale organisaties: positief. Aantaal ambassades: positief.
    Daarmee is het opgeven rijtje compleet op één na, die dus ongetwijfeld ook positief bedoeld is. En die ene is: "het aantal allochtonen".
    Het aantal allochtonen.
    Laten we sociale effecten van "het aantal allochtonen", zijnde overlast, criminaliteit, brandstichtingen en terreuraanslagen even vergeten, en ons concentreren op de economische effecten. die zijn simpel (ook weer even de kosten van sociale voorzieningen weglatende): de arbeid wordt goedkoper voor de werkgevers, en het inkomen wordt lager voor de werknemers - in de wat lagere inkomens groepen. Hoog profiteert, laag leidt schade.
    Oké, dan komen we  nu terug op die economische cijfers van de Bertelsmann-lieden. Stel dat hun cijfers juist zijn. dat er dus een extra inkomen is voor de economie als geheel. Dan moet je om uitspraken te doen over "gemiddelde inkomens', dus ook nog even kijken naar de verdeling van die winst. En het hoeft bijzonder weinig betoog, want die gegevens zijn inmiddels bekend genoeg , dat die winst in zijn geheel en meer bij de rijkeren terecht is gekomen. Voorbeeldje: als tien mensen gezamenlijk en gelijkelijk een miljoen hebben gekregen, is het gemiddelde inkomen gestegen, maar als daarbij dat van een enkeling met 2 miljoen is gestegen, is het inkomen van de negen overige met een miljoen gedaald.
    En dat is wat is gebeurd, zoals de cijfers over de toegenomen tweedeling laten zien uitleg of detail .
    Die Bertelsmann-lieden zijn propagandisten en leugenaars in dienst van degenen die er 2 miljoen op vooruit zijn gegaan.
    En de Volkskrant verspreidt hun boodschap.

Nu de waarheid. Ook uit de Volkskrant. Korte tijd voordat hem zijn column werd ontnomen (oorzaak en gevolg zijn hier onduidelijk, maar is er is vermoedelijk wel een verband), schreef één van de weinige gelegenheidsdissidenten aangaande globalisering en neoliberalisme in de Volkskrant (en de rest van de media) die waarheid op (de Volkskrant, 10-01-2014, column door Rutger Bregman):
  Het gelijk van Baudet

Tussentitel: De grote leugen is dat democratie, natiestaat en globalisering samengaan

...    Sinds de restoratie van de democratie in 1991 is de geschiedenis van Bangladesh in een stroomversnelling gekomen. De economie is inmiddels vier keer zo groot en de extreme armoede meer dan gehalveerd. ...
    Maar hoe ziet die vooruitgang er precies uit?
    Afgelopen zondag publiceerde persbureau AP nog een artikel over zogenoemde 'click farms' in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh. Wat blijkt: naast sweatshops waar duizenden loonslaven 12 uur per dag, 7 dagen per week, kleding naaien die wij massaal kopen maar zelden dragen, zijn er nu ook fabrieken vol Bengalezen die de hele dag door liken en retweeten op Facebook en Twitter. ...
    Je zou zeggen: ach, los van die sweatshops gaat het heel goed met Bangladesh. Maar het punt is dat die sweatshops de vooruitgang zijn. ...
    Ook in rijke landen maakt de globalisering slachtoffers. Wetenschappers zijn het er inmiddels over eens dat de snoeiharde concurrentie van miljarden Aziaten het loon van westerse, met name laagopgeleide werknemers flink heeft gedrukt. Steeds meer economen voorzien een toekomst waarin een legioen van te laag, of verkeerd opgeleide mensen aan de kant zal staan. Er zal geen loon zijn waarvoor een werkgever hen in dienst wil nemen - Aziaten, Afrikanen of robots zijn dan sowieso goedkoper.
    De troost? Goedkope kleren van de Primark natuurlijk. En o ja, een 'tegenprestatie' in de bijstand. ...
    Robert Went, een van de beter geïnformeerde economen van Nederland, roept al jaren dat er te weinig aandacht is voor de verliezers van de globalisering. Het creëert niet alleen welvaart en beschaving, maar ook uitbuiting en ongelijkheid. In een artikel uit 2007 - waarin hij en passant nog even een financiële crisis voorspelt - waarschuwt Went voor de kritiekloze omarming van de mondiale vrijhandel. Het is de vraag wat we het belangrijkste vinden, zo citeert hij Dani Rodrik: democratie, de natiestaat of verregaande economische integratie.
    We mogen er twee kiezen.
    Onze huidige koers - globalisering plus natiestaat - is een ramkoers. Het is het offeren van de democratie op het altaar van de vooruitgang. Steeds meer beleid wordt op supranationaal niveau gemaakt, door technocraten, die niet altijd evenveel geduld hebben met de grillen van de verliezers. De grote leugen van dit moment, van dit kabinet en van deze premier, is dat het allemaal samen kan gaan. Democratie, natiestaat én globalisering. Ik raak er meer en meer van overtuigd dat Thierry Baudet en Guy Verhofstadt, in al hun hysterie, af en toe een kern van waarheid raken. Dat we moeten kiezen. En dat daar meer debat over zou moeten zijn.    ...

Een correctie: "onze huidige koers", dat wil zeggen de koers van de politieke en bestuurlijke en elite, en vanzelfsprekend de rijken, is helemaal niet die van 'globalisering plus natiestaat'. Die natiestaat is voor een groot deel met groot enthousiasme ondermijnt ten gunst van het imperiale Europa van de EU . Onder "globalisering" verdwijnen zowel democratie als natiestaat. Globaal gezien is er helemaal geen democratie - niet in de Europese versie. En de natiestaten zijn globaal gezien grotendeels disfunctioneel, vanuit Europese normen. Globalisering is het aanmenen van de nomadische cultuur , de Joodse cultuur , en die heeft nooit en te nimmer, van zeg 8000 jaar terug tot nu, ook maar een greintje democratie of natiestaat ingehouden - dat is puur stam, ras en absolutisme. Zowel natiestaat als democratie zijn Noordwest-Europese verschijnselen - Germaanse verschijnselen.

Een beschrijving van de culturele gevolgen (de Volkskrant, 20-01-2014, column door René Cuperus, cultuurhistoricus):
  De droefheid van de moderniteit

Wat hebben het gasoproer in Groningen en een harmonieorkest in het Limburgse Brunssum met elkaar gemeen? Dat ze allebei het gezicht zijn van diepgeworteld politiek wantrouwen. 'We zijn overgeleverd aan krachten waar we geen invloed op hebben. Ons leven wordt bepaald door anderen en niet meer door de gemeenschap waar we in leven en bij horen. In deze onoverzichtelijke wereld zoeken we houvast, identiteit en geborgenheid'.
    Dit zijn geen uitspraken van de gasopstandelingen uit de boze zaaltjes van Groningen, maar citaten uit Limburg. Het programma Nieuwsuur, dat bezig is een goede serie neer te zetten over de Europese worsteling in Nederland en ons omringende landen, bracht in een fraaie reportage aan het licht dat het wankelende Europagevoel eigenlijk helemaal niet over Europa gaat. ...
    Er woedt dus een oproer van onbehagen en wantrouwen van Groningen tot Limburg. En wie nu denkt dat het hier om perifere provincies gaat, heeft het mis. Nieuwsuur liet zien dat de Limburgse kiezer en de gemiddelde Nederlander verrassenderwijs op hetzelfde spoor zitten. Bovendien is Limburg allesbehalve perifeer. Het is eerder één grote grenzeloze Euregio in het hart van Europa en ook nog eens de bakermat van het Verdrag van Maastricht. Juist daar zou je vanzelfsprekende liefde voor de Europese Unie verwachten. Maar in plaats daarvan is Limburg stemmenkanon voor de 'Europa-vijandige' partijen PVV en SP.
    De gevestigde politiek heeft op de veenbrand van miskenning en toekomstonbehagen, die we bij gebrek aan een meer neutrale benaming 'populistische opstand' noemen, nog steeds geen begin van een antwoord. Dat is niet zonder risico. Zoals de voorzitter van de Limburgse harmonie het zei: 'Als de afstand tussen gewone burger en bestuur nog groter wordt, kan het wel eens helemaal de verkeerde kant op rollen'.    ...
    Net zo driest stuwt men de Europese integratie voort richting een Verenigde Staten van Europa, niet gehinderd door enig draagvlak of enig empirisch bewijs voor succes. ...
    De doofstomme vermetelheid van de politiek kan worden teruggevoerd op het wederzijds onbegrip dat er in onze samenleving ontstaan is tussen hoog- en laagopgeleiden, tussen beleidsmakers en gewone burgers.
    Volgens David Goodhart, directeur van de Britse denktank Demos, is de ontsporing van het liberalisme de diepere oorzaak van die kloof. Het cultureel liberalisme van de jaren 1960 en het economisch liberalisme van de jaren 1980 hebben ons emancipatie en welvaart gebracht. Maar ook keerzijden. Zo is er de droefheid van de moderniteit in de vorm van hyperindividualisme en hypermaterialisme. En er ontstond een diepe mentale kloof tussen moderniseringswinnaars en -verliezers.    ...

Op alle relevante plekken kan je de genoemde termen als 'moderniteit' aanvullen met 'globalisering'.

Globalisering is niet iets dat in één klap gebeurd is, maar een voortsschrijdend proces van voortdurende stapjes in dezelfde richting. Hier een voorbeeld van de druk die de stapjes in dezelfde richting sturen (de Volkskrant, 24-04-2014, van correspondent Peter Giesen):
  Frankrijk wacht het ondenkbare: korten op de verzorgingsstaat

... Gisteren presenteerde minister van Financiën Michel Sapin een bezuinigingsprogramma voor de periode tot en met 2017. Belastingen en sociale premies gaan omlaag om het bedrijfsleven meer lucht te geven. De overheid zal 50 miljard euro bezuinigen: 18 miljard op de staat, 11 miljard op lagere overheden, 11 miljard op het beheer van allerlei sociale regelingen en 10 miljard op de ziektekostenverzekering. In 2015 zal het begrotingstekort zijn teruggebracht tot 3 procent en daarmee voldoen aan de Europese norm.
    Maar er zijn twijfels. De Franse regering maakt een dubbelhartige indruk. Zo suggereerden president Hollande en premier Valls dat Frankrijk wel iets langer zou kunnen doen over het inlopen van zijn begrotingstekort. Voor Europa was dat onaanvaardbaar, zeker voor landen als Italië en Spanje, die zelf uiterst pijnlijke bezuinigingen hebben doorgevoerd. 'Frankrijk is een groot land dat zich aan de afspraken zal houden', zei premier Valls uiteindelijk.    ...
    Vooral in de Angelsaksische pers wordt Frankrijk vaak omschreven als 'een tijdbom in het hart van Europa' of 'de zieke man van Europa'. ...

De Angelsaksische pers is een integraal deel van de Angelsaksische economisch wereld. En die is zo neoliberaal als de pest. Zo neoliberaal als in de tijd van Dickens .
  De opmars van de markt raakt het hart van de Franse cultuur. De socioloog Philippe d'Iribarne wees op het grote belang van eer in de Franse samenleving, een overblijfsel van het Ancien Régime van voor de Revolutie van 1789. In de Angelsaksische wereld wordt een arbeidscontract gezien als een zakelijke overeenkomst tussen twee vrije individuen. Dat iemand met een lagere marktwaarde doorgaans een slechter contract zal afsluiten is een fact of life. De slecht betaalde Amerikaanse 'hamburgerbanen' of Duitse 'mini-jobs' zijn in Frankrijk taboe, omdat ze als vernederend worden gezien. Onlangs deden drie linkse economen het voorstel om het minimumloon voor jongeren en lager opgeleiden te verlagen. Op die manier zouden ze een opstapje naar de reguliere arbeidsmarkt kunnen vinden. Het Nederlandse minimumjeugdloon was voor hen een voorbeeld. Zelfs Laurence Parisot, voormalige voorzitter van de werkgevers, sprak van 'slavernijlogica'. Werken tegen een laag loon is een vernedering.

Een vernedering zoals een groot deel van de Amerikaanse bevolking die moet ondergaan. Maar die dat blijven doen, door hun Noord-Koreaanse indoctrinatie met het idee van de "Amerikaanse heilstaat".
    En omdat in Amerika de waarde van arbeid gedumpt is door de voortdurend instroom van afvalarbeiders uit Latijns-Amerikaanse landen.
    Een proces dat ook een integraal deel uitmaakt van globalisering, naast de export van de arbeid zelf: de import van dumparbeid uit de "de wereld", in de praktijk dus zijnde identiek met de derde wereld. De plaats waar de mensen met de dumparbeid-capaciteiten wonen. Die dus eigenlijk dumpmensen zijn meestal afkomstig uit fokculturen (in nette taal: overbevolkte landen en streken uitleg of detail ). Maar zo mag je dat natuurlijk niet noemen.

Globalisering is een "race to the bottom". Behalve voor de rijken. Daarvoor is het een "race to the top" uitleg of detail . Die top gelokaliseerd zijnde in Dubai en de Kaaiman Eilanden uitleg of detail (de Volkskrant, 09-09-2014, van verslaggever Eric van den Outenaar):
  Nevada paait Tesla met grote belastingdeal

...    Nevada, vooral bekend als gokparadijs, is net als andere staten naarstig op zoek naar nieuwe werkgelegenheid. De afgelopen decennia zagen Amerikaanse staten grote delen van hun auto-industrie vertrekken naar landen waar de lonen veel lager liggen.    ...

En dat in de neoliberale heilstaat zelf ...
    En heeft nóg een binnenlands effect:
  Burger King doet het via een overname in Canada, Apple wijkt uit naar de Britse Maagdeneilanden, maar het Amerikaanse bedrijf Tesla heeft weer iets nieuws verzonnen om belasting te ontwijken. De populaire Amerikaanse maker van elektrische sportauto's hoeft de komende jaren bijna geen belasting te betalen in zijn thuisland doordat het Amerikaanse staten slim tegen elkaar heeft weten uit te spelen.

Want in de derde wereld hoeven ze helemaal geen belasting te betalen.


Naar Sociologische krachten , Westerse organisatie , of site home .

29 mrt.2014