Bronnen bij Westerse cultuur, toekomst: migranten, woordvoerders

Bij het discussiëren over de toekomst van de westerse cultuur , is het noodzakelijk een paar regels in acht te nemen. Eén daarvan is sowieso niets te geloven wat alfa's of gamma's daarover beweren, tenzij wat ze beweren keihard aangetoond kan worden . Eisen die strenger aangelegd moeten worden, naarmate hun taalgebruik mooier is uitleg of detail .

De tweede regel is niets te geloven van wat immigranten of immigrantennakomelingen over dit onderwerp beweren, tenzij hun beweringen keihard aangetoond kunnen worden. De reden daarachter is dat immigranten en immigrantennakomelingen vrijwel universeel lijden aan het verschijnsel van culturele nederlaag , en dus een afkeer koesteren van de westerse cultuur, hoewel ze dat expliciet zelden of nooit zullen toegeven. Voorbeelden vanuit de islamitische en creoolse culturen hier uitleg of detail , en vanuit de joodse cultuur hier uitleg of detail . Onderstaand een paar voorbeelden uit de hindoestaanse cultuur - Sheila Sitalsing is een immigrante uit de hindoestaans-Surinaamse gemeenschap (de Volkskrant, 26-09-2011, column door Sheila Sitalsing):
  Het nieuwe normaal

Wie het wilde zien, kon er de afgelopen week talrijke signalen van opvangen: het wegglijden van Europa uit het centrum van de macht. ...
    Zoals tijdens de jaarlijkse hoogmis voor 's werelds machtigsten uit de wereld van het geld, de jaarvergadering van het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank in Washington. Daar hadden afgezanten van voormalig obscure probleemlanden als Brazilië, Zuid-Afrika en China plots het hoogste woord. ...
    Afgelopen week gaven landen die gisteren nog nederig onze ontwikkelingshulp incasseerden in Washington persconferenties waar vroeger alleen de verslaggever Derde Wereld plichtsgetrouw heen toog. Dit keer verdrong de wereldpers zich om uit de mond van Latijns-Amerikaanse leiders op te tekenen dat Europa moet uitscheiden met dat laffe getrut rond de euro en rap moet hervormen. Aziaten en Afrikanen zaten afgelopen week in paneldiscussies ...
    Ze heten BRICS: Brazilië, Rusland, India, China, Zuid-Afrika. Ze bulken van het geld, hun middenklasse groeit als een tierelier en zal dat blijven doen lang nadat Griekenland verzwolgen is door de Egeïsche Zee en de rest van Europa uit de gaarkeuken eet. ...

Merk ook het enthousiasme op waarmee de boodschap verkondigd wordt - deze auteur heeft duidelijk nog een rekening te vereffenen (de achtergebleven cultuur en maatschappij van haar geboorteland, vermoedelijk).

Nog een voorbeeldje (de Volkskrant, 28-09-2011, column door Sheila Sitalsing):
  Vooruitgangsgeloof

Tussentitel: We gaan sowieso naar de gallemiezen

Dat hebben wij weer: gaan de politieke leiders van de eurozone allemaal daadkracht uitstralende dingen doen ter ondersteuning van de euro, blijken dat betrekkelijk nutteloze excercities te zijn. We gaan namelijk sowieso naar de gallemiezen, samen met onze spaarvarkens vol geredde eurootjes.
    Want we zijn met te veel mensen die te veel willen. Er blijven maar baby's bij komen, die later ook naar de McDonald's willen en in een auto willen rijden. Als we daaraan toegeven, zijn er straks 15 aardes nodig. ...

De 'we' die te veel baby's krijgen zijn absoluut geen westerlingen. Maar hindoestanen, moslims, creolen enzovoort. Hier wordt glashelder geprojecteerd - de eigen slechte eigenschappen op "ons" -de Nederlanders. Meer van Sitalsing hier uitleg of detail .

Soortgenoot Anil Ramdas is van hetzelfde laken een pak (Vrij Nederland, 14-05-2011, door Mischa Cohen):
  Anil Ramdas

'We zijn allemaal expats'

Essayist en tv-presentator Anil Ramdas scheef een roman over de neergang van een essayist en tv-presentator. Toch gaat 'Badal' niet over hemzelf. 'Wie denk ik wel dat ik ben om een autobiografie te schrijven? Napoleon?'

...    Badal is dan ook net als Ramdas een veelbelovende wetenschapper die zich opwerkt tot essayist bij een intellectueel weekblad en een kwaliteitsdagblad. Hij maakt net als Ramdas zelfnaam als Zomergast, wordt correspondent in India en raakt aan de drank. Toch is het een vergissing om zijn boek te lezen als alweer een autobiografische sleutelroman van een journalist, zegt Anil Ramdas terwijl hij een zware Van Nelle opsteekt. 'Het treurige einde maakt ten overvloede duidelijk dat ik het niet zelf ben.'    ...

Dat is natuurlijk maar de vraag. Zoals al meteen blijkt:
  U schreef zelf ook een artikel over white trash, net als uw hoofdpersoon. Dat vergroot de verwarring.
'Dat was inderdaad een kleine misstap.

Nog eentje:
  U noemde in het stuk Wilders-stemmers 'achterlijk, primitief, rancuneus, zonder moraal en principeloos'.
'In de NRC had ik zoiets natuurlijk nooit opgeschreven. Maar op een gegeven moment denk je om twee uur 's nachts: wat is dit nou, godverdómme. Een beetje zoals de gemiddelde reaguurder achter zijn laptop zit.'

Enzovoort. Meer van Ramdas hier uitleg of detail .


Naar Westerse cultuur, toekomst , Westerse cultuur ,of site home .

 15 jul.2013