Bronnen bij Sociologische begrippen: politieke correctheid, erkenning

Voor de erkenning van een punt zijn slechts twee mensen nodig uit de groep die belang hebben bij het tegenovergestelde om er voor minstens 80 procent zeker van te zijn, zie de Informatieregels . En voor een grote groep en bij sterke belangen is vaak slechts een enkele nodig. En dat geldt in hoge mate voor de poltieke-correctheid. Hier iemand uit de poltieke-correctheid die het bestaan ervan erkent (De Volkskrant, 05-04-2014, door Adriaan Schout, hoofd EU-studies Clingendael):
  Beleefd meegaan in EU is voorbij

Toegeven dat we wél de EU zijn ingerommeld, is de eerste stap naar een nieuwe Europese strategie.

Elke periode kent zijn politieke correctheid. ...

Maar natuurlijk.
    En hij erkent meteen nog iets, want deel van die politieke-correctheid is eurofilie:
  Dé slogan van het huidige correcte denken over de EU is 'we hebben er zelf voor gekozen'. Dus, niet klagen, u wilde het zelf. In bloemrijke taal legt Volkskrant-journalist Marc Peeperkorn nog eens uit hoe die keuzen zijn gelopen (Vonk, 1 maart). ...
    Dit is te gemakkelijk. Hoe belangrijk ook, de EU en de eurozone zijn wel degelijk getekend door grootschalig gerommel.

Al even voor bijna de volle 100 procent betrouwbaar.

Wat geldt voor de houding tegenover Europa, geldt natuurlijk ook voor de houding tegenover moslims: er is er maar eentje nodig om de erkenning tot stand te brengen. de volgende gebruikt weliswaar niet expliciet de woorden, maar de omschrijving laat iedere twijfel verdwijnen: dit is een erkenning (de Volkskrant, 12-08-2014, column door Toine Heijmans):
  Vaandeldragers

Tussentitel: Iedereen hield zich keurig aan het script

'Lekker provoceren', schreef ik dertien jaar geleden over de jongens uit de flats van de wijk Velthuizen A in Ede. Ze waren juichend door een parkje getrokken toen de vliegtuigen zich in de hoogbouw van New York boorden. Onbezonnen kwajongens, was mijn conclusie nadat ik ze had opgezocht, die een puberoorlog voerden tegen de plaatselijke politie zoals ze dat al jaren deden. Het ging ze niet om de islam, het ging ze om hun eigen duffe slachtofferbestaan.

Niks aan het handje, dus. We slaan wat ertussen staat ven over gaan meteen naar het einde:
  ... onze man die het moet weten, die elke klinker van de Schilderswijk in kaart moet hebben, die op kantoor een wand vol foto's moet hebben hangen met mogelijke terroristen naar wie hij af en toe een dartpijltje gooit, Dick Schoof, de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid, concludeerde vorige maand: 'Het is een lastig vraagstuk'.
    En onze geheim agenten van de AIVD, die undercover bij radicale imams op de thee moeten gaan, die zich moeten mengen in afgeschermde internetdiscussies van jihadisten, die elke voetafdruk van elke IS-fan op de Hoefkade moeten herkennen, die drones van het merk Opstelten&Teeven boven de stad laten vliegen, die dertien jaar lang de tijd hebben gehad om elke polderterrorist uit te schakelen, concludeerden vorige maand dat onder Nederlandse extremisten sprake is van 'zwermdynamiek'.
    Daarom zijn ze zo lastig te vangen.
    Ik weet nog steeds niet wat de jongens in Ede bezielde, toen ze feest vierden voor Bin Laden op 11 september 2001. Misschien heb ik hun politieke zelfbewustzijn onderschat. We wisten niet veel toen; dertien jaar later weten we meer. Maar nog steeds niet wat we ermee moeten.

En die laatste conclusie is natuurlijk, op dit tijdstip, nog steeds hogelijk politiek-correct, want iedereen met gezond verstand weet wat je moet met mensen die je cultuur haten: weg ermee.
     Maar ondertussen heeft Toine Heijmans, die het onderwerp niet op zijn porteuille als Volkskrant-verslaggever had staan maar zich waar het kon als een rabiaat multiculturalist had betoond wat ook al uit het eerste citaat blijkt, heeft toch in ieder geval de poltieke-correctheid van 13 jaar terug erkend.
    Even nog een beetje aanleiding voor de erkenning, die overigens voornamelijk veroorzaakt wordt door de slachtpartijen van ISIS in Syrië en Irak, maar vooral door de steun van minstens driekwart van de Nederlandse moslims aan die beweging:
  Dertien jaar later staan types in Den Haag te zwaaien met zwarte moordenaarsvlaggen van IS, voorheen ISIS, waarmee ze zich committeren aan het gruwelijkste gezicht van de mensheid op dit moment. Het was alsof ze afgehakte koppen omhoog hielden. Voor de honderddertig Nederlandse jongens en meisjes die naar Syrië gingen om tegen Assad te vechten kun je nog een beetje begrip opbrengen - zeker als ze er schattige homevideo's maken. Maar het is niet meer tegen Assad. Het is, zoals een Belgische idioot zei tegen de Vice-journalist die tot IS-bolwerk Raqqa was doorgedrongen: wij tegen de ongelovigen. Want die moeten allemaal dood.
    Zondag was de Slag om de Schilderswijk. Ingeleid door een schotschrift in De Telegraaf trok een allegaartje van autochtonen naar wat sinds dit jaar de shariadriehoek is gaan heten. Iedereen hield zich keurig aan het script. De idioten aan de ene kant showden hun zwarte vlaggen. De idioten aan de andere kant bliezen zuurstof in het vuur. Onder hen Paul ter Linden, het voormalige PVV-raadslid dat eerder pleitte voor het brandmerken van mensen met hiv.
    Er werd een camera vernield van een activistische journalist. Er vlogen stenen over. Tot zover niets bijzonders.

De moeite om het toe te geven druipt er aan alle kanten van af ('activistisch journalist' ...), maar toch moet hij het toegeven: er is iets heel erg mis gegaan.

Een onbedoelde erkenning (de Volkskrant, 28-11-2014, door Paul Onkenhout en Haro Kraak):
  Biance Krijgsman & Serge Weening

DWDD op zijn best met eerbetoon aan Emmy-winnares en hoe Pauw live zat opgescheept met een zwijgadvocaat.

Dit is een een dubbelartikel, maar het deel waar het om gaat is dat van Paul Onkenhout, wat op de website ook het subject was van de kop:
  Waarom had DWDD die malle Thierry Baudet uitgenodigd?

Waarbij die 'malle Theurry Baudet' (bijna) de enige perrsoon uit de elite is die zich wel eens achter de motieven van de onderste tweederde van de bevolking schaart. Die daarom dus "mal" is, met deze toelichting:
  We moeten het helaas toch nog een keer hebben over Thierry Baudet, de malle schrijver die vorige week in De Wereld Draait Door uitlegde dat vrouwen ja bedoelen als ze nee zeggen en door de man het liefst een stofzuiger of vaatdoek in hun handen gedrukt krijgen.
    De vraag was waarom DWDD Baudet had uitgenodigd. Effectbejag, natuurlijk,

Juist ja ... Een vervolg van de al langer gevoerde hetze tegen Baudat. Niet zijn stellingen of argumenten worden bestreden, maar het betoog loopt langs andere wegen: "De man deugt niet". Hier gebruikt gereedschap: "Malle Thierry Baudet", "Helaas moeten we het over hem hebben", "Hem uitnodigen is effectbejag". En:
  ... maar er is meer. In Vrij Nederland leggen Sander Donkers en Robert van de Griend deze week op superieure wijze uit ...

Juist ja ... Vrij Nederland als referentiemateriaal ... Vrij Nederland dat één van de diepste kuilen is in de beerput van de politieke-correctheid. De kuil waarin de stront van de hetze tegen criminoloog Wouter Buikhuisen ligt Buikhuisen . De kuil waarin het lijk van Hugo Brandt Corstius Buikhuisen woelt, onverteerbaar vanwege de hoeveelheid gif dat erin verzameld is. De "ideale" bron dus voor oordelen over de meningsdiversiteit in Nederland.
  ... In Vrij Nederland leggen Sander Donkers en Robert van de Griend deze week op superieure wijze uit wat redacties altijd maar weer bezielt om dit soort types het woord te geven.
    Het is onze obsessie met het tegengeluid. Zoals VN schrijft: 'Het tegengeluid is de smeerolie van onze talkshow- en columngedreven cultuur. ...

"Het tegengeluid was de motor van de nazi-berichtgeving" is een uitspraak die dichter bij de waarheid ligt. In dit fragment: 'dit soort types'. Op deze manier werden de Joden beschreven. En communisten. En andere vijanden van"de beweging". Op deze manier beschrijft de Volkskrant de "vijanden van de beweging". Volkomen stelselmatig. Zie de hetzes, te beginnen met deze Buikhuisen .
    Gelukkig gaan ze ook hier het bewijs zelf leveren:
  Zonder tegengeluid loopt de motor hopeloos vast in de woestijn van de gelijkgezindheid. Van de Fortuyn- revolte hebben we geleerd dat een tegengeluid het begin kan zijn van een paradigmawisseling en dus zijn we als de dood om er eentje te missen.'
    Daarom zit Baudet daar dus tegenover Matthijs van Nieuwkerk, en Prem Radakishun, of Leon de Winter. Ze moeten met hun rare praatjes het debat verlevendigen en aanwakkeren. Ze zijn het tegengeluid in een wereld die doordraait.

Juist ja ... Van wie komt het tegengeluid behalve van Thierry Baudet: Prem Radakishun en Leon de Winter. Beide lieden die zo diep verankerd in de politieke-correctheid, dat een atoombom ze er niet van kan losmaken. Dan verdampen ze slechts, tezamen met de rest van het bouwwerk.
    Wat een armoede.
    Maar ook wat een fijne erkenning van hoe de werkelijkheid in elkaar zit: de politieke-correctheid in Nederland is van het niveau Goebbels en Big Brother.
    Meer voorbeelden hier uitleg of detail .


Naar Sociologische krachten , of site home .

7 apr.2014