PC-club: Maarten van Rossem

Maarten van Rossem zouden we hier graag aangeduid hebben als de wetenschappelijke tak van het multiculturalisme, ware het niet dat er al een volledige tak van de wetenschap is die die rol op zich heeft genomen: de sociologie , met haar diverse ondervertakkingen. Daar waar de komst van allochtone immigranten een uitstekende gelegenheid was om vele maatschappelijke processen te bestuderen, zoals de invloed van achterlijke ideeën als vrouwenongelijkheid, homohaat en de monotheïstische godsdienst, heeft de sociologie zich slechts ingespannen om die ideeën salonfähig te maken.

Maar het is wel mogelijk om Maarten van Rossem daaraan te koppelen, door hem als historicus en professor met emeritaat te benoemen als de woordvoerder van de salonfähigmakers van de achterlijkheid. Met een versleten doch in dit geval accurate vergelijking: van die van de Joseph Goebbels van de allochtonen- en islam-sociologie. Met dien verstande dat waar Goebbels voortdurend wees op hordes communisten die oorlog wilden, Van Rossem voortdurend roept dat de hordes reli-geüniformeerden en de in boerka-gehulde bommenleggers vrede op aarde in de zin hebben. En met dien verstande dat er van Joseph Goebbels maar één exemplaar was, en van de Maarten van Rossem's vele tot zeer vele.

Met dit als extra voor zijn specifieke geval als historicus zou hij serieus beter moeten weten. En, bijzonder voor zijn soort geval, hij wéét het niet alleen serieus beter, maar dat heeft hij zelfs ooit opschreven (dit is pas veel later na na het maken van de eerste versie van deze verzameling (2010) opgedoken, namelijk in 2018. Het artikel blaast de hele basis van "de multiculturele samenleving" op en kan niet afgekort worden (de Volkskrant, 01-09-1998, column door Maarten van Rossem):
  Een monoculturele samenleving

Vrijwel iedereen lijkt als vanzelfsprekend aan te nemen dat Nederland een multiculturele samenleving is. Dat valt af te leiden uit de regelmaat en de tevredenheid waarmee de term multiculturele samenleving wordt gebruikt door journalisten en politici.

Dat Nederland steeds multicultureler wordt, schijnt een groot goed te zijn. Door dat proces krijgt de grauwe, regenachtige en calvinistische Nederlandse cultuur als het ware een intraveneuze voeding met de warmte, de hartstocht, de levensvreugde en de kostelijke eetgewoonten, waar de zonnige landen van deze wereld zo rijk aan zijn.

Bij enige reflectie rijst echter de vraag of Nederland wel een multiculturele samenleving is. Als we dit begrip letterlijk opvatten, kan het niet anders betekenen dan dat in één staat meerdere culturen, met verschillende normen, waarden en gewoonten op basis van gelijkwaardigheid naast elkaar bestaan. Daar lijkt mij in Nederland geen sprake van. Nederland heeft een relatief homogene, dominante cultuur, de cultuur namelijk van het overgrote, Nederlands sprekende deel van de bevolking. Natuurlijk bestaan er binnen die dominante cultuur tal van subculturen. De bewoners van een Rotterdamse achterstandswijk verschillen in allerlei opzichten van de bewoners van een nette buitenwijk van Apeldoorn.

Zo goed als de bewoners van een verzorgingstehuis in cultureel opzicht verschillen van de populatie van een middelbare school. Toch wortelen al deze subculturen stevig in de bodem van de dominante cultuur. Al was het maar vanwege de gemeenschappelijke taal, het gemeenschappelijk genoten lager onderwijs en de gemeenschappelijke bekendheid' met Hennie Huisman en Ron Brandsteder. Als er over de multiculturele samenleving wordt gesproken, gaat het ook niet over de ingewikkelde geleding van de dominante cultuur. De suggestie is dan dat de culturen van de diverse minderheden die de laatste dertig jaar naar Nederland zijn gemigreerd gelijkwaardig zijn aan de dominante cultuur

Zo'n positie hebben die minderheidsculturen in het geheel niet. Voorzover zij niet bezig zijn zich te assimileren, leven zij in een isolement. De invloed van die minderheidsculturen op de dominante cultuur valt te verwaarlozen. Nederlanders eten wat exotischer dan dertig jaar geleden, maar dat is het dan wel. Het aantal Nederlanden dat zich bijvoorbeeld tot de islam bekeert is niet groot.

Dat Nederland helemaal geen multiculturele staat is, is maar goed ook. Staten waar daadwerkelijk meerdere culturen naast elkaar bestonden, hebben in de afgelopen eeuw over het algemeen geen gelukkige geschiedenis gekend. Vrijwel alle multiculturele staten zijn na een hoop ellende gedesintegreerd. Een dominante cultuur is een levensbehoefte voor de moderne, industriële natiestaat, met zijn sterk geïntegreerde structuren.

De essentie van het moderniseringsproces is dan ook de homogenisering van de cultuur. Die homogenisering is, geheel in tegenstelling tot wat de multiculturalisten beweren, nog steeds gaande. Nederland wordt niet multicultureler maar monocultureler.

In de negentiende eeuw was Nederland in velerlei opzichten wel een multiculturele staat. Dat wordt bijzonder aardig duidelijk gemaakt in De éénwording van Nederland van H. Knippenberg en B. de Pater. In het laatste kwart van de vorige eeuw was de Nederlandse cultuur nog zeer heterogeen. De meeste Nederlanders identificeerden zich niet met de moderne natie die Nederland in sommige opzichten wel was, maar met dorp, stad of streek. De regionale verschillen waren groot. Die werden ten dele nog geaccentueerd door religieuze verschillen. De Nederlanders droegen in verschillende streken verschillende kleren en spraken dialecten, zodat zij elkaar niet konden verstaan. Het Algemeen Beschaafd Nederlands was nog maar net aan zijn opmars begonnen.

Door de modernisering van Nederland is deze heterogeniteit grotendeels, zij het nog niet helemaal, verdwenen. Ook de verzuiling, in feite een defensieve tegenbeweging de homogenisering, is tenslotte aan de modernisering bezweken. De verzuiling stortte in jaren zestig ineen door de snel stijgende welvaart, het gestegen scholingsniveau, de grotere mobiliteit en natuurlijk door die grootste homogeniseerder van allemaal: de televisie.

Waarom moet er dan zo nodig van een multiculturele samenleving worden gesproken? De multiculturele samenleving is een politiek correct en dus vals begrip. De gebruikers van deze term willen ermee suggeren dat de dominante cultuur uiterst tolerant is en vooral de nieuwe minderheden niet wil discrimineren.

Het gevaar is dat de vertegenwoordigers van de diverse minderheden de politiek correcte vertegenwoordigers van de dominante cultuur op hun woord geloven en zo tot de overtuiging komen dat assimilatie niet geboden is.

Zouden de minderheden dat inderdaad denken, dan veroordelen zij zich tot een armzalig bestaan in de marge van de Nederlandse samenleving.

En er hoeft geen seconde getwijfeld te worden aan de juistheid hiervan, want de voorspellingen erin zijn allemaal uitgekomen.

Des te verbijsterender wat er daarna met Van Rossem is gebeurd. Van totaal vernietigend criticus werd hij één tot de meest actieve voorstanders van "de multiculturele samenleving" (iets dat schreeuwt om een uitgebreidere studie). Dat ging zo ver dat toen hij door vele optredens op televisie met dit onderwerp eenmaal de smaak te pakken had, hij besloot, samen met andere historici, tot het oprichten van een meer permanent gereedschap: een glossy, modieus genaamd Maarten! Oorspronkelijk zou dat een eenmalige uitgave zijn. Maar de gezamenlijke historici bleken trek te hebben in meer (de Volkskrant, 20-05-2010):
  Glossy Maarten! tweemaandelijks

Maarten!, het tijdschrift van historicus Maarten van Rossem, verschijnt vanaf volgende week iedere twee maanden. Het glossy opinieblad kwam in 2008 bij wijze van grap eenmalig uit. Wegens succes besloot initiatiefnemer het Historisch Nieuwsblad het blad tweejaarlijks uit te brengen. Vanaf 27 mei wordt dat tweemaandelijks.

Terwijl zijn televisieoptredens ook met enige regelmaat doorgaan, natuurlijk, want vraag naar dit soort meuk vanuit de kosmopolitische media is er natuurlijk altijd.

Dit dus wat betreft de hoeveelheid, en dan nu een voorbeeld aangaande de ernst (Joop.nl, 24-11-2010, door Maarten van Rossem, historicus ):
  De proto-criminelen van de PVV

Bij de PVV worden de bankjes bevolkt door types van 12 ambachten en 13 ongelukken. Het zijn vaak mensen met een gestoorde agressie-huishouding of avonturiers die zonder enige politieke overtuiging hun wagentje aanhaken aan de PVV. Dat is natuurlijk vragen om problemen. ...

En zo gaat het nog een tijdje door. Maar omdat de campagne tegen de PVV waarschijnlijk toch invloed heeft op de gemiddelde lezer, even ter vergelijking dezelfde uitspraken vanaf een wat andere kant bezien:
  De proto-criminelen van de islam

In de moskee worden de bankjes bevolkt door types van 12 ambachten en 13 ongelukken. Het zijn vaak mensen met een gestoorde agressie-huishouding of avonturiers die zonder enige politieke overtuiging hun wagentje aanhaken aan de islam. Dat is natuurlijk vragen om problemen.

Een reeks uitspraken waarover minstens even spastisch zou worden gedaan als "kopvoddentaks" en "haatpaleizen". Waarna is aangetoond dat de uitspraken van Maarten zelf over de PVV van de zeer spastische soort zijn.
   We hebben nu dus al laten zien dat zowel de intensiteit als de inhoud van de campagne van Maarten op het "Joseph Goebbels"-niveau ligt. Maar omdat deze redactie ook van vermaak houdt, alsnog een een verzameling van diverse andere van zijn uitingen.

Een van Maarten deelterreinen is het bestrijden van de Nederlandse identiteit. De psychologische achtergrond daarvan is simpel: de allochtone immigrant is kenbaar als allochtonen immigrant, omdat zijn culturele identiteit te veel contrasteert met de Nederlandse culturele identiteit. Dus één manier om dat contrast te verminderen is om de Nederlandse identiteit te ontkennen, en een ander is deze af te breken - vaak door elkaar gebruikt. Daarin wordt Maarten gesteund door zowat de hele Nederlandse culturele en intellectuele elite, iets dat aan het licht kwam na enige ophef, ergens rond 2005, over het gebleken gebrek aan historische kennis bij  politici en Nederlanders in het algemeen: men haalde bij wijze van spreken Napoleon en hunebedden door elkaar. Daarop kwam het idee vanuit de enkele mensen met nog enig gezond verstand, waaronder SP-politicus Jan Marijnissen, voor het op schrift stellen van een minimumeis aan historische kennis, genaamd de geschiedeniscanon, en een Nationaal Historisch Museum, om de kennis daarvan te bevorderen. En onmiddellijk brandde een heftige strijd los: "Nederlandse geschiedenis = Nederlandse identiteit = Nederlandse nationaliteit = nationaliteit = fascisme = oorlog = holocaust" . De positie van Maarten, ook al is hij historicus, is voorspelbaar (VARAgids, nr. 40-2009):
  Geschiedenis

De Slag bij Nieuwpoort

Kan die canon? Zaterdag, Nederland 2, 20:15 uur

Weer een bewijs van onze toenemende belangstelling voor geschiedenis: het tv-spelletje Slag bij Nieuwpoort. De AVRO baseert deze quiz op de geschiedeniscanon van Nederland... maar wacht eens even. De geschiedeniscanon? Was daar eerder dit jaar geen gedonder mee, toen bleek dat het nog te bouwen Nationaal Historisch Museum in Arnhem er eerst wel, toen niet en nu maar half mee wilde werken? We vragen hoogleraar Geschiedenis Maarten van Rossem:

Brengt de canon ons dan geen enkel voordeel?
'Het enige positieve wat de geschiedeniscanon zou kunnen opleveren, is dat hij het geschiedenisonderwijs - dat de afgelopen veertig, vijftig jaar sterk is gereduceerd, met name op de middelbare scholen - weer kan terugbrengen tot het niveau van voor de Mammoetwet (de onderwijswet uit 1968, red.). Met die wet, en later de thematische ordening van het geschiedenisonderwijs, heeft de overheid de historische kennis onder de bevolking vernietigd. En nu is de klacht dat die historische kennis onder de bevolking teleurstelt.' De Slag bij Nieuwpoort vond overigens plaats in 1600.    ...

Wat Maarten hier 'het enige positieve' noemt is volstrekt voldoende - om precies te zijn: het is hoogst belangrijk. Zoals Maarten grif zal toegeven als het buiten deze discussie puur over betekenis van de geschiedenis gaat: kennis van de geschiedenis is een hoogst belangrijk cultuurgoed.
    Maar dit stukje kennis en gezond verstand raakt onmiddellijk gecompartimentaliseerd zodra die andere factor in het spel komt: de immigrant - de allochtoon - de islam:
  Wat levert die geschiedeniscanon ons eigenlijk op?
'Helemaal niets. Ik ben een verklaard tegenstander van de geschiedeniscanon en dat Nationaal Historisch Museum en die hele modieuze belangstelling die er de afgelopen jaren voor de vaderlandse geschiedenis is ontstaan. Die is namelijk niet voortgekomen uit een werkelijke interesse, maar uit een behoefte om op zoek te gaan naar een nationale identiteit. En dan vooral om aan te tonen dat bepaalde groepen immigranten die identiteit niet zouden hebben.'    ...

Dat laatste is en aperte leugen. het is andersom: vanwege de aanwezigheid van de allochtoon heeft men het geschiedenisonderwijs te gronde gericht, om de allochtoon zich thuis te laten voelen (de Volkskrant, 27-09-2007, column door Michaël Zeeman):
  Opnieuw nadenken over wat ons bindt

Nederland mag dan een land zijn met vele identiteiten, in Italië is die variëteit pas echt serieus. Als ik het rapport over deze materie van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid goed lees, vindt die eerbiedwaardige instelling zo’n licht anarchistische potpourri van identiteiten voor een land iets aanbevelenswaardigs ...
    Tijdens het grote debat over het nut en het nadeel van de geschiedenis, dat verleden week in het kader van het theaterfestival ‘De (Internationale) Keuze van de Rotterdamse Schouwburg’ werd gehouden, verdedigde Maria Grever de stelling, dat de aanwezigheid van zo veel Marokkanen en Turken in Nederland ons verplicht het onderwijsprogramma voor geschiedenis te herzien. Wij moeten het voortaan niet alleen over Willem de Zwijger hebben, maar ook over Suleyman de Geweldige. Grever is hoogleraar theorie en methodologie van de geschiedenis, en een van de auteurs van het WRR-rapport.  ...

Een stukje uit de al vermelde verzameling met meer van dit soort rabiate onzin , waarin tevens de weerlegging van die opmerking van de Het geval Grever: er zitten niet alleen Turken, maar ook Marokkanen, Surinamers, Antillianen, Kaap Verdianen enzovoort in de klas. Die mevrouw Grever denkt dat je al die mensen tegelijk tevreden kan stellen, en is dus regelrecht gestoord.
    Net zo gestoord als Maarten, natuurlijk. Wat later, toen de multiculturalistisch elite erin geslaagd was het Nationaal Historisch Museum de grond in te boren door het benoemen van een directie waarvan ze zeker wisten dat die zelf mordicus tegen waren (beide directieleden waren bekend vanwege hun anti-traditionele en post-modernistische opvattingen aangaande musea in het algemeen: in het Zuiderzeemuseum van kosmopolitische migrantenkind met twee paspoorten Erik Schilp werden de traditionele klompen vervangen door actuele naaldhakken ontworpen door Victor en Rolf), kon Maarten niet nalaten zijn vreugde hierover uit te spreken op televisie (Knevel & Van den Brink, 08-06-2011, na 29:15 min.), onder begeleiding van de ware reden van zijn bezwaren: "Boven de gevel van dat museum staat 'Immigranten zijn niet welkom' ".
    In directe zin is dit volstrekte onzin: dat museum gaat uitsluitend over Nederland. Maar in zekere zin heeft Maarten wel gelijk. Dat museum gaat over een gedeelde culturele achtergrond. Een culturele achtergrond die immigranten in het algemeen slechts beperkt delen - ook westerse immigranten moeten altijd wennen, naar welk land ze ook gaan. En een achtergrond die totaal niet gedeeld wordt door allochtone immigranten - dat is namelijk de definitie van "allochtoon": "deelt de culturele geschiedenis niet". Het daarom voortdurend herhaalde mantra "Het zijn ook Nederlanders" of "Het zijn  Nederlander als u en ik" is allang achterhaald als volstrekte leugens.
 
Het aardige is dat bij het bespreken van dit niet-bestaande verschil, het evengoed noodzakelijk is om degene die dat verschil wél maken op een of andere manier aan te duiden. Waarbij de verleiding voor retorisch begaafde leugenaars als Maarten natuurlijk groot is om dat te veralgemeniseren. Tot, inderdaad ... "Nederlanders". Hier een aardig voorbeeld van deze contradictie (Joop.nl, 28-10-2011, ):
  Wie zijn wij?

Maarten van Rossem over de vraag wat een Nederlander is

In het nieuwe tv-programma Motel de Jong werd aan Maarten van Rossem de vraag gesteld: 'Wat is een Nederlander?' Bekijk hier zijn antwoord.

De boodschap van de eerste paar zinnen van Maarten: "Er bestaat geen Nederlandse identiteit". Om even later met een lange lijst klachten over die Nederlanders te komen, zoals "schamel cultuurtje" - het is net of we vertegenwoordiger van de rijke Joodse cultuur Jacques Wallage horen   ... Let ook op de contradictie met het begin, waarin Maarten betoogt dat "de Nederlander niet bestaat vanwege alle variatie" - veel variatie binnen een cultuur is een teken van rijkheid.

Hiermee zou je de zaak van de bewijsvoering wel als gesloten kunnen zien. Maar we hebben nog een tweede doel, namelijk te tonen hoe diepgaand de storingen ten gevolge van dit soort ideologie zijn. Waarvoor het geval Maarten van Rossem een geschikte intermediair is, gezien de voorgewende rationaliteit van zijn presentatie - en zijn achtergrond als historicus en hoogleraar. Als eerste nog wat impressies van de heftigheid van zijn campagne (de Volkskrant, 26-02-2010, boekrecensie door Anet Bleich)
  Een fantast die een fantoom bestrijdt

Waarom is de burger boos? Zo luidt de titel van een vers van de pers gerold boekje van historicus en publicist Maarten van Rossem. Het is een vraag die met twee verkiezingen in aantocht en de Partij voor de Vrijheid nog altijd hoog in de peilingen velen bezig zal houden. Een echte eyeopener die de woede, de zorgen en angsten van die medeburgers die overwegen hun stem te geven aan de blonde kruisvaarder tegen de islam afdoende verklaart, heeft Van Rossem niet te bieden. Wel komt hij met een paar interessante observaties.
    Zoals de constatering dat de vreemdelingenangst van de boze burgers defensief is; ze zijn bang voor het teloor gaan ‘van hun traditionele levenswijze en projecteren hun angst vooral op de meest zichtbare immigranten’. Overigens is er volgens Van Rossem geen sprake van volkswoede of van een PVV die namens ‘het volk’ zou spreken. Het is kenmerkend voor populisten dat ze voortdurend de indruk proberen te wekken dat zij ‘de ware volkswil’ tot uitdrukking brengen. Maar, betoogt Van Rossem ‘die ware volkswil bestaat niet’. En de suggestie dat het wel zo is en dat de charismatische leider (die elke min of meer succesvolle populistische stroming in huis heeft) zegt wat het zwijgende volk denkt, is gevaarlijk. Het kan leiden tot ‘een plebiscitaire democratie waarin het optreden van de messiasachtige leider zo nu en dan in referenda wordt getoetst’.    ...
    Neem het begrip ‘islamisering’, dat bij de PVV’ers fungeert als een soort lijm waarmee alle in hun ogen ongewenste sociale verschijnselen aan elkaar worden geplakt. Waarom zou je niet duidelijk kunnen maken dat dit een begrip zonder enige reële inhoud is? Maarten van Rossem slaagt daar in enkele zinnen moeiteloos in: ‘Hoe een kleine minderheid van de bevolking, die sociaal-economisch zwak staat en vrijwel overal gediscrimineerd wordt, de overgrote meerderheid die van de godsdienst van die minderheid helemaal niets moet hebben, zou kunnen ‘islamiseren’ blijft raadselachtig.’
    ...  Nogmaals Van Rossem: ‘Waarom hoor je zo vaak: Wilders heeft een punt? Hij heeft helemaal geen punt, hij is een fantast, hij maakt zijn kiezers bang met een fantoom.’

Voor dat fantoom zijn honderdduizenden Nederlanders hun wijk uit gevlucht, dat fantoom heeft overal in het land fantoompaleizen staan, en voor dat fantoom moeten christelijke feestdagen en kruizen en de vrijheid van meningsuiting worden afgeschaft . Dit allemaal deels omdat het aanzienlijke minderheid is die weliswaar economisch zwak staat, maar cultureel sterk, doordat intellectueel en bestuurlijk Nederland aan alle van hun culturele wensen tegemoet wenst te komen . En dat is ook een  minderheid van de bevolking, maar wel eentje die de baas is. En die desondanks niet in staat is om de uitspraken van degenen die dit allemaal constateren lek te prikken -  Van Rossem:
  Een beetje nuchterheid, een beetje Zivilcourage, een beetje politieke wil – dat zou al genoeg zijn om de opgeblazen luchtballon van het rechtse populisme lek te prikken.

Maar hoewel er weer genoeg  Zivilcourage onder de intellectuele en bestuurlijke elite is om Wilders uit te schelden, is er dus geen eentje in geslaagd een inhoudelijke weerwoord te bieden. Inclusief Maarten van Rossem, want zeggen "dat er niets aan de hand is", is overduidelijk een struisvogelaanpak.
    Overigens: ook dit is een voorbeeld van het proces van de escalatie van leugens . Want deze uitspraak: 'een kleine minderheid van de bevolking, die ... vrijwel overal gediscrimineerd wordt' is heel weinig in overeenstemming met de feiten. Allochtonen worden niet gediscrimineerd , maar aan alle kanten tegemoet gekomen , voor opgekomen , geknuffeld , en voorgetrokken .
    Een berg voorbeelden van het tegendeel. Een berg die staat voor het voor iedereen waarneembare feit dat intellectueel en bestuurlijk Nederland vrijwel unaniem achter de allochtonen en de moslims staat. Iets dat Maarten van Rossem echt niet niet kan weten.

De PVV is en blijft natuurlijk een geliefd doelwit (Volkskrant.nl, 04-08-2010, ANP):
  Prominenten doen oproep om afstand van PVV te nemen

Tweede Kamerleden van de VVD en het CDA moeten afstand nemen van de plannen van hun partijen om een minderheidskabinet te vormen met gedoogsteun van de PVV. Zij moeten uitspreken dat ze elke aanval op de rechtsstaat afkeuren en dat ze het niet zullen accepteren, als de gedoogpartner van de coalitie zich daar toch schuldig aan maakt. ...
    Die oproep doet het nieuwe Comité voor de Rechtstaat in een brief die het aan de Tweede Kamerleden van de VVD en het CDA heeft gestuurd, zo liet het woensdag weten. Het comité is opgericht door de historici Jan Dirk Snel en Rob Hartmans. Meer dan zeventig Nederlanders hebben de brief ondertekend. Onder hen zijn adjunct-directeur van De Groene Amsterdammer Tiers Bakker, René Danen van de organisatie Nederland Bekent Kleur en historicus Maarten van Rossem.   ...

Waar heeft Maarten bezwaar tegen aangaande de PVV: dat ze dingen zeggen die strijd zijn met de rechtsstaat en hoe we de dingen doen in Nederland, enzovoort (Knevel & Van den Brink, 04-08-2010 ) - laten we dat allemaal afkorten tot "kopvoddentaks". Daar kan je inderdaad allemaal bezwaar tegen hebben.
   Maar laten we nu eens aannemen dat het Maarten om dit soort beledigingen en aanverwante uitingen gaat. Dan zou Maarten ook bezwaar moeten maken tegen andere beledigingen en dat soort uitingen in deze context. En er zijn heel wat beledigingen en dat soort uitingen in dit soort context. Want wat is hetgeen waar de PVV bezwaar tegen maakt: de beledigingen en dat soort uitingen van de islam - onder andere verwoord in de koran. Ook die beledigingen en dat soort uitingen kan je, net als "kopvoddentaks", afkorten - tot "Joden zijn apen". Maarten hoor je totaal niet over deze laatste beledigingen.
    Maarten van Rossem gaat het dus helemaal niet over beledigingen en andere opvattingen die in strijd zijn met onze maatschappij. Waar het Maarten om gaat is het feit dat de laatste beledigingen komen van immigranten, en de eerste van residenten. En Maarten kiest altijd voor immigranten. Want bezwaren-maken tegen immigranten is niet-kosmopolitisch. Maarten mag mailen als het anders ligt - met een goede verklaring waarom hij het altijd heeft over "kopvoddentaks", maar nooit heeft over "Joden zijn apen" ...

Van het volgende alleen de melding (de Volkskrant, 08-04-2010, rubriek Weekbladen door Jean-Pierre Geelen):
  'Blonde Dolly' is een planeet op zichzelf

...   Het lijkt allemaal erg op wat historicus Maarten van Rossem zegt in HP/De Tijd: ‘Het basissentiment van de populist is de frustratie dat hij niet aan het woord komt, dat hij geen invloed heeft. De politiek is in zijn ogen een systeem waar hij geen greep op heeft.’
    En: ‘Wilders weet natuurlijk heel goed dat het gelul is wat hij beweert.’   ...

Aldaar natuurlijk nog veel meer van dit soort stront.

Even nog een bekentenis die laat zien hoe diep het bij hem in de onderbuik ligt (de Volkskrant, 08-04-2010, door Margreet Vermeulen):
  Een serie gesprekken over de stand van het land (deel 9)

‘Die onzinnige bemoeienis van de overheid met alles wat je doet’

Maarten van Rossem, buitengewoon hoogleraar Amerikanistiek, Vincent van  Rossem, hoogleraar monumenten en stedenbouwkundige vraagstukken.

Waar rasmopperaar Maarten van Rossem zich het meest over opwindt in Nederland is populisme. Vincent kan zich er niet druk om maken: ‘Ik denk ach politici, allemaal zakkenvullers.’
...
...    Maarten heeft zich ingehouden. Het blijkt een aanloopje om volop de aanval te openen op zijn grootste ergernis: het populisme. ‘Vooral omdat de populisten een satanisch monsterverbond met de media hebben gesloten die elk theaterstukje van deze kermisklanten breed uitmeten. ....’ ...
     Maarten: ‘De media moeten in de eerste plaats aan waarheidsvinding doen. En als Wilders zegt dat Europa 54 miljoen moslims telt, dan wil ik in de media lezen dat dat niet waar is.’ ...

Maar de media mogen niet schrijven over de waarheid van de oververtegenwoordiging van allochtonen in overlast en criminaliteit, en al helemaal niet over de kosten van de immigratie. Van Rossem pleit hier dus voor censuur en propaganda à la Orwell.

Van Rossem is echt bereid om alles voor de moslims op te offeren. Ook de democratie. Een vroege uiting daarvan was naar aanleiding van zo'n andere elitarist en oligarch: toenmalig  PvdA-minister van Binnenlandse Zaken: Guusje ter Horst. De titel van het interview, in vol ornaat op de omslag van Vrij Nederland, zegt genoeg (Vrij Nederland, 04-07-2009):
  'Een opstand van de elite is hard nodig'
 
Verontwaardigd is de minister van binnenlandse zaken: over de uitslag van de Europese verkiezingen, over het gebrek aan respect voor gezagsdragers, over de hetzes van de PVV en De Telegraaf en eigenlijk ook over de onvrede van de Nederlandse burger. 'Je zou verwachten dat mensen het heerlijk vinden om anno 2009 in Nederland te mogen leven.'

Het was aanleiding voor een stroom reacties. Vrij Nederland vroeg "de elite" om een reactie, en gaf die weer in een verzameling stukken van:
  H.J.A. Hofland (1927) is journalist en columnist voor De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad.
Marjolijn Februari (1963) is schrijver en columnist voor De Volkskrant.
Maarten van Rossem (1943) is bijzonder hoogleraar geschiedenis in Utrecht.
Freek de Jonge (1944) is cabaretier.
Désanne van Brederode (1970) is schrijfster en columniste voor het televisieprogramma Buitenhof.
Arnon Grunberg (1971) is schrijver en columnist voor onder meer NRC Handelsblad en Vrij Nederland.
Wim de Bie (1939) is cabaretier, schrijver en zanger en publiceert regelmatig op het weblog van zijn alter ego Meneer Foppe
Nausicaa Marbe (1963) is schrijfster en columniste voor De Volkskrant.
Doekle Terpstra (1956) was tot 2005 voorzitter van het CNV en is nu voorzitter van de HBO-raad. Hij was initiatiefnemer van de beweging Nederland benoemt en bouwt.

De groep bestaat uit matig tot voornamelijk fanatieke kosmopolieten en multiculturalisten, met uitzondering van Marjolijn Februari (min of meer neutraal), en Nausicaa Marbe (anti).
    Waar het hier om gaat is dit: als je in hun gezamenlijke reacties een elektronische zoekactie pleegt op de term "immi", die dus zowel "immigratie" als "immigranten" en alle grotere combinaties insluit, dan krijg je welgeteld één enkele treffer. Dat is in het stuk van Maarten van Rossem, waaruit dit citaat:
  De reactie van de media op het succes van de PVV bij de verkiezingen voor het Europees Parlement was op zijn minst zonderling. ... Nog vreemder was de soms impliciete, soms expliciete suggestie dat het succes van de PVV de stemming van Het Volk, of De Burgers representeerde. Dat is eigenlijk alle jaren dat het populisme in Nederland van zich deed spreken het geval geweest. Het Volk is boos, Het Volk is bang voor de mondialisering, Het Volk is zus en Het Volk is zo.
      ... Het rechtse populisme is een beperkt verschijnsel dat zijn ontstaan dankt aan het ontbreken van een zeer conservatieve partij in Nederland – laten we niet vergeten dat Fortuyn verscheen nadat de VVD acht jaar met de PvdA had geregeerd – en aan de sociaal-culturele frictie die de immigratie heeft veroorzaakt. ...

De rest van het stuk bestaat uit één lange bezwering dat er geen probleem bestaat:
  Comparatief gezien is Nederland een bijzonder prettig, goed bestuurd en zeer welvarend land. Laten de media en de politieke elite dat nu eens onomstotelijk duidelijk maken, in plaats van steeds vaag te suggereren dat de populisten misschien wel een beetje gelijk hebben.

En dat de oplossing ligt bij dat:
  ...  de zittende politieke elite ... en ... de media, uitzonderingen daargelaten, ... Verdonk en nu Wilders onvoldoende kritisch bejegenen.

Van Rossem onderbouwt zijn bewering dat er "niets aan de hand" is met de retorica en regelrechte leugens die kenmerkend is voor alle discussies rond klassenstrijd en de onderwerpen immigratie en mondialisering .

Dat elitarisme is niet zijn favoriete onderwerp, maar naar aanleiding van recente pogingen om de PvdA, die mede onder haar pro-allochtonenbeleid gedaald is tot een ruime vijftien zetels, weer wat linkser en mee gericht op de gewone mensen te maken, liet hij deze neiging uit zijn buik opborrelen (de Volkskrant, 07-11-2011, door Remco Meijer)
  Reportage | Op zoek naar een zelfbewuste sociaal-democratie

PvdA-recept: agressie met hoogmoed

Tussentitel: Vernieuwing is flauwekul, de PvdA is geen wasmiddel | Maarten van Rossem - Historicus

Michiel Emmelkamp weet het zeker. 'We hebben beet', zegt hij na een middag discussiëren over 'linkse vernieuwing' in het Utrechtse Tivoli. ...
    'Hoop', zegt cabaretier Dolf Jansen in een filmpje dat als startschot wordt vertoond. 'De PvdA moet de partij van de hoop zijn.' Pff, schampert daarna historicus Maarten van Rossem. 'Obama had in 2008 ook hoop. We weten allemaal wat daarvan terecht is gekomen.'Nee, zegt Van Rossem, de PvdA is geïnfecteerd met een 'dubbele schimmel'. Die van het neoliberalisme en die van het populisme.   ...
    Hij pleit voor hoogmoed. 'Het populisme moet dood. De opstand van de kermisgasten heeft louter negativisme gebracht. Dacht u dat Drees naar het volk ging luisteren?'
    Da's toch lastig, voor een volkspartij, werpt iemand uit de zaal tegen. 'Volkspartij', huivert Van Rossem. Hij spuugt het als een vies woord uit. 'Het volk weet niets. Luister niet naar de burgers ....'

De redactie had dit bijna laten liggen ... Je kan niet aandacht hebben voor álle dwaasheden in de wereld. Maar het werk werd voor ons gedaan (Volkskrant.nl, Opinie, 08-11-2011, door Malou van Hintum, columniste van vk.nl en politicoloog)
  'Politici, naar burgers luisteren is niet hetzelfde als hen naar de mond praten'

Politici die luisteren naar burgers en belangen afwegen, is dé manier waarop politici en burgers in een democratie zich tot elkaar zouden moeten verhouden, vindt columniste Malou van Hintum.

'Het volk weet niets. Luister niet naar de burgers,' zei historicus Maarten van Rossem op een PvdA-congres afgelopen zaterdag in Utrecht. Hoe respectloos kun je zijn?
    De fout begint al met de begrippen 'het volk' en 'de burgers'. Het zijn populisten die willen doen geloven dat er ergens één volk is, gesmeed uit één gevoel en één gedachte. Maar dat is helemaal niet zo. 'Het volk' bestaat uit zeer diverse groepen mensen met elk hun eigen ideeën en belangen, en die zijn vaak onderling nog strijdig ook.
    Iedereen die een publieksenquête houdt waarin mensen wordt gevraagd te vertellen wat ze anders willen, kan met de ogen dicht de uitkomsten voorspellen: alles bij elkaar willen mensen van alles méér, zelfs als dat logischerwijs niet kan. Meer natuur, maar ook meer wegen. Meer geld in hun portemonnee, maar ook meer geld voor de zorg.   ...
    Wie het bij het noteren van de antwoorden op zulke vragen laat, hoeft inderdaad niet naar 'het volk' te luisteren. Daarom moet je vervolgens de 'waarom'-vraag stellen. En dan kom je erachter waar mensen last van hebben. De wens (of klacht) verwijst naar een onderliggende kwestie, en die moet je proberen te begrijpen en aan te pakken. Daarvoor moet je niet alleen goed luisteren naar wat mensen zeggen, maar ook doorvragen. En vervolgens oplossingen bedenken.
    Die oplossingen kunnen het zelden iederéén naar de zin maken. Dat snapt een kind, dus een volwassen burger zeker. Mensen zetten zich vooral af tegen bepaalde oplossingen omdat ze worden bedacht zonder dat naar hen wordt geluisterd. ...

En wat die door anderen voor hen bedacht oplossingen zijn is inmiddels volkomen bekend: vrije immigratie, Europeanisering, globalisering, neoliberalisme, en dergelijke. Het Angelsaksische model. Terwijl tweederde van de burgers kiest voor het Rijnlandse model.
    Van Hintum formuleert een voorwaarde voor het luisteren:
  Luisteren moet, maar naar burgers luisteren is niet hetzelfde als hen naar de mond praten.
    Politici die burgers naar de mond praten, zijn windvanen. Ze hebben zelf geen idee, en papegaaien daarom uit opportunistische motieven opvattingen die electoraal - lijken te - scoren. Politici die hun taak serieus opvatten, moeten behalve luisteren ook belangen afwegen, plannen bedenken en vervolgens beargumenteren waarom ze bepaalde keuzes maken.

Maar de zaken waar het om gaat, de genoemde, vallen hier niet onder.
    En Van Rossem's oproep valt wel onder dit:
  Wie politici oproept te besturen zonder burgers te bevragen, begrijpt niet dat besturen tegenwoordig niet meer kan vanuit een ivoren toren. De politieke en maatschappelijke emancipatie van burgers is niet blijven steken bij de upper-middleclass, maar heeft alle lagen van de bevolking bereikt.
    Dat de vanzelfsprekendheid van de macht niet meer bestaat, maakt het er voor politici niet eenvoudiger op. Maar onverholen arrogantie is wel het slechtste antwoord op die ontwikkeling.

Waar Van Rossem het wel mee kan doen ...

En Maarten loopt nog ernstiger averij op - het enige min of meer neutrale medium Dagblad De Pers, legt eerst de casus uit (DePers.nl, 22-12-2011, column door Kustaw Bessems):
  Maarten

Als links iemand wil die vuur met vuur kan bestrijden, richt het vanavond de blik naar het Amsterdanse DeLaMar Theater. Daar houdt historicus Maarten van Rossem een extra oudejaarsconference. Zijn shows waren maanden tevoren uitverkocht en dat zegt wat.
    Bij De Wereld Draait Door vertelde Van Rossem over de inhoud. Hij begon over PVV-Kamerlid Dion Graus, die volgens hem tijdens de parlementaire enquête naar het financieel stelsel een ‘heel stomme vraag’ aan ex-ABN Amro-topman Jan Peter Schmittmann had gesteld.
    De beelden zijn bekend. Graus vraagt: ‘Was het verstandiger geweest om enkel het ABN Amro-deel te nationaliseren?’ Schmittmann kijkt of Graus gek is en antwoordt: ‘Bij mijn weten ís het ABN Amro-deel genationaliseerd.’ Deze montage van de NOS werd veel bekeken.
    Maar Graus wilde weten of het wijs was dat de staat óók Fortis Nederland had gekocht. Een gewone vraag dus, die hij in werkelijkheid nog wat toelichtte en waarop Schmittmann daarna dan ook keurig reageerde.   ...

Een zoveelste smerige actie van de zogenaamd neutrale NOS, die in werkelijkheid sterk kosmopolitisch is, net als de rest van de media. een voorzet die gretig werd opgepikt door het hele multiculturalistische journaille. En Maarten, natuurlijk:
  Van Rossem kon dit weten, maar smaalde: ‘Na tweeënhalf jaar studie is Graus er niet achter dat ABN Amro reeds genationaliseerd is.’ En zelfs: ‘Hier zien we fact free politics in volle glorie.’
    Juist Van Rossem was nogal fact free in de weer. Maar dat doet er niet toe: tegen het onuitwisbare beeld dat hij neerzet van Graus kunnen nuances niet op.

Al heel opvallend dat iemand eens een inkeer de waarheid durft te schrijven. Maar Bessems doet meer - hij trapt, volkomen terecht en passend, door:
  De werkwijze typeert Van Rossem: demagogie, overtuigend gebracht als onderkoelde analyse. En hij kiest met de malle Graus de zwakste tegenstander, is niet bang om te trappen tegen iemand die al ligt. Onaardig, maar ook electoraal interessant.
    Hij is daarnaast grof. Graus heet ‘een patiënt’, republikeinse presidentskandidaten ‘psychopaten’ en een andere opvatting is snel ‘rechtse lulkoek’.
    Klinkt het al bekend?
    Van Rossem heeft een sterke tv-persoonlijkheid en een unieke spreekstijl. Geen kale kop of blonde dos maar toch een opvallend uiterlijk. En dankzij zijn blad kan hij al bijna met slechts zijn voornaam worden aangeduid.
    Hij was al eens PvdA-lijstduwer. Maar als linkse politici een echte, eigen populist willen, zetten ze hem op kop. ‘Maarten’ is de perfecte PvdA-Pim, de ideale linkse Geert.

En er zijn heel veel van deze linkse Geerts uitleg of detail . En linkse Dion Graussen uitleg of detail . In die club kan de PVV tien keer en meer.
     Overigens schopt Maarten zelf dus keihard door op Dion Graus . Al die trappen blijken dus aan te komen bij de NOS. Het is een bijzonder eigenaardige toestand dat de NOS hier, tot nu toe, mee weg is gekomen - alle verantwoordelijken dienen onmiddellijk ontslagen te worden, inclusief de hele huidige hoofdredactie. 
    Waar hebben leugenaars het meest een hekel aan:

Antwoord: de waarheid. Natuurlijk.

En naar aanleiding van het eerste artikel, dat artikel uit 1998 van voor de duisternis, kwam ook dit boven water:
 

Het aloude: "Het is de schuld van de boodschapper".
    En er is dus oneindig veel meer van dit soort materiaal.

Verder is Van Rossem niet bijgehouden - een te duidelijk en afgerond geval. Maar deze is nog wel aardig, ook om nog eens een puntje te zetten op een veel later tijdstip (de Volkskrant, 29-01-2019, ingezonden brief van Armand Leenaers, Heerlen):
  Wij zijn ziende blind

Nu Donald Trump twee jaar in het Witte Huis zetelt en er in Washington een patstelling zonder precedent is ontstaan, vraag ik mij af hoe het kan dat wij grote gebeurtenissen stelselmatig niet zien aankomen. Als ik mij beperk tot de laatste 30 jaar: de val van de Berlijnse muur in 1989, de ineenstorting van het communisme, de opkomst van Pim Fortuyn en het populisme in eigen land, de financiële breakdown in 2008 gevolgd door de eurocrisis, het referendum over de Brexit en natuurlijk een Amerikaanse president die de wereldorde op zijn grondvesten doet schudden: telkens zijn we met stomheid geslagen.
    De nacht van Donald Trumps spectaculaire overwinning zat ik met mijn zoon in het Utrecht-se TivoliVredenburg geboeid te luisteren naar historicus Maarten van Rossem. Op basis van een doorwrochte analyse en zijn kennis van de recente geschiedenis was er maar één conclusie mogelijk: Donald Trump maakte geen serieuze kans. Pas na enig aandringen vond de Amerikadeskundige een bezoeker ('man met petje') die een weddenschap wilde afsluiten op de uitslag. De rest van de zaal wist zeker dat Clinton zou winnen en ging op huis aan.    ...

Nogmaals illustrerende, zie de Informatieregels : Voor Maarten van Rossem en de rest van de politieke-correctheid geldt: neem het tegenovergestelde van wat ze beweren, en zoek eventueel daarna verder. Te bepalen gewoon al aan de hand van hun praatjes: met eindeloos veel retorische trucs , generalisaties, en bombastiek.


Naar PC club , of site home ·.

11 nov.2011