Filosofen: Stephan Huijboom

Bij de term "filosoof" hebben de meeste mensen associaties met rijtjes grote Griekse en latere filosofen, zoals ze afgehandeld worden in boeken van het genre "Geschiedenis van de Filosofie".

Maar met de democratisering van het universitaire onderwijs is ook het vak filosofie een massa-discipline geworden, waarvoor het aantal afgestudeerden telt bij de beoordeling van de opleiding. In het lijstje op de inleidende pagina

zijn de eerste ongelukken als gevolg daarvan al genoteerd. Hier volgt er nog eentje, waarvan het eerste teken in de wachtrij was gezet, maar zichzelf nu te sterk heeft opgedrongen. Hier zijn aankondiging:

De Volkskrant, 21-03-2016, door Stephan Huijboom, filosoof. Hij studeerde af aan de Universiteit van Antwerpen op de betekenis van integratie.

Het eerste vege teken: afgestudeerd op een "maatschappelijk relevant" onderwerp, dat tevens behoort tot de kern van de ideologie van de politieke-correctheid, een geestesziekte die extra sterk heerst in elitaire kringen.
De kop:

De machtsstrijd om het Nederlanderschap begint

Dit kan nog twee kanten op, maar wel reeds in de verhouding 90-10.

Het onvermogen om Nederlanders met een 'andere cultuur' als Nederlanders te zien, is een machtsgebonden perceptiekwestie.

Waarmee de teerling is geworpen: "Het is allemaal de schuld van de Nederlanders". Wat het "Het" is, gaan we zometeen ingevuld krijgen. De aanleiding: een twee paginabreed interview in de Volkskrant met socioloog en islam-adept Willem Schinkel

, met als voornaamste boodschap: termen als "allochtoon" en "Marokkaan" moeten afgeschaft worden want er bestaat geen cultuurverschil want er bestaat geen cultuur (citaat: 'Wat bedoel je met Marokkaans? Cultuur? Man! Er bestaan duizend definities van cultuur. Dat kun je toch niet wetenschappelijk serieus nemen?'). En iedereen die wijst op zaken als verhoogde criminaliteit bij Nederlanders die toevallig van Marokkaanse afkomst zijn praat onzin, want dat heeft niets met die Marokkanse afkomst te maken maar ligt er alleen maar aan dat ze arm zijn.
Socioloog Hans Werdmölder, de eerste en bijna enige die onderzoek heeft durven doen naar de "eigenaardigheden" van de Marokkanen in Nederland, schreef daarop een reactie. Aanleiding voor de filosoof Stephan Huijboom om daar weer op te reageren. Wat dus aanleiding voor voor deze analyse van de gebruikte redenaties. Te beginnen met die kop:

De machtsstrijd om het Nederlanderschap begint

Die geslaagd is als simpele samenvatting van het betoog dat volgt: "Het zijn allemaal voor dezelfde volle 100 procent Nederlanders". Hier het begin van dat betoog:

Waarom zou men in Nederland geboren, getogen en geschoolde jongens en meisjes ...

Argument 1: Ze zijn hier geboren.

... wier ouders bovendien in toenemende mate in Nederland zijn geboren ...

Argument 2: Hun ouders zijn hier geboren.

... 'de Nederlandse cultuur' is wél in objectieve zin pluriformer geworden de afgelopen 45 jaar. ...

Argument 3: Iedereen die in Nederland is, is Nederlander.
    De eerste weerleggingen. Argument 1: Het hier geboren en opgevoed zijnde, op een flatje in Nederland waar de Marokkaanse cultuur heerst, maakt iemand tot volkomen gelijkwaardig aan iemand die opgevoed wordt in een flatje waar de Marokkaanse cultuur heerst in Marokko. De laatste is Marokkaan, de eerste dus ook. En dit geldt tot aan het vierde tot zesde levensjaar. De belangrijkste formatieve jaren van een kind.
    Argument 2: zie de analyse van argument 1.
    Argument 3: een contradictie. Als alle hier aanwezige niet-westerse immigranten volkomen en voor de volle 100 procent Nederlanders zijn, is Nederland door de komst van de niet-westerse immigranten niet pluriformer geworden.
    Waarop je de analyse zou kunnen stoppen, de discussie afkappen, en de "filosoof" zijn diploma ontnemen, want een contradictie is qua redeneren het definitieve brevet van onvermogen.
    Maar vanwege de overige leermomenten gaan we door:

Het gaat in deze publieke discussie uiteindelijk om de vraag of Nederlanders die 'allochtoon' genoemd worden, ooit als onderdeel gezien kunnen worden van 'de Nederlandse cultuur'. Kan dat nu, over vijftig jaar, over 150 jaar, of nooit?

Een in vragende vorm formuleerde versie van "Het zijn allemaal voor dezelfde volle 100 procent Nederlanders".

Bovendien: wie bepaalt dat? Nederlanders die zichzelf 'autochtoon' noemen? Maar daar ging deze discussie nu juist om; wie zijn dat?

Een in omgekeerde vorm ("Er bestaan geen autochtone Nederlanders") geformuleerde versie van "Het zijn allemaal voor dezelfde volle 100 procent Nederlanders".

Het gaat hier om een machtsgebonden perceptiekwestie.

Een in het wilde weg geponeerde stelling ("Ad ponandum")

van de soort en het niveau van: "De maan is van groene kaas" - hier: "Er is geen enkel meetbaar of zichtbaar verschil tussen Nederlanders en Marokkanen".
De term 'machtsgebonden' is volkomen loszwevend: nergens vooraf of achteraf wordt aangeduid om welke macht het hier zou gaan.

Overigens wordt iemand volgens de officiële definities een 'autochtoon' genoemd indien zijn of haar ouders in Nederland geboren zijn. Er bestaan dus steeds meer Nederlanders die 'allochtoon' genoemd worden maar dat volgens de officiële definitie niet zijn.

Klopt. Omdat de officiële definities niet kloppen met de sociale werkelijkheid. De officiële definities kijken alleen naar paspoorten, de sociale werkelijkheid kijkt naar gedrag: "Wie in een moskee gaat zitten, is Turk of Marokkaan".

De ridiculiserende opmerking van Werdmölder, dat het er op lijkt dat Schinkel 'nooit empirisch onderzoek heeft verricht', is hoe dan ook een foutieve vooronderstelling. Werdmölder heeft blijkbaar nooit van een discoursanalyse gehoord, waarin feitelijke, empirisch bestaande uitspraken in bijvoorbeeld onderzoeksbladen of kranten onderzocht worden op (in)consistenties en (dis)continuïteiten.

Uitermate grappig: wat Werdmölder heeft gedaan en bovenstaande analyse doet, is wijzen op (in)consistenties en (dis)continuïteiten. Wat de filosoof doet, is de leerstelling eerder geuit door Schinkel herhalen: "Het zijn allemaal voor dezelfde volle 100 procent Nederlanders".

Soms is zelfs sprake van cognitieve dissonantie bij wetenschappers; het zijn net mensen. Sommigen hebben hun hele leven in een bepaald soort onderzoek gestopt dat bij nadere analyse onhoudbare vooronderstellingen bevat. In plaats van de discussie over die aannames aan te gaan, zetten ze hun hakken in het zand en gaan ze harder roepen om hun gelijk te halen.

Nog grappiger: Huijboom beschrijft zijn eigen aanpak - een zelfportret

. Een veelvoorkomende kwaal bij mensen die lijden aan zulke sterke dissonanties, zie de verzameling hier

Werdmölder maakt zich zorgen om een gebrek aan een 'wij-gevoel', maar vergeet te melden dat dit alles te maken heeft met de wijdverbreide ideologie die liberalisme heet. Onder Nederlanders die 'allochtoon' genoemd worden, is het wij-gevoel veelal sterk. En aangezien ook Nederlanders die 'allochtoon' genoemd worden onderdeel uitmaken van de samenleving, kunnen migranten juist in een relatief hecht gemeenschapsverband terechtkomen.

Bijna nog grappiger: Werdmölder heeft het over een "wij"-gevoel slaande op het gebrek eraan tussen Nederlanders en allochtonen, en Huijboom wijst erop dat Nederlanders een liberaal wij-gevoel hebben en allochtonen een eigen etnisch "wij-gevoel". Geheel juist, dat laatste, maar bevestigende Werdmölder.
En alweer een contradictie uitende, want nu is er ineens wél een verschil tussen allochtonen en Nederlanders.

Of de zogenaamde 'afstand tot de samenleving/Nederlanders' groot dan wel klein zou zijn, heeft alles te maken met hoe je die samenleving/Nederlanders definieert. Dáár zou de publieke discussie over moeten gaan.

Oftewel: als je definieert dat de eigen cultuur van de Marokkanen enzovoort ook deel uitmaakt van de Nederlandse cultuur, dan is er geen eigen cultuur van de Marokkanen meer. Oftewel: als je vanillevla mengt met chocoladevla, en je definieert het als vanillevla, is het vanillevla.
Ook deze redenatie is herleidbaar tot een contradictie: V-vla + C-vla = V-vla ⇔ V + C = V ⇔ 1 + 2 = 1 ⇔ 2 = 0 , q.e.d.
En iedereen die dat anders ziet ...:

... Werdmölder en consorten zien slechts 'etnisch-culturele segregatie' door hun culturalistisch gekleurde bril. Hun onvermogen om Nederlanders met een zogenaamd 'andere cultuur' te zien voor wat ze allang zijn - Nederlanders - leidt af van structureel, onbewust racisme op de arbeidsmarkt en van de grote sociaal-economische ongelijkheid in Nederland.

... doet aan etnisch segrereren, racisme, en veroorzaakt sociaal-economische ongelijkheid.
En dit soort mensen moet dus bestreden worden:

Stel je voor dat racisme via een groot overheidsproject wordt aangepakt: hoe 'ideologisch'!

En ... :

Stel je voor dat enorme sociaal-economische (vermogens)ongelijkheid in Nederland ter discussie wordt gesteld ...

... de slachtoffers van het structurele Nederlandse racisme moeten gecompenseerd worden voor hun racistische behandeling in Nederland.
De enig juiste kwalificatie voor dit geheel is "gestoord". Waarvan de kern zichtbaar is hier:

Of de zogenaamde 'afstand tot de samenleving/Nederlanders' groot dan wel klein zou zijn, heeft alles te maken met hoe je die samenleving/Nederlanders definieert.

Het idee dat je de wereld kan maken of veranderen door hem als zodanig te definiëren. Platonisme

. "Al het andere volgt hieruit". Of in de termen van de algemene semantiek

: "Chasing each other in verbal circles"

en "Words cut loose from their moorings"

.

Stephan heeft wat geleerd: verschaf duidelijkheid. Wees concreet! Wees helder! Hier is 'ie helder (Volkskrant.nl, 29-05-2016, door Stephan Huijboom, filosoof):

Sylvana for president!

Nederland is niet af voordat Sylvana Simons of een andere niet-witte politica minister-president is geworden.

En wat leren we van die duidelijkheid? Antwoord: Stephan is een racist. Het gaat niet om kunde, maar om ras. Vonden de Duitsers ook. En de Joden. Vandaar dat die enigszins een hekel aan elkaar hadden/hebben. En ook de Hoetoes en de Toetsies, de Kroaten en de Serven, en ga zo maar door. Prima voorbeelden dus om ook in Nederland in te voeren.
Zijn er ook argumenten voor deze goede zaak? Even kijken:

Het is evenwel onmogelijk om 'echte verbinding' na te streven zonder eerst aan te tonen dat een grote meerderheid van Nederland boter op zijn hoofd heeft.

Op het moment van dit citaat is al bijna tweederde van de column verstreken, gevuld met de besognes rond de aansluiting van de negerin

Sylvana bij de Turk-nazi's van DENK

. Hun verklaarde doel: "verbinden". En dat doe je dus, geeft Stephan het voorbeeld, door uitspraken als "een grote meerderheid van Nederland heeft boter op zijn hoofd", wat een enigszins eufemistisch geformuleerde versie is van "Witte Nederlanders zijn racisten", datgene dat Sylvana en de Turk-nazi's ook roepen. Kijk maar:

Daartoe moeten we herhaaldelijk de vraag stellen hoe kleinkinderen van migranten - die in formele zin 'autochtoon' zijn - zogenaamd gevraagd kan worden zich 'aan autochtonen aan te passen'. Zoiets is logisch alleen mogelijk door onbewust een onderscheid tussen 'oorspronkelijke autochtonen' en 'niet-oorspronkelijke autochtonen' te hanteren. Kortom, door toch weer onderscheid te maken tussen 'autochtonen' en 'allochtonen', maar dan zonder het te erkennen.

Zie je wel ... In veel woorden: "Witte Nederlanders zijn racisten".
Overigens staat hier ook een ernstige vorm van misleiding in:

... zogenaamd gevraagd kan worden zich 'aan autochtonen aan te passen'. ...

Anders gesteld: hier wordt gesteld dat allochtonen vrijelijk mogen doen aan eerwraak, inteelt, onderdrukking van vrouwen, onderdrukking van subgroepen, religieuze haat, besnijdenis, homohaat, Jodenhaat, ongelovigenhaat, enzovoort. Al die zaken waardoor hun cultuur zo achterlijk en armoedig is dat ze uiteindelijk hierheen zijn gevlucht, mogen ze hier onverkort voortzetten.
    Volgens Stephan Huijboom.
    Oftewel: hier heeft Stephan weer zijn zonde begaan: onspecifieke uitspraken. Gewaffel. Gefilosofeer.
    Waarna er voor het mooi nog even dit volgt:

... hoewel het positief is dat mede door Denk antiracisme langzaamaan weer op de politieke agenda belandt ...

Ja ja, de Turk-nazi's van DENK en haar thuisfront

als antiracisten ... De lieden die de Armeniërs hebben uitgemoord en dat ontkennen en graag aan het uitmoorden van de Koerden zouden beginnen. Op volle schaal. Want op kleine schaal zijn ze er al mee bezig.
Deze analyse was geschreven op de webversie, onder de aanname dat zulke vrijzwevende rotzooi de krant niet zou halen. Dat was buiten de waard van zottenherberg

gerekend:

Grappig, die kop. Want inderdaad: niemand luisterde naar Sylvana toen ze zich aansloot bij de Turk-nazi's. Anders hadden ze gehoord wat ze zei: "Ik haat jullie Nederlanders en jullie cultuur".
Oh ja, er kon weer eens een keer gereageerd worden bij de Volkskrant. Van het stuk werd gehakt gemaakt van een zeer fijngemalen soort. Hier wat kortere reacties die speciaal op de prestaties van de auteur slaan:

art - zondag 29 mei 10:51
Ik begrijp dat de heer Huijboom een jonge man is en wellicht nog wat levenservaring mist om een 'echte' filosoof te zijn ..... Hoe kun je nu (of is het sarcastisch bedoeld?) Simons op dit moment als kandidaat zien voor PM? Ze is duidelijk in een staat van warhoofderij. Dat kun je natuurlijk van meer politici zeggen ;) maar die tillen we ook niet op het paard als ze ineens een hoop kabaal maken.

rvdgri - zondag 29 mei 10:53
Onzin om Nederland pas als af te beschouwen als een niet-witte politica ooit MP is geworden. De kleur of afkomst van een MP is onderschikt aan zijn of haar competentie. Laten we daar eens de nadruk op leggen in plaats van ons blind te staren op huidskleur. En helaas maakt Simons niet echt een competente indruk.

Annet2 - zondag 29 mei 11:38
Is de auteur echt een filosoof? Ik betwijfel. Hoe kan je de 'mooipraat' van Silvana als inhoudelijk beschouwen. Lekker inconsequent overal langsfietsen in gladde termen. Ja daar zijn mensen boos over. Haha nee een president heeft toch wel andere kwalificaties nodig. En kleur heeft niets met je functioneren te maken. Daar ging het toch om.

dicksenior - zondag 29 mei 12:02
Wat een merkwaardige warhoofden krijgen hier toch een podium. Nu deze ahum 'filosoof' weer.

wim fransdonk - zondag 29 mei 16:39
Eindelijk! Na 10 dagen ergernis over de mateloos politiek correcte verheerlijking én zelfverheerlijking van mevrouw S.S. hebben mijn (Surinaamse) echtgenote en ik vandaag over het stukje van de heer Huijboom weer eens hartelijk kunnen lachen. Indien deze filosoof in de kop van zijn artikel de naam Aboutaleb had vermeld, zouden wij wellicht nog geaarzeld hebben, maar nu.... Dit is humor van de bovenste plank. You made our day!

Barometer - zondag 29 mei 17:55
Merkwaardig dat een filosoof van wie toch ongebondenheid en bedachtzaamheid wordt veronderstelt zich zo te buiten gaat aan een kinderlijk visioen over broederschap onder de mensen, een broeder en zusterschap die ongeacht, ras, sexe, geslacht, door leiderschap van een zwarte zuster eindelijk, na duizenden jaren van vijandschap, in het verschiet ligt en die het gehele Nederlandse volk intens gelukkig maakt!

Kennis2008 - zondag 29 mei 20:34
Alleen al het uitgangspunt verwijst naar een arrogant uitgangspunt. Voor de rest is het een voorbeeld van bizarre onzin.

Mr. Brainwash - maandag 30 mei 10:22
Gelukkig is Stephan Huijboom niet de enige filosoof waaruit we kunnen kiezen. Stel je voor!

Pixel - maandag 30 mei 12:24
Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Ik ga er vanuit dat we hier in NL een premier kiezen op basis van kwaliteiten en niet op basis van afkomst. Dat zou het einde van de democratie betekenen.

Conclusie: Gewogen, en te licht bevonden.

Een briefschrijver geeft nog even een aanvulling, afkomstig uit het stuk dat deze redactie maar had overgeslagen (de Volkskrant, 31-05-2016, ingezonden brief van Willem van Haarlem, Amsterdam):

Genocide of niet?

Stephan Huijboom geeft in zijn bijdrage aan O&D van 30 mei een staaltje van krompraat ten beste. Hij schrijft over de vraag of Turkije zich volkenrechtelijk gezien aan genocide schuldig heeft gemaakt en vervolgt dan: 'Waarbij verder niemand ontkent dat er honderduizenden Armeense slachtoffers gevallen zijn.' Dat laatste is nu net wat ik genocide noem, en wat officieel wordt ontkend door de Turkse regering, die stelt dat er veel minder slachtoffers gevallen zijn, en niet door Turkse handen. Hoe zou men reageren als de Duitse regering zou ontkennen dat de Holocaust heeft plaatsgevonden? Maar als het over Armenië gaat, moet dat vooral diplomatiek worden aangepakt.

Ach ... Het gelegenheidsargument is de standaardmanier van argumenteren van alle politiek-correcten. Waarom zou je als filosoof daar van afwijken ...?

Daarna was het langere tijd rustig. Tot zoiets als een maand geleden er ingezonden brieven verschenen van de filosoof. En nu een heel stuk. Met meteen weer een bewijs hoe fijn een neus Stepahan heeft voor het zeggen van de juiste dingen. Wat is het geval ... De Volkskrant heeft op het lak van de strijd van de vrouw tegen de man een stuk toegelaten van iemand die voor wat moderatie aan de kant van de manwijverij heeft gepleit - zeg maar de kant van maniakken als Anja Meulenbelt

, Sunny Bergman

en Asha ten Broeke

in Nederland. En de hevig schrijvende maniak en neuroot Cordelia Fine elders in de wereld. Stephan werpt zijn intellectuele gewicht in de strijd ... - de kop laten we even weg om niet alles meteen te verraden (de Volkskrant, 27-06-2017, door Stephan Huijboom, filosoof en feminist):

...
Colin van Heezik zegt een 'manvriendelijk feminisme' te wensen waarin hij zich meer kan herkennen, maar uit zijn stuk blijkt vooral dat hij vrouwen zelf nog onvoldoende als gelijkwaardig ziet (Volkskrant, 24 juni).
Van Heezik stelt dat 'de indruk van zeuren' en 'eenzijdig geklaag' in feministische discussies vermeden moet worden. ...

De 'de indruk van zeuren' en 'eenzijdig geklaag' moet natuurlijk overal vermeden worden, maar nog meer het zeuren en eenzijdig geklaag zelf. Zoals het gezeur en eenzijdig geklaag van moslims over islamofobie en van zwarten over Zwarte Piet.
Maar vrouwen van de soort Anja Meulenbelt, Sunny Bergman, Asha ten Broeke en Cordelia Fine hebben van gezeur en eenzijdig geklaag een verdienmodel gemaakt, dus daar zullen ze nooit mee ophouden. Tot groeiende ergernis van ook steeds meer vrouwen.
Den philosooph getrouwe weet Stephan Huijboom een heel artikel vol te zeuren en klagen (met termen als 'paradigmatische fragiliteit' ...), en met slechts één enkele boodschap, te vinden helemaal aan het einde ...:

Daarom hou ik voorlopig weer mijn mannenmond over feminisme. Jij ook, Colin?

... tegelijkertijd met met die allermooiste van de retorische trucs: praeteritio

"Ik wil niet zeggen dat ...".
En met dat kernwoord van het feministische en ook alle andere politiek-correcte geklaag en gezeur: het "moeten", treffend gebruikt door de Volkskrant-redactie in de kop van het artikel:

Mannen ... moeten naar vrouwen luisteren

Voor deze redactie aanleiding voor het invoeren van het volgende item in Termen, kort

Moeten
Een woord dat vroeger toebehoorde aan iedereen, maar nu ook in hoge mate toegeëigend is door de politieke-correctheid. Die hanteren voornamelijk twee soorten van "moeten". Nummer 1: "Iedereen moet luisteren naar de politiek-correcten". En nummer 2: "Alle niet-politiek-correcten moeten hun mond houden".

En zo leer je elke keer weer wat, zelfs van zeurende sneuneuzen als filosofen.

Hoera! Na al een tijd lang aan de kop gezeurd te zijn, qua filosofie, door de Margriet-verhaaltjes van Hop Marjanneke Slob

, dit keer weer eens het mannelijke geluid van Stephan. Die reeds na het vertrek van Sinterklaas mag nafilosoferen over hoe racistisch Zwarte Piet wel niet is. En hoe gepriviligeerd degenen zijn die van Zwarte Piet houden (de Volkskrant, 07-12-2017, door Stephan Huijboom, filosoof):

Heus waar, enige witte zelfreflectie is gewenst

Goed hè ... Zwarten hoeven dat niet, want sneu ... En ...

Sander van Walsum stelt (O&D, 5 december) dat het bestaan van wit privilege niet afgeleid kan worden uit enkele persoonlijke ervaringen. Dat klopt, maar er zijn meer manieren om aannemelijk te maken dat wit privilege in onze samenleving voorkomt. ...

... en ondergepriviligeerd (wat dat is, blijven we natuurlijk van in het ongewisse - toverspreuken moet je nooit uitleggen, weet iedere tovenaar ...).

Van Walsum suggereert dat veel mensen gevoelig waren voor de anti-Zwarte Piet-argumenten van Arjen Lubach, omdat hij populair is. Dat klopt, maar daarmee is weinig gezegd. We weten immers niet of Lubach louter wegens verdienste populair is, of ook omdat hij wit is. Het zou natuurlijk kunnen dat zwarte en witte cabaretiers in Nederland op dit moment exact evenveel kans hebben om zo succesvol te worden als Arjen Lubach. Dat is een lastig te bewijzen hypothese, dus eenieder zal daarin een eigen inschatting moeten maken. Feit is dat op de arbeidsmarkt als geheel wel witte privileges bestaan, aangezien sommige werkgevers een neiging hebben eerder voor Mark dan voor Mohammed te kiezen, zo blijkt uit onderzoek. ...

Want dat is het in ieder geval niet. Want dat is een keiharde leugen

- onderzoek of niet. Want dat stond een paar dagen geleden nog in de krant: banen genoeg

. Voor mensen met een technische en wat hogere opleiding. En de bazen in die beroepen zitten om mensen te springen en discrimineren dus absoluut niet.
Oftewel de sneue zwartjes (en Mohammeds) kunnen het gewoon niet ...

Daarnaast kunnen wel degelijk conclusies getrokken worden uit terugkerende reactiepatronen op deelnemers in het publieke debat. Ik heb kritisch geschreven over het Nederlandse assimilatiedebat, maar nog nooit te horen gekregen dat ik 'naar mijn eigen land terug moet'. Ik ben hier immers geboren en mensen percipiëren mijn naam en gezicht als 'zuiver Nederlands'. Historicus Zihni Özdil schrijft ook kritisch over de eenzijdigheden in discussies over 'integratie', en krijgt wél geregeld dit onzinverwijt naar zijn hoofd geslingerd. Hetzelfde geldt voor Sylvana Simons. ...

Há! Van tovenaar naar goochelaar. Of "Balletje, balletje"-speler. Want hier wordt wat verdonkeremaand. Het gaat er niet om wat Zihni Özdil en Sylvana Simons zijn, maar om wat ze zeggen. Ze zeggen namelijk niet dingen als: "De stoplichten moeten langer op groen", of "De oversteekplaatsen moeten breder", maar "Özdil moet een Nederlandse naam genoemd worden"

en "Alle blanken zijn racisten"

. Dat zijn ook meningen, net als die over stoplichten en oversteekplaatsen, maar meningen gebaseerd op de eigen cultuur. Dus roepen de Nederlanders terug: "Als je eigen cultuur beter is, ga er dan naar terug" Wat ze niet zouden roepen als het over stoplichten of oversteekplaatsen ging.
Stephan.
Snap je 'm ...?

Ik hoef slechts reguliere uitsluitingsmechanismes te verdragen. ...
Het enige dat ik hoef te vrezen, is uitgesloten te worden van wat als 'rationeel' wordt beschouwd. De filosoof Michel Foucault ...

Tja ... Dat is wel heel erg sneu ... Klagen over uitgesloten te worden vanwege "niet rationeel", en dan Michel Foucault oproepen ...
Daarover kan je nauwelijks passende grappen verzinnen. Dit is de grap zelf.

... Michel Foucault heeft gewezen op het feit dat tegenstanders de Ander graag bestempelen ...

Ach jee ... De 'Ander'...

En dan nog met een hoofdletter ook ...

Wie van kleur is of als zodanig wordt waargenomen, heeft minder kans gehoord te worden

Flagrante onzin. DWDD zit vol mensen met kleur en iedereen aldaar hangt aan hun lippen. Daarom mogen ze ook allemaal elke keer weer terugkomen ... En ze hebben tegenwoordig ook allemaal columns in kranten: Duurvoort (Volkskrant), Nourhussen (Trouw), Gargard (NRC) ... GeenStijl heeft er een dagtaak aan om alle raciale haatzaaierij eruit te vissen ...
En dan volgen er nog wat toverspreuken:

Niemand is volledig immuun voor discursieve uitsluitingsmechanismes, maar deze kunnen zich wel opstapelen, wat aandacht verdient. ...
... Enige witte reflexiviteit is dus gewenst, maar witte wegcijfering is contraproductief. Gelukkig pleit niemand voor dat laatste.

En brullen van de lach na die laatste: 'witte wegcijfering' is de kern van het betoog.
Ja ja, die Stephan is toch nog het meeste een "Balletje, balletje"-artiest - van de Roemeense soort...
Maar die zwartjes zijn dan ook zo sneu, dat laatst in Canada een latino-professor in de wiskunde gepleit geeft voor afschaffing van de wiskunde, want de zwartjes zijn er zo slecht in ...

Gossie ... Een artikel van Stephan waar geen onzin in staat

. Geen enkel stuks. Zeldzaam. Zelfs als je het net wijder uitwerp en alle filosofen-in-de-media meeneemt. Onderwerp: het "Tijdperk der Optimisme" dat de politiek-correcten, joodsisten

en Joden in de Volkskrant uitgeroepen hebben. De nieuwe loot in de pogingen van de politiek-correcten, Joden en joodsisten om de gekleurde immigratie en de multiculturele samenleving aan de gewone blanke Nederlandse burgers te verkopen, maar dat zijn zaken die Stephan natuurlijk ontgaan.
    We nemen het hem niet kwalijk
    Zoiets inzien vergt een onmogelijk grote onafhankelijkheid van denken.
    Of heel erg goed lezen, want één van de artikelen uit de serie was iets van joodsist

Sander van Walsum

met het verzonnen klinkend verhaal van een dochter die door een gewone Turkse man in een auto was thuisgebracht (recent in het nieuws was de oplossing van een oude verkrachting en moord door een Turk). En een tweede artikel uit de serie was van Bert Wagendorp

, de tweede hoogste propagandist van gekleurde immigratie en multiculturele samenleving na Arnon Grunberg

. En vandaag nog krijgen we van de Volkskrant het bemoedigende en optimistische bericht dat in Zweden de moslima-moekes-met-hoofddoek alle integratieproblemen hebben opgelost:

Nou, is dat geen goed nieuws ...
Uiterst opmerkelijk dat zelfs de huisfilosofen er niet zo in geloven ...

Gunst ... Wat een eer ... Stephan haalt GeenStijl. Ze leggen zelf uit waarom (GeenStijl.nl, 07-08-2019, door Van Rossem

Kloosried. Fopfilosoof wil dat iedereen ZWIJGT

Ene Stephan Huijboom ("filosoof en opiniemaker bij het Apostolisch Genootschap") schrijft een dermate dom en aanstootgevend stukje in Parool, dat we maar weer in de pen moesten klimmen voor een stukkie NEE GA WEG weerwoord. ...
Huijboom is van deze gekkieskermis, en kraamt in Parool en Volkskrant regelmatig volstrekt negeerbare koekwauzerij uit ...

Hé, dat wisten we niet ... Dat van dat "Apostolisch Genootschap" ...
Die andere dingen natuurlijk wel, hoewel er hier wel over Stephan geschreven wordt, maar dat is uit beroepsmatige belangstelling. In het kader van de studie van het grensvlak van psychiatrische en neurologische afwijkingen (en dat is geen grap ...

).
En alle hulp is natuurlijk welkom:

Doolfilosoof: Zwarte Cross was geen kwestie van vrijheid van meningsuiting
Festival De Zwarte Cross verwijderde twee weken geleden na ophef een bord met ‘Allah’s afbakbar’. Dat bracht een brede maatschappelijke discussie op gang over de vrijheid van meningsuiting, die op het spel zou staan.
GS: De ophef was er, de "brede maatschappelijke discussie" niet en niemand zei dat de VvMU op het spel stond. Er waren vooral ontiegelijk veel mensen die zich stoorden aan de lawaaierige huilgeluiden die een paar sneeuwvlokken maken tijdens het smelten.

Dat 'sneeuwvlokken' is een vertaling van het Engelstalig-culturele "snow flakes" wat het een mensensoort aanduidt die door alles en nog wat gekwetst zijn tot het diepste van hun ziel, dat 'van alles en nog wat' natuurlijk zijnde een toto pro pars voor 'alles dat de politiek-correcte leerstellingen tegenspreekt', om te beginnen met "Alle gekleurden zijn zielige en sneue mensjes met Down-syndroom die erg vrolijk en lief zijn en waar je niets over mag zeggen".
    Dit keer smolten ze dus over dat bord in de illustratie bij het artikel.
    Errug, hè ...
    Een grapje over de islam.
    Dat niet eens kwetsend is ...
    (Vonden de moslims zelf overigens niet, maar dat soort Down-syndroom is niet wat men er van beweert ...

)

Doolfilosoof: Het is echter niet alsof religie (waaronder de islam) plots niet meer bekritiseerd kan worden, nu er een festivalbordje is verwijderd. Inhoudelijke religiekritiek staat in Nederland geenszins ter discussie.
GS: Rare sprong. Wat heeft een grap op een bordje met 'inhoudelijke religiekritiek' te maken? Deze ophef ging om kleinzieligheid van een heeeeel klein groepje kwetsjankies, niet om iets inhoudelijks, en al helemaal niet om religiekritiek. Het ging om bordjes voor een broodjes schaap.

Hm, GeenStijl ... Het is gewoon een ordinaire leugen
Het is inderdaad niet zo dat 'religiekritiek' ter discussie staat, want op christenen kan je schelden als nooit tevoren

.
Wel en voor de volle 100 procent ter discussie staat kritiek op de islam. Hetgeen uiterst simpel blijkt uit het bestaan van de woorden "islamofobie" en "moslimhaat". Beide woorden betekenen zonder enige verdikking of vertaling: "Je mag geen kritiek hebben op de islam".
Beide woorden liggen bestorven is de monden van de hele politieke-correctheid. Jeroen Pauw

noemt "islamofobie" in dezelfde zin in een rijtje met "antisemitisme".

Doolfilosoof: Ooit stond de vrijheid om religie te bespotten werkelijk op het spel. Er waren wegbereiders als Gerard Reve nodig voor een verruimde vrijheid van meningsuiting in Nederland. Wat echter decennia geleden nog gezegd móést worden, opdat in de praktijk getoetst kon worden of bijtende en spottende meningsuitingen daadwerkelijk mochten, hóéft tegenwoordig niet meer gezegd te worden. Inmiddels is elke religie (waaronder de islam) in Nederland uitvoerig publiekelijk bespot.
GS: Nee. Non. Niet waar. Leugen. Zolang religie zijn lelijke harses roert en blijft roeren, zoals de islam in immer groeiende en toenemende mate doet, moeten er bijtende en spottende meningsuitingen zijn én blijven. En moeten we deze dolende druif nou écht herinneren aan 7 januari 2015, toen in Parijs een paar argeloze, onschuldige (en voornamelijk linkse) tekenaars in het religieuze uiteinde van een paar AK47's staarden en hun spot met de dood moesten bekopen? Reden te over & reden te meer om nóg meer (inkt)spot-kanonnen op religie in het algemeen en de islam in het bijzonder te richten. Maar juist dát gebeurt steeds minder, omdat Die Ene Religie keer op keer duidelijk maakt dat op kritiek de kapitale straf kan staan.

Beter, GeenStijl.

Doolfilosoof: Terughoudendheid past ook voor uitspraken over lhbtqi-mensen. Vast staat dat velen te lijden hebben onder zogenaamd grappige termen als ‘pisnicht’. Wat is er mis met wat meer ontvankelijkheid voor de gevoelens van een ander?
GS: Alweer een volstrekt onlogische sprong. Van boerenbordjes over een afbakbar via beperking van religiekritiek naar terughoudendheid richting andersneukenden? Waar gaat dit héén, behalve versneld richting kattenbak?

Klopt. Dat heet een "red herring"

. Of "afleidingsmanoeuvre".

Doolfilosoof: De vrijheid van meningsuiting biedt in Nederland anno 2019 ruimte om van alles te zeggen, maar eveneens om dingen ongezegd te laten. Deze discussie gaat dan ook niet over ‘knabbelen’ aan (of ‘beknotting’ van) de vrije meningsuiting, maar over hoe we op een verantwoordelijke manier persoonlijk met die vrijheid omgaan. Het gaat niet om morrelen aan het principe van vrijheid (een uitingsverbod of uitingsdwang), maar om onze uitingsdrang, de gevoelde behoefte iets al dan niet te zeggen.
GS: Hij zegt "persoonlijk" maar hij bedoelt "hoe IK wil dat iedereen met die vrijheid om gaat". Maar helaas voor Huilboom: hij gaat niet over de behoefte van anderen mensen om al dan niet iets te zeggen, en wat dan, en waarom of wanneer. Als hij z'n muil wil houden - graag. Maar als deze dominee denkt dat ie anderen daartoe kan dicteren - guess again.

Hmmm... Je kan het op vele manieren vertalen, waaronder dit: "Ik vind dat ik alles mag zeggen en dat jij je mond moet houden".

Doolfilosoof: De drang om te spreken bestaat naast de drang iets niet te zeggen. Die laatste drang dringt voor bij de eerste, wanneer bijvoorbeeld de bewuste overweging wordt gemaakt een ander niet te kwetsen.
GS: 'De drang om iets niet te zeggen', is dat een eufemisme voor 'politieke correctheid'? En als die drang voordringt bij de drang om te spreken, ben je dan niet gewoon jezelf én de ander tekort aan het doen? Waarom denk je dat spreken meteen tot kwetsen leidt, waarom ga je er niet van uit dat de toehoorder kritiek kan verdragen, en waarom overweeg je niet dat een toehoorder in staat is om een argument tégen kritiek in te brengen? En als ie dat níet is, is er dan niet des te meer reden om kritisch te zijn - teneinde alles te verkennen en het goede te behouden? Want met zwijgen geef je meer ruimte aan onredelijkheid dan met spreken.

Definitie: "Kwetsen: iets dat een moslim doet door moslim te zijn, namelijk aanhanger te zijn van een geloof dat niet-gelovigen minderwaardig vindt".

Doolfilosoof: Context beïnvloedt het maken van die afweging. Een festival dat iedereen welkom wil heten, zal meer rekening met anderen moeten houden dan een blog dat er prat op gaat ‘nodeloos kwetsend’ te zijn.
GS: Iets zegt ons dat de Zwarte Cross helemaal niet zit te wachten op bezoekers die de verder voor iedereen te begrijpen humor niet snappen, en daar een keel over opzetten. Dus waarom zou de Cross daarom bordjes moeten jorissen? Toen Lowlands een paar jaar terug luidkeels verkondigde dat PVV'ers niet welkom waren, en Halbe Zijlstra er ook niet bij mocht zijn, hoorden we niemand roepen dat festivals "iedereen welkom willen heten". Maar los daarvan: wie werd er onwelkom geheten met dat lollige bordje? Echt helemaal niemand.

Riposte: "Niemand hoeft rekening te houden met mensen die geen rekening houden met anderen, zoals moslims". Dit is het principe van tit-for-tat

, de enige manier van omgang met niet-mee-willen-werkenden oftewel parasieten.

Doolfilosoof: Behoedzaam spreken en weloverwogen zwijgen zijn zonder twijfel rijp voor herwaardering.
GS: Bullshit.

Of ook wel: Helaas is de doolfilosoof nog niet hieraan toegekomen in de huidige fase van zijn geestelijke ontwikkeling (overigens is 'doolfilosoof' in het huidige tijdsgewricht een pleonasme)

Doolfilosoof: Ook het ongezegde mag er gewoon zijn. ‘Sudden words must never be spoken’, zingt Thom Yorke in het nummer Ill Wind. Noem het een wachter aan de poort van onze mond, voor de deur van onze lippen.
GS: Ten eerste. Thom Yorke is overrated. Ten tweede. Driekwart van cultuur, politiek en media HEBBEN al 'een wachter' aan hun mond, en daar gaan ze zodanig prat op (danwel gebukt onder) dat ze die ook de mond van anderen willen laten poortwachteren. Want zijzelf niet vrij om te spreken, dan een ander ook niet. Well, fuck you.

Goh, en nog steeds is 't 'm niet gelukt om naar zijn eigen filosofie te leven en zijn mond te houden.

Doolfilosoof: In deze tijd van trumpiaanse twittertirades blijken oeroude wijsheden hoogst actueel.
GS: Verplichte Trump-mention, gaap. En Thom Yorke is niet "oeroud".

En nog niet.

Doolfilosoof: Een recht om niet (door grappen) gekwetst te worden bestaat niet, maar een verplichting om (met grappen) te kwetsen evenmin.
GS: Dat eerste klopt en dat tweede zegt ook helemaal niemand. Er is wel een groter, algemeen en onvoorwaardelijk belang bij het maken van grappen die eventueel kwetsend kunnen zijn, en dat belang dient het algemene nut want het bewaakt de vrijheid van meningsuiting. En die vrijheid is, we herhalen het vaak en gretig maar graag, de allerbelangrijkste vrijheid die we hebben.

En nog niet.

Doolfilosoof: De vraag is niet of harde grappen in Nederland mogen, want het antwoord is bekend: ja, dat mag gelukkig. De hamvraag blijft: hoeft het? Voor de vrijheid van meningsuiting in ieder geval niet. Men kan prima besluiten iets niet te zeggen, terwijl het ongezegde nog steeds gezegd mag worden.
GS: De vrijheid van meningsuiting is, we herhalen het vaak en gretig maar graag & doodgewoon twee keer in één tekst als het moet, de allerbelangrijkste vrijheid die we hebben.

En nog niet.
    Bij die laatste zijn we trouwens beland op het niveau van Heidegger, Nietzsche en andere Kretenzers.
    Jammer dat de doolfilosoof zo veel ongezegds heeft weten te zeggen.
    Of misschien toch wel goed, want wat is er illustratiever voor de huidige positie van de filosofie, als een filosoof die eindeloos lang door weet te schrijven aan een pleidooi om niet te schrijven.
    Waarbij hartelijk dank aan de bekende filosofische website GeenStijl, en met name de filosoof schrijvend als Van Rossem. "Lees die krant!"

Naar Filosofie, inleiding

, of site home

·.

Filosofen: Stephan Huijboom

21 mrt.2016